Morgunblaðið - 06.02.1966, Blaðsíða 3

Trú og lækning
Sunnurðagur 6. febróar 1966
--tm
MOkCUNBLAðlD
Sra. Jón Auðuns dómpróf.:
, r- *
Nokkrir af þátttakendunum í móti Cornell-manna fyrir utan Iceland Food Centre í London.
Þekktir hótelmenn heimsækja
Food Centre London
Ég talaði um þetta efni í
predikun fyrir skdmmú. Ég
hreyfi því hér eftir beiðni.
Holdsveikur maður leitar á
fund Jesú og fær lækningu.
Jesús læknaði menn, án þess
trú þeirra væri fyrir hendi. Marg
falt tíðara er hitt að hann telur
trúna nauðsynlega.
,,Gæt þess að segja það eng-
um“, segir hann við þennan
mann.. Og á lika lund mælti
hann oftar.
Þessa varúð viðhefur hann
vegna þeirra, sem læknazt hafa.
Hann veit, að vantrú frænda og
vina getur auðveldlega lætt nei-
kvæðum, lamandi efa inn í sálu
mannsins og eyðilegt batann.
Hann telur ráðlegt, að eftir lækn-
inguna sé maðurinn sem mest
einn með trú sína á batann og
gleðina yfir lækningunni. Hann
ráðleggur sumum að fara ekki
af fundi hans þegar í stað heim,
heim í vinahópinn. Hann treyst-
ir þeim ekki til að standast efa-
semdir vinanna.
Margir ganga trúaröruggir
undir læknisaðgerð. Eftir hana
gengur allt vel um sinn, og bat
inn sýnist öruggum skrefum
koma. En þegar biðin verður
iengri en þolinmæðin endist til,
bilar trúin. Viðnámsþrótturinn
brotnar. Oft mun þessi verða or-
sök dauðans í sjúkrahúsinu. Svo
nauðsynleg er trúin.
Forystumenn Evrópudeildar Cornell Society of Hotelmen í
heimsókn á Iceland Food Centre. Frá vinstri: Sænskur full-
trúi, Ruedi Miinster, forseti CSH (þýzkur), frú Inga Grön-
dal, Halldór Gröndal og prófessor Wanderstock frá Cornell-
háskóla.
Það skeði nú fyrir
skemmstu að þekktir hót-
elmenn, sem starfandi eru
um víða veröld, heim-
sóttu Iceland Food Centre
í London. Þessir menn eru
félagar í Evrópudeild Cor
nell Society of Hotelmen.
Þeir héldum mót sitt dag-
anna 20. til 24. janúar í
London.
Morgunblaðið hringdi af
þessu tilefni til forstjóra
Iceland Food Centre í Lond-
on, Halldórs Gröndals, og
spurði hann nánar um atvik
þessa atburðar, en bayn er
einn félaga í Cornell Society.
Halldór tjáði blaðinu að
allir meðlimir ráðstefnunnar
hefðu búið á Hilton Hótel.
Höfðu fulltrúarnir verið frá
Svíþjóð, Finnlandi, Dan-
mörku, Noregi, Þýzkalandi,
Hollandi, Frakklandi, Sviss,
ítalíu og Bretlandseyjum.
Þar að auki hefðu verið full-
trúar sem gestir, bæði
frá Thailandi og Eg-
yptalandi. Síðar komu
á þennan fund, eða ráð-
A FUNDI borgarstjórnar si.
fimmtudag bar Óskar Hallgríms-
son (A) fram fyrirspum um af-
greiðslutíma verzlana. Geir Hall-
grímsson, borgarstjóri gaf í til-
efni þeirnar fyrirspumar eftir-
farandi greinargerð um málið:
Þann 3. marz 1966 var gert
eamkomulag milli Kaupmanna-
samtaka íslands og KRGN annars
vegar, en Verzlunarmannafélags
Reykjavíkur hins vegar, um
stefnu, núverandi skólastjóri
Cornell-háskóla, prófessor
,Beck og prófessor Wander-
stock frá sama háskóla. Há-
skóli þessi er bandarískur.
Þessi fundur Evrópudeild-
ar var haldinn í sambandi
við hótel- og veitinga-sýn-
ingu í sölum Olympia í Lond
on.
Halldór Gröndal tjáði blað-
inu ennfremur að Evrópu-
deild Cornell Society skipt*
ist á hótelstúdentum við
Bandaríkin.
Þeir, sem þátt tóku í ráð-
stefnunni að þessu sinni, skoð
uðu öll hótel í London, og
ekki hvað sízt hið nýjasta sem
ber nafnið Roayl Garden, sem
er í Knightsbrid'ge í London.
Þá voru einnig skoðuð mót-
el, sem fyrirtækið Rank, sem
flestir þekkja hér af kvik-
myndum, hefur sett upp, og
hefur í hyggju að setja upp
um alla Evrópu. Er þessi
mótelhringur, ef svo má
nefna, mjög vísindalega upp
byggður.
Þegar blaðið spurði nánar
um heimsókn Cornell-gest-
anna á Ioeland Food Centre,
sagði Halldór Gröndal, að
þeir hefðu setið hádegisverð
arboð og neytt þar ís-
framkvæmd á skiptiverzlun á
kvöldin, þar sem byggt var á
því, að borginni væri ski.pt í
hverfi og verzlanir skiptust á um
að hafa opið sína vikuna hver
innan hvers hverfis.
S a m k æ m t samkomulaginu
skyldi það gilda til 1. desember
1965. Jafnframt beindu þessi
þessi samtök því til borgarráðs,
að á gildistímabilinu yrði unnið
að endurskoðun samþykkta um
lenzks matar, og hefðu
haft mjög gaman af.
Hefðu gestir látið í ljósi,
að þeim hefði þótt staðurinn
mjög skemmtlegur og mat-
urinn góður. Sagði Gröndal að
þeim hefði verið borin kab-
arett-máltíð, blandaðir fisk-
réttir, svo og kjötréttir ís-
afgreiðslutíma verzlana í Reykja
vík, m. a. með hliðsjón af þeirri
reynslu, sem fengist af sam-
þykktu fyrirkomulagi á gildis-
tíma þess.
Nefndin var síðan skipuð í
maímánuði og voru í henni tveir
fulltrúar frá borgarráði og full-
trúar frá Neytendasamtökun-
um og Verzlunarmannafélagi
Reykjavíkur, einn frá hverjum
þessara aðila.
Nefndin hefur haldið nokkra
fundi, en enhþá hefur engin sam-
staða fengizt um fyrirkomulag
kvöldsölu. Af hálfu Kaupmanna-
samtakanna var því lýst yfir,
þegar nær dró 1. desember, að
skiptiverzlunin hefði ekki reynzt
sem skyldi, hún héfði lítið verið
notuð af almenningi og því væri
erfitt að halda henni áfram.
Aðalástæðan fyrir því, að end-
anleg niðurstaða á störfum nefnd
arinnar hefur dregizt meir en
ætlað var, er sú, að heildarkjara-
lenzkir, nýir hangnir og súr-
ir.
Að síðustu spurði blaðið
hvemig gengi með rekstur
matstaðarins. Sagði hann að
allt væri þar á uppleið, hvert
sæti væri jafnan skipað í há-
degnu, en fremur rólegt á
kvöldin enn sem komið værL
samningar milli V.R. og Kaup-
mannasamtakanna hafa ekki ver-
ið gerðir, en samningaviðræður
hafa staðið yfir síðan í desember.
Eitt aðalumræðuefni þeirra samn
inga er heildarstytting vinnutíma
verzlunarfólks og því var lýst
yfir af hálfu Kaupmannasamtak-
anna og V.R., að afstaða þeirra
til aukins afgreiðslutíma verzl-
ana færi eftir því, hvort sam-
komulag næðist milli þessara að-
ila um leiðir í átt til aukins af-
greiðslutíma. Samkomulag um
það einstaka atriði hefur þó ekki
verið unnt að skilja frá samn-
ingaviðræðum um heildarkjara-
samninga. Ennþá hefur því eng-
inn grundvöllur verið fyrir nefnd
ina að komast að endanlegri nið-
urstöðu. Nefndin hefur hins
vegar viljað bíða eftir niðurstöð-
um samningaviðræðnanna milli
V.R. og Kaupmannasamtaka ís-
lands og KRON og reyna þannig
Framhald á bls. 30
Þar sem trúna skortir leitast
Jesús við að vekja hana hjá hin-
um sjúka. Hann veit, að von-
leysið, kvíðinn, er ekki sálar-
meinsemd einvörðungu, heldur
meinsemd, sem einnig orkar lam-
andi, neikvætt á líkamann. Þess-
vegna byrjar hann oft lækning-
una á því að grafast fyrir sálar-
meinið. Hann gerir það oift með
þeim elskulega einfaldleika - að
segja blátt áfram: „Barnið mitt,
syndir þínar eru þér fyrirgefn-
ar“. Ekki svo, að sjúkdómurinn
sé refsing að dómi hans, en vonar
birtu vill hann vekja, gleði og
trú hinna sjúku á lífið og sigur
þess yfir sjúkdómum, sorg og
bölL
Margir, sem nú eru sjúkir,
væru hraustari í dag ef þeir ættu
þetta bjarta traust þessa glöðu
trú.
Mun líkaminn sýkja sálina oft-
ar en sálin líkamann?
Þrátt fyrir likamlegar þján-
ingar geta sumir Yarðveitt heil-
brigða, sterka sál. En í svart-
nætti bölsýnnar sálar missir Mk-
aminn megn og þrótt. Líkamiega
vanheill maður getur verið aUð-
ugur. En er nokkur eins snauður
og sá, sem er sjúkur á sálunni?
Er það þá ekki hróplegt, að
megnið af því sem gert er til að
efla hamingju mannanna, skuli
miðað við líkamann einan og
þarfir hans? Afrek raunvísind-
anna stefna að langmestu leyti
að þörfum og þægindum líkam-
ans einum, eins og maðurinn sé
líkami aðeins og engin sál.
Og svo langt gengur þessi
skefjalausa efnishyggja kristinna
manna, að sjálfa eilífðina geta
margir ekki hugsað sér án holds-
ins og ríghalda í frumstæðar hug
myndir um upprisu þess á efsta
degi. Án holds og blóðs, án beina
og kjöts á sæla himnaríkis, eiiifð
Guðs, ekki að vera hugsanleg.:
„Af jörðu skaltu aftur upp rísa“
heyrist enn, þegar mold er kast-
að á kistu látins manns.
í fyrri heimsstyrjöld var skip -
á siglingu á Miðjarðarhafinu.
Það hafði m.a. innanborðs fáeina
menn, sem höfðu lamazt á víg-
völlunum ig áttu að fara i sjúkra-
hús í Bretlandi. Skipinu var
sökkt, og menn komust ekki í
bátana. En „lörnuðu" mennimir
stukku tafarlaust fyrir borð,
eins og aðrir, og syntu, unz þeim
varð bjargað.
Trúlega hafa þeir lamazt við
„shock" í hildarleik hernaðarins.
En annað sálaráfall, dauðaskelf-
ingin, varð þeim lækning.
Ýmsar furðusögur um vald sál-
arinnar yfir líkamanum eru
sagðar. Eftir rússneskum lækni
las ég þessa:
Nokkrir hermenn komu dauð-
þreyttir úr njósnarferð seint um
kvöld til herbúða sinna. Úrvinda •»
fleygðu þeir sér tilsvefns í fyrsta
skálann, sem þeir komu að Og
máttu nota. Snemma morguns
vakti læknirinn þá hranalega og
kallaði: „Eruð þið frávita, að
sofa hér. Hér dóu menn úr tauga-
veiki í gær og skálinn hefir ekki
verið sótthreinsaður. Þið aumir
menn“!
Mnnirnir urðu lostnir skelf-
ingu. Innan skamms höfðu þeir
fengið öll einkenni taugaveik-
innar og voru orðnir fárveikir.
Sótthitinn hækkaði og hækkaði.
En þeim batnaði fljótt, þegar
læknirinn var búinn að fullvissa
þá um, að engin taugavfeiki hefði
komið í þennan skála, en að
hann — læknirinn — hefði að- ^
eins verið að gera með þá til-
raun, og tilraun, sem heppnaðist
svona rækilega.
Svo halda menn, að undir lík-
amanum einum sé öll hreysti
mannsins og hamingja komin, en
sálin annaðhvort ekki eða tæp-
lega til!
Ég held þessu máli áfram
næsta sunnudag.
Frá borgarstjorn:
Rætt um kvöldsölu í
verzl. borgarinnar