Morgunblaðið - 12.05.1965, Page 22

22
MOKGUNSLAÐIÐ
Miðvikudagur 12. máí 1965
Hallfríður Jóhanna Stefánsson
IViinningarorð
MinningarorS um Fríðu og Pál
Stefánsson frá Þverá.
í MINNI ætt hafa jafnan skipzt
á skin og skúrir. Fyrir fjörutíu
árum var enn algengt á íslandi
við dauða foreldra, annars eða
móðurlaus börn hans kæmust í
góðra manna hendur, þar sem
þau nytu þess uppeldis, er hann,
farinn að kröftum, gat ekki leng-
ur veitt. Mér er minnisstætt, þeg-
beggja, að heimili flosnuðu upp
og böm færu á sveitina í fátækt
og umkomuleysi.
Forsjá föður míns var sú, að
ar yngstu systur minni, fjögurra
ára, var boðið fóstur af hlýhug
og góðvild og jafnframt man ég
þann sársauka, er fylgir upplausn
heimila.
Vandræðum föður míns var
ekki lokið; ég var heldur ekki
há í loftinu. Þó leið nokkur tími
áður en hann sætti sig við ör-
lögin og léti mig fara líka: Loks
skrifaði hann bréf til vinar síns
í Reykjavík og bað hann ráða um
framtíð mína. Þessi vinur var
Páll Stefánsson frá Þverá og það
stóð hvorki á svari né hjálp frá
hans hendi, ég mátti koma.
Skyldi ég nokkru sinni förlast
svo minni, að ég gleymi þeirri
stund, þegar ég sté af skipsfjöl
með föður mínum og staðnæmd-
ist frammi fyrir stórum manni
og fallegri konu með hýrleg
augu, sem brostu góðlátlega til
mín bak við gleraugun. Þetta
bros var fyrsta gjöf konunnar til
mín.
Á fögru heimili þeirra hjóna
dvaldi ég til fullorðins ára. Ég er
þakklát fyrir að hafa vaxið í
skjóli stórbrotins manns og góðr-
ar konu og enn þakklátari fyrir
að öðlast djúpan og sannan kær-
leika þeirra beggja, sá auður er
ekki forgengilegur.
Þrátt fyrir ólíka skapgerð
þeirra hjóna, þekki ég enga sam-
hentari í rausn og skörungsskap.
Hin gamla íslenzka dyggð, gest-
risnin, var þeim báðum í blóð
borin, og munu allir þeir, er not-
ið hafa minnast hve veitt var af
mikilli gleði og glæsileik. En
mannkosti húsráðenda þekktu
þeir bezt, er dvöldu þar lang-
dvölum. Þykist ég vita, að kveðj-
ur þeirra til látinnar húsfreyju
Páls á Þverá séu djúpar af inni-
leik. Svava Proppé kveður nú
frænku sína og jafnframt heim-
ili sitt. Það er sannarlega slitinn
sterkur þráður í lífi hennar á
þessari stund. Einar Guttorms-
son, læknir, mun einnig minnast
námsára sinna. Fátækum náms-
manni nægði hvorki dugnaður né
hæfileikar á þeim árum og flest-
ar bjargir voru þeim bannaðar
til langskólanáms. Páll Stefáns-
son mat frænda sinn að verð-
leikum og þau hjón gáfu honum
skjól öll námsárin. Slíkar voru
gerðir þeirra. Fátt er betur gert
en að hlú að fátækum ungling-
um og styðja þá til manndóms
og þroska, og veit ég að Páll og
Fríða Stefánsson réttu mörgum
hönd sína í kyrrþey.
Páll Stefánsson var öllum öðr-
um ólíkur, sem ég hefi mætt á
lífsleiðinni og alger andstæða föð
ur míns. Rétt er það, sem margir
hugðu, að geðríki Páls var mikið,
enda bar svipmót hans merki
þess.
í kappræðum þoldi hann illa
andmæli og gustaði þá stundum
af honum og lét hann ekki hlut
sinn fyrr en í fulla hnefana. Með-
fædd höfðingslund, vitsmunir og
stórbrotin skapgerð gerðu mann-
inn sérkennilegan. Mörgum sýnd
ist hörð sú skel, er hann dró sig
í, en eftir göngu í körgum skóla
lífsins bæði í æsku og fyrri hluta
manndómsára mótaðist afstaða
hans. Þykir mér trúlegt að þar
hafi mest um ráðið ómjúk tök
lífsins á miklum hæfileikamanni,
sem þó ekki tókst að brjóta, um
það vitnar hörð barátta hans á
öðru sviði en hugurinn uppruna-
lega stóð til.
Lífsförunautur Páls varð Fríða
Proppé, sem hann unni mjög.
Heimilið, Þverá við Laufásveg,
með einni af fyrirmyndar hús-
mæðrum þessa lands tók þá sinn
heiðurssess. Fríða Proppé var
löngum þekkt fyrir hannyrðir
sínar og frábæran myndarskap,
vitna um það heiðursmerki og
margvísleg verðlaun. Hún var
jafnan fáorð um afrek sín en ís-
lenzkur skautbúningur í erlendu
safni, handverk þriggja kvenna
og listagullsmiðs mun fegursti
gripur sinnar tegundar, enda bor
----------------------
inn af drottningu og gefinn af fs-
lenzkum konum. Það er ekki 1
anda hlédrægrar heiðurskonu að
draga fram að henni látinni, það
sem hún taldi skipta minnstu
máli í lífinu. Viðkvæm sál henn-
ar þráði fyrst og fremst fegurð,
og fáa vissi ég njóta betur blóma
og margskonar töfra ljóss og lita
en hana.
Fósturmóðir mín var svo lán-
söm að geta stutt marga í erfið-
leikum og breytti hún þar sam-
kvæmt eðli sínu, enda mátti hún
í orðsins fyllstu merkingu ekkert
aumt sjá. Margir munu hafa not-
ið tilsagnar hennar, bæði meðan
hún stundaði hannyrðakennslu og
eftir að hún giftist og heimilið
varð verksvið hennar. Það var
ekki fátítt í þá daga, að sú hús-
mæðrafræðsla, sem ungar stúlk-
ur fengu, væri vist á góðum heim
ilum. Dugði það mörgum vel og
ekki sízt þegar um jafn frábæran
kennara var að ræða og Fríðu
Stefánsson.
Páll frá Þverá dáði heimili sitt
og hélt því jafnan ríkmannlega.
f hópi fjölda gesta og gangandi
naut hann sín bezt, og húsmóður-
mni gat hann treyst, fáir leystu
hlutverk sitt betur enn hún.
Margur sjúkur utanbæjarmað-
ur fékk aðhlynningu á Þverá.
Fósturmóðir mín stríddi sjálf við
margra ára sjúkdóm og veitti fúa
lega hjálp sína af skilningi.
Páll Stefánsson gat aldrei leynt
hjartalagi sínu fyrir öllum, lítil
börn snertu viðkvæmni hans og
engan veit ég meiri dýravin.
Mér er minnisstætt, hvernig
hann lék við lítinn nafna sinn, og
sú minning er mér helgidómur,
þar sá ég stóran, þreklegan mann,
sem ég reyndar þekki vel, gefa
sér lausan tauminn að fullu 1
barnslegri gleði og hamingju yfir
ungu lífi.
Ég hefi með fátæklegum orð-
um reynt að draga upp mynd af
fósturföður mínum, en vonast til
að skýra hana síðar. Þeir sem
þekktu hann bezt geta enn sótt
til hans þrek og fundið hjá hon-
um traust, er þá brestur kjark.
Þróttmikil orð og gerðir þótti
honum betri en mýkra hjal og
undanhald, og aldrei brást hann
vini, enda tröllatryggð sterkur
þáttur skapgerðar þessa manns.
Fríða Stefánsson hefir nú lagzt
til hinztu hvíldar. Jarðvist sinni
lauk hún í sömu einlægu trú á
sannleikans guð, sem fylgdi
henni æviskeiðið allt. Ég þakka
henni þá miklu umhyggju er hún
sýndi sjúkum manni mínum og
þann kærleika, sem hún gaf okk-
ur öllum.
Eftir brottför sína hafa Páll og
Fríða Stefánsson enn hagað gjörð
um sínum, eins og þeim var hug-
stæðast. Fjármunum þeirra skal
varið á þann hátt, að ungmenni
verði styrkt til menntunar og
þroska.
Líney Jóhannesdóttir.
Sigríðtir
Einarsdóttif
frá Skólahæ
Fædd 11. maí 1878.
Dáin 12. september 1964.
KVEÐJA
frá Magnúsínu stofusystur hennar
11. maí 1965.
Á kvöldsins kveðjustundu,
ég kveð með hryggri lundu,
því sárt ég sakna þín,
mér sífellt systir varstu,
og sérhvað með mér barstu.
Nú ver þú blessuð vina mín.
Þín ró í raunum þínum.
jók rósemd huga mínum,
ég hlýtt vil þakka þér,
þín samúð böl mitt bætti,
þitt bros minn huga kætti.
Allt gjöf frá sjálfum Guði er.
Þig lífsins Drottinn leiði,
þér Ijómi í fögru heiði,
hin sanna gleðisól.
Guðs eilíf elska og náðin
veit alltaf beztu ráðin.
Hann vona blómum veitir skjól.
G. G. frá Melgerði. .
Bróðir okkar,
JÓHANNES MAGNÓSSON
frá Seyðisfirði
varð bráðkvaddur hinn 10. þ.m.
Aðaibjörg Magnúsdóttir, Þorgerður Magnúsdóttir,
Sigurður Magnússon, Gunnar Magnússon.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, tengda-
sonur og bróðir okkar,
ÁSGEIR KRISTJÁNSSON
vélvirki, Hlíðargötu 7, Akureyri,
andað'st aðfaranótt 10. maí. Jarðarförin ákveðin síðar.
Eiginkona, dætur, faðir,
tengdamóðir og systkini.
Systir mín,
GUÐLAUG BJARNADÓTTIR
Hverfisgötu 9, Hafnarfirði,
lézt á Elliheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði laugardag-
inn 8. þ.m. — Jarðarförin er ákveðin frá Þjóðkirkjunni
í Hafnarfirði föstudaginn 14. þ.m. kl. 14.
Ingveidur Bjarnadóttir.
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Ausu,
sem lézt 5. þ.m., verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 13. þ.m. kl. 1,30 e.h.
Oddný Gísladóttir, Jónbjörg Gísladóttir Lassen.
Jarðarför móður minnar
RAGNHILDAR BJARNADÓTTUR ÁSGEIRSSON
Sólvallagötu 51,
er andaðist 4. þ.m., fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu
daginn 13. maí kl. 11 f.h.
Húskveðja verður á heimili okkar kl. 10,15 f.h.
Athöfninni verður útvarpað.
Ragnhildur Ásgeirsdóttir.
Útför konunnar minnar,
SIGRÍÐAR TORFADÓTTUR
sem andaðist sunnudaginn 9. maí sl. fer fram frá
Dómkirkjunni föstudaginn 14. maí kl. 10,30 f.h.
Athöfninni verður útvarpað.
Pétur Sigurðsson.
Útför konu minnar,
GUÐRÚNAR SIGURÐARDÓTTUR
fer fram frá Landakirkju, fimmtudaginn 13. maí kL
2 e.h.
Engilbert Gíslason.
Innilegar þakkir fyrir alla vináttu og samúð okkur
sýnda við fráfall og útför,
ÁSMUNDAR EINARSSONAR
framkvæmdastjóra, Grenimel 22.
Fyrir hönd vandamanna.
Margrét Kjartansdóttir og synir,
Jakobína og Einar Ásmundsson.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og út-
för móður okkar, ömmu og langömmu,
ÞORBJARGAR EGILSDÓTTUR
Stigahlíð 32.
Sigríður Jónsdóttir,
Lovísa Elífasdóttir, Einar Helgason,
Elín Finnbogadóttir, Kristján Guðmundsson
og bamabörn.
Vinir og samstarfsmenn hafa með mörgum hætti
minnzt með hlýhug áttræðisafmælis míns nú nýverið.
Færi ég þeim öllum þakkir mínar og innilegar kveðjur.
Jónas Jónsson frá Hriflu.
Innilegustu þakkir vil ég færa bömum mínum, tengda
börnum, barnabörnum og systkinum. Ennfremur öllum
ættingjum og vinum, sem glöddu mig með góðum gjöf-
um, árnaðaróskum og heillakveðjum á áttræðisafmæli
mínu. — Guð blessi ykkur öll.
Guðbjörg O- Kristjánsdóttir.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem heimsóttu mig
og sendu mér blóm og gjafir á níræðisafmæli minu.
Guð blessi ykkur öll.
Jón A. Ólafsson.
leqsteínaK oq
J plÖtUK U
S. Helgason hf.
Súðarvogi 20 — Sími 36177.