Morgunblaðið - 11.07.1965, Blaðsíða 3

Surinudagur 11. Jffli 1965
MOHGUNBLAÐIÐ
3
Sr. Eiríkur JL Eiriksson:
Tekið yar til óspilltra málanna við sorphreinsunina eftir lausn deilunnar.
Vinna gekk víðast hvar
eðlilega fyrir sig í gær
Unnið aila helgina við sorp-
hreinsun í borginni
VINNA gekk víðast hvar
eðlilega fyrir sig í gær-
morgun eftir lausn verk-
fallsins. Þó bar á því á
stöku stað, að fólk kom
ekki til vinnu. Var því
kennt um, hversu seint
bárust fréttir af lausn
vinnudeilunnar og svo því,
að margir höfðu farið úr
bænum. Morgunblaðið
hringdi á nokkra vinnu-
staði í gær til að forvitn-
ast um ástandið.
Hjá Togaraafgreiðslunni
vantaði marga til vinnu í gær
Unnið við uppskipun úr Lagarfossi síðdegis í gær. Ljósm.
Gísli Gestsson.
morgun að því er Hallgrímur
Guðmundsson sagði blaðinu í
gær.
Sagði Hallgrímur að marg-
ir hefðu hætt vinnu á fimmtu
dag, daginn fyrir verkfall, og
taki sér nú langt helgarfrí,
enda hefðu frettir um lausn
vinnudeilúnnar ekki komið
fyrr en undir kl. 1 aðfaranótt
laugardags.
Hallgrímur sagði, að um
50-60 menn hefðu verið að
starfi á vegum Togaraaf-
greiðslunnar í gærmorgun.
Unnið hefði verið við losun
í togurunum Hauki og Júpí-
ter, svo og í flutningaskipun-
,um ísborg og Selá.
Ekkert verður unnið á
sunnudag, því samkvæmt
fyrri ákvörðun Dagsbrúnar,
verður ekkert unnið á sunnu-
dögum við Reykjavíkurhöfn
til 1. október n.k.
★
Hjá Eimskipafélagi íslands
var vinna í fullum gangi í
gærmorgun, bæði við skipin
og í pakkhúsunum, að því
er Sigurlaugur Þorkelsson,
fulltrúi, tjáði Mbl. í gær.
Sagði Sigurlaugur, að unn-
ið yrði allan laugardaginn,
enda væru 5 skip félagsins
I Reykjavíkurhöfn. Gullfoss,
sem fara átti kl. 3 síðdegis,
svo og Brúarfoss, Fjallfoss,
Goðafoss og Lagarfoss.
★
Sorphreinsun borgarinnar
verður í fullum gangi um
helgina, að því er Gísli
Guðnason sagði blaðinu í gær.
Átti að vinna til kl. 11 í gær
kvöldi a.m.k. og til kl. 7 í
dag. Alls eru 15 bílar notaðir
við hreinsunina af 18, en 3
bílanna eru bilaðir.
Að því að Gísli sagði, er
vonazt til að um næstu helgi
verði búið að vinna upp töf-
ina sem varð vegna yfir-
vinnubannsins, sem stóð frá
18. júní sl., en það hafði þau
ahnf að hundruðum bílfarma
færra var hreinsað en eðlilegt
hefði verið á þessu tímabili.
Byrjað verður að hreinsa
þar sem biðin er orðin lengst
og mun sorphreinsunin ekki
sinna kvörtunum fólks á með
an verið er að vinna upp tap-
aðan tíma.
IV. sunnudagur eftir Trinitatis.
Guðspjallið. Lúk. 6, 36—42.
VIÐ, sem komum á samkomur
unglinga og berum þar nokkra
ábyrgð, vitum, að oft þarf að
beita lagni og lipurð, að allt fari
sæmilega fram og gildir þá ekki
harkan ein eða hugarfar hins
stranga dómara.-
Sá, sem þessar línur ritar, fylgd
ist allnáið með störfum lögregl-
unnar á stóru móti aðfaranótt síð
astliðins sunnudags. Skátar áttu
og merkán hlut að til góðs, og
ber að þakka þeim einnig.
En það, sem mer þótti ein-
kenna vinnu lögreglumannanna í
mannhafinu ' og stórborg tjald-
anna, var lipurð þeirra og við-
leitni að fá gáleysingjana að gæta
sín og átta sig. Framkoma lög-
gæzlumannanna við uriglingana
minnti á, þegar læknir talar við
sjúkling í lækningastofu sinni,
eða þegar laginn kennari .eða
skólastjóri talar um fyrir brotleg-
um nemanda.
Ýmsir munu varla telja þetta
þakkarvert, en ég tel það að
minnsta kosti umtalsvert.
Við, sem erum eða höfum verið
kennarar, vitum, að álag á taug-
ar getur orðið skapsmununum
um megn á stundum, og slíkt
hendir löggæzlumanninn við erf-
ið vinnuskilyrði, og þegar við
andúð almennings eða ofurefli
annað virðist vera að etja.
Áberandi er, hve löggæzlumað-
urinn nú reynir að setja sig inn
í vandamálin af skilningi og sam-
úð, en beitir ekki dómaravið-
horfinu gamla með áfellisúrskurð
inn í hverjum andlitsdrætti og
hreyfingu.
Það er kvartað yfir, því, að
fólk vilji ekkert gera lengur,
nema það megi til eða fái bein-
harða peninga fyrir, verzlunar-
mælikvarðinn sé orðinn alls
ráðandi.
Oft sér maður, þó fólk sýna
lipurð og hjálpsemi lítilmögnum
og furðu mikla þolinmæði. Það
verður og að viðurkenna, að
framkoma fólks í verzlunum, við
símann, í bankanum og skrif-
stofunni er yfirleitt frábær og
betri einatt en viðskiptamaður-
inn gefur tilefni til.
Þrátt fyrir allt kemur í ljós
hugsunin: Ég skal gegna mínu
starfi eins og því er fyrir beztu,
þótt á skorti þína framkomu.
Umburðarlyndis gætir og meira
en áður og dómarasvipurinn ekki
eins áberandi eins og áður var.
Maður einn flutti ákaflega
harðorða ræðu um löst einn
manna. Ýmsum okkar þótti nóg
um. Einn sagði: „Hann dæmir
hart þessi. Ætli. hann sé mjög
sterkur á svellinu sjálfur?" Þetta
var erlendis. Einn úr okkar hópi
mælti: „Svona ættu þeir heima
að tala. Þá væri hlustað á þá“.
Þessi maður féll fyrir lestin-
um, sem um var rætt engu síður
en við hinir.
Dómharka í siðferðilegum efn-
um getur .vissulega farið út í
öfgar og kemur stundum úr hörð
ustu átt. Sannur umbótavilji er
ekki alltaf sterkastur þar, né
Talsmaður ísbjarnarins h.f.
tjáði Morgunblaðinu, að þar
hefði verið unnið frá kl. 8—
12 í gær, en ekkert eftir há-
degi.
Heimtur á fólkinu til vinnu
í gærmorgun voru þar ekki
góðar, en talið var að nokkru
hafi þar ráðið um hversu
stutt var unnið. Hjá a.m.k.
tveim fiskvinnslustöðvum var
unnið eftir hádegi í gær,H.f.
Júpíter og Marz og Hrað-
frystistöðinni.
hugsunin ákveðnust að gera
hreint fyrir eigin dyrum.
• Jesú segir í guðspjalli dagsins:
.Verið miskunnsamir, eins og
faðir yðar er miskuhnsamur. Og
dæmið ekki, þá munuð þér ekki
heldur verða dæmdir. Og sak-
fellið eigi, og þá munuð þér eigi
heldur verða sakfelldir. Sýknið,
og þá munuð þér sýknaðir yerða“.
Kunnur skólamaður sagði við
utanskólanemanda, er kom ti'l
prófs við skóla hans: „Vertu vel-
kominn. Mér lízt þú manndóms-
legur“.
Þetta þorði skólameistari að
segja, áður en hann vissi um
nokkrá einkunn nemandans.
Það er mikill vandi að kveða
upp réttláta dóma og byggja þá
á forsendum, sem máli skipta og
hafa sígilda þýðingu.
Viðhorf í dómsmálum og af- ,
brota, svo og, hvað aðbúð fanga
snertir, hafa breytzt stórlega 'til
batnaðar.
Skilningur og nærgætni skipta
þar miklu máli nú. En þess skyld-
um við gæta, að þetta mál snertir
ekki þann dæmda einungis, held-
ur engu síður þann, sem dæmir:
„En hví sér þú flísina, sem er
í augg bróður þíns, en tekur ekki
eftir bjálkanum, sem er í þínu
eigin auga?-----Hræsnari, drag
fyrst bjálkann út úr auga þínu,
og þá muntu sjá vel til að draga
út flísina, sem er í auga bróður
þíns“.
Sök einstaklingsins er einatt
alveg eins og sekt þess, er dæmir
hann.
Það, sem náunginn gerir illt af
sér, er oft eins sök .umhverfis
hans og þeirra, er áfellast hann,
enhafa vanrækt skyldur sínar við
hann og verið tómlátir um vel-
ferð hans.
Þessa gætir, hvað viðhorf okk-
ar snertir til ungs fólks.
Einu sinni .voru nærri öll börn
á íslandi lögð nýfædd í jötu, 1
heymeis, laup úr trérimlum, og
hey varð að vera undir barninu,
annars fór því ekki fram, né
heilsa þess á öruggum grunni.
Mikil er breytingin orðin nú
frá því sem áður var. Að flestu
leyti er vél um þá þróun.
En gamli meisinn með heyinu í
minnir á skyldur okkar við börn
okkar, að búa þeim náttúrleg
skilyrði í uppvextinum og láta
það vera okkar dóm yfir æsk-
unni, en hlaupast ekki á brott frá
skyldum okkar við hana um eðli-
lega uppeldishætti, og fara svo
að áfellast hana fyrir, að hún
fetar í okkar eigin fótspor, sem
allt okkar tildur er og tilbúið íf
til sýnis, en hjartalaust, um of
og án sannrar mannúðar.
Miðalra maður fór niðrandi orð
um um unglinga. Sjálfur var
hann engan veginn án saka.
Við gleymum því oft, þegar við
dæmum unglinginn fyrir bjálk-
ann í auga hans, að hann er kenn
ari í bekk með 30 nemendum, þar
sem við eldra fólkið erum bara
með 10 í bekknum.
Unglingurinn þarf að vera hús-
bóndi yfir a.m.k. helmingi meiri
kröftum en við höfum yfir að
ráða með árunum og þreytan fer
að sækja okkur heim og aldur-
inn.
Mér virtist því, að hvatning
Frelsarans, að við dæmum ekki
eigi sérstaklega erindi til okkar
í viðskiptum okkar við yngri
kynslóðina.
Ef við erum virkir uppbyggj-
endur í dómum okkar um hana,
mun hún vaxa við það, æskan og
við munum reyna, að hún er að-
hlynningarverð og umönnunar,
og mun koma okkur enda á ó-
vart með manndómi sínum og
glæsileika.
Ástundum að auðsýna gott æv-
inlega ungum sem aldnum. Vör-
umst harða dóma.
í Jesú nafni
Amen.
Dæmið ekki