Morgunblaðið - 06.02.1966, Blaðsíða 28

28
MORGU NBLAÐIÐ
Kringum
hálfan
hnöttinn
Olothifl.de varð ihrifinn. Það
sem Heather hafði sagt ujm, að
Minouru veeri ríkur maður, var
vafalaust ekki orðum aukið.
Hann hlaut að vera milljónaerf-
ingi. Gat það verið ástæðan ti'l
þess, að Heather hafði játazt
þessum snyrtilega Japana? Clot-
hilde hafði verið að athuga þau
saroan, en það gat varla heitið,
að þau skiptust á einu orði, og
þá sjaldan það var, þá var það
aflltaf Minouru, sem talaði við
hana.
Heather sýndist miklu magrari
én hún hafði verið í Englandi,
og það voru dökkir skuggar
undir bláu augunum, rétt eins og
fhiún svæfi ekki vel á nóttunni.
En Yoshiko var enn ráðgáta fyr-
ir henni. Hún sat og þrýsti sér
upp að föður hennar, talaði lítið,
en leit öðru hverju á hann eins
og biðjandi eða rannsakandi.
Clothiflde tðk að gerast áhyggju-
fuflfl. Hvemig féll þessi Yoshiko
inn í heimilið?
Smálhúsið, sem Jaek Everett
leigði, var í Akaska-hverfinu.
Þetta var ein elzta útborgin og
var að mestu leyti hiús með há-
um girðingum kring um og litl-
uim búðum. En hún hafði orðið
fyrir lotftárásum og svo hötfðu
nýtízku smáíhús verið byggð
þarna, með otfurlitlum görðum
kring um, sem Japanir voru svo
mikið gefnir fyrir.
I>au staðnæmdust við eitt smá-
Við erum komin. Vefflkomin
heirn, Clothilde!
Næstum samstundið var hurð-
inni hrundið upp og iítil þjón-
ustustúlka í kimono stóð í dyr-
unum. Þegar þau niálguðust hana,
félfl hún á kné og hneigði hötfúð-
ið næstum til jarðar.
— Eiko, sagði Jack. — Þetta
er hún Clothilde dóttir mín.
Eikio hneigði sig atftur og bafol-
aði eitthvað á japönsku.
Yoshiko þýddi það jatfnharð-
an: — Hún segir, að þú sért vel-
komin, Clothilde.
— Hvernig segi ég: „Þakka þér
fyrir?“
— Arigatoo. Það er einfalt orð
og kemur oft í góðar þartfir.
— Það ætla ég að muna, sagði
Clothilde.
Jack fór með þau gegnum for-
salinn og inn í setustotfuna. Það
var stór og kkemmtileg stotfa og
fór bil beggja uro húsibúnað
milfli japanskrar og evrópskrar
venju. Þarna voru þægilegir
legubekkir og hægindastólar á
evrópska vfsu, en svo var líka
lágtmatborð með sessum í kring,
á japanska vísu. Gólfið var þakið
fínofnum smámottum, sem kall-
ast tatami. Skrauleg blóm voru
á öllum borðum, fallega uppsett
og þegar Clothilde fór að hrósa
Iþeim, sagði Heather, að Yoshiko
hefði sett þau upp.
— Þú veizt sjálfsagt, að Jap-
anir eru frægir fyrir blóma-
skreytingar sínar, sagði Heather.
— Það er alveg sérstök listgrein,
sem þeir eru rnörg ár að læra.
— Komdu, Clothelde. Ég ætla að
sýna þér herbergið þitt og húsið
afllt.
Svefnherbergin voru út frá
löngum gangi, sem lá bakatfil
eftir húsinu endilöngu.
— Þetta er pabba herbergi.
Og þetta ér Yo.3'hi,kos. Og þetta
er mitt. Hún opnaði einar dyr
og bætti við: — Og þetta er þitt
herfoergi, Clofhilde.
Þetta var lítið en vistlegt her-
foergi með rósóttum gluggatjöld-
um og rúroáforeiðu, en húsgögnin
voru vestræn. En CiLothilde var
enn að brjóta heilann.
— Þá 'býr þessi litla, japanska
stúlka hérna? Hún Yoshiko? Er
það ekki? spurð hún Heather.
— Vitanlega. Vissirðu það
ekki? Yoshiko hetfur átt hér
heima síðustu sex mánuðina.
Hún er indælis krakki og mér
húsið og Jack Everett sagði: — þykir vænt um hana.
Kópavog
vantar blaðburðarfólk
í Hlíðarvegshverfi. Talið
við afgreiðsluna Kópavogi
sími 40748
trjpittlMMí'iits
Blaðburðarfólk
vantar í eftirtalin hverfi:
Vesturgata, 44-68 Langholtsv. 110-208
Aðalstræti Skerjafjörð
Laugavegur 114-171 sunnan flugv.
Kerrur undir blöðin fylgja hverfunum
fltarsmtÞlafrft
SÍMI 2 2- 4- 80
Sunnurdagur 6. febrúar 1966
— Áttu þá við, að hún sé ráðs-
kona hérna? Clothilde botnaði
enn hvorkti upp né niður í
þessu.
Heather leit eitthvað einkenni-
lega á hana en brosti síðan. —
Já, að vissu leyti er hún það,
en hún er líka kæras'tan hans
palbba, og aðra betri gæti hann
ekki fengið. Pabbi er enn tiltölu-
lega ungur, og hverju geturðu
búizt við? Ekki sízt í þessu landi,
sem er land karfmannanna.
Flestir menn, sem hafa eíni á því
— og hvort sem þeir eru kivænt-
ir eða ekki — eiga sér vin-
stúlku eða geisha.
Clothilde var stórhneyksluð.
Hún lét fallast niður á rúmið.
— En Yoshiko er þó ekki geisha,
er það?
□------------------------—D
13
□--------------------------□
Heather hló og það var rétt
eins og henni væri skemmt af
þessu vandræðum, sem Clot-
hilde virtist vera í. — Nei,
Yoshiko er enn ekki orðin
geisha. Hún er ekki orðin út-
lærð. Hún er maiko en það þýðir,
að hún er að læra til geisha, og
það er langt og erfitt nám, máttu
vita. Þær eru alls ekki vændis-
konur, eins og Evrópumenn
flialda, heldur eru þær hálærðar,
gátfaðar stúflkur, sem læra á
unga afldri hjá Mamima-san, sem
stendur fyrir geishaskóla. Þær
verða að læra dans og framkomu,
siðareglur og viðræðulist, blóma
skreytingu og fyrirbomulag te-
sambvæma. Og svo verða þær að
læra á hin og þessi hljóðtfæri. Ef
stúlkurnar eru af fátæku fólki,
er þeim leytft að taka sér vernd-
ara, — það er að segja mann,
sem bostar námið þeirra. Pabbi
styrlkir Yoshito til niáms. Ef hún
væri útlærð, býst ég ekki við, að
hann hefði efni á að halda hana.
Það er mjög dýrt. Uundir eins og
Yoshiko er orðin útlœrð, fer hún
að greiða Mamma-san fyrir
námið sitt. En þangað til er hún
lögum samkvæmt háð henni, og
getur ekkert gert, án þess að
Mamma-san samþyikki það.
Heatlher talaði um þetta eins
og hvem annan hrversdagslegan
hiut, en Clothilde var hneyksluð.
— Eláka þau hvort annað, pabbi
og Yoshilko? spurði hún.
Heather kinkaði kolli. — Það
býst ég við, að þau geri. Yoshiko
er honum augsýnilega trú og
pa'bba þykir sjáltfsagt mjög vænt
um hana.
— En hversvegna giítast þau
þá ekki? spurði CAatlhilde og
ikenndi örvæntingar í röddinni.
Heather brosti aftur, rétt eins
og henni fyndist systir sín held-
ur betur barnaleg. — Það mundi
Mamma-san aldrei samþykkja.
Pabbi er ekki líkt því nógu rikur
til þess. Hann yrði að greiða
ihenni tfyrir kennsluna í öll þessi
ár, síðan hún var þrettán ára.
Hr. Ichiro Kudo borgar pabba
ekki neitt rausnarlega laun. Hér
er kaupgjald lágt samanlborið
við það sem það er í Englandi.
En með því, sem ég get sparað
saman, getum við hatft ti'l hnífs
og skeiðar. Ekki veit ég, hvern«
ig pabbi fer að, þegar óg er orðin
gift bonum Minouru. Hún snar-
þagnaði, og leit undan. Svo sagði
foiún, og röddin var vesœldarleg:
— Þú ert ekki farin að óska mér
til hamingju með trúlofunina
mína.
— Vifltu, að ég óski þér til ham»
ingju? sagði Clothilde og
reyndi að hafa hemil á röddinni.
— Mamma er aliveg frá sér út af
þVÍ.
Heather rak upp hiátur, sem
kom þó bersýnilega ekki fná
hjartanu. — Já, ég vissi svo sem
að mamma mundi verða vond.
Þesisvegna skrifaði ég þér, og bað
um að segja henni frét.tirnar eins
vægilega og þú gætir. Varð
henni mikið um þetta?
— Já, heldur betur. Og ég er
nú sjáif heldur ekkert hrifin af
því. En hvað segir pabbi um
það?
Failegu varirnar á Heather
stirðnuðu í kuldaiegu broisi.
— Eins og ástatt er, getur
ihann heldur iítið sagt, eða finnst
þér iþað? Ég er rnyndug og þetta
er áfcveðið. Minouru elsfcar mig
og hann er andstyggilega ríkur.
Röddin var hörð, en samt eins
og hún ætlaði að bresta.
Oiothilde hafði aldrei heyrt
faana tala í þessum tón áður!
— Jæja, ég ætla að fara og sjá,
favernig Eiiko gengur með mat-
inn. Hún er ágætis stúlka, en
bún fcann ekkert í ensku. Ég hef
verið að læra svoflátið hrafl I
japönsku. Viltu þvo þér og hafa
fataskipti fyrir kvöldverðinn?
Baðherbergið er við endann á
ganginum.
— Já, mig langar í bað. Ég
svaf í þessum fötum og ég er
viss um að þau bera það með sér.
— Vertu ekki lengi að því.
Ég er viss um, að karimennirnir
verða óþolinmóðir. — B'less á
meðan!
Clotíhilde varð eftir, áhyggju-
full og kvíðin. Hún óskaði sér
þess heitast að geta tekið sam-
band föður síns og Yoshiko
svona kæruleysislega eins og
Heather gerði. Hana flangaði
líka til að trúa því, að Heatiher
væri hamingjusöm í þessari trú-
lofun þeirra Minouru. Og hún
var innst í huga sínum sannfærð
um, að hún væri alls ekki ham-
ingjusöm. Hvað í ósköpunum gat
fengið 'hana til að játast þessum
gula Japana? Eldíi gat það
verið peningar. Heatíher líktist
föður sínum að þvá, að hvorugt
þeirra hatfði nokkurntíima kært
sig um peninga.
Hún botnaði enn hvorki upp
né niður í þessu, þegar hún tók
að hafa fataskipti pg búast tii
kvöldverðarins.
10. kafli.
Þau borðuðu kvöldverð á jgp-
anska vísu, sitjandi á sessum
'kring um kringlóttt borð. Faðir
hennar flét sem hann kynni
þessu betur. Sagði að faann hvíld
ist betur þannig. — En sivo kann
ég líka betur við aklt, sem jap-
anskt er, bætti hann við í hrifn-
ingu. Sem snöggvast leit hann á
Yoshiko og brosti. — Mér væri
næst skapi að setjast faér að fyrir
fuflflt og allt — ég held mig langi
aldrei aftur til Eviópu.
Augfýsing um úthlutun lóða
undir íbúðahús í Heykjavík
25. febrúar n.k. rennur út frestur til að sækja
um byggingarlóðir svo sem hér segir:
1. Einbýlishúsalóðir:
fyrir 80 hús í Fossvogi.
— 96 — í Breiðholti.
— 16 — í Eikjuvogi.
Áætlað gatnagerðargjald, sem lóðarhafar þurfa
að greiða við úthlutun er miðað við 700 rúmm. hús
í Fossvogi eða kr. 161,000,00 og við 549 rúmm. hús í
Breiðholti og Eikjuvogi eða kr. 75.800,00, bílskúr
þar með talinn.
2. Raðhúsalóðir:
fyrir 247 íbúðir í Fossvogi.
— 73 íbúðir í Breiðholti.
— 8 íbúðir í Eikjuvogi.
Áætlað gatnagerðargjald, sem lóðarhafar þurfa
að greiða við úthlutun er miðað við 500 rúmm.
eða kr. 43.000,00.
3. Fjölbýlishúsalóðir: fyrir 366—432 íbúðir í
Fossvogi og 812 íbúðir í Breiðholti.
Húsin eru 3 hæðir án kjallara með 6 íbúðir í
hverju stigahúsi, þar af tvær minni íbúðir á fyrstu
hæð.
Hverju fjölbýlishúsi verður aðeins úthlutað
einum aðila eða fleiri aðilum, er sækja um
sameiginlega.
Úthlutun hefst í marzmánuði.
Uppdrættir af svæðum eru til sýnis í Skúla-
túni 2, III. hæð alla virka daga frá 10—12 og
13—15 nema laugardaga frá 10—12.
Umsóknareyðublöð eru í Skúlatúni 2.
Borgarstjórinn í Reykjavík.