Morgunblaðið - 29.06.1966, Blaðsíða 16

w
MORCUNBLABÍÐ
M3»vlírudag«r 29. júní 1966
N auðungaruppboð
Eftir kröfu borgarskrifstofanna í Reykjavík, fer
fram nauðungaruppboð að Mávahlíð 40, hér í borg,
föstudaginn 8. júlí 1966, kl. 2% síðdegis og verða
þar seldir: træsendebænk og halv automatisk
rennbænk, talin eign Knúts Vilhjálmssonar.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Rcykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Sigurðar Sigurðssonar hdl. fer fram
nauðungaruppboð að Grensásvegi 50, hér í borg,
föstudaginn 8. júlí 1966, kl, 11% árdegis og verður
þar seld gufupressa (Whitker) talin eign Georgs
Hólm.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Axels Einarssonar hrl., fer fram nauð-
ungaruppboð að Bergstaðastræti 15, hér í borg,
föstudaginn 8. júlí 1966, kl. 1% síðdegis og verður
þar seidur rammaskurðarhnífur, talin eign Guð-
mundar Amasonar.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaemhættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Sigurðar Sigurðssonar hdl. fer fram
nauðungaruppboð að Múla við Suðurlandsbraut, hér
í borg, föstudaginn 8. júlí 1966, kl. 11 árdegis og
verður þar seld lásavél (Lockformer), talin eign
Borgarblikksmiðjunnar h.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík fer fram
nauðungaruppboð að Síðumúla 9, hér í borg, föstu-
daginn 8. júlí 1966, kl. 10% árdegis og verða þar
seldir 2 rennibekkir (Martin & Soulhbend), talin
eign Björns og Halldórs h.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Sigurðar Sigurðssonar hdl. fer fram
nauðungaruppboð að Súðarvogi 42, hér í borg,
föstudaginn 8. júlí 1966, kl. 10 árdegis, og verður
þar seld klippivél, Albert Stahl, Com.nr. 708, árg.
1965, Type SK. S.S. 2520 mm., talin eign Aiuminium
og blikksmiðjunnar h.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík fer fram
nauðungaruppboð að Útskálum við Suðurlands-
braut, hér í borg, föstudaginn 8. júlí 1966, kl. 4
siðdegis og verður þar selt: hellusteypuvél af
Henkegerð, (vestur-þýzk), rörasteypuvél (Appollo),
víbrabor, og 3 steypuhrærivélar, talin eign Pípu-
verksmiðjunnar h.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
— Stuðlar
Framhald af bls. 15.
— Róbert stóri
er 54 ára gamall og hef stund-
að skúlptúr í þrjátiu ár. Menn
verða að vera orðnir nokkuð
gamlir áður en þeir þora að
vera ungir. Fyrst fer óratími í
að fullnuma sig — en svo er
um að gera að gleyma, gleyma
öllu sem maður hefur lært og
standa berskjaldaður frammi
fyrir verkefnunum. Ef menn
ekki gleyma verður þetta að
iistiðnaði, vanabundnum þanka
gangi.
— Frægur, nei ég er ekki
frægur, ekki í Frakklandi að
minnsta kosti. Ég er heldur
enginn Chaplin eða Picasso,
þeirra list nær til alira, hún er
úniversöl. Ég er eins konar flug
fiskur, ekki lengur danskur, en
þó ekki franskur, en samt hef-
Frá Bama- og
miðskótanum
á Skagaströnd
Skagaströnd: —
BARNA- og miðskólanum 1
Höfðakaupstað var slitið 3 maí
sl., en vorskólinn og landsprófs-
nemendur voru við nám út maí
mánuð. í skólanum stunduðu
nám 80 börn i 6 bekkjardeild-
um og 54 unglingar í þrem
deildum. Sex kennarar starfa við
skólana og tveir stundakennar-
ar. Barnaprófi iuku 17 nemend-
ur, og 18 nemendur luku ungl-
ingaprófi. Þriðja bekkjarprófi
gagnfræðastigsins luku 11 nem
endur og 5 nemendur luku lands
prófi.
Við skólaslit óvarpaði skóla-
stjórinn, Páll Jónsson sérstak-
lega nemendur unglingaskólans
og miðskólans, sem eru nú að
ljúka prófum og minnti á nauð-
syn þess, að aldrei hefur verið
meiri þörf að stunda nám af alúð
en nú. Aldrei hafa verið gerðar
meiri kröfur ti': einstaklingsins
tii menntunar í hvaða stöðu,
sem hann stenriur og samvinna
og samstarf er það þýðingar-
mesta þrátt fyrir ýmsa erfiðleika
og fórnir, sem einhyggjumenn-
irnir verða að færa.
Hæstu einkunnir við barna-
próf hlutu Ingfbergur og Karl
Guðmundssynir, tvíburar, með
0,42, jafnir.
Hæstu einkunnir á unglinga-
prófi hlaut Beigur J Þórðarson
9,42. Þetta var hæsfa einkunn
yfir skólana í vor. Næst hæstu
einkunn við unglingaprófið
hlaut Sigrún Kr. Lárusdóttir 9,37
eftir eins vetrar nám í skólanum.
Hæstu einkunn í L bekk ungl-
ingaskólans tók Kári Sigurb.
Lárusson 9,41 og hæstu einkunn
í 3. bekk miðskólans tók Óskar
J. Jóhannesson, 7,55.
Verðiaun veittu eins og áður
Lionsklúbbur Höfðakaupstaðar
fyrir beztan námsárangur við
ungiingapróf. Minningasjóður
Steinunnar Berndsen fyrir góð-
an árangur í handavinnu og
prúðmannlega framkomu í skól
anum.
Þau verðlaun hlaut Alda Ragn
heiður Sigurjónsdóttir. Þá veitti
skólinn verðlaun til þeirra, sem
beztan námsárangur náðu við
barnapróf, og enn fleiri verð-
laun voru veitt
MORCUNBLADIO
ur fólk lært að þekkja mig,
greina mig frá hinum, muna
listamanninn Robert Jacobsen.
Ætli ég geti ekki kailast Skand-
inavi. Mikið væri það annars
nytsamlegt og ágætt í aila staði
ef við gætum sætt okkur við
það að vera Skandinavar svona
útífrá, þannig er litið á okkur í
öðrum löndum og sem slíkir
njótum við virðingar, þótt fóik
botni hinsvegar hreint ekkert í
okkur.
— Listin er óðum að losa sig
við allt þetta jarðbundna,
þyngdina, magnið. Menn eru að
öðiast tilfinningu fyrir rúminu,
geimnum. Það er ekki svo lítil-
vægt atriði eins og nú er háttað
um offjölgun mannanna hér á
jörtSu. Kannski erum við hinir
síðustu sem skynjum þetta
einmitt þannig.
— Listin er samt alltaf söm
við sig og viðfangsefni lista-
manna nútímans ekki svo ýkja
mikið frábrugðin þeim er voru
efst í huga hellabúanna sem
fyrstir báru meitil að kletta-
veggjum hibýla sinna. Það sem
máli skiptir er að láta áhrifin
sökkva inn í sál sér og þegar
allt það sem augnablikinu er
bundið hverfur stendur eftir
skýr mynd og ljós. Þess vegna
er ekkert mark takandi á
„avant-garde“-list. Það er allt
of mikið af vericum á sýning-
um nú sem alls ekki eiga þar
heima heldur á vinnustofum
listamannanna, þetta eru ekki
fullunnin verk, heldur tilraun-
ir og mér finnst þau vera óþarf-
ar ögranir.
— Cézanne málaði það sem
hann sá, Picasso það sem hann
vissi. Kannski það hafi verið
forvitnin sem einkenndi okkar
kynslóð öðru fremur, dálítið
frumstæð og barnsleg forvitni
. . . Við áttum oft erfiða daga
i Suresnes hérna áður fyrr en
stundum sakna ég þeirra. Þá
var jafnt á komið með okkur og
við deildum sorgum og gleði.
En nú er ekkert til skiptanna
lengur. Vináttutilfinningin er á
bak og burt. Það er ekki hægt
að deila velgengni sinni með
öðrum. Velgengnin er einmana.
— Það er álitamál, hvað kall-
að verði gott listaverk. Lista-
verkasalinn kallar það gó'ð verk
sem seljast vel, kaupandinn
gott verk sem fer vel í stofunni
hans, en listamaðurinn er vis
með að kasta frá sér nýunnu
verki og finna því allt til for-
áttu — en tekur það svo
kannski í sátt aftur öllum til
mikillar furðu eftir nokkur ár
og sér þá ekki sólina lyrir þvL
— Esbjerg-myndin, jú, það
var Damgaard sem stóð fyrir
því tiltæki. Ég held mér hafi
aldrei liðið eins vel og þegar ég
var þarna í Esbjerg að gera
myndina og flæktist niðri við
höfnina, í frystihúsunum og út
um allt þar sem fólk var að
vinna. Þeir skildu ekki mynd-
ina verkamennirnir við höfnina
en þeir virtu vinnuna sem í
henni lá. Og þegar aflakóngur-
inn Kalli Sörensen vék sér að
mér og sagði: „Ertu að vestan?“
vissi ég að ég hafði ekki fallið
á prófinu. En fína fólkið uppi i
bænum segir að það sé grútar-
lykt af hennL
Einu sinni sagði gagnrýnandi
um Robert Jacobsen að hann
væri Thorvaldsen vorra tíma.
Þegar Róbert stóra voru hermd
ummælin hló hann við og sagði:
„Nei, ég er enginn Thorvald-
sen, ég er bara strákur úr Ný-
höfn sem hefur fengið að gægj-
ast inn fyrir í Paradís, fengið að
eyða ævinni við það sem hann
helzt vildi“.
Julio Le Parc og ein „til rauna“ hans.
— í Feneyjum
varpað hljóð-skúlptúr Wesley
Duke Lees, sem ber heitið
„The Concentration of all
Noise“. Þá sýnir þarna af hálfu
ítaia m.a. Mario Ceroli verk
eitt er hann nefnir „Sistine
Crate", stóran flutninga-
kassa manngengan, með vegg-
myndum af frægu fólki innan-
dyra. Japaninn Ay-O sýnir
þarna verk sitt „Tactile Cham-
er“ en það er strigi settur göt-
um, sem skoðendur geta potað
í og fá þá ýmist vægt raf-
lost ellegar bláan lit á fing-
urna og jafnvel stundum aðra
liti og enn skrautlegri. Japan-
ir eiga þarna líka smávaxna
listakonu, Yaoi Kusama, sein
selur á tvo daíi (bandaríska)
silfurkúlurnar úr „garðinum*
sínum og segir glöð í bragði*
„Það þykir nefnilega öllum
gaman að silfurkúlum“. Svíar
eiga þama Öyvind Fahlström
og segja hann mesta lista-
manninn á sýningunni — en
dómnefndin var ekki sammála.
Rússar sýna þarna líka og
eru auðþekktir að vanda því
þar er sósíal-realisminn í há-
sæti og Lenin trónar ýfir
hetjulegum verkamönnum og
vel smurðum dráttarvélum og
þar fer ekkert milli mála.
En er aldinn meistari súr-
realista Matta, gekk um ó sýn-
ingunni og sá hvar skoðendur
potuðu í götóttan strigann
Ay-Os gat nann ekki orða
bundizt og sagði: „Nú er listin
að renna inn í blindgötu".