Morgunblaðið - 26.07.1966, Blaðsíða 19

ÞriðjuÆagUt 9G. júlí 1966
MORGU N BLAÐIÐ
19
Björn Gunnlaugsson
læknir —
BJÖRN Gunnlaugsson læknir
varð bráðkvaddur á heimili sínu
hér í bænum (20. júní sl., f. 24.
nóv. 1899). Ég var þá víðsfjarri
í öðru landi, en langar til að
minnast hans. Hann var gamall
og góður vinur okkar og læknir.
Um langt skeið var hann ein-
hver mest sótti og vinsælasti
læknir bæjarins. Hann var heim
ilislæknir fyrst og fremst, stoð
og stytta og vinur á mjög mörg-
um reykvískum heimilum og
reyndist því betur sem meir lá
við og meira reyndi á. Hann var
iíka vel lærður í sérgrein sinni,
sögðu mér fróðir menn, fylgdist
vel með og fór utan til að afla
sér nýs fróðleiks og nýrrar
reynslu. Mér sagði fyrir löngu
gamall læknir og háskólakenn-
ari, að Björn hefði verið mjög
vel fallinn til fræðistarfa og há-
skóla og hann gegndi líka um
skeið kennslu í læknadeild Há-
skólans hér og síðar prófdómara
störfum. Samt valdi hann þann
kost að stunda lækningar.
Hann hafði orð á því nokkru-
áður en hann dó, að „þegar við
föllum frá þessir eldri, verða
vist eftir fáir heimilislæknar“,
allir yrðu orðnir sprenglærðir
sérfræðingar á þröngu sviði og
upp yfir það hafnir að arka heim
til sjúklinga. Heimilislæknar í
gamla stílnum voru sérstök
manntegund. ÍÞeir voru heimilis-
vinir og lærðir læknar í senn,
trúnaðarmenn fjölskyldunnar,
hugguðu, aðvöruðu og hvöttu.
Það má vera, að sumir þeirra
hafi stundum haft eitthvað gam-
an að því að spjalla um hitt og
þetta, sem ekki kom stranglega
við sérfræðigrein þeirra, en það
Minning
var þá venjulega eitthvað, sem
þeim eða sjúklingi þeirra lá á
hjarta, eitthvað sem gat orðið
til uppbyggingar og ánægju.
Miklar umbætur hafa orðið á
ýmislegri skipan lækna og heil-
brigðismála og á möguleikum
sérfræðilegra aðgerða og úr-
lausna, og er það allt þakkar-
vert. En er samt ekki eftirsjá að
störfum gömlu heimilislækn-
anna, persónulegum viðhorfum
þeirra og áhuga á hag og heilsu
heimilisfólksins, persónulegri
hlýju þeirra og kunningsskap,
trúnaðinum milli læknisins og
heimilisins, einskonar sálusorg-
un þeirra líka?
Þeir mörgu, sem lesið hafa
Læknisævi Ingólfs Gíslasonar,
þá mannlegu og margfróðu bók,
vita um erfiðleika gömlu héraðs-
læknanna og hið nána og stund-
um sára samband þeirra við
harðneskju lífsins og landsins, og
Vísindin hafa sannað
að þú lifir eftir „dauðann64
Tímaritið „MORGUNN“ er komið út.
Flytur fræðandi greinar um sálarrannsóknir og inn
lendan fróðleik um dulræn efni.
Gerist áskrifendur með því að senda nafn og heim
ilisfang til Tímaritsins „MORGUNN“, pósthólf 433.
Fasteignasalan HAPP
Austurstræti 10 — hefur á boðstólum m.a.:
í Kópavogi: Nýtt einbýlishús ca. 135 ferm. með
bílskúr.
í Reykjavík: 2ja og 3ja herb. íbúðir í miðborginni.
Upplýsingar í síma 12016 kl. 13.00—15.00.
'ÁRBÆJARHVERFI
2ja herb. íbúðir á 530 þúsund.
3ja herb. íbúðir á 640—660 þúsund.
4ra herb. íbúðir á 710—735 þú&und.
5 herb. íbúðir á 850 þúsund.
Seljast tilbúnar undir tréverk og málningu
með frágenginni sameign.
FASTEIGNA
SKRIFSTOFAN
ADSTURSTRÆTI 17 (HÚS SILLA OG VALDA) SlMI 17466
vita þá líka, hverju læknarnir
hafa síðan sigrast á og hverju
þeir (og ljósmæður og hjúkrun-
arkonur) hafa komið í verk.
Þessi tími var liðinn, þegar
Björn Gunnlaugsson hóf læknis-
störf sín, en hann þekkti líka
nokkuð erfið héraðslæknisstörf,
sem hann gegndi um skeið, þó
að lengst af starfaði hann í fjöl-
býli höfuðstaðarins. Hér þekkti
hann lífið út í æsar, kjör margs
fólks, ríks og snauðs, og mörg
og margvísleg heimili. Hann
mundi hafa getað skrifað nýja
læknisævi sinnar samtíðar, því
að hann var fróður og ritfær.
Hann var fágætlega vel gefinn
maður að upplagi, en hann var
ekki gefinn fyrir ritstörf eða
ræður, sízt persónuleg skrif um
sjálfan sig eða viðskipti sín við
aðra. Ég vissi, að hann var oftar
en einu sinni beðinn um fræðslu
þætti eða erindi um heil'brigðis-
mál, en hafnaði þeim. Hann var
hlédrægur og oft úr hófi. Sum-
um vinum hans fannst hann á
seinni árum stundum nokkuð
beizkur og einrænn i lífsskoðun
sinni, en fljótlega kom samt aft-
ur upp birtan í eðli hans og gáf
um, víðsýni hans og glaðværð,
þvi að hann gat verið mikill
gleðimaður í sinn hóp og góður
félagi. Hann hafði ánægju af
ferðalögum og við og hans góða
kona, frú Elín, fórum saman
í ferðir, utanlands og innan,
sem ég minnist með mikilli
ánægju.
Ævi Björns Gunnlaugssonar
var fyrst og fremst starf að
lækningum, þrotlaust starf og
oftast mikill erill og erfiði, sem
iðulega hleðst á lækna. Hann
hlífði sér ekki. í tómstundum
sínum hafði hann mest yndi af
tónlist, átti vandað plötusafn og
'hafði eftirlætistónlist sína um
hönd daglega, fyrst og fremst
klassíska tónlist, sem hann unni
og kunni mikil og góð skil á og
var vandlátur smekkmaður.
Hann hafði einnig mikla ánægju
af íslenzkum kveðskap og kunni
margt í honum, en af erlenduri
bókmenntum las hann mest
þýzk skáld, frá Goethe og Schill
er og svo ýmsa nýþýzka höf-
unda, helzt gamansama. Hann
hafði lika ánægju af málaralist.
Hann var bæjarmaður með
smekk og lífsháttu borgarmenn-
ingar, en samt var einnig ofar-
lega í honum sveitamaðurinn
með ást og áhuga á mpld og
gróðri eins og hann átti ætt til.
Hann var bundinn starfi sínu
og sérgrein og átti þó einnig
ýmis önnur áhugamál, og þó að
hann væri fáskiptinn um opin-
ber mál, hafði hann á mörgum
þeirra lifandi og ákveðna skoð-
un. Hann var maður nýs og al-
þjóðlegs tíma, en með traustar
rætur í gamalli íslenzkri erfð.
En fyrst og fremst var hann sam
vizkusamur og trúr þjónn lækn-
isstarfs síns í mildi sinni og
mannúð og hlýju persónuleika
síns. Ég held, að allir, sem kynnt
ust honum að ráði hafi metið
hann mikils og sakni hans.
Vilhjálmur Þ. Gíslason.
Sunsip, svaladrykkur sumarsins, sætur en fitar ekki!

^rr^“kk'
alls 6 l«'«'
Sunsip er Ijúffengur svaladrykkur og drjúgur í notkun, flaskan verbur ekki
kámug, ef þér kaupið hina nytsömu Sunsip-pumpu. Sunsip fitar ekki og
dregur ekki úr matarlystinni, gefið börnunum því eins mikið og þau geta torgað
ELMARO, sími 23444.