Tíminn - 24.12.1958, Blaðsíða 1

FEGURSTA MYND JÓLANNA
JÓLAHUGLEIÐING
eftir séra Harald Sigmar
Fegursta myndin, sem við höfum af jólun-
um, er dregin upp í Lúkasarguðspjalli, öörum
kafla. Hún líkist fögru málverki, sem flytur boö-
skap beint til hjarta þess, sem les í trú. Sagan
gerist í litlu landi á dögum Ágústusar keisara.
Fólkið er skattpínt og kúgað. Það er húsnœðis-
skortur. Vafalaust hafa margir, auk Maríu og
Jósefs, ekki fengiö húsaskjól, og hefur hin heilaga
fjölskylda því veriö mjög þakklát fyrir þaö húsa-
skjól, sem hún loks fékk, þótt fjárhús vœri. Menn
voru aö vinnu sinni á ökrum úti á svölu vetrar-
kvöldi. Fjárhiröarnir, sem heyröu englasönginn,
eru fulltrúar álþýðumannsins, sem glímir við
erfiö lífsskilyröi, langan vinnudag, ónóg laun og
erfiöa vinnu. Ef til vill er hann fullur kvíöa fyrir
fmmtíöinni. Birta hinna fyrstu jóla skein í
myrkri mannkynsins.
Dýrö sé Guöi í upphœðum, og friður á jöröu
meö þeim mönnum, sem hann hefir velþóknun á.
(Lúk. 2. 14.).
Enn einu sinni kemur hiö eilífa kœrleiksljós
Guös inn í þennan myrka heim. Það kemur til
fólks, sem er skattpínt og kúgaö. Og jafnvel í
okkar upplýstu og ríku kynslóö er alvarlegur
skortur á fœðu og húsaskjóli meöál fjöldans. Það
kemur til þeirra, sem eru ofhlaönir störfum viö
ill og erfið skilyröi. Og það kemur til alls mann-
kyns, sem lifir í myrkri syndar og illsku.
Engin mannleg orö fá lýst þeim friði, góö-
vilja og ólýsanlegri birtu, sem stafar af boöskap
jólanna. Jafnvel hin störkostlega mynd, sem GuÖ
hefur gefiö frá hönd Lúkasar, fœr ekki lýst því
eins og það er. Mannleg orö rúma ekki þetta
undur. En GuÖs orö, orð huggunar og frelsunar,
var í heiminn borið. Þetta er kjarni jóláboöskap-
arins. „OrÖiÖ varð hold, og hann bjó meö oss,
fullur náöar og sannleika, og vér sáum dýrö hans,
dýrö sem eingetins sonar frá föður.“ (Jóh. 1. 14.).
Fullvita barn mundi varla hafna jólagjöf for-
eldra sinna. En ef það vœri svo mikillátt, mundi
þaö ekki eignast gjöfina, hversu mikiö sem for-
eldrarnir œsktu þess.
Jesús, hiö lifandi orö Guös, er jólagjöf Fööur-
ins til lieimsins. En í hverri kynslóö hafa verið
þeir, „sem ekki tóku við honum. En öllum þeim,
sem tóku viö honum og trúöu á nafn hans, gaf
liann rétt til að kallast Guðs börn.“ (Jóh. 1, 11.
og 12.). Guöi séu þákkir fyrir óumrœöilega náð
lians.
Enn einu sinni eru jól. Er nokkur svo mikil-
látur, aö hann þiggi ekki þessa gjöf og GuÖs?
Guö gefi, aö viö séum eins og börn og tökum glöö
og þakklát viö liverri gjöf, sem hann vill gefa
okkur af kœrleika sínum. „Því að svo elskaöi Guð
heiminn, aö hann gaf son sinn eingetinn, til þess
aö hver, sem á liann trúir, glatist ekki, heldur
hafi eilíft líf.“ (Jóh. 3. 16).
Harald Sigmar.