RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Side 15

HREIÐARS ÞÁTTUR HEIMSKA
RM
ungi, því að ég treysti eigi,
að þín verði gætt, ef þú ert meS
hirSinni, því aS vér finnumst, en
Haraldur frændi er brögSóttur, og
er vant viS aS sjá. Kom þá aftur
til mín, er ég sendi eftir þér.
Nú fer HreiSar í brott, unz hann
kemur í Upplönd, og tekur Ey-
vindur viS honum eftir orSsend-
ing konungs.
Konungar höfSu sáttir orSiS á
þaS mál, er áSur var milli þeirra,
og var því sætt, en hér verSa þeir
eigi ásáttir, þykir Magnúsi kon-
ungi þessir menn hafa sjálfir fyr-
irgert sér og valdiS öllum sökum,
og þykir hirSmaSur falliS hafa
ólieilagur. En Haraldur konungur
beiSir bóta fyrir liirSmann sinn,
og skildust nú meS engri sátt.
Eigi liSu langar stundir, áSur
Haraldur konungur spyr, hvar
HreiSar er niSur kominn. Gerir
síSan ferS sína og kemur á Upp-
lönd til Eyvindar, hefur meS sér
sex tigi manna. Hann kemur þar
um morgun snemma og ætlaSi aS
koma á óvart, en þaS var þó eigi,
því aS Eyvindur þóttist vita fyrir,
aS hann mundi koma, og var hann
á engri stundu vanbúinn viS.
HafSi hann stefnt liSi aS sér af
laumungu, og var þaS í skógum
þeim, er nálægir voru bænum.
Skyldi Eyvindur gefa þeim mark,
ef Haraldur konungur kæmi, og
þóttist hann liSs þurfa.
ÞaS er sagt einhverju sinni, áSur
Haraldur konungur kæmi, aS
HreiSar beiddist, aS Eyvindur
vildi fá honum silfur og nokkuS
gull.
Ertu liagur? segir hann.
HreiSar svarar: ÞaS sagSi
Magnús konungur mér, en eigi má
ég annaS til vita, því aS ég hef
aldrei viS leitaS. En því mundi
hann þaS segja, aS hann mundi
vita, og því trúi ég, er hann sagSi.
Eyvindur mælti: Þú ert undar-
legur ma3ur,'segir hann. Nú mun
ég fá þér efnin, skaltu fá mér silfr-
iS, ef ónýtt verSur smíSiS, en njót
sjálfur ellegar.
HreiSar er byrgSur í einu húsi,
og er liann þar aS smíSinni. Og
áSur en gert verSi þaS, er HreiSar
smíSaSi, þá kemur Haraldur kon-
ungur, og er nú sem ég gat áSur,
aS Eyvindur er aS engu óbúinn
og gerir liann konungi veizlu
góSa.
Og nú er þeir sitja í drykkju, þá
fréttir konungur eftir, ef HreiSar
sé þar, „og muntu hafa vináttu
af mér í móti, ef þú selur oss
manninn“.
Eyvindur svarar: Eigi er hann
hér nú, segir hann.
Ég veit, segir konungur, aS hann
er, og þarftu eigi dylja.
Eyvindur mælti: Enn þótt þaS
sé, þá geri ég ekki þann mun
ykkar Magnúss konungs, aS ég
selji þann mann í hendur þér, er
hann vill skýla láta. Gekk út síSan
úr stofunni. Og er hann kemur
út, þá brýzt HreiSar á hurSina og
13