Morgunblaðið - 16.06.1966, Blaðsíða 25

Fimmtudagur 16. júnf 1988
MORCUNBLAÐIÐ
25
Einar Samuelsson
IMinningarorð
i Fæddur: 13. scptember 1896.
i Dáinn:' 2. júní 1966.
ÞEGAR vinur okkar Einar
kvaddi okkur samverkafólkið
hjá Nathan & Olsen h.f. glaður
og hress í byrjun maímánaðar,
en þá var hann að leggja upp í
sumarleyfi, grunaði okkur sízt
að heimkoma hans yrði með þeim
hætti, sem nú er raun á orðin,
en hann varð bráðkvaddur suð
ur á Spáni þann 2. þ.m. og verð
ur útför hans gerð í dag. Sann-
ast hér sem oftar hið forn-
kveðna, að enginn má sköpun
renna.
Einar fæddist þann 13. sept.
1896 að Hlíð í Þorskafirði, og
var hann sonur Samúels Jóns-
— £yð/
ung
Framihald af bls. 8
imengað æti, eða svæfandi loft-
tegund dælt í útfallsrörið, svo
sem í fimm eða tíu mínútur.
Hvað hefði getað skeð? En lík-
lega hefði einn maður getað
hrist úr hálsliðnum um hundrað
veiðibjöllur sem og grámáfa og
um þrjátíu hettumáfa, á stutt-
um tíma. En ef eitthvað hefði
verið þarna af öðrum fuglateg-
undum. Hvað þá? Lofa þeim
bara að sofa þar til þeir vökn-
uðu sjálfir, þar á ætti enginn
Ihætta að vera ef veðurfar er
gott.
Ég get ekki skilið að slík eyð-
ingaraðferð sé ómennilegri en
ýmsar aðrar sem við höfum
notað og notum, má þar til
nefna stryknin, skot, gildrur,
Bnörur, og glefsur. En auðvitað
á ekki að nota svona útrýming-
ingaraðferð án allra skilyrða, til
dæmis yrði að vera hagstætt
veður og ekki oftar en einu
sinni I mánuði, enda alveg ó-
þarft að gjöra slíkt á sama stað
oftar, kannski sjaldnar, og lyfið
yrði að vera í vandaðra manna
höndum, svo það yrði ekki mis-
notað, því ekkert er svo gott að
ekki megi misnota það.
Og þann 21. maí 1966 var há-
sjávað, Kolbeinshaus var í kafi,
hvítfugl víða á sundi en ekkert
ger, minkur skauzt milli steina,
24. maí, fór ég þriðja sinni,
Kolbeinshaus og hleinarnir þar
þéttsetið veiðibjöllu og grámáf,
þétt ger við fyrrnefnd útfölL
Ef þeir Finnur Guðmundsson
fuglafræðingur og Sveinn Ein-
arsson veiðistjóri, vildu nota
þekkingu sína og embættisgetu,
það er þjóðvirðandi þegnskyldu.1
Ætti æðarfuglum að geta fjölg-
að en veiðibjalla fækkað mikið.
Þá mundu fleiri gleðjast en f>ór
Guðjónsson, veiðimálastjóri,
vegna meiri lax og silungsveiði-
vona, og Kristinn Indriðason,
hreppstjóri, í von um fleiri æð-
arhreiður, já allir nema kannski
Aikrafjallseigendur, þeir misstu
spón úr sínum aski, það er færri
sva rtsbaksegg. En vinningur
samt, ofur lítið meira næði fyrir
kindurnar á vorin og ekkert erg
elsi við Skagamenn.
Svo er það ríkisstjórnin. Á-
hrifavöld hennar eru mikil, að
hvetja til þekkingardáða er ekki
mxnna virði en feitur biti úr
ketpotti landsins. Þó er hann
nauðsynlegur til reynsluþekk-
ingar. Án hennar eru störf fálm
eins og reynslan hefur sýnt, í
fleiri greinum en þeim sem
veiðibjöllu og æðarfugl snertir,
tuttugu krónur fyrir skotinn
svartbak getur verið ágætt fyrir
sportveiðimenn, hefur samt eng-
in áhrif á stofninn, getur hæg-
lega orðið milljónaútgjöld úr
ríkissjóði.
Stryknaneitur er allri menn-
ing vansæmd að nota. Tilgang-
urinn helgar ekki meðalið, (það
drepur oft annað en því er ætl-
að að drepa).
Fjárveitingavaldið má spyrja,
er ekki betra að greiða lítið
fyrir mikið, en mikið fyrir lít-
ið.
Guðmundur P. Ásmundsson
W trá Krossi.
hans svo langim dag, og fyrir það
vil ég færa þakkir fyrri stjórn-
enda, en þó sérstaklega mínar
eigin, fyrir að fá að njóta hand
leiðslu hans og leiðbeininga, en
þekking hans á málum félags-
ins var alhliða, svo og á verzlun
armálum almennt.
Einar var ávallt góður félagi
og sannur vinur okkar allra sem
með honum höfum starfað, sum
í áratugi, og fyrir það viljum
við öll þakka, þegar hann nú er
kvaddur í hinzta sinn.
Mæðgunum hér heima vottum
við innilegustu samúð og send-
um einnig samúðarkveðjur dótt
urinni í Kanada, eiginmanni
hennar og börnum.
Hilmar Fenger.
sonar og konu hans Bjargar Sig-
urrósar Einarsdóttur. Systkini
Einars eru Haraldur loftskeyta-
maður og Helga, bæði búsett hér
í borg og Sigríður, sem býr í
Silfurtúni.
Æska Einars er mér lítt kunn,
en að loknu námi í Gagnfræða-
■skóla Akureyrar hóf hann verzl
unarstörf, fyrst á Hvammstanga,
en árið 1917 réðist hann til Nat-
han & Olsen, og hefur starfað
hjá því fyrirtæki frá þeim tíma
eða nær 50 ár. Störf sín hóf hann
við útibú félagsins á ísafirði, en
fluttist árið 1920 til skrifstof-
unnar í Kaupmannahöfn, sem
hann veitti lengst af forstöðu. Af
eðlilegum ástæðum lagðist starf
semin þar niður á stríðsárunum
og fluttist hann að þeim lokn-
um til Reykjavíkur og tók hér
við ábyrgðar- og trúnaðarstöi-f-
um.
Einar var að eðlisfari hlédræg
ur maður og gaf sig því lítt að
félagsmálum eða öðru dægur-
þrasi, en í Frímúrarareglunni
starfaði hann um árabil og
gegndi þar trúnaðarstörfum.
Þann 26. febrúar 1925 kvæntist
hann eftirlifandi konu sinni Guð
rúnu Mathhíasdóttur frá Holti
við Skólavörðustíg. Eignuðust
þau tvær dætur, Rögnu sem
starfar hjá Ferðaskrifstofu rík-
isins og Erlu, sem búsett er í
Kanada. Þau Guðrún áttu fal-
legt heimili og var gott þar að
koma.
Að loknu þessu stutta æviá-
gripi vil ég minnast mannsins
Einars Samúelssonar, en allt dag
far hans var á þann veg ,að prúð
ari mann gat varla, enda mun
hann engan óvildarmann hafa
átt. Störf sín öll leysti hann af
slíkri trúmennsku og nákvæmni
að þar þurfti ekki að fara hönd
um um á eftir. Er það því ein
stakt happ fyrir félag mitt að
hafa fengið að njóta starfskrafta
A T H U G I Ð
Þegar miðað er við útbreif slu,
er langtum ódýrara að auglýsa
i Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
itlínningarorð
Sigríður Heiðimannsdóttir var
fædd að Skagnesi 27. desember
1879. Foreldrar hennar voru
Heiðimann Runólfsson og Guð-
ríður Jónsdóttir, sem lengi
bjuggu á Skagnesi. Þar ólst hún
upp með foreldrum sínum, bræðr
um og öðru skyldfólki. Afi
hennar var Runólfur á Skagnesi.
Hann var talinn gott skáld, vel
gefinn og vel látinn af öllum,
sem kynntust honum, og það
voru ekki allfáir, sem áttu at-
hvarf hjá honum, sem voru um
komulitlir og miður máttu sín á
þeim tíma. Þá þekktust ekki nein
ir styrkir til fólksins, sem búið
var að slíta sér út, og mun
hreppstjórinn hafa liðsinnt mörg
um þurfalingnum eftir beztu
getu, þegar leitað var til hans.
Frá þessum stofni var Sigríður
komin í föðurætt, Það má segja,
að sjaldan fellur eplið langt frá
eikinni. Faðir Sigríðar, Heiði-
mann Runólfsson erfði það af
föður sínum, að vera vel hag-
mæltur og mkill fræðimaður
síns tírna. Þessa eiginleika mun
Sigríður og hafa átt í rfkum
mæli, þó hægt færi með það.
Fróð var hún og stálminnug og
gat oft komið fyrir sig vísu ef
því var að skipta. Að eðlisfari
var Sigríður léttlynd og kát og
oft var gaman að blanda geði við
þessa vel gefnu konu i sínum
hópi og njóta hæfileika hennar,
sem hnigu ávallt öðrum til góðs.
Á yngri árum var sótzt eftir
handaverkum hennar, því að
myndarskapurinn var henni í
blóð borinn og mátti segja að
allt léki í höndum hennar, þar
sem hún kom nærri.
Árið 1907 giftist hún Jóni
Hjörtssyni frá Herjólfsstöðum
í Álftaveri, hinum ágætasta
manni, og bjuggu þar í 10 ár, en
árið 1917 flytjast þau hjónin að
Skagnesi, þvi bróðir hennar, sem
var fyrirvinna á heimilinu, var
fallinn frá. Þarna var ekki horft
í það að hreyfa sig og taka þar
við búsforráðum, þó um þrjú
gamalmenni væri að ræða, sem
þarna voru fyrir. Það var ekki
til sparað að láta þessu fólki líða
eins vel og hægt var, og miklu
fórnað við að láta umönnun þess
fara sém bezt úr hendi til hins
síðasta.
Þeim hjónum varð 5 barna
auðið, eru fjögur á lífi, en Hjört
ur sonur þeirra lést árið 1951
mesti efnismaður, var kvæntur
Sesselju Þorkelsdóttur. Guðbjörg
gift Rúti Skæringssyni, trésmið,
búsett í Vik, Guðríður gift
Páli Jónssyni, vélstjóra, Reykja-
vík, og Þorsteinn og Svavmund-
ur búsettir á Skagnesi, ókvæntir.
Það mun óvíða bafa þekkzt
annar eins kærleikur á milli for
eldra og barna, eins og þarna átti
sér stað, enda foreldrarnir hrein
ustu fyrirmyndir, sem voru reiðu
búin að liðsinna og hjálpa öðr-
um, sem leituðu til þeirra. í
þessu andrúmslofti ólust börn-
in þeirra upp, og það mun lengi
loða við, á Skagnesi eða hvar
sem þau eru búsett, að þau taki
í arf frá foreldrum sínum þessa
miklu fóm og hjálp öðrum til
handa.
Þau hjón endurbyggðu bæ sinn
tvisvar með aðstoð barna sinna,
sem öll voru samtaka um að
hafa sem snyrtilegastan bæinn
sinn og sömuleiðis gripahús. Að
þessu var unnið með miklum
dugnaði og fyrirhyggju.
Á heimili þeirra hjóna frá því
að þau byrjuðu búskapinn munu
hafa dvalið á milli 30 og 40 börn
yfir lengri og skemmri tíma, sum
vetrarlangt og önnur ólust þau-
algjörlega upp án nokkurs endur
gjalds. Það var eins og gleðin
gegntæki húsmóðurina, þegar
ungviðið kom í hlaðið í það og
það sinnið, eða gest bar að garði,
sem ekki var fátítt. Enginn fékk
a fara nema þiggja góðgerðir,
það var yndi heimilisfólksina
alls.
Mann sinn missti Sigriður fyr-
ir nokkrum árum eftir farsælt
hjónaband. Eftir það var hún £
skjóli barna sinna, sem lögðust
á eitt að gjöra henni lífið sem
léttast. Dæturnar, sem voru
farnar úr foreldrahúsum, gerðu
sér það að reglu, að koma til
skiptis, móður sinni til ánægju
og til að hlúa að henni sem þær
bezt gátu. Síðustu æfiár hennar
var ekkert til sparað að fá hjáip
arkonu til að liðsinna henni eft-
ir því sem með þurfti, ásamt öðr.
um vorkum sem voru leyst með
heiðri og sóma.
Ég veit að sú framliðna sendir
öllum þakkir sínar, bömum sín-
um og ðrum, sem lögðu síðustu.
líknarhönd sína til liðs, þar til
yfir lauk og hún var 511. (Déiti
17. maí 1966 87 ára gömul). Út.
för Sigríðar var síðan gerð frá
Víkurkirkju að viðstöddu miklu
fjölmenni föetudaginn 27. mal,
jarðsungin af sóknarpresti Mýr-
dælinga, séra Ingimar Ingimars-
syni, og var hún lögð til hinztu
hvíldar við hlið mannsins sína
og sonar.
Að leiðarlokum þakka ég gam-
alli nágrannakonu minni fyrir
mína hönd og systkina minna
alla vináttu á liðnum árum og
sendi aðstandendum öllum sam-
úðarkveðju.
Markús Jónsson
frá Giljum.
Málflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar,
Guðlaugs Þorlákssonar,
Guðmundar Péturssonar,
Aðalstræti 6, símar 1-2002,
1-3202 og 1-3602
Ráðskona og
síldarstúlkur óskast
Ráðskona óskast á Söltunarstöðina Neptún h.f.
Seyðisfirði. Einnig stúlkur til síldarsöltunar.
Upplýsingar Neptún h.f. Seyðisfirði í síma 174 eða
hjá Karli Jónssyni í síma 211 Seyðisfirði.
J'ÚMBÖ

Teiknaru J. MORA
Spori er ekki alveg öruggur yfir ástand-
inu. Kannski eru þessar skepnur þarna
ennþá. Hver veit. En — Júmbó slær því
frá sér. Þvilíkar sögur fylgja öllum göml-
um þorpum -— en hanu getur huggað vin
sinn með að það hafi verið í gamla daga,
að sögn burðarmannanna.
En Spori heldur áfram. — Jahá —
Júmbó, þú veizt vel að það er ögn af
sannleika í öllum sögum. — Júmbó er
hárviss um að allt sé þetta lýgi og upp-
spuny
Áfram liggur vegurinn á milli hárra
fjalla. Það hefur auðsjáanlega flætt yfir
allt landið, aðeins vegirnir standa upp úr
vatninu. — En það er ekkert undarlegt
við það, segir Júmbó. Það hefur flætt ylir
landið af ásettu ráði, við göngum á brún
hrísgrjónaakranna. ~
’r 'Wiwirjity