Morgunblaðið - 24.05.1966, Page 25

?>ri85udagur 24. maí 1966
MORCU N BLAÐIÐ
25
Leikfélag Kópavogs:
Óboðinn gestur
Höfundur: Sveinn Halldórsson.
Leikstjóri:Klemenz Jónsson.
Leikmynd: Þorgrímur Einarsson
IÆIKFÉLAG Kópavogs frum-
sýndi síðastliðinn mánudag
gamanleikinn „Óboðinn gest“
eftir heiðursfélaga sinn Svein
Halldórsson í tilefni af nýaf-
stöðnu 75 ára afmseli hans.
Sveinn Halldórsson var um
áratuga skeið skólastjóri í Bol-
ungarvík og helzta driffjöður
leikstarfsemi þar. Samdi hann
leikrit þetta til flutnings fyrir
Bolvíkinga árið 1941. Síðastliðin
11 ár hefur Sveinn verið búsett-
ur í Kópavogi, og var hann einn
af stofnendum leikíélagsins þar
fyrir tæpum 10 árum og hefur
tekið þátt í flestum sýningum
þess.
Það er löng leið frá Bolungar-
vík til Faxafj,óa, og margar stór-
breytingar hafa orðið á lifnaðar-
háttum fólks á íalandi síðan ár-
ið 1941, en sama ýsan hefur
verið snædd í báðum byggðar-
lögunum allan þennan tíma.
Sjaldnar og sjaldnar ýsa og
oftar mörflot með henni í Bol-
þess að forðast óhagstæðan sam-
anburð er því sjálfsagt að velja
verkefni af léttasta tagi, svo
,sem sakamálaleikrit eða „situ-
ationsfarsa", eins og „Óboðinn
gest“..
Það var því prýðilega til fund-
ið hjá Leikfélagi Kópavogs að
taka til sýningar þetta leikrit
eftir Svein Halldórsson. Það er
skrifað (eins og áður getur fyrir
aldarfjórðungi) af ágætri
kímni og umfram allt, af þekk-
ingu á viðtökum þeirra áhorf-
enda, sem koma í leikhús stað-
ráðnir í því að skemmta sér
konunglega, án nokkurra hleypi-
dóma eða gagnrýni af háum
hesti. Sveinn hefur nægilega
ríkt hugmyndaflug til að láta
hvern misskilning reka annan í
hraðri og fyndinni atburðarás,
án þess að ofbjóða alveg hug-
myndaflugi áhorfenda, og greiða
síðan úr flækjunni á viðunandi
hátt í lókin. Þá hefur hann
kryddað leikritið nokkrum
söngvum í góðum og gildum
revíustíl.
Þá er skylt að minnast á það,
að texti Sveins er óvenju blæ-
brigðaríkur og oft mjög fynd-
inn, ekki sízt vegna orðatiltækja
persónanna, sem eru skrifuð, af
kunnáttu á uppruna þeirra og
stöðu. Einkum eru tilsrvör
Jóns, vinnumanns á Kleppi,
eftirminniileg.
Starf leikstjórans, Klemenz
Jónssonar, virðist hafa tekizt
eins vel og efni standa til. Frum
sýningin gekk algerlega snurðu-
laust, öll tímasetning var í góðu
lagi og spenna hélzt ágæt, þar
til greiðast fór úr misskilninga-
flækju leiksins. Klemenz hefur
einnig farizt það vei úr hendi
að fella söngvana inn í atburða-
rásina, en í lokasöngnum verða
þó hréyfingar og stöður hópsins
dálítið klaufalegar og minna
helzt . á barnaleikinn „bimm-
Theódór Halldórsson hlustar Gest Gíslason.
ungarvík, — en sama ýsan á
báðum stöðum. Þótt Þjóðleik-
hús hafi tekið til starfa og Iðnó
sé nú rekið með hópi atvinnu-
leikara, hefur leikstarfsemi víð-
ast hvar utan Reykjavikur ekki
tekið neinni stökkbreytingu. Það
var líka auðséð á viðtökum leik-
húsgesta í Kópavogi, því bæjar-
félagi sem næst er Reykjavík,
að þrátt fyrir dálítil kynni af
kalkúnum, og fillets mignons“,
stendur ýsan enn fyrir sínu, og
hvers vegna ekki, —, það eru
ekki alltaf jólin.
Áhugamannalgikflokkar í ná-
grenni Reykjarvíkur eiga að því
leyti erfiðara uppdráttar en hin-
ir, sem fjarlægari eru höfuð-
staðnum, að nágrannarnir sjá
öðru hverju sýningar þeirra,
sem gert hafa leiklist að ævi-
starfi sínu, gerast kröfuharðari
©g eru ekki eins þakklátir
hverri tilbreytingú og þeir, sem
búa á afskekktari stöðum. Til
Svcinn Halldórsson
birimm-birimm-bamm“. Þá eru
bílhljóðin, sem notuð eru
nokkrum sinnum á sýningunni,
óþarflega óvönduð. Ætti að vera
hægt að kippa því í lag ennþá.
Skúrkinn Kvenna-Geira,
strokumann af Kleppi, sem gert
hefur sig heimakonFmn i sum-
arbústað Ólafs Feilans, læknis,
leikur Theodór Halldórsson.
Sýnir Theodór nokkur tilþrif í
leik sínum, en er stundum helzt
til óbeizlaður og minnir óþægi-
lega mikið á Skrifta-Hans. Ger-
ir það hlutverk hans ýktara en
efni standa til, þegar hann þyk-
ist vera Feilan læknir. Þó tekst
sam'leikur hans við Gest Gísla-
son vel. Gestur leikur Jón leit-
armann frá Kleppi og skilar
hlutverki sínu betur en aðrir
leikendur. Tilsvör Jóns virðast
Gesti afar eðlileg og talandi
hans og málfar eru bráðskemmti
leg og auka mjög á áhrif text-
ans.
Guðrún Hulda Guðmunds-
dóttir leikur Ástu, tilvonandi
vinnukonu hjá læknishjónunum.
Sviðshreyfingar hennar eru
eðlilegar og söngurinn laus við
viðvaningsbrag. Sigurður Jó-
hannesson leikur Þórð bílstjóra,
kærasta Ástu. Hlutverk hans er
Auður Jónsdóttir og Júlíus Kolbeins í hlutverkum sinum.
lítið og kemst hann frá því.
Hann tekur svo sannarlega eng-
um vettlingatökum á Ástu,
heldur eins og sannur íslenzkur
bilstjóri. Eru viðskipti þeirra
skötuhjúa laus við allan vand-
ræðalegan tepruskap.
Júlíus Kolbeins leikur Ólaf
Feilan, lækni, einna óþægileg-
asta hlutverkið frá höfundarins
hálfu. Hann á góða spretti, en
fer talsvert halloka í orðræðum
við konu sína, sem leikin er af
Auði Jónsdóttur, þar sem skipt-
ingar Auðar eru miklu öruggari,
svo og fas hennar.
Þá er eftir að telja leitarfé-
laga Jóns frá Kleppi, þá höfund-
inn, Svein Halldórsson og Björn
Magnússon. Sveinn hefur
óvenjulega skemmtilegt andlit
fyrir leiksvið og kann að beita
því. Er auðséð, að þetta ásamt
meðfæddri kímnigáfu hlýtur að
hafa komið honum að góðu
haldi á hálfrar aldar leikferli.
Björn skilar hlutverki sínu
sæmilega, en þó með talsverð-
um viðvaningsbrag.
Að tjaldabaki er Kjartan
Sigurjónsson, sem leikur undir
söngvana á píanó. Var það mjög
vel af hendi leyst, ekki sízt, þeg-
ar þess er gætt, að sumir söngv-
aranna voru dálítið brokkgeng-
ir og hlupu út undan sér, svo að
erfitt var að fylgja þeim eftir.
Guðrún Hulda Guðmundsdóttir
og Auður Jónsdóttir stóðu sig
annars ágætlega við sönginn, en
kvef háði auðheyranlega Theó-
dóri Halldórssyni og raddmæði
Sigurði Jóhannssyni. v
Leikmynd gerði Þorgrímur
Einarsson og var verk hans vel
af hendi leyst.
Eins og áður er getið voru
undirtektir frumsýningargesta
frábærlega góðar. Dynjandi
lófaklapp kvað við, ekki aðeins
í leikslok, heldur einnig öðru
hverju alla sýninguna.
Eftir sýninguna gekk Hjálmar
Ólafsson, bæjarstjóri í Kópa-
vogi, upp á sviðið, ávarpaði
Svein Halldórsson og flutti
þakkir Leikfélags Kópavogs og
Kópavogsbúa allra fyrir fram-
lag Sveins til leiklistar í bænum.
Bárust honúm margir, glæsilegir
blómvendir. Að lokum flutti
Sveinn stutt þakkarávarp.
Örnólfur Árnason.
Olafsvík vann
Akrancs í skók
Ólafsvík, 9. maí.
BÆJARKEPPNI í skák fM
fram á milli Akurnesinga og
Ólafsvíkinga hinn 5. maí s.L, og
er þetta í 3. sinn, sem þessir að-
ilar reyna á milli sín. í fyrr-
nefnd tvö skipti hefur Akranes
borið sigur úr býtum, en nú
sigraði Ólafsvík Akurnesinga
með 6,5 gegn 4,5.
Hraðskákkeppni fór fram á
eftir milli fyrrnefndra aðila, og
sigruðu Akurnesingar með 50
vinningum gegn 40. Ennfremur
fór fram keppni milli Barna-
skóla Ólafsvíkur í skák og sigr-
uðu Akurnesingar með 4,5 gegn
1,5.
— Hinrik.
ALLTMEÐ
JUMBO
^0-J£4
1ffC«
Teiknari: J. M O R A
COPENHAGEN
Ferðafélagarnir komu nú að vaði yfir
á. Leiðsögumaðurinn Bodo var nú með
einhverjar vífilengjur um það, hvort það
væri þorandi að fara þarna yfir, því að áin
hafði vaxið um regntímann. En Júmbó
greip fram í fyrir honum: — Komumst
við yfir eða komumst við ekki yfir?
— Jú-ú við komumst yfir, en það
verður einn að teyma uxann á undan,
og það er alls ekki auðvelt . Bodo hélt
nú að það gæti beðið svolítið.
Júmbó bauðst strax til þess að ganga
á undan, en Spori hélt aftur af honum.
— Láttu mig um það, sagði hann, ég
er hærri vexti en þú. Maður veit aldrei,
nema að vatnið hafi stigið meira en við
höldum....„