Ljóðormur - 01.06.1990, Side 15

Seamus Heaney 13
Söngur
Reynitré eins og stelpa með varalit.
Milli vegar og hjávegar elrin álengdar
í rekjunni drjúpandi
einræn innan um sefið.
Þam’eru leiru-blóm héraðshreims
og eilífðarblómin með tárhreinan tón
og andráin er syngur lúgl í næstu nánd
við hljómfall þess sem til ber.
Refsing
Mér er sem ég finni
snöru-hnykkinn
í hnakkagróf hennar
og vind í nakið fang.
Hann blæs og breytir
geirvörtum í rafþerlur,
og lætur veikan
rifja-reiða skjálfa.
Fyrir mér sé ég sokkið
lQc hennar í mýrinni,
stein-lóðið,
fljótandi vendi og greinar.
Fyrst var hún undir þessu
barkflett ungþöll,
nú, upp grafin,
eikar-bein, heila-legill:
snoðið höfuðið
einsog svört akur-há,
augnbindið leirugt,
snaran hringur