Ljóðormur - 01.06.1990, Side 23

Yves Bonnefoy 21
Yves Bonnefoy
(Nafnlaust ljóð)
Lampinn að sönnu lýsti dauft
ásjónu grárri að þér sneri
og skalf þar líkt og í skógarlundi
skógarspör særður með dauðans farg
Olían sem rennur í öskulitan sjó
litar hún einhvern lokadag
Skipið sem háð er hörmum stranda
kemur það loks í dagsins sal
Steinn er hér einn og með stóra sál gráa
og þú hefúr gengið þó sæir eigi dag
(Nafnlaust ljóð)
Ég er einsog brauðið sem þú brýtur,
einsog eldurinn sem þú kveikir, einsog vatnið
hreina
sem fylgja mun þér á dauðra jörð.
Einsog löðrið
sem þorskaði fyrir þig birtu og höfn.
Einsog kvöldsins fugl sem afmáir strendur
einsog kvöldgola snögglega hvassari og svöl.
Rödd
Þú sem menn segja drekka af þessu vatni næstum
fjarri,
mundu að við missum það og ávarpaðu okkur.
Er nú það ginningarvatn, sem loks er náð,
með öðru bragði en dauðlegt vatn og verður þú
ljómaður upp af ógreinilegu orði
fengnu úr þessari lind og lifandi án afláts,