Alþýðublaðið - 24.12.1945, Blaðsíða 5

Jólablað
ALÞÝÐUBLAÐSINS
1945
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
>
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
Leyndardómurinn
Jólahugleiðing eftir séra Árna Sigurðsson.
*
Jólatíminn á sin leyndarmál, sina leyndardóma. A
heimilunum hugsa börnitt um, hvaða fólagjafir þau
mttni fá, hvernig jólatréð muni verða, sem pabbi og
mamma \vei\ja á, þegar jólin eru þomin. Og jafn-
vel fullorðna fólþið getur eþþi stillt sig um að dylja
leyndardómana hvert fyrir öðru, þar til jólin koma
og gjafimar eru teþnar fram. Þá eru þeir leyndar-
dómar ofðnir opinberir.
Um jólaleytið gerast lí\a í riþi náttúrunnar merþi-
legir hlutir, sem enn eru e\\i komnir í Ijós, eru
leyndardómar. Sólin, móðir Ijóssins og dagsins, hefir
þá hafið för sína að nýju í áttirux til langdegis og
miðsumardýrðar. Og hvort sem snjórinn hylur land-
ið éða jörðin er \auð, hvort sem jólin eru hvit eða
rauð, þá dyljast í sþauti jarðarinnar örsmáir leynd-
ardómar, óteljandi grúi. Enginn sér þá. Enginn heyrir
minnstu lífslirceringu. En þó leynist lifið þar, í hin-
um ótölulega grúa frœþorna, er biða sólar og sum-
ars, og geyma þann mátt, et mun þlæða jörðina grœnu
og marglitu sþrúði grasa og blóma, þegar vorið \em-
ur.
En mestur er þó leyndardómur trúarinnar, sem jólin
eru helguð, fceðing og lif Jesú Krists í þessum heimi.
An þess leyndardóms vceru þristin jól eþþi haldin.
Allar minningamyndir hinnar heilögu jólasögu: jatun,
hirðarnir, engtarnir, stjartyin og vitringarnir úr Aust-
urlöndum, og allt annað, sem gefur jólahaldi \rist-
inna manna sirtyi áhrifariha og yndislega cevintýra-
blce, allt et þettfl aðeins utngerðin, sem gimsteinninn
dýrmceti er greyptur í, fceðing og líf mannþynsleið-
togans sem Guð gaf, svo að mennirnir 'mcettu frelsast
fyrir hann.
Engan leyndardóm geymir mannþynssagan meiri en
líf Jesú Krists, og áhrifavald það, sem frá honum
stafar til allra, er nálgast hatnn. Það má heita viður-
þennt af öllum, er þynni hafa sér líf hans og starf
allt, að enginn hafi þomið til þessarar jarðar, er tqlað
hafi af slíþri speþi sem hatm, og boðflð hafi jafn effllaus
og háleit sannindi sem hann. Við þetta þannast jafnvel
þeir, sem e\\i teljast til þristilegs félagssþapar, hafi
þeir 'annars noþkurn skjlntng á rökum lífsins og
þrosþaþörf mannfl. Einnig þeir telja hann djúpvitr-
asta ráðgjafann og leiðtogann, sem frcett hafi menn-
ina um þann veg, sem þeir dýpst í sálu sinni þrá
að fara, veginn til fullkomins lífs og sannrar scelu.
Hver hefir bent á hcesta takmarkjð að stefna að?
Hann sem sagði: „Verið fullkomnir eins og yðar
himneski faðir er fullkpminn". Hver hefir bént á
beztu og beinustu aðferðina til flð gjöra gott og breyta
rétt við alla? Hann, sem sagði: „Allt sem þér viljið
að 'aðrir menn gjöri yður, það sþuluð þér og þeim
gjöra". Og hver hefir bent á hirta ágcetustu leið til
að sigra breyzþleik sinn og standa stöðugur í hinu
góða? Hann, sem sagði: „Vakjð og biðjið, til þess
að þér fallið ekkj 1 freistni".
Sá leyndardómur lífs Jesú og eðlis, sem mér er til-
beiðsluverðastur, er hans sérstceða, dýrðlega hetjulund
og hreysti. Þann hetjuhug, það hetjulíf sþilja eþkj þeir,
sem sjá allan hetjuskap og hreysti í því, að brjóta
aðm menn á bak aftur með bolmagni, hnefarétti eða
öðrum yfirburðum. En það eru sjálsfórnarhetjiírnar,
sem skjlja hetjulund Jesú, og lcera af henni, menn-
irnir, sem heldur vildu deyja likamlega, en láta kÁga
og deyða sál sína með því að breyta gegn samvizþu
sinni og sannfœringu, mennirnir, sem framar vildu
hlýða Guði en mönnum, mennirnir sem géngu held-
ur i berhögg við bana og háska, en bregðast þvt, sem
þeir vissu sannast og réttast fyrir Guði og samvizþu
sinni. Hetjuandinn í trú Jesú Krists hefir verið uppi-
staðan í allri lífsskpðun og lífstríði þeirra forvtgis-
manna frelsis og mannréttinda, sem hcest hefir borið
í átökum styrjaldaráranna um líf eða dauða, frelsi
eða þrcelkun, frið eða eilíft stríð. Og vísast er þeim
átökum eþkj lofjð enn, því að andi ofbeldis, ágengni
og grimmdar, andi Antikrists, fer enn herskjldi um
mörg lönd. Að vísu eru þessi jól ekJ{j haldin í sþugga
œðandi styrjaldar. En þó stígur enn upp frá óteljandi
mörgum þjáðum mannssálum hið sárbitra þuein:
„hrópið aldanna um frið,
Drottins eilífa frið."
Og þar sem sannur friður á jörðu á enn langt l tand,
á kristin hetjulund og hreysti nóg verþ flð vinna, og
nógar þrautir ósigraðar, þar. til það takmark ncest,
sem jólin boða nú marghrjáðu mannkyni. En það er
friður — Guðs friður í mannsálunum og Guðs friður
með öllum þehn á jörðu, sem hann hefir velþó\nun á.
Gleðileg jól.
S
$
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
S
s
$
s
s
s
S
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
í