Morgunblaðið - 29.10.1965, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 29. október 1965
Beztu þakkir til allra þeirra er ámuðu félaginu
heilla á sextugsafmæli þess, þann 18. október 1965.
Fiskveiðihlutafélagið ALLIANCE
Lokað í dag
föstudag frá kl. 1—3 vegna jarðarfarar.
Verzlun Axels Sigurgeirssonar
Barmahlíð 8.

FELIX ARNGRÍMSSON
andaðist á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 28. okt.
Fyrir hönd ættingjanna.
Guðjón Arngrímsson.
i
Konan mín og móðir okkar,
SÓLVEIG KRISTBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
Mávahlíð 10,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju laugardaginn
30. október kl. 10,30 f.h.
Eiríkur Guðjónsson og böm.
Jarðarför mannsins míns,
HERMANNS ÞÓRARINSSONAR
bankaútibússtjóra, Blönduósi,
fer fram frá Blönduóskirkju laugardaginn 30. október
kl. 2 e.h.
Þorgerður Sæmundssen.
Eiginkona mín og móðir okkar,
GUÐRÚN PÁLSDÓTTIR
Sigtúni 21,
er andaðist 24. október, verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju laugardaginn 30. október kl. 10,30 f.h. —
Athöfninni verður útvarpað.
Þórður Stefánsson,
Pálína Þórðardóttir, Stefán Þórðarson.
Við þökkum auðsýnda samúð við fráfall og jarðarför
föður okkar,
JAKOBS JÓNSSONAR
frá Lundi.
Börn hins látna.
Hjartans þakklæti sendum við öllum þeim er sýndu
okkur hlýjan hug við fráfall,
SIGURBJARGAR ERLENDSDÓTTUR
frá Hlíðarenda í Breiðdal.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför,
GUÐMUNDAR ÁSGEIRS SIGURÐSSONAR
frá Reykjaskóla, Hrútafirði.
Dætur hins látna.
Innilegar þakkir færum við þeim er auðsýndu okkur
samúð við andlát og jarðarför ástkærs eiginmanns míns,
löður, sonar, bróður og tengdasonar,
MAGNÚSAR KRISTLEIFS MAGNÚSSONAR
netagerðameistara, Illugagötu 14, Vestmannaeyjum
Jóna G. Óskarsdóttir, Þuríður Guðjónsdóttir,
Þuríður Kristleifsdóttir, Magnús K. Magnússon,
Þorvaldur Kristleifsson, Inga Magnúsdóttir,
Magnús Kristleifsson, Guðjón Magnússon,
Jón Ragnar Björnsson,
Kristín Jónsdóttir, Óskar Ólafsson.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðar
för eiginmanns míns, föður og tengdaföður,
VALDIMARS HANNESSONAR
Smyrlahrauni 2, Hafnarfirði.
Fyrir hönd annarra vandamanna.
Anna Guðnadóttir,
Hanna Valdimarsdóttir,
Ragnar Pétursson.
AKIÐ
SJÁLF
NÝJUM BÍL
Almenna
bifreiðaleigan hf.
Kkppoistíg 40
sími 13776

MAGNUSAR
SKIPHOLTI 21 SÍMAR 21190-21185
eftir lokun simi 21037
Fastagjald kr. 250,00,
og kr. 3,00 á km.
Volkswagen 1965 og ’66
T==>JMLAA£fEJlM
ER ELZTA
REYNDASTA
OG ÓDÝRASTA
bilaieigan i Revkjavik.
Sími 22-0-22
L X T L A
biireiðaleigon
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
SENDUM
Daggýald kr. 250,00
og kr. 3,00 hver km.
BIFREIDALEIGAN
VAKUR
Sumllaugav. 12.
Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
Daggjald kr. 250,- og kr. 3,-
á hvern km.
Sigurður B. Jónsson frá
Litla-Hrauni — Minning
HANN fæddist 2.\ febrúar árið
1880 og lézt 23. þ.m. og varð því
fullra 85 ára að aldri. Benjamín
eins og hann var jafnan nefnd-
ur af kunnugum var sonur hjón-
anna Ástríðar Benjamínsdóttur
frá Stóra-Hrauni, Kolbeinsstaða
hreppi og Jóns Sigurðssonar frá
Tröðum á Mýrum.
Jón og Ástríður byrjuðu bú-
skap á Fáskrúðarbakka í Mikla-
holtshreppi, en fluttust þaðan
mislingavorið 1882 að Litla-
Hrauni í Kolbeinsstaðahreppi.
Höfðu þau þá eignast þrjú börn
og var Sigurður Benjamín eitt
þeirra. Jón maður Ástrí'óar féll
frá úr mislingum vorið 1882.
Elzta og yngsta barn þeirra
hjóna dóu einnig á sama ári.
Þetta er hinn örlagaríki inngang
ur að ævi Benjamíns. Ástríður
kona Jóns hélt áfram búskap á
Litla-Hrauni. Hún tók sér ráðs-
mann, Þórð Þórðarson og eign-
aðist me'ð honum sex börn. Lifðu
tvö þeirra, það - elzta og það
yngsta, dætur tvær, sem óíust
upp með Benjamín hjá móður
sinni á Litla-Hrauni.
Þórður Þórðarson dó árið 1900.
Vai'ð þá Benjamín stoð móður
sinnar.
í æsku naut Benjamín fræðslu
séra Guðmundar Einarssonar^
Mosfelli, sem var þá á Þverá, í
Eyjahreppi hjá Kristjáni Jörundá
syni, bónda þar, að kenna syni
hans undir skóla. Kristján tól$
námfúsa pilta á heimili sitt og
hafði Benjamín mikið gagn af
þeirri fræðslu er hann naut á
'þessum stað. Hann nam þar
Norðurlandamálin auk annarrá
fræða svo sem mannkynssögu,
sem honum var æ síðan einná
hugstæðust fræða.
Benjamín fór ungur að stunda
sjó á opnum skipum og reri marg
ar vertíðir í Garði syðra. Þótti
— Nóbelsverðlaun
Framhald af bls. 6.
verið fólgið í rannsóknum og
framleiðslu á mikilvægum
gerfiefnum. Þar er helzt að
nefna kinin, cortison, styrknin
og blaðgrænu. Woodward hef-
ur ekki einskorðað sig við
gerfiefni, hann hefur einnig
unnið með ýmsum vísinda-
mönnum við margkonar anti-
biotica svo sem aiu-eomycin
og terramycin og sömuleiðis
ýmsar tegundir af deyfilyfj-
um.
Það var árið 1961 að honum
tókst, með aðstoð starfsmanna
sinna, að framleiða gerfiblað-
grænu (Klorofyl). Klorofyl,
hið græna efni í plöntum, er
mikilvægasta efnið til við-
halds lífs á jörðinni. Plönt-
urnar taka við kolsýrunni úr
loftinu en gefa frá sér súr-
efni, en án þess getur ekkert
líf þrifist.
Vísindamenn hafa lengi beð
ið þess að Woodward yrði
veitt Nóbélsverðlaunin og það
þykir auka hróður hans oð
hann skuli hafa fengið þau
óskert að þpssu sinni, en iðu-
lega er verðlaummum í efna-
fræði deilt miili nokkurra
manna, eins og gert var í sam
bandi við eðlisfræðina að
þessu sinni. Þegar Woodward
frétti að honum hefði verið
veitt verðlaun þessi, sagði
hann að honum einum bæri
ekki þessi verðlaun, því án
samstarfsmanna sinna í rann-
sóknarstofunni í Harvard,
hefði honum ekki tekist að
framkvæma þær yfirgrips-
miklu tilraunir sem liggja að
baki gerfiefnaframleiðslunnar.
í því sambandi hefur hann
látið í té eftirfarandi upplýs-
ingar: Árið 1944 framleiddi
hann kinin með einum aðstoð
armaxmi, árið 1951 cortison
með fjórum aðstoðarmönnum,
árið 1954 styrknin með fimm
aðstoðarmönnum, og árið 1961
blaðgrænu með sautján að-
stoðarmönnum. f dag starfa
25 vísindamenn undir hans
stjórn á rannsóknarstofunni
og eru þeir að vinna við „víta
mín B 12“. Efnafræðingar
víða um heim, svo og sam-
starfsmenn hans við Harvard
bera djúpa lotningu fyrir dr.
Woodward og kemur það má-
ske bezt fram í orðum brezka
vísindamannsins dr. David
Dolphin, sem starfað hefur
undir hans stjórn í nokkra
mánuði. „Allur heimurinn
veit að dr. Woodward er
fremstur okkar allra og það
er ástæðan fyrir því að við
erutn hér. Ég tel það mikinn
heiður að geta sagt: ég starfa
fyrir fremsta efnafræðing
heimsins.“
hann í hvívetna hinn efnilegasti
maður að öllu atgervi. Árið 1913
fastnaði Benjamín sér stúlku.
Áttu þau saman einn son en eigi
varð af hjúskap. Þessi sonur er
Eyþór Dalberg læknir, sem býí
erlendis.
Ástríður, móðir Benjamíns lézt
sumarið 1928 og eftir það bjó
Benjamín á Litla-Hrauni ásamt
konu sinni Þórönnu Guðmunds-
dóttur frá Kolviðarnesi í Eyja-
hreppi fram til ársins 1946 er
þau hjón brúgðu búi og fluttust
til Reykjavíkur.
Þau hjón eignuðust tvær dætur:
Ástu Jónu og Ástríði Oddnýju,
hj úkrunarkonu.
Hér í Reykjavík starfaði
Benjamín hjá Kassagerð Reykja-
víkur um skeið. Árið 1953 varð
hann fyrir því slysi, þá aldraður
maður, að falla á götu í hálku
með þeim afleiðingum a'ð hann
varð að gangast undir heilaað-
gerð sem að vísu bjargaði lífi
hans, en fyrri heilsu náði hana
þó ekki aftur.
Með Benjamín er liðinn mað-
ur sem var um marga hluti sér-
stæður perósnuleiki, og munu
þeir sem honum kynntust vafa-
lítið taka undir þessi orð. Hann
var barn þess tíma er þrá eftir
fróðleik og menntun var ein
sterkasta tilfinning í brjósti
hvers gáfaðs ungmennis. Tæki-
færi til þess að láta þessa
drauma rætast voru á hans æsku-
árum lítil fyrir fátækan pilt sem
auk þess var fyrirvinna heimilis.
Þeim mun meiri furðu gegnir
hve Benjamín tókst með árunum
að afla sér víðtækrar og stað-
góðrar þekkingar á ólíklegustu
málefnum þeim sem ekki eru
kennd við venjulegt brauðstrit.
Þar komu tvennt til: athyglis-
gáfa hans og hið frábæra minni.
Á stundum, í persónulegum við-
ræðum er hinar leiftrandi gáfur
hans og frásagnargleði nutu sín
bezt, gátu viðmælendur hans
sannfærzt um þann víðféðma
hugarheim sem var riki þessa
manns. Það gat því ekki hjá
því farið að persónuleiki hans
markaði sín spor í hug þeirra
sem næstir honum hafa staðið.
Slíkur maður var hann.
Sá sem þetta ritar vottar með
þakklátum hug kynni sín af
Benjamín. Göfuglyndi hans og
hjartahlýju í garð lítils frænda
og hæfileikum hans til að fræða
og upplýsa mun aldrei verða
gleymt.
Aðstandendum hans votta ég
dýpstu samúð.
Sigurður B. Magnússon.