Vísir - 24.12.1955, Blaðsíða 32

32
JÓLABLAB VÍSIS
þofpsbúa, en einmanaleg strönd-
in var eftiriæti elskenda,
í iitlum kofa niður við strönd-
ína, kippícom frá þorpinu, bjó
•giiniul kona. eiu sér. það var
venja hcnnar -öðru hverju að
skipta gömlum spænskum gull-
■eða silfurpeningum í búðunum
í þorpinu. þetta háttemi vakti
■í'kki eins mikla, eftirtekt þarna
og það hefði gert í stærri
byggðarlögum. þorpið hafði allt-
af verið lieimkynni sjófarenda,
og kaupmennimir liugsuðu bara
að einhverjir af forfcörum götnlu
konunnar hefðu arfleitt líana að
•oinhverju sparifó í þessari mynt.
þannig hafði þctta gcngið 1 i 1
) mörg ár, en svo bar það við
dág einn í kringuni 1800, ;tð tveir
atvinnulausir vei'kamehh í
Hartlepool vonuðust eftir vinnu í
Middlesbrough. þeir voru ger- j
-uunlega félausir; áttu ckki einuj
slnni fyrir hinu lága járnbrtiut-1
a.rfari. þeir Urðu því að ierðast á
„liestum postuIann;i“, óg i'óru
hina skemmstu lcið — meðfram
sjónum.
Nóttina áður liafði verið hvass-'
viðri af hafi. þegar þcir kormt
ó einmanalegan stað á strönd-
innj, ekki langt. frá koftr gðmlu
konunnar, varð fyrir þeim stað-'
nv þaj’ sem sjórinn hafði skáfið
altan sand ofan af leirlaginu,
scm uridir var og eiririig ofan,
nf e'irihverju brúnu cfni, er þjéim
'Virtist helzt vera mór. Léirinii
■og mórinn á þessu svícði var
þéttstráður óhréinum, 'kringlótt-
uni þynnum. þeim farinst þctta j
-ki'ítið, fóru að atliugá þynn-,
úriiar og komust þá að því, að
"þctta vóru gamlir sprcnskir silí- ^
úrdalir —• áreiðánlega nfcgilcgn j
ánárgir til að fylla rríárgár váfns-'
föt.ur og strjálingur af gullpén-
inguin innan um!
þcir létu sér ekki ntegja að
fyíla vastuut, þessir öreiga lukk-
unnar pamfílar; nei, j'Ctr fóru
úr yfirhöfnunum, bun’dii éturian
hoiuih á þeini, svo ;tð þatr rnynd-
uöu nokkuts konar poka, og
fylltu.þá c.ins og þeim frekast.
var unnt; það var aðeins þyngd-
in sem tai.iuarkaði það. þeir
stauluðust iuiim nreð lrina dýr-
mætu byr-ði sína, lrlupu til baka
með skóflur óg ->oka. En nú var
komið aðfall og s'ór féil ört upj>
á sandinn. ]Jcir félagar h'öfúst
samt. þc.gar itanda pg hömuðust
viö að ntoka upp í þökana mcð-
an haldizt varð við á staðnura.
þcir héldu nú af stáð heitn-
leiðis aftur ntcö það scni þeirti
liaföi hcppnazt að ná ;tf í'jár-
sjóðnum í þetta-'sinn rig bjuggti'
sig undir að fara þriðju ferðína
undir cins og fclli út aftur. Til
allrar óhamingfu fyrir þá sjálfa
kpntu þeir við í itúsi cinu á
leiðínni til að væta kverlcairiar
eftir allt stritið. það óhjákværni-
lcga skeði —er bjórinn ranti riið-
ur, rann sannlcikurinn upp, og
sagan um peningana í fjörimni,
scm lrægt væri að tnoka upp t
póka, flattg um nágrehniö eins
og éidur í sinu. Um kvöldfjör-
una var nvúgur og margfnenni-
konrið á staðinn, bórgarbúar og
sveitafólk, rneð körfúr óg pc>ka,
lii'ífur og sþáða, ög'allir hömuð-
ust við að raka til sín pén'nigtuu
úr lcirnum og mómint. þótt
niönrium vau-i það ekki kunnugf
þá. vöí'u 'þeir að þessari iðju itrn
!x>rð á gömlu og fúriu skipi,
þ.ví" að „mórtnn'1, scm möriri-
uiri virtist þai'na, var állt sem
eftir var af súð og inniviöum
ógæfuslapsins „Litla ötid“.
það.sem éítir er-.sögurinar hef-
U'r sá, er þetta' i'itar, cftirj fólki er
var á staðnum þegar þetta ge.rð-
ist. þessi hluti af fjörunni var
rcglufcg peningánáí’na; það var
hægt að tína sátnan peningana
úr ladsum ieirnum, eða moka
þeirn upp úr ,,inónum“mcð skót'l
um. , —Sámanlagt verðmáúi
fjársjóð.sins kötn aldrei fram, cn
margir þeirra, setn fyrstir koniu,
lifðu við góð efni alit sitl líf.
þeir, scm enn eru á lífi af þeíin
sem sáu „gullæðið" þarna í fjör-
unni, kumíu margár sögur um
atvik i þessti sainbandi. Á liverj-
um rlcgi í iangan tíma cftir þetta
stóð múgtir manris niöiir viö
flæöannál og betð þess við livert
útfail að koinast scm allra fyrst
lit á „n'ámusvæðið1*. Sérstaklegá
var fjaran cinkennilcg að nóttu
til mcð aragi'úa af' Ijósdeplum á
víö og di'öif, því menn notúðu
ski'iðijós óg búl til að lýsa. sér
við lcitina.
i>eir, scm fyistir komu á stað-
irm, flcyítu, ef svo mætti Segja,
i'jómann ofan af l'jársjóönuni, og'
ýrnsar sðgur licyrðust um kört'ur, j
skjóiur og þvottakörfur, fuliár af
bcinhörðum pcningum, géyrudar
A sumuni bæ'julnririi. í mcira en
heiia'vikíi var árarigur af upji-
greftinum svo rriikiii, aö ýimsir
verzíanir í þbrpiiiu ög liartle-
pool töidu jsér húgnað í því að
auglýsa: ,,ÍIér cr skípt spænslc-
urri clölum".
Skýringuna á , þessu i'urðu-
lega máli fundu öldungar þorps-
ins, er rri'imdu átvik frá byrjun
aldarinnar óg gánííá konán, cr
liáfði notið fyrstu iitiimótlégu
ávaxtanná ’áf fundi fjársjóðsins,
méð því að bfeí'a sáman íjækur
síriai’. (rainla kcnan viöurkénndi
að þcgár stojtnar Íicföu gengið,
hefði hún verið vön aö ieita í
fjörunni að peningunum er skol-
að hefði á iand, og alltaf íundið
riægilegt tiJ að lifa á þar til íiaestj
stonnur hcfði borið m’éfra upp á
ströridiria. En skipsströnd vpru
svo algcngur viðburður í Seaton-
Carew — einu sinni strönduðu
j fjögur sk ip þar samá daginn —,
að inenn muna aðeins þau
|strönd, sem merkilegust þykja,
' upp á dag. Eftir áiliángar bolla-
iéggingai' korn það upp úrr kaf-
inu, að sneklcjan „Litla önd“
liafði farizt á 'þessum stað fyrir
nökki'um tugurn ára.
þá vár farið að spyrjast 'fyrir
og kynria scr sögusagnir um for-
tíð þessa litla ségiskips. Við það
komust rrienn smátt og smátt að
saimleikanum.
það upplýsUst, að þotta skip,
með liinu yfirlætishrusa nafni,
liafði ckki sem bezt orð á sér;
það hafði ekki alitaf verið rekíð
í heiðá'rlegum tiVgarigi. Á önd-
vcrðu „ípviskeiðj'* 'sínu háfði það'
verið þra'liikaupfar, þar til það
náðist, var 'gért up'ptarkt og feelt
iog kom í Ítendur heiðarlegra
• eigénda. Sú staðrey-nd, að -hinn
j flekkaði fjársjóðui', — sém þræi-
; salarnir höfðu safnað með hinni
andstvggilegu iðju sinni, var fai-
inn í skipinu án þéss að riokkurn
grunaði, er augljósasta sörinun
þess að skipið var tekið og seit
af yfirvöldunum án þcss'að eig-
endurnir hefðu nokkuri ráðrúm
j til að ná fjársjoðnum. þegar skip
ið strandaði, hafði það sókkið
'djúpt' í ijör-uleirinn næn-i
lægstu fjörumörkum. Sriiátt og
smátt grotnaði svo byrðingur-
inn og sundraðist og vatnsSósa
, viðurinn grófst. æ dýpra og dýpra
niður i leiríágið og bréyttist um
leið í frauðkent efni er líktist
mó. Á þennan hátt runriu petu.
ingarnir út í leirinn og sátu þar
fastir þar til hafrótið leysti þá
út’ læðingi og skolaði þeim upp
á ströndma.
WVW.W.WJVAVÁWAW.%VVAVVVVUWJ,JW.V.*.V.V
Gleður rrng að hiífa yður.
«

FRÁ
útvegum við gegn gjaldeyris- og innflutningsleyfum
s-tar tcg. af paypír.
■ «
#
Blaiapappír
Bókapappír
UmbifAapappír
Smjörpappirr
limslö-g
Reílot-ingsheflí
Siílabæfutr
Toiietpapptr
o. fS. pappírsvöros'
A1L« kuiiiu* pappi til idnuðm' «>s4 nfiaslsgatla
Verð og sýnishorn fyridiggjandi.
S. ÁRNASON & GO.
Hafnarstræti 5, sími 2201.
Einkaumboðsmemi fyrir: Tbe Finnish Paper Mills Ass. —
Finnish Board Mills Ass.
Finnish Paper and Böard Converter’s Association.
#■
..#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
-#
#
©
«
o
9
©
©
©
©
9
9
9
9
9
#
ö
«
#
9
9
9
©
9
«
«
9
9
9
«
#
#
•
&
9
9
«
©
«
9
.9
9
9
#
«
«-
«'.■
•:
■.#
«
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
#,
#
m
#
#
♦
#
#
#
#
«
•
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
«,
9
9
9
9
9
9
9
«;
«
i H
•6
9
9
9
9
VARIST AÐ NOTA
LÉLEGAR
MÁLNINGAR-
TEGUNDIR!
PITTSBURGH Málning
og lökk
hafa reynst sérlega
vel hér á landi.
¥ér ráðleggjum ySur að nota
«
«
«
#
«
«
PITTSBURtG MÁLNIMU Ofi LÖKK i
Er sérstafdega sterk og falleg.
Einkauxnboð á íslandi:
gill ViUijálmsson

#
9
9
9
«
©
Laugavegi 118. — Síms 8-18-12.
-*••••••••••••••••••••••'•••••-••••••••••••••••••••«••••••»•••• - •'••'****®*****»**»»*****'** •***♦»*»»»•♦*•*•••»♦•••••»****••••