Alþýðublaðið - 24.12.1945, Page 57

57
fólablað 'Alþýðublaðsins
'giimstein, seim hann gæti sjálfsagt fengið dirjúgan
skiiding fyrir.
Þegar þjófurinn heytrði til Gearðu, sneri hann sér
snögglega við. Hún gekk að honuanl. Aiugu herniar
sperrtuist er hún sá, hvað hann var aneð í hönd-
unium. Þarna sá hún þjöf, — en hún vildi helzt ekki
trúa sínuoni eigin augum.
— Birgir! saigði hún.
Henni haf-ði áður fundizt nafn hans svo undúr-
samlega fagurt, — eins og sjálf nýjársnóttin.
Henni vannst ekki tími til annars en að nefna
nafn hans. Hann var vanur að vera snar í snúning-
ulm. Og hann gaf henni þéttings hnefahögg, undir
hökunna. Hún féll aftur á bak með liágu, niður-
bældu veini, lenti með höfuðið á stólbrík og féll
í rot.
Það var allt hljóðlátt í íbúðmni, þegar þjófiurinn
laumaðist á brott með fen,g sinn. Allt í einu kváðu
allar kirkjuklukkiurnar við, því að nú voru þær að
hringja inn nýja árið. En Gerða heyrði það ekki.
Hún iá kyrr og gjörsamllega meðvitundarlaus, —
vissi ekki, að þegar hún rafcnaði við, myndi ekki
bíða hennar annað en grár og kaldur hversdags-
leikinn með þvotta og for, eftir allt það sem gamla-
ársbvöldið hafði veitt henni. —
Úti fyrir -kyngdi niður snjón-um enn sem fyrr. —
Elías Mar íslenzkaði.
Hólar í Hjaltadal,
Framh. af bls. 9.
Það, siem iengst mun halda nafni þessa miklia gáfu-
manns á loflt, er hin fræga Guðbrandarbiiblía', sem
hann lét prenla áirið 1584, en aúk 'biiblíunnar er taOið,
að Guðbrandur Ihafi látið prenta og gefa út um 90
önnur rit.
Guðbrandúir Þoriáksson sat að biskupssitóli á Hól-
uim í 56 ár, og er þ að lenigrai en nokibuir aniniar bisbup
á í-slándi hef ir gert. Á hinni löngu ævi sijnni vann
hann merk menningarafrek, af þéim efldist siam-
tíð hans 'andlega, og að þeim hýr þjóðin enn í dag.
í\ AÐ er einmitt hið andlega líf, sem þróazt hefir
* að Hólúm í Hjaltadal1 gegnum aldirn-ar, sem
veldur því, að Ihvar sem maður ler isitaddur þa-r, bvort
-sem það er í kyrrð næturinnar eða í hinu iðandi
Ctífi dagsiins-, þá heyriist manni hvMað: Drag skó Iþína
af fótum þér, því að staiður siá, sem þú stendur á,
er heilaígur.
Ingóljur Kristjánsson.
Listamaðurinn Guðm. Einarsson
wm
Framh. af bls. 39
v-el til að vanda. í saimbandi við þá byggingu ættu
listamenn að fá mörg v-erkefni, og l| byiggingunni ætti
að veria' pýniin-gairsalur fyrir stórar sýnimgar.
Mér hef-u-r virzt það hairla einkennilegt, hvað ís-
lenzka rífcið gerir -lítið til að veita listam-önnum sín-
um opinber varkefni. Ég .mlinnist þa»s ekki, að slíbt
hafi konxð fyiriir síð-an- ég kiom heim árið 1925. Þetta
er imieð-al annars ein orsöík þess, að myndlhöggvarar
geta va-rt þrifizt á íslandi.
Við höf-ufn bygigt stórar byggingar, eignazt mdkil
torg og skemmtigarða-, og nú stendiur til, að allúr
Laugadaluirinn ver-ði íþróttasvæði, en ihvar -eru lista-
verfcin, lem eiga að p-rýða þessi mamnvirki? — Tvær
eða þrjár lágmiyndir höggnar í steypu og staindimynd
Hannesar Hafstein eru einu myndirnar, sem bætzt
baf-a við á þes-su tímafoili,. Að óreyn-du tel ég ástæðu-
laust að vantriey-sta litamönnium okkar til að Ileysa
þesisl verkefni. yafalaust væri slík stefna þess opinr-
bera að fá lis tamönniunum vehk að vinn-a, mun 'heppi
legri en styrkjafyrirko-mulagið.
— AÐ LOKUM spyr ég Guðmund, hv-er aðal-
áhugamáJI Ihans séu, að frátekinni liistinni.
— Því er fljóisvarað, s-egir hann. — Þau eru- fjaila1-
íþróttir og skógrækt. Fg hef haft þá ánægju að
starfa í stjórn Feirðafélags ísl-ands, nálega f-rá stofn-
um félagsins, og að stofnun deildar „Fjallamianina“
meðal þeirra lílþróttaman-na, sem mest dáflæti. Ihöfðu á
fjöilumum. Fél-aigsdeildin á nú tvö 'hús sk-uldlaus að
kalla; skála á Fimmvörðuhálsi og annan á Tind-
fjali'ajökli.
Meðail fjaill'amanna ier gott að vera; þ-að er frjiálslegt
og skemmifci'l-egt fólk og t-eilur -ekki eftir sér spori-n.
Nú vinnurn við að því að kenina fólki að ferða-st um
hálendi-ð, kenna ifjalilaiilþróttir og un-dirfoú-a komu
ferðafólks, sem hcfur lík áhugamál og við, rtdl ís-
lenzkra fjalla. Ég er þess fúMvisfj -að íslenzkir jöklar
v-er-ða ieikvangur alþjó-ðaæsku, þagar stundir líða.
Skó'grækta rálhugann er -ekki gott að samrima
ferðalögum o-g fjaligöngum. Til skógræktarininair
þairf -1-amd og síifiellda ástunduin. í stríðsibyrjiun eign-
aðist ég 36 hektara lands, .gerði 10 ára áætlun — ein®
og algengt er nú á dögum, — um -að pl'anta 1—2 þús-
und birkiplöntum- á-rlega í þetta l'and, sá í það birki-
fræi og v-eainda það fyrir öllum ágangi. Áætliun þessi
hefur staðizt í aðalatrdðuim, en, allir sjá, að ekkí er
hægt að tala um almenna skógrækt á íslandi, meðan
hver pll'anta kostar 2—6 krónur og eitt bílhlass af
áburði komið á staðinn 165 krónur. En þegar maðuir
hefur áhugann og landið, -getur maður ekki 1-átið
slíkar staðreyndiir aftra sér, segir hinn filmimtu'gi
listamiaður og fjiallgöngugarpur og brosir við.
I. K.