RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Síða 60

ÁSI í BÆ
RM
henni blöðin. öðru hvoru litu þeir
rannsakandi til okkar, þar til
annar benti til sandbrekkimnar
og sagSi:
Hvað er kallinn að gera hjá
etelpunum ?
Eftir langa þögn sagði konan:
Stáluð þið bátnum?
Nei, sagði drengurinn með blóm-
ið, en við þessa athugasemd henn-
ar var friðurinn rofinn og dreng-
irnir settu sig í varnarstöðu.
Hvað eruð þið að gera hér?
:sagði konan.
Ekkert.
Fariði þá.
Þegar okkur sýnist.
Þið hafið stolizt hingað. Snáfiði
heim.
Drengimir litu á konuna, horfðu
á hana litla stund, stóðu síðan á
fætur og röltu í áttina til bátsins.
Þegar þeir voru komnir svo sem
miðja vega, beygðu þeir sig niður,
tóku upp smásteina og köstuðu að
okkur.
Konan hló og kallaði: Þið hittið
ekki! Ha! Þið hittið engan! En
allt í einu stökk hún á fætur og
hljóp eftir strákunum. Þeir þutu
í bátinn, og þegar hún kom í
flæðarmálið jusu þeir sjó á hana
með árunum, um leið og þeir ýttu
frá landi. Agnar hljóp einnig af
stað, en þegar hann kom að, voru
þeir komnir svo langt frá landi,
að hann náði þeim ekki. Hann
hafði vaðið upp að hné og stóð nú
þarna og bölvaði strákunum. Þeir
hlógu og gerðu gys að honum. Og
ofan úr brekkunni heyrðist hlátur
Ivars og stelpnanna. Konan leit
snöggvast í áttina til þeirra, snerist
síðan á hæli og gekk hröðum
skrefum eftir flæðarmálinu heim
á leið. Agnar kom snöggvast til
mín, tók föt sín og hljóp síðan á
eftir konunni.
Ég lá hreyfingarlaus á sandin-
um löngu eftir að fótatak þeirra
var hætt að berast með golunni,
og hlustaði á óminn af glaðværu
tali og hlátri, sem kom frá sand-
brekkunni.
Myndir: Atli Már.
54