RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Síða 20

RM
VITEZSLAY NEZVAL
Lestin ekur gegnum jarðgöng og þú ert ein á ferð með henni
Mig leiðir nóttin ein og hún leiðir mig til hins ókunna
Hún leiðir mig að því sem er eins nærtækt og jólahnetur
Nóttin leiðir mig ein að því sem er huggunarríkt
Ég verð klökkur líkt og andspænis skeið eða kaffikvörn
Nóttin Ieiðir mig ein full af glitrandi Máríuhænum
Ég er svo einmana með nóttinni að ég skelfist andlit mitt
Nóttin stillir lágvær hljóðfæri sín
Það er stjörnubjart og ég fer út að leita að frelsinu
Hundeltur einsetumaður og hlaupasár munkur
Sem með þjáningum sínum afplánar syndir sem hann hefur ekki drýgt
Sem hefur flúið bæinn og sneiðir hjá vegfarendum
Sem þráir hvíld í næturkyrrðinni
Hinn glataði sonur hinn útlægi alþýðusonur
í nóttinni þungbærustu þegar uppskeran brennur
Þegar snarkar í stjörnunum líkt og logandi axi
Þegar fólkið tilbiður ennþá konung tímans í von
Maðurinn sem reynir að kyrkja sorg sína í snöru
Og fylgja þjóð sinni og veita henni lið
Meira en nóttin sem er göldrótt
Meira en nóttin sem er ágætt fylgsni
Meira en nóttin sem gýs rúbínum
Kafarinn nóttin sem þekkir leyndarmál djúpsins
Meira en nóttin sem steikir á spjótsoddum sinum
Oblátur huggunarinnar sem veitast hinum frómu
Meira en nóttin spiladósin inndæla
Er svæfir kvíðann sínum lágv'æru bjölluhljómum
Nóttin stjamfyllta seiðpípan er veitir svefn
Nóttin sem slær tjaldi sínu á fljótsbakkanum
Tjaldinu þaðan sem ræskingarnar heyrast
Meira en nóttin þessi litli flakkandi söngfugl
Þey sólargeisli af hverju þessa sára tóna
Nóttin hefur þegar talið stjarnmilljónir sínar
Og nýr dagur heilsar okkur frá svölunum
Dagurinn sem tók í snúruna lyftir gluggatjaldinu
Þér eins og mér þykir vænt um skrautleg gluggahengin
Könnur mjólkursendlanna sem Ijósið flæðir úr
Ljáhvininn handan bæjarins við sandeyralaust fljótið
18