Ljóðormur - 01.06.1990, Síða 21

René Depestre 19
Retié Depestre
Svartur málmur
Þegar sviti indíánans var skyndilega uppþomaður í
sólarhitanum
þegar gullæðið þerraði á markaðnum síðasta drop-
ann af indíánablóði
svo að ekki var lengur einn einasti indíáni eftir við
gullnámumar
snem menn sér að vöðvafljóti Afríku
til að leysa örvæntinguna af hólmi
þá hófst sóknin óendanlega
í ljársjóð svarta holdsins
þá var það sem hófst hin stjórnlausa keppni
um hið geislandi suður svarta holdsins
og öll jörðin bergmálaði af hljóðum hakanna
í svörtu málmlaginu
og gott ef efnafræðingar hugsuðu ekki
um leiðir til að bæta nokkmm dýmm málmum
við svarta málminn gott ef heiðursfrúr
létu sig ekki dreyma um eldhúsáhöld
í svertingjum frá Senegal um teketil
í holdþéttum negradreng ffá Antillaeyjum
gott ef ekki prestur einn
lofaði söfnuði sínum
klukku bræddri í söngvum svertingjablóðs
gott ef góður jólasveinn hugsaði ekki
er að árlegri heimsókn hans kom
um litla dáta úr svörtu tini
eða ef höfúðsmaður einn djarfúr
sneið ekki sverð sitt í íbenmálmi
Öll jörðin bergmálaði af skjálfandi bomnum
í iðmm kynþáttar míns
í vöðvanámum svarta mannsins
Öldum saman hefúr námugröfturinn varað
úr fjársjóði þessa kynþáttar
Ó málmnámur míns fólks
óþrjótandi málmlög af mannlegri dögg
Hve margir ræningjar hafa með vopnum sínum
kannað holds þíns myrku dýpt
Hve margir sjóræningjar hafa mtt sér leið
gegnum auðugan ljósgróður líkama þíns
dreift um ár þín dauðum stönglum
og pollum tára