Ljóðormur - 01.06.1990, Síða 16

14 Seamus Heaney
að geyma
minningar um ást.
Hórdómshnátan smá,
áður en þér var refsað
varstu ljós á hár,
holdgrönn, og tjöru-svart
andlit þitt, frítt.
Blóraböggullinn minn,
ég elska þig næstum,
en hefði, veit ég, kastað
steinum þagnar.
Ég er gægjugaurinn lymski
beraðra, barkaðra
heilafellinga þinna,
vöðvaveíjar þíns
og beina, allra með tölu;
ég — sem stóð dumbur
er svipvísar systur þínar,
í sigurkufli úr tjöru,
grétu við grindur;
ég, sem tæki undir
siðaðra vandlæting
en skildi þó ættflokksins
útvegnu, nærkvæmu hefnd.
Karl Guðmundsson þýddi.