Morgunblaðið - 02.07.1966, Síða 19

Laugarðagur 2.v JðTí 1966
MORGUNBLAÐIÐ
19
Umferð og slysohætta
Varúð á vegum!
NÚ líður senn að þeim tinia, að umferð um þjóðvegi landsins
nær hámarki. Vegirnir eru flestir, ef ekki allir komnir í gott
horf aftur eftir vorleysingjarnar, og ferðaþráin grípur mann-
fólkið, og um helgar liggur straumur þeirra, sem einhver ráð
hafa á bifreið, út úr borg og bæ til að skoða fallega staði á
landi okkar.
Þess vegna er ALDREI MEIRI ÞÖRF á því en einmitt
núna að aka með gætni og varúð á vegum landsins. ALDREI
MEIRI ÞÖRF á því, að fólk sýni hvert öðru tillitssemi í um-
ferðinni, því að sjálfsagt er það kæruleysi manna, sem flestum
siysunum veldur.
Umferðarslys eru einhver ljótustu slys, sem hugsast getur,
og allt ber að gera til að forðast þau.
Ökumenn og aðrir vegfarendur!
Tökum höndum saman og fækkum slysatölu í algert lág-
mark. Engin veit, hver í þessu lendir. Það getur verið ég og þú,
það getur verið barnið okkar. Reynum að fremsta megni að
sýna þá varúð, sem nægir til að forða slysum í umferð.
Mælirinn er sannarlega fullur í þessum efnum.
Um þessa helgi flykkist fólk sjálfsagt út á vegina, og
VARÚÐ, VARÚÐ, VARÚÐ — ætti að innprentast öllum öku-
mönnum. — Fr. S.
Aður en
iagt er af
Miklar hemlanir, krappar
geygjur á mikilii ferð og hrað
ur akstur, eykur verulega slit
á hjólbörðum.
stað Virðið bið-
ENGINN bifreiðastjóri ætti
að leggja upp í ferðalag, án
þess að yfirfara öll öryggis-
tæki bifreiðarinnar vandlega.
Eitt af því sem athuga þarf,
áður en lagt er upp í langferð
eru hjólbarðarnir. Sá ökumaff-
ur sem leggur upp í langferð
á slitnum hjólbörðum, getur
átt von á því aff þaff „springi
oft“, en því getur fylgt margs-
konar ónæði. Og ef það
„springur" á mikilli ferð, get-
ur ökumaðurinn misst stjórn á
bifreiðinni og ökuferðin endaff
fyrir utan veg.
skylduna!
f reglugerff um gerff og bún-
að ökutækja segir svo:
„Slitflötur gúmbarða skal
vera mynztraður og skulu
raufar í mynztrinu vera a.m.k.
1 mm á dýpt“.
En það er fleira en mynztrið
sem ökumaðurinn þarf að at-
huga, eins og t.d. loftþrýsting-
inn í hjólbörðunum. Hafið þaff
fyrir fasta venju einu sinni í
viku aff mæla loftþrýstinginn
í hjólbörðunum. Auktu loft-
þrýstinginn ef þú ætlar að aka
langt meff miklum þunga í
bílnum, og eins ef þú ert aff
leggja upp í langferð, þá er
rétt aff aupka loftþrýstinginn
lítiff eitt. Gleymdu heldur
ekki aff athuga vel millibil
hjóla, því að skakkt millibil
hefur þau áhrif að hjólbarff-
arnir spænast upp á skömm-
um tíma.
A4
Biðskylda
Biðskyldumerkiff er jafnhliða
þríhyrningur með rauðum
jaðri og gulum miðfleti. Eitt
af hornum þríhyrningsins
skal snúa upp. Merki þetta
skal sett við veg, ef umferff
frá honum ber að víkja.
EIN algengasta orsökin fyrir
umferðarslysum og árekstr-
um, er sú, aff ökumenn virða
ekki biðskyldumerkið. Á síð-
astliðnu ári urðu alls 667 um-
ferðarslys og árekstrar af
þessum orsökum, og nær þessi
tala aðeins yfir þau tilfelli er
Reykvíkingar áttu hlut að.
Fá umferðarmerki eru jafn
miki'ð notuð í umferðinni og
biðskyldumerkið og ætti hver
og einn vegfarandi, jafnt gang
andi sem akandi, að þekkja
merkið sjálft og þær reglur
sem um það gilda. Hafið eftir-
farandi atriði í huga:
1. 48. gr. umferðarlaga seg
ir svo meðal annars:
Þar sem sett hefur verið bið
skyldumerki, skal sá, sem
kemur af hliðarvegi, skilyrðis-
laust víkja fyrir umferð þess
vegar, sem hann ekur inná eða
yfir, hvort sem um aðalbraut
er að ræða eða ekki. Hann
skal í tæka tíð draga úr hraða
og nema staðar, ef oauðsyn
krefur. Skylt er að nema staff-
ar, ÞEGAR EKKI ER FULL-
KOMIN ÚTSÝN ¥FIR VEG-
INN (leturbr. blaðsins).
2. Þegar ekið er að bið-
skyldumerki, ber ökumanni að
draga úr hraða bifreiðar sinn-
ar í tæka tíð og setja hana í
lægra ganghraðastig.
3. Áður en ökumaður ekur
inná veg er nýtur biðskyldu
ber honum að líta vel til
beggja hliða og fullvissa sig
um að með akstrinum hindri
hann ekki umferð um veg
þann er aka skal inná.
4. Þar sem útsýni er mjög
byrgt, eða alveg blint og öku-
maður af þeim sökum, hefur
ekki nægilégt útsýni yfir veg
þann er nýtur biðskyldunnar,
þá ber ökumanni að nema
alveg staðar og setja bifreið í
fyrsta ganghraðastig og aka
varlega af stáð inná veginn.
5. Þar sem vegur, sem
nýtur biðskyldu, er skiptur
með umferðareyju í tvær ak-
brautir, þá munið, að bið-
skyldan er fyrir báðar ak-
brautirnar.
6. Ef þér eruð í hópi þeirra
ökumanna, er hafa þann leiða
vana að aka með fullum hraða
að biðskyldumerki, og síðan
að snarhemla og draga hjól
bifreiðarinnar við biðskyldu-
merki'ð, þá leggið hann niður,
því með slíkum akstri hafið
þér mjög truflandi áhrif fyrir
umferð þá, er nýtur biðskyld-
unnar.
Biðskyldumerkið er sett
upp til þess að skapa greiðari
og hættuminni umferð. Merk-
ið sker úr um það, er leiðir
tveggja ökumanna skerast,
hvorum ber að víkja og ef það
er fótum troðið og ekki virt,
setur sá er það gerir sjálfan
sig og aðra vegfarendur í stór-
hættu.
Þegar ökumaður ver'ður fyr-
ir því óhappi að aka á eða
með öðrum hætti skemma bið-
skyldumerkið, þá á að reyna
að laga það á staðnum og til-
kynna óhappið til lögreglunn-
ar eða vegamálastjóra, ef
merkið sem skemmist er stað-
sett úti á þjóðvegum.
Ökumenn, virðið biðskyld-
una, láti'ð ekki ökuferðina
enda í sjúkrahúsi, munið:
Bezt er heilum vagni heim að
a’
Á þessari mynd sést hvernig fariff getur fyrir ökumanni og
farþega hans, ef biffskyldan er ekki virt: stýriff mikiff bogið
og framrúðan hægra megin sprungin eftir höfuðhögg farþega.
Hér hafa tveir stangazt. — Svona slys eiga ekki að geta
komið fyrir. Stöðvum slysin!
Hér hafa margir bílar lent í slysi. Eignatjónið nemur tug-
um, hundruðum þúsunda. Mannslífin eru þó dýrust, því að
þau verða varla bætt með peningum. Sýnum gætni í umferð-
inni! Forðumst slysin!
Þannig getur fariff, ef biðskyldan er ekki virt. Myndin var tekin á mótum Barónstigs og Eiríks-
götu, en á þeim gatnamótum hafa orðiff margir árekstrar og slys, vegna þess að ökumenn virtu
ekki biðskylduna.
I