Vísir - 24.12.1955, Blaðsíða 22

JÓLABLAÐ VÍSIS
22
Frá Dalmatíu
Framhald af bls. 14.
um mestu frægðarljóma hvað
verzlun og siglingar snerti.
Má segja að gull hafi streymt
inn um borgarhliðin á degi
hverjum og vart mun nokkurt
jafnstórt þorp — eða smábær —
hafa haft af þvílíkri auðlegð
að státa.
í Dubrovnik réðu rektoi'ar
ríkjmn, ávallt þrír í einu, og
hver þeirra um sig ekki nema
einn mánuð í senn. Þann tíma
máttu þeir ekki yfirgefa stjórn-
arbústaðinn — eða rektorshöll-
ina svokölluðu, — sem er eitt
hið mesta skrauthýsi veraldar
og víða gulli lagt að innan.
f rektorshöllinni er boðorð
þeirra letrað stórum og áber-
andi störfum: „Þegar þú tekur
að skipta þér af almennings-
heill, ber þér að gleyma einka-
lífi þínu,“ enda máttu rektor-
arnh’ ekki hafa nein samskipti
við fjölskyldur sínar þann tíma
er þeir sátu við stjómvölhm.
Sjór var, þar sem
aðalstrætið er.
Margt er undarlegt í Dubrov-
nik og meðal annars það, að
götumar flestar eru svo mjóar
að þar verður ekki komið fyrir
neinu æki, hvorki hestvagni né
þetta er samkvæmisleikur,
sem fundínn var upp ‘í þýzka-
landi 4 árinu sem leið.
Snæri er brugðið úin hattband,
og siðan er vindlingur festur við
liinn endann. þrautin er síðan
fólgin í því að ná til vindlings-
ins með vörunum, án þess áð
brenna sig.

bíl, enda eru þau farartæki að
heita má óþekkt innan virkis-
veggjanna. Fólk sem kemur í
skemmti- eða verzlunarerind-
um skilur bíl sinn eftir á bíla-
stæði utan virkisins og þeir sem
koma ríðandi á hestum eða
ösnum binda þá við sérstaka
hringi sem festir eru í virkis-
vegginn að utan. Mætist fólk í |
þrengstu götunum verður það
skáskjóta sér hvað fram hjá
öðru til þess að komast leiðar
sinnar. Aðalgatan er samt breið
og stór. Þar var áður sjór og
hyldýpi mikið, en sjórinn
seinna fylltur upp og þar er nú
aðalstræti þessarar fögru borg-
ar.
Þó að Dubrovnik eigi bjartari
fortíð og glæsilegri sögu, en
nokkur annar blettur í Júgó-
slavíu, á hún þó sína skugga-
bletti og suma þeirra næsta
myrka. Einn átakanlegasti at-
burður sem þar hefur gerzt,
skeði 6. apríl 1667. Að morgni
þess dags reið jarðskjálfti yfir
landið sem lagði Dubrovnik að
mestu leyti í rúst. Alda, sem
orsakaðist af jarðskjálftanum,
skall yfir borgina, eyðilagði
hús og drekkti fólki. Öðrum
húsum grandaði eldur og yfir
borginni hvíldi reykur og ryk.
Helmingur íbúanna lét lífið.
Auðkýfingar urðu á einni nótt
að betlurum. Það einá, sem
stóð af sér allar hamfarir nátt-
úrunnar var virkisveggurinn,
sem enn þami dag í dag stend-
Gift kona með hvítan höfuð-
búnað. Hún er frá Konavle-dal.
ur óhaggaður og í röð hinna
einstæðustu og traustustu
mannvirkja miðaldanna.
Þær giftu
eru merktar,
Þegar haldið er suður Dalma-
i tíuströnd frá Dubrovnik, beygir
vegurinn um stund frá hafinu
og liggur um breiðan og falleg-
an dal, milli nokkuð hárra en
ekki ýkja brattra fjalla. Sá
dalur heitir Konavledalur og
er eitt þéttbýlasta sveitahérað
Dalmatíustrandarinnar. Þar
þrífast vínviður og korn á
sléttunni í dalbotninum, en
beggja vegna í hlíðunum
standa þorpin og þar sér, eins
og annars staðar í landinu,
hjarðir á beit. Stærsta þorpið
heitir Gruda og liggur vegurinn
í gegnum það.
í þessum dal sáum við mikið
af ríðandi fólki og riðu konur
söðulvega eins óg gert var hér
heima áður fyrr. Reiðskjótam-
ir voru ýmist hestar eða asnai'ú
í Konavledal klæðast konvjr
þjóðbúningum, jafnt rúmhelga
daga sem aðra. Spariföt þeirra,
eru dökk á vetrum en Ijós á
sumrin. Þar bera giftar konur
hvít höfuðföt en ógiftar dökkar
kollhúfur með Ijósri rönd. Kon~
ur eru taldar fegurri í Konavle-
dal en annarsstaðar í landinu,
en ekki ráða þær giftingu sinni
sjálfar, heldur foreldrar eða
aðrir nánustu aðstandendur,.
Og yfirleitt er dalurinn frægui’
fyrir ævafornar venjur, fast-
heldni í siðum og fagra bún—
inga.
Líkt og við
norska firði.
En við kveðjum þenna fagra
dal og höldum enn lengra suður
í landið. Við förum framhjá
Herzegovinu, sem er falleg borg
í brattri hlíð við Adriahaf og
einn af þekktustu ferðamanna-
bæjum á Dalmatíuströndinni.
Leiðin liggur til Kotor,
Fjöllin hækka því sunnar
sem dregur á ströndina og rísa
brattar frá sjó en áður. Við
förum inn með svoköHum
Bokafirði, sem er þrörtgur og'
vogskorinn og undirlerxdi þvi
sem næst ekkert. Fjörðurinn er
sumstaðar svo mjór að ekki era
nema 300 metrar yfir hann,
enda var' áður fyrr strengdur
vír yfir mjóddina til þess að
varna óvinaskipum siglingu
inn fjörðinn, en nú er kaibáta-
net komið í staðinn. Þeir sem
ferðast hafa um Noreg líkja
landslaginu á þessum slóðum.
við norsku firðina, bæði hvað
hrikaleik og fegurð snertir,
Bokaf jörður er 30 sjómflúr á
lehgd, skerst inn á milli hárra
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••♦••*#«#*#»**0*
Vélaverkstæði
Sig. Sveiitbjornsson h.f
Skúlatúni 6. — Sími 5753.
Smíðum atlskonar
vaiaiiíutí fyrir
Ðráttarvélar
•
Jarðýtur
Vélskóflur
Skurðgröfur
Einnig hverskonar
verksmiðjuvéíar.
Gerum upp
dieselmótora.
Höfum varahluti fyrír
New England togvindur
og tökum að oss yið-
gerðir á þeim.
Framleiðum vélar fyrir
saltfLskþurrkhús.
Smíðum hina viður-
kenndu rafmagnsgnfu-
katla.
Smíðum og útvegum
vélar fyrir sandnám.
Smíðum og setjum upp
allaa* stæj-ðir af olíu- og
lýsisgeymum.
J •
f •
'J
í)
9)
i
v
))
*
ÖU vinna framkvæmd me5 fullkomnustu vélum.
#
#
#
#
#
#
«
9
9
•
#
#
#
#
#
#
*
#
#
#
9
#
#
#
#
#
#
#
#
#
9>
#
#
#
«
#
#
#
.vem ujppftfifaM hröfut’ nmtim-ums*
f£nnfrt*mur:
I
Finnskur
kristall
Ljósatæki
ctllskiÞHiur
iggeirsson hl
Laugavegi 13 — ReykfavíL
Sími 3879 — 7172.
»
•>
«>
*
•>
•>■
*>
•>
•>
•>
»
».
»
*
*
».
*>
*
»
*
*>
*
•>
•>
*
•>■
*>■
»
»
»
»
.»
»
«
*
»
»
»
»
»
»
»
»
«
t
«
»
*
»
«
«•
*
«
«
»
»
*
»
♦
«
«
.«
••••«••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••'•••••»•«• •»»»»••••»••••••••«•••«•••••••••••••••«••••••••••••••••••••«