Morgunblaðið - 11.07.1965, Blaðsíða 19

SunnudagtB* 11. júlí 1965
MORCUNBLAÐIÐ
19
N auðungaruppboB
sem auglýst var í 133., 135. og 137. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1965 á hluta í húseigninni nr. 76 við Miðtún, hér
í borg, þingl. eign Þorsteins Arnar Þorsteinssonar, fer*
fram eftir kröfu Veðdeildar Landsbankans á eigninni
sjálfri fimmtudag'inn 15. júlí 1965, kl. 3 Vz síðdegis.
Borgarfógetaembættið í Keykjavík.
Útboð
Óskað er eftir tilboðum í sölu á borðbúnaði, eldhús-
áhöldum o.fl. (leir- og stálvörum) fyrir Borgar-
sjúkrahúsið í Fcssvogi. Útboðsiýsinga má vitja í
skrifstofu vora Vonarstræti 8
INNKAUPASTOFNUN REYKJ AVÍKURBORGAR.
ALCO reykjorpípur
ALCO allra val.
Vandlátir velja ALCO.
ALCO reykjarpípan mælir með sér sjálf.
Mjög hagstætt verð.
Verzlunin ÞÖLL
Veltusundi 3.
Gegnt Hótel ísland, bifreiðastæðinu.
Sími 10775.
THRIGE Rafmótorar
— fyrirli’ggj andi —
1 fasa og 3 fasa 220/380 V. 50 rið.
Einnig RAFMAGNSTALÍUR
fyrir 200 — 500 — 1000 kg. þunga.

[ U D\ ;to riG 1 RR J
3L. J
Tæknideild
sími 1-1620
Hin upprunalega norska gummibeifa
Heildsala — Smásala
VERZLUN O. ELLINGSEN HF.
Elzta og stærsta veiðarfæraverzlun landsins.
- Á ferðasJóðum
Framhald af bls. 23
Þórsmörk, og var það vel af
sér vikið.
Það er vel þess virði að
koma að Syðri-Emstruá og
Markarfljóti, þar sem þessar
ár falla saman. Markarfljót
rennur þarna í stórfenglegu og
hrikalegu gljúfri, og ætti eng-
inn, sem þessa leið fer, að
sleppa því að fara fram á
gljúfurbanminn.
Ekki er mikill gróður á
Emstrum, en samt trónir Hatt
fell þar grænt upp eftir öllu.
Það virðist sæmilega auðvelt
uppgöngu að sunnan og norð-
an en þaðan hlýtur að vera
stórfenglegt útsýni til allra
átta, enda er það miðsvæðis
í þessum mikla jöklahring, og
engin nærliggjandi fjöll, sem
skyggja á það. Markarfljóts-
gljúfur og Hattfell gera
Emstruferð mjög eftirsóknar-
verða, svo ekki sé minnst á
hina stórfenglegu Entugjá í
Mýrdalsjökli..
Á uppdrætti íslands í mæli
kvarðanum 1/100 þúsund er
Hattfell ranglega nefnt Stór-
konufell, en hið rétta Stór-
konufell er hins vegar eitt af
Mófellunum austan við Hatt-
fell.
Ég hef hér drepið á ýmsar
leiðir og möguleika á Fjalla-
baksvegi og nágrenni, enda
þótt mörgu sé eðlilega sleppt
í stuttu máli. Nánari lýsingar
má finna í Árbók Ferðafélags
Islands 1960, eftir Guðmund
Einarsson frá Miðdal, en sú
bók fjallar um suðurjökla Og
svæðið milli þeirra. Einnig er
ráðlagt að lesa lýsingu Pálma
Hannessonar á Landmanna-
leið í Árbók Ferðafélagsins
1933 eða í bók hans: Frá
óbyggðum.
Þann 17. júlí n.k. og um
verzlunarmannahelgina ráð-
gerir Ferðafélagið ferð á þess
ar slóðir og gefst þá vonandi
tækifæri til að ganga á Stóru-
Súlu eða jafnvel sjólfan Há-
sikerðing. Það er tiltölulega fá-
förult á þessar slóðir, en þar
er samt margt skemmtilegt
að sjá.
Einar Þ. Guðjohnsen.
Vestur-þýzkar rakvélar fyrir
battarí, hentugar í ferðalög..
G.E. brauðristar
G.E. rafmagnspönnux
G.E. gufustraujárn
G.E. venjuleg straujárn
G.E. hrærivélar, verð 2050
G.E. ryksugur
G.E. rafmagnseldhúsklukkur
G.E. rafmagnsvekjaraklukkur
sjálflýsandi
Generai Electric er. heims-
þekkt gæðavara.
Hf. Rofmogn
Vesturgötu 10. — Sími 14005.
iMiitimiiiiiii 11111111111111111111111111 miiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniM
I Boðorð þjóðveganna
| ÉG GET EKKI látið hjá líða, að minnast dálítið á um-
i ferðarmál. Fyrir skömmu ók ég í bifreið um þvert
| Frakkland, frá Perigeux til Nice. Á leiðinni urðum við
í vitni að ótal slysum, smærri og stærri. Kramdir bílar
i lágu eins- og hráviði á vegunum, ólöglegar hrúgur
Í stáls og glers, en þeir, sem í bílunum höfðu setið,
| særðir eða dánir. Enda þótt við æskjum af stakri var-
Í kárni, var líf okkar oft og mörgum sinnum í hættu
i af völdum gálausra ökumanna. Ég ’sá ekki betur en
i langflestum slysa þeirra, sem við urðum vitni að,
Í hefði mátt afstýra með góðu móti. Yfirleitt var um að
| kenna algerlega ónauðsynlegum „aksturstilbrigðum“
í eða gáleysi. Það er mikið um umferðarmál rætt og
| ritað, en ég held, að aldrei verði of mikil áherzla á
Í þau lögð.
Eftirfarandi þrjú boðorð finnst mér ætti að kenna
| í öllum skólum, kenna þau þar til börnin kunna þau
| utan að og láta hafa þau yfir á hverjum degi, unz þau
| eru orðin þeim samgróin:
1. Það er glæpur að fara fram úr öðrum bíl á
hæð, í beygju eða við nokkrar þær aðstæður,
sem byrgja útsýn framundan.
2. Það er glæpur að fara út af réttri akrein til
Í ■ þess að fara fram úr öðrum bíl.
3. Það er glæpur að stanza ekki við stöðvunar-
l‘ merki eða fyrir rauðu ljósi.
Þegar þeSSum þrem helztu orsökum slysa hefur
| verið bægt frá, lækkar tala slysa á þjóðvegunum um
| helming. Énn verða eftir ýmsar orsakir aðrar, bilanir
i á vélum, slitnir hemlaborðar, sprungin dekk, en allt
I slíkt gerist nú æ sjaldgæfara. Þar er líka um að saka
Í aðgæzluleysi og trassaskap ökumanns, að láta ekki
| athuga hemlana og hjólbarðana nógu oft. Þá eru
Í ótaldir fífldjarfir fótgöngumenn og hjólreiðamenn,
| sem oft tefla lífi sínu og annarra í tvísýnu af ótrúlegu
Í kæruleysi. Þoka og dimma munu einnig enn halda
í áfram að valda slysum. En ég ítreka það, sem ég sagði
I áður, að ef menn hlýða ofangreindum þrem boðorðúm
Í þjóðveganna, er verstu hættunum bægt frá.
Hvers vegna skyldu svo margir ekumenn þrjózk-
Í ast við að hlýða settum reglum um umferðina og verða
í með því móti bæði drápsmenn saklausra og fórnar-
Í lömb sjálfra sín í umferðarslysum á vegum úti? Yfir-
Í leitt þekkja þeir ekki sem skyldi umferðarreglurnar
Í og jafnvel þó svo megi heita, að þeir kunni þær, erú
Í þær þeim ekki svo tamar sem verið hefði, ef þeir hefðu
| farið með þær á hverjum degi þegar þeir voru börn
Í að aldri.'
Hroki, gikksháttur og fíflska eru líka oft orsök
Í slysa í umferðinni,-Það er ekki óalgengt, að s?á öku-
Í mann á litlum bíl þjösnast á honum eftir þjóðvegun-
| um rétt eins og hann ætlaðist til að sá litli skilaði
Í sömu afköstum og stærri og aflmeiri bifreiðir. Hann
| reynir kannski að fara fram úr án þess að hafa til þess
Í vélarafl og er svo allt í einu staddur á rangri akrein.
| Slíka flónsku er erfitt að fyrirgefa fullorðnum manni.
Þá eru það barnungir piltarnir, sem setjast undir
I stýri í fyrsta eða annað sinn, hugfangnir af valdi sínu
í" og mætti. Ég sé enn fyrir hugskotssjónum mér rauð-
| hærða strákinn, sem engu munaði að dræpi farþega
í þriggja bíla í einu, með því að skjóta sér allt í einu
i vinstra megin við stóran bandarískan bíl, sem var að
Í fara fram úr okkar bíl. Þessi ungi glæpamaður var svo
| heppinn að sleppa framhjá, þótt með naumindum
Í væri, og svo ánægður var hann með sjálfan sig og
f hrifinn af þessu „afreki“ sínu, að hann mátti til með
Í að snúa sér við — og fremja þar með annan glæpinn
I til, því hvað getur ekki komið fyrir þegar ökumaður
Í bíls á hraðri ferð horfir aftur fyrir sig í stað þess að
| horfa fram á veginn? — til þess að fullvissa sig um að
Í þessi einstæða leikni hans hefði nú ekki farið framhjá
| ökumanninum á bandaríska bílnum.
Þá er og ótalið eitt enn, sem árlega veldur fjölda
| slysa, en það er það, þegar ökumenn hafa í svo mörgu
Í að snúast meðan þeir sitja undir stýri, að þeir gefa eér
| eiginlega ekki tíma til að aka, bara halda í stýrið. Ég
Í lái það ekki ungum manni, sem situr með stúlkuna
É sína í fanginu að hann sjái ekki rétt vel það sem fram-
| undan er. Margir hafa farið yfir á rauðu ljósi og haft
I til þess minni ástæðu. En — ökumannssætið er ekki
| heppilegt til slíkra hluta og ekki vegur að sinna hvoru
1 tveggja í einu, stúlkunni sinni og fartartækinu. Annað
| verður að ganga fyrir — en hvort, það er álitamál.
En of hraður akstur kann heldur ekki góðri lukku
1 að stýra. Sjaldan er flas til farnaðar, sagði gamla kon-
| an og hafði þó aldrei upp í bifreið komið. Sá, sem er
| seinn fyrir, teflir oft á tvær hættur, gleyminn á þá
§ gagnmerku staðreynd, að það er betra að komast á
| áfangastað ögn- síðar og heill á húfi, en að komast
i þangað alls ekki.
■'.71 ill