Morgunblaðið - 06.02.1966, Blaðsíða 5

sunnurdagur B. februar 1966
MOR.GUNBLAÐIÐ
5
w 6
UR
ÖLLUM
ÁTTUM
ÞAÐ vax líf i tuskunum í Slg-
túni, er fréttamenin blaðsins
Iitu þangað inn á fimmtudags-
kvöldið, sér til fróðieiks og
uppbyggingar. Kvennaskólinn
í Reykjavík hélt þar ársihátáð
sina, þótt piltar á ýmsum
aldri virtust þar í meirihluta
við fyrstu sýn,
Það vakti nokkra athygli
okkar að margar stúlknanna
voru í skósíðum, litskrúðug-
skálks og þorpara, en það
skiptir ekki meginmáli því
það er kyrfilega merkt:
— Þetta er hvítur gæðingur!
Virðist okkur stúlkurnar hafa
hér bryddað upp á íhugunar-
verðri nýjung fyrir leikhús í
borginni, til að þau losni við
leiktjaldagerð og þessháttar
glingur.
Eftir skemmtiatriðin upp-
hófst dans með undirleik
hljómsveitar Hauks Mortens,
og þá loks gefst okkur tæki-
færi á að hitta þær Kristínu
Ólafsdóttur formann — Keðj-
unnar — skólafélags Kvenna-
skólans, og Svandísi Magnús-
dóttur formann skemmtinefnd
ar skólans, en þær stöllur hafa
borið hitann og þungann af
hinni velheppnuðu árshátíð
skólans.
— Hvað tekur undirbúning-
ur stórhátíðar sem þessarar
langan tíma?
Kristín hefur orðið: — Við
höfum staðið í undirbúningi
og skipulagningu árshátíðar- Hér eigast við riddarinn í óþekktu óperunni (Svandís Magnúsdóttir) og skáikurinn illi (Ól-
innar eiginlega síðan skólinn ína Sveinsdóttir). Á myndina vantar Eygló Magnúslóttur, er söng hlutverk hinnar lieittelsk-
byrjaði í haust. uðú.

Góölátleg olnbogaskot í
— Skálholt
Framhald af bls. 32.

Lítið inn á árshátíð Kvennaskolans í Reykjavík
um kjólum og tifuðu xim gólf-
ið eins og ráðsettar hefðar-
frúr frá Viktoríutímabilinu.
Virtist okkur síðkjólamir
mjög smekklegir og viðeig-
andi búningar við svo merki-
leg tækifæri.
Skemmtunin hófst með kór-
söng undir stjórn Jóns G. Þór-
arinssonar með þýðrödduðum
einsöng Kristínu ólafsdóttur.
Þá dönsuðu fjórar náms-
meyjar skólans svifléttan
Tarantella, ítalskan þjóðdans
undir stjórn Fay Werner.
Guðný Júliusdóttir lék einleik
á píanó, vals eftir sjálfan
Chopin og nokkrar stúlkur
sýndu dans í rússneskum stíl.
Eftir tízkusýningu og gít-
arleik nokkurra smámeyja
fengu áhorfendur — góðlát-
legt olnbogaskot — í formi
bráðfyndins leikþátts. Hólm-
fríður Pálsdóttir annaðist leik
stjórn. Að lokum kom svo rús-
ínan í pylsuendanum —
Óþekkta óperan — eftir ó-
þekktan höfund, sungin texta-
laus við góðkunnar aríur úr
La Traviata. í sviðsetningu
þessarar óperu höfðu stúlk-
urnar tekið upp þá athyglis-
verðu nýjung, að í stað leik-
tjalda var einfaldlega hengt
upp skilti með áletnminni
— Þetta er hallargarður! —.
Og þegar hilltir undir hinn
„dramatiska" hápunkt verks-
ins kemur hinn glæsilegi og
snareygi riddari þeysandi á
hvítum gæðingi inn í hallar-
garðinn til að bjarga sinni
heittelskuðu úr klóm ills
Kristin Olafsdóttir
— Hafa skólasystur ykkar
ekki verið samvinnuþýðar og
óðfúsar til að leggja sitt af
mörkum til hátíðarinnar?
— Jú, þar hefur verið mjög
ánægjulegt að vinna með
þeim og við höfum allar lagt
hart að okkur til þess að gera
skemmtunina sem bezta og
veglegasta. Það liggur ekki
lítið starf að baki leikþátt-
anna og danssýninganna.
— í hvaða bekk eruð þið
stúlkur?
Svandís: — 4 Z.
Kristín: — 4 C.
— Er það rétt, að stúlkurn-
.ar komist ekki inn á hátíðina,
ef þær eru ekki 1 fylgd með
herra?
— Jú, þær komast inn að
vísu en það er öllu æskilegra,
að þær bjóði með sér herrum.
— Að lokum: Eruð þið ekki
hamingjusamar með hvað árs-
hátíðin hefur tekizt vel?
— Jú, mjög hamingjusam-
ar, svara þær báðar og
hlæja við.
Frammi í salnum dansar
unga fólkið Jenka af miklum
móð, en tvö skemmtiatriði eru
enn eftir: Jazz-bállett, sem
stúlkurnar sýndu af mikilli
fimi, með kvenlegum yndis-
þokka. Það var Þóra Óskars-
dóttir, leikfimikennari skól-
ans, sem ballettinn samdi
og stjórnaði einnig næsta
skemmtiatriði, menúettinum,
sem tvímælalaust var há
punktur kvöldsins. Námseyj-
ar Kvennaskólans sýndu
þennan þokkafulla dans
í búningum frá þeim
tíma, er twist og
Jenka voru óþekkt fyrir-
brigði. en franskir aðalsmenn
voru hafðir að spotti, ef þeir
létu sér ekki vaxa passíuhár
niður á herðar.
Síðan var dans stiginn að
nýju allt fram til kl. 2 af
miklum galsa, en við blaða-
menn, sem erum orðnir
gamlir og lúnir og lítt mót-
tækilegir fyrir „gaddavírs“
hljómlist verstu tíma, hverf-
um á braut af þessari prýði-
Svandís Magnúsdóttir
legu skemmtun, — léttari í
lund en við komum þangað.
— et.
Með hækkandi sól: Kristín Magnúsdóttir, Bergþóra Sigmundsdottir, Sigríður Einarsdóttir
og Inga Ó. Ingimundardóttir.
Dansað í Sigtúni.
(Ljósm. Sv. Þorm.)
skildi sér forkaupsrétt, er sá fyr-
irvari hafi verið gerður, að engin
verðlaun þyrfti að veita
Útgáfustjórfiin átti samninga-
viðræður við formann RÍ, Björn
Th. Björnsson. Náðist samkomu-
lag um þessi atriði: 1) Skilafrest-
ur sé lengdur. 2) Forkaupsréttur
útgáfunnar falli niður, verði eng-
in verðlaun veitt. 3) Dómnefnd
sé skipuð sömum mönnum, þ.e.
Nirði P. Njarðvík (fulltrúa út-
gáfunnar), Hannesi Péturssyni),
(fulltrúa rithöfunda) og dr. Stein
grími J. Þorsteinssyni, sem væri
hlutlaus aðili og yrði formaður
dómnefndar. Hins vegar varð
ekki Scunkomulag um fyrsta at-
riðið í gagnrýni RÍ; þ. e., að í
verðlaunum væri falinn hlutí
verklauna. Var það álit RÍ, að í ,
fyrirhuguðum 100 þús. kr .verð-
launum fælust ekki verklaam, og
ætti forlagið ekki rétt á neinu
eintaki endurgjaldslaust.
RÍ setti Skálholti hf. ákveðinn
frest til þess að taka ákvörðun í
málinu. Sagði fulltrúi RÍ, að hér
væri um ákveðnar reglur að
ræða, sem stjórn RÍ hefði komið
sér saman um af sinni hálfu, og
væru þær sniðnar eftir reglum
um verðlaunasamkeppni á Norð-
urlöndum.
Stjórn Skálholts hf. leit hins
vegar svo á, að fyrst hér væri um
einhliða ákvörðun RÍ sem stéttar
félags að ræða, þá væri ekki við-
eigandi fyrir eitt útgáfufyrirtæki
að hlíta henni og gefa þannig for-
dæmi, sem orðið gæti bindandi ‘
fyrir aðra útgefendur, því að
gera mætti ráð fyrir því, að slíkt
hefði áhrif á það, hvort önnur út-
gáfufyrirtæki treystust til þess að
efna til verðlaunasamkeppni. Þar
eð Skálholt hf. vildi ekki efna til
skáldsagnasamkeppni í óþökk RÍ
og e.t.v. annarra útgefenda, sæi
stjórn Skálholts sér ekki annað
fært en aflýsa samkeppninni. —
Stjórn Skálholts hf. hefur ákveð-
ið að vísa þessu máli til umeagn-
ar Bóksalafélags íslands, sem er
félag útgefenda, en þó skuld-
bindingarlaust af hálfu allra að-
ilja.
Þess má að lokurri geta, að að-
eins einu sinni áður hefur verið
efnt hér til skáldsagnasamkeppni. v
Gerði ríkisútgáfufyrirtækið Menn
ingarsjóður það, og hlaut þá
Björn Th. Björnsson verðlaunin
(fyrir „Virkisvetur"). Þá sat full
trúi forlagsins í dómnefnd, og
fyrirtækið hafði innifalinn í verð
laununum vissan eintakafjölda,
sem það áskildi sér rétt á til út-
gáfu endurgjaldslaust. Þetta er
eina fordæmið, sem hægt er að
benda á, en RÍ svarar því til, að
þá hafi RÍ ekki verið til.