Tíminn - 24.12.1958, Blaðsíða 22

I
I
f-
}
Jónas Sveinsson
frá Austiuiöndum og klætt aö sið
Austurlandabúa. Flugið á milli
Róm og Kairó tekur um niu kluldcu
stundir. En einhvern veginn . gekk
mér illa að' sofna og var það máske
vegna eftirvæntingar og tilhlökk-
unar. Ég vildi ómögulega verða ái
því að sjá Egyptaland við komu.na
þangað frá flugvélinni, enda heið-
ríkt eins og vant er á þessum slóð-
um og útsýni hið bezta. Við flug-
um austan við Deltuna svonefndu,
inn yfir þúsundir eyja og hólma,
sem myndazt hafa þar sem Níl á
mörgum tugum alda hefur mætt
Miðjarðarhafinu. Úr lofti séð líkt-
ist þessi svonefnda Delta skræpött'u
teppi. tíglóttu og marglitu. Ber þar
mest á grænum, brúnum og gulum
reitum, og smá kofaþyrpingar sjást
þar á víð og dreif. Langt til vinstri,
svo langt sem augað eygir, sést
aðeins gulbrún eyðimörkin og svo
Suez-skurðurinn, er líktist bláleitu
bandi í eyðimerkurauðninni.. Flug-
stjórinn, mjög geðþekkur maður,
bandariskur, er dvalið hafSi á ís-
landi og minntist klökkur töfra
þess lands, var ávallt reiðubúinn
til þess að benda mér á merkilega
staði. „Þarna langt í austri er
Gyðingaland“. Hvílík óra eyði-
merkurleið, hugsaði ég, og minnsta
kosti einir 600 kilómetrar til Kairó.
Hér ríkja, næstum tilefnislitið,
næstum því daglega, miklir sand-
stormar, er fylla augu og vit ferða-
mannsins, enda einn mesti kirkju-
garður veraldar. Þessa leið fóru
ung hjón fyrir tæpum tvö þúsund
árum. Maðurinn leiddi asna er á sat
kona, með kornabarn i fanginu, Jós
ep og María, kona hans, á flótta frá
harðstjórn Heródesar til lands frels
is þeirra tima, með Jesúm Krist,
frelsara vorn, nýfæddan. Hvergi
sézt þarna grænn blettur, nema
meðfram Suez-skurðinum, heldur
miklar sandöldur og smá hæðir og
svo sandreykur, er líktist venjuleg-
um skafrenning hér hjá okkur að
vetrinum. Ofarlega i Deltunni skipt
ist Nil í 3 aðal álmur. Við austustu
álmuna, aðskilin með mjóu sundi,
stendur bær einn, er áður fyrr var
mikil siglingaborg, Pelusíum að
nafni. Þar gerðist atburður fyrir
tvö þúsund árurn siðan, er breytti
heimssögunni að ráði. Það bar svo
til þá, að rómverskir hershöíðingj-
ar börðust um heimsyfirráðin, en
það voru aðallega Julius Cæsar og
samlandi hans, hinn víðkunni her-
foringi, Pompejus. í sjóorustu nrik-
illi, er þeir háðu við Farsalos, beið
Pompejus og hersveitir hans ósigur
fyrir Júlíusi Cæsar. Flúði hann
með leifar skipa sinna til Egypta-
lands, því þar taldi hann sig eiga
vinum að fagna. En þetta fór á
annan veg. Er þáverandi Faraó
frétti um komu hans og óskir um
landvistarleyfi, hélt hann fund
með sinum ráðgjöfum og þá sér-
staklega um það, hvað til bragðs
Frá höfninni í Kairo í ósum Nílar.
Gyðian Nefretete
I.
Töfrar sögunnar.
Mér er það í barnsminni hversu
hrifinn og innilega giaður ég varð,
er mó'ð'ur mín gaf mér ágrip af
mannkynssögu Páls Melsteds. Minn
ist ég ekki, að hafa nokkru sinni
fyrr né síðar lesið ‘bók, sem veitti
mér aðra eins ánægju. Ég las hana
strax spjaldanna á milli og var sem
nýir heimar opnuðust fyrir mér á
hverri síðu. Og það sem fullkomn-
aði þessa sögunautn mína, voru
útskýringar móður minnar, því
ávallt var hún vakin og sofin að
auka áhuga minn fyrir nauð'syn-
legu námi, raunar í hverri náms-
grein sem var.
Á þessum árum man ég ekki til
þess, svo að ég nefni dæmi, að ég
heyrði Þjórsár okkar getið, nema
máske hafi eitthvað verið minnzt
á það vatnsfall í hinum kunnu al-
þingisrímum, sem flestir, og þar á
meðal ég, skrákhvolpurinn, kunni
svo að segja utanbókar.
Aftur á móti vissi ég talsvert um
aðra stórá í fjarlægu landi, ána
Níl. Mér var tjáö að hún mundi
vera lengsta fljót veraldar, og að
án hennar væri hið fornfræga
menningarland, Egyptaland, ekki
til, og um það land vissi ég einnig
margt. Ég las um pyramídana, og
þá frásögn Heródóts, að í tugi ára
hefði eitt hundraö þúsund manna
strxtast við, í þrælavinnu, að byggj a
þessi mikilfenglegu grafhýsi. En
það sem alveg sérstaklega vakti
eftirtekt mína og athygli voru frá-
sagnir um það, að þarna haíði
frelsarinn Jesús Kristur dvalið um
skeið x æsku, ásamt foreldrum sín-
um. Til þessa lands var Jósep seld-
ur mansali og komst hann til mik-
illa metorða vegna gáfna sinna
og drengskapar. Þá las ég um ævin-
týri Alexanders mikla, Kyrusar
Persakonungs, og margt annað, sem
bundið var við sögu þessa mikla
ævintýralands. Allar þessar frá-
sagnir frá grárri fornöld orkuðu
mjög á mig, og snemma mótaðist
sú hugsun hjá mér, að ekkert land
væri líkt Egyptalandi og að rnikið
takmark væri það, að' sjá land þetta '
með eigin augum og þau merku * '
minnismerki, er fornar kynslóðir
höfðu byggt frá ómuna tíð.
Fyrir tveimur árum átti ég þess
loksins kost að ferðast til þessa
lands. Má þangað komast með
ýmsu móti t.d. með skipum frá
Ítalíu eða Frakklandi, máske einnig
frá Danmörku og víðar. Eins var
einnig talið kleift að fara í bíl yfir
Balkanskagalöndin og yfir löndin
fyrir botni Miðjarðarhafsins, en
slíkt ferðalag mundi bæði dýrt og
tafsamt. Að öllu samanlögðu taldi
ég einfaldast og ódýrast að fara
með flugvél frá Rómaborg til Kairó
og þann kostinn tók ég.
Ásamt fjölskyldu minni tók ég
mér far með bandarískri flugvél frá
Rómaborg seint um kvöld, og fannst
mér það út af fyrir sig ævintýri að
veita samferðamönnum mínum
eí'firtekt, þv’ að flest var það fólk