Vísir - 24.12.1955, Blaðsíða 31

JÓLABLAÐ VÍSIS
3F
Einkennilegasti anðæva-
fnndur á Englandi
Eftir áratugi
skolaði sjórinn
þrælagjöldunum á land
SMHii' ./_ iÞvwfjfias tierruich
l>cgar kirkjugestir vom famir
íór séra Guðsteinn inn í svefn-
fierbergi sitt og stóð þar' viö
■gíuggann litia- stúnd. Úti vur
knniin logiidi'ifa er minnti hann
á kvöldið, þegar hann kom heim
iu' húsvitjuninni síðtist, F.itt var
]>ó frábrugðið því setn þá var. I
austi'l sá í stjörnuljjíirtan hiinin
á einunt stað. Hugur séra Guð-
steins var hrterður og fullur
þakklátsseini. Hann lét þögnina
eina túllca lutgsanir sínar. Fyrir
nugum lians l'ciftráði liið. stóra.
augnablik, þegttr töfraniáttur
kirkjuklukkunnar bneddi skurn
ið utan ;if Benjamin i Breiða-
gerði, þar sem hann stóð á vega-
rnótum jólabarnsdýrðariunar og
heimshrokans. Eitt kraftaverk
fónsriillinnar. Einn vottur um
dásemdir þess, er ofttr stendur
manníégum skilningi.
Séra Guðsteinn gekk aftur
fram í stofuna'. þar var onn
fögnuður fjölskyldu ltans og
heimilisfólks kringum jólatréð
í raun og stvnnlciku gleöileg
jól.
— Eg þarf að fá „permanent“.
Hverjitm þykir ekki gaman að
góðri sögu um falda fjársjóði?
Hvort sem sagan er sönn eða
skáldskaput hefur hún sín sér-
stæðu áiirif: gildir einu iivort
hún er um sjóræningjagull á
eyðieyju eða gimsteinaskrín fal-
ið í ieyniiiólfi í fornnm brezkum
kastafa. Hinar sönnu sögur um
falin 'auðæfi eru engu síður
skrítnar og skemmtilegar en
hinar sem ósannar eru. Á Bret-
landseyjum hafa kornið fyri^t
mörg dæmi um löngu hulda fjár-
sjóöi, er fundizt liafa fyrir til-
viljanir og heppni eða við skvn-
samlcga leit.
þáð væri skennntilegt að \ita
um einkennilegasta dæinið af
þessu tagi. Margir þeirra, sem
lesa þessa frásögn, geta sjálfsagt
sagt frá líkum da'irium, annað
hvoit. af eigin reynsiu oða- eftir
frásögnum annarra, i sarnbandi
við slíka .jfúridi', sniáa eða stóra.
Kg þori sámt að segja, að sagan
iim „1-it.lu andar" auðæfafund-
inn er meðal hinna mcrkileg-
ústu af -þessú tagi.
Vcnjulcga eiai fjársjóðir annað
hvört grafnir í .jörð eða þeim
sökkt í sjó, en í tilfelli því sem
hér urn ræðir, var fjársjóðurinn
hvörtveggja, sokkin og grafinn;
því þótt hann sykki i sjó, var
hann grafinn upp á sjávarströnd
og augu dauðlegs manns sáu
i hann aldrei þess á milli.
| Við ucðum uin „saurgað" fé,
sem hef.ur verið notað í illum
tiigangi. Ef fé það, er þannig
fer handa á milli, folur í sér bölv-
un og kyngikraft, þá ættu vissu-
lega sumir peninganna, sem
liggja hérna á lioröinu fyrii;
íraman mig, meðan ég skrifa
þetta, að gefa frá sér drauga-
lega birtu þcgar dirrima tekur.
því þetta eru ,,fiekkað“ fé af
verstu tegund —- hið illræmda
,„þrælasilfur". Síðast var kaup-
móttur þessara peninga notaður
til að kaupa mannssál í svört-
um líkama.
Nú skulum við heyra þá ein-
kennilegu frásögn, er ligjgur að
fundi þessa „flekkaða" fjársjóðs.
þorpið Seaton Carcw er á
Durhamströndinni. Næsti bær
norðan við það er Hartlepool.
Nú orðið er Seaton venjulegt
ferðamannaþorp, en mai-gt fölk
sem lifir þar enn, mirinist þess
eins og Juið var á þeim dögnm,
er fjársjóðurin fannst — .som
sérkcnnilegs brezks sjávarþorps,
fallegs á sinn hátt.
Nú er þarna golfvöllur auð-
vitað, og þorpsgatan hefur breyzt
í vcnjulega skemmtigöngubraut
og nú er þar torg með liljóm-
sveitarpalli. En hin undursnm-
lega. sandströnd cr enn óbreytt
með hinum hættulegu grynu-
ingum Norðursjávarins fram-
undan. þessár sandgr.vnningar
hafa gert ströndina þarna meöál
hættulogustu staða á siglinga-
lciðum við F.nglaridsstrendur,
þegar norðaustanstormarnir
geisa og öldurnar æða óhindrað
alla le.ið austan frá ströndum
Noregs eða norðán af heim-
skauti. þessir stormar og grunn-
sævi voru þau öfl ci> i snmein-
ingu sköpuðu síðasta þáttirin £
„þrielasiifurs" sórgarieiknuin.
I.ítum á athurðaröðina oins og
sjónleik í þreimir þátum. F.vrsti
þátturinn er óljös, en rarinsókn-
ir háfa léitt aoáldrætti lians í
Ijös. Sjónsviöið er iítil, snotur
sne.kkja i þræláflutningnm, með
riinigóða lest fyrir hinn ógæfu-
sanui farui mariniegra þjáninga,
svo gangmikil, <ið hún g;it siglt
af sér hrezk hérskip, er gerðu
þíið sem þau gátu til að stöðva
þessa andstýggilegu iðjti.
F.kki cr ijóst, livernig þessi
þáttui’ endaði, en að öiluiit lík-
induni cndaði hann á iicrtöku
þrælaskipsins og frclsun þeirra
vesalinga, er sátu inniluktir í
farmrýinj þess.
Annar þáttur gerist cinnig um
borð i liinu fyri-verandi þræla-
skipi, er nú nefriist „I.itla önd“.
A þeiin tima — fyrir nærri hálfri
annarrí öld -— cr „Litla önd“ í
siglingum með löglegan farmi
milji ýmissa hafna við Norðnr-
sjóinn. Bakgrunnur .þessa þáttar
ér Seáton Carew - grunnsæýi,
sandrif og stornuii'. Voða nótt
cina lirifu þessi eyöileggingar*.
öfl skipið ;i vald sitt og moluðu
það í s’pón. „TJtla önd“ sást ekki
framar á hafinu eða i skipaskrá
Lloyd's.
Tjaldið að þriðja þretti ría
ekki fyrr en aö enduðum í'íkis-
stjóraartíma alimargra konunga,
Geoi'g þriðji og íjórði og Yil-
hjáimur fjörði liiifðu liðiö undir
lok og Viktoría drottning iiafði
setiö á veldisstóli í iniirg ár. Eu
Seaton Carcw hnföi lítið brcytzt
á ölhim þessum tírna. Skemmti-
íerðafólkið með glaum sinn og
gloði var enn ekki þátfur í lífi
íslendingar!
Árið um kring halda skip vor uppi reglubundnum samgöngum á milli hinna dreiíðu haina á landinu, og yfir vetunnn eru
þetta oft einu samgöngutækin, sem fólk getur treyst til að skila farþegum og farnn heilum og óskemmdum í höín. Þess á
milli eru fjölþættir möguleikar til flutninga, sem fela þó ekki í sér neitt varanlegt öiyggi um samgöngur, og er það því hags-
munamál landsbúa sjálfra að beina sem mest viðskiptum til vor. Með því styðja þeir og styrkja þjónustustarf vort og stuðla
að því, að það geti aukizt og batnað.
Taxtar vorir fyrir vöruflutning eru yfirleitt án tillits til vegalengdar, þar eð þjónusta vor miðar að því að jafna nokkuð
aðstöðu íandsbúa til samgangna, og er þess vænzt, að þeir, sem betur eru settir varðandi samgöngur, skilji þetta og meti.
Skip vor eru traust og vel út búin og skipshafnirnar þaulæfðar, og er þetta mikils vxrði fynr viðskiptamennma, enda viður-
kennt af tryggmgarfélögunum, sem reikna þeim, er vátiyggja, lægsta iðgjald fynr vörur sendar með skipum vorum.
Þetta fynrtæki er eign stærsta félagsms í landinu, þjóðfélagsins. Sumum fmnst það félag svo stórt, að þeir finna vart
til skyldleika eða tengsla við það, en sá bugsunarháttur þarf að breytast.
Skipaútgerð ríkisins