Alþýðublaðið - 24.12.1945, Blaðsíða 51

]ólablað Alþýðublaðsins
var búin til wtan wmi I£k heilagrar Sunnevu. Fyrst
stóð hún í kirkjunni uppi á fjallinu. Þegar Noregi
var fyrst skipt niður í biskupsdæmi, var biskups-
setri Gulaþingslaga valinn staður á Selju, á slétt-
lendi nærri sjónxun. Þar var biskupskirkjan einnig
reist. Árið 1170 var biskupsstóllinn síðan fluttur til
Bergen, og skrín Sunnevu flutt iþangað.
Nú eru skógarleifarnar á Selju löngu að engu
orðnar, og þar eru ekki önnur hús en smábýli á
norðurströndinni. Frá bátanaustum liggur eins kon-
ar stígur vestur með ströndinni, yfir mýrar og fen.
Hann liggur fram hjá Heilagramannavík og að
klausturrústuinum. Turn Albankirkjunnar stendur
enn í fullri hæð. Ljós miúrhúðunin, sem ber við
dökkan bergvegginn, er leiðarmerki sjófarendum og
sést langt utan frá sjónum.
í hinu raka sjávarlofti vex grasið og heyið vel. En
sléttan hjá klausturrústunum er orðin að mýri aft-
ur, eins cg hún var áður en munkarnir komu til eyj-
unnar og gerðu hana að ræktarlandi. Og fólkið á
meginlandinu lætur fé sitt ganga í eynni, rétt eins
og á dögurn Suinnevn. Mest er þar um sauðfé. Það
bítur grasið þar sem áður var kirkjugólf og súlna-
göng klaustursiins.
Fram hjá klausturrústunum, liggur vegurinn upp
brattann upp að upphleðslunni, sem enginn veit
hversu gömul er nú. Vegur þessi verður stöðugt lak-
ari með ári hverju. Vegurinn liggur í mörgum stöll-
Um, en meðfram honum renhur Iækur, serm á upptök
sín uppi í hellimum. Þetta vatn gæti trúlega verið
gætt yfirnáttúrlegum mætti. Enda mun það enn þá
eiga sér stað, að fólk sæki það handa sjúkum.
Yfir öllu gnæfa rústir SunnevuJkirkjunnar, en að
baki henni tekur við hellismunninn, — elzta kirkju-
þak í Noregi, og það eina, sem enn þá stendur af
þeim, sem St. Ólafur hefur kropið undir. Hann tók
land á Selju þegar hann kom heim til þess að vinna
Noreg og halda áfram kristniboði Ólafs Tryggva-
sonar.
Frá hellismunnanum er ágætt útsýni til hafsins og
strandarinnar fyrir neðan, þar sem hvítt brimlöðrið
þvær skerin án afláts.
Sumardaga þá, er ég dvaldi þarna, fyrir nokkrum
árurn síðan, var mjög igott veður. — Sólin brauzt
fram úr þykkum, ljósum skýjum og geislarnir merl-
uðu' á haffletin.um,. En allt í einu kom regnskúr, og
vatnið lak niður yfir hellismunnanum eins og kögur
úr glitrandi dropum; og gegnum íþetta skein sólin
inn í heHinn, svo að miosinn á gamla altarisstaðnum
varð fagurgrænn, og gamla, þykka lagið af lamba-
spörðunum, sem var á hellisgólfinu, virtist sem
mjúkt flos. Gegnum reignhljóðið og brimgnýinn, sem
barst frá ströndinni, heyrðist seytlið í uppsprett-
unni, sem kennd er við Sunnevu, og það vorui marg-
breytilegir, lágir tónar. Nokkrar sauðkindur, sem
ekki þorðu inn í hellinn, af því að þær sáu ókunn-
uiga þar á ferð, héldu kyrru fyrir í kirkjurústunum
Getið þið komizt að jólaölinu?
í herbergi innst í gafli kastalans, en til að kornast þang
að þarf að ganga í gegnum fjölmörg herbergi í hús-
inu. Ef ykkur langar í sopa af ölinu verðið þið að
þræða rétta leið að öltunnunni og flöskunum; þið
megið aðeins ganga gegnum þær dyr á herbergjun-
um, sem opnar eru, en ekki renna á lokuðu dyrnar,
þá verðið þið kærð fyrir innbrotsþjófnað, því þær
eru lokaðar. Þið eruð vel að sopanum komin þegar
þið eruð búin að komast inn í herbergið þar sem
jólaölið er geymt, og út úr kastalanum aftur, ef þið
gangið aðeins um þær dyr, sem heimilt er að fara um.
skammt frá. Lítið lamb hoppaði upp á steinpallinn,
þar sem skrín heilagrar Sunnevu hafði eitt sinn
staðið. Þar lagðist það niður, hvítt og fagurt á að sjá,
— rétt eins og það hefði vitneskju um, hversu tákn-
rænt það var á þessum stað.