Morgunblaðið - 15.03.1967, Blaðsíða 3

BJARMI II liggur nú í Baug-
staðafjöru eins og áður hefur
komið fram í fréttum. Gera
á tilraun á stórstreymsflóði
um páskana til þess að koma
bátnum út fyrir skerjagarð-
inn, sem er utan við þann
stað, er skipið liggur á. Blaða
maður og ljósmyndari Mbl.
brugðu sér austur á strand-
stað í gær og komust um borð
í skipið, þar sem það liggur
og hallast á stjórnborða. Ekki
var unnt að skoða skemmd-
irnar á skipinu, því að þær
eru stjómborðsmegin og í
sjó.
Þar sem skipið liggur, hall-
ast það um 35 gráður og er
erfitt að fóta sig á dekki. því
að snjóað hafði og var dekkið
glerhált. Aðfall var og komst
blaðamaðurinn þurrum fót-
um um borð, en fór frá borði
í björgumarstól.
Um borð hittum við Hrein
Hreinsson, skipstjóra á Sand-
ey, skjpi Björgunar h.f., en
hann stjórnar björgunarað-

■

Sjórinn gekk inn á þilfarið. í fjarska brýtur á skerjagarðinum. Á háflæði gengur úthafsald-
an yfir skerin og skellur með öllum sínum þúnga á skipið. (Ljósm. Sv. I>orm.)
Tvær vinkilbeygjur á leið Bjarma
út fyrir brimgarðinn
Heímsokn á strandstað
gerðum á strandstað. Hreinn
sagði:
— Ég veit ekki, hvort skip-
tvær leiðir að ræða. Áður fyrr
var hér útróðrastöð í Baug-
staðaósinum, með rennu út,
en sú sem við höfum ákveðið
að reyna við er dýpri, þótt
hún sé þrengri.
— Hvernig við náðum skip
inu af rifinu? — Við settum
um mitt skipið svokallaða
Einn íbúa I Gaulverjabæjarhreppl dreglnn í land í björgunarstól, en íbúarnir í sveitinni
hafa fært björgunarmönnnunum ýmist góðgæti á hverjum degi, m.a. rjómapönnukökur.
ið verður selt, þar sem það
er hér á staðnum, en ætlunin
er að reyna að bjarga því á
næista stórstraumsflóði sem
er um páskaleytið.
— Já okkur tókst að koma
Skipinu af rifinu hér fyrir
utan á fimmtudagsnóttina.
Þetta hefur verið ströng
vinna en með mér er áhöfndn
á Sandey. Strákarnir voru
svo vinsamlegir að koma með
mér, þegar ákveðið var að
ég færi hingað austur. Við
lögðum Sandey á meðan.
— Skipið liggur hér á botn
inum. Við höldum nú til hér
í því, þvi að ófært er nú til
Stokkseyrar vegna snjóalaga.
en þar höfðum við búið okkur
náttstað.
— Við ætlum á næsta stór-
streymi að reyna að koma
skipinu út á milli skerjanna.
Munum við gera það með
aðstoð smœrri báta, því að
Skipið þarf að taka vinkil-
beygju tvisvar sinnum, eigi
það að komast út. I>að er um
brók — þ.e. vír — híifðum
hann síðan og drógum það
inn fyrir skerjagarðinn. Síðan
höfum við sett sjókæl-
ingu á ljósavélina og fyllt
olíutank af sjó til þess að
sandur stífli ekki dælurnar.
Einnig höfum við sett sjó i
eina lestina til að kæla aðal-
vélina. Kæling vélanna undir
venjulegum kringumstæðum
er þannig, að sjór er tekinn
inn um botn skipsins og vél-
arnar kældar með honum.
Hefðum við hins vegar haft
sama hátt á, hefði sandur
komist í dœlurnar og skemmt
þær.
— Jú þetta er mjög gott
skip. ekki nema 4ra ára. Ný-
búið var að lengja skipið um
3,5 metra og segja má að það
sé búið öllum fullkomnustu
nýsköpunartækjum.
— Með mér vinna hér nfu
manns. Hlutverk okkar nú
er að verja skipið fyrir brim-
öldunum. Við höldum við
skipið þegar gefur á það á
flóði, svo að báran berji það
ekki um of. f>ess á milli hvíl-
um við okkur, þegar færi
gefst.
Kostnaður við þetta? — Ég
mundi gizka á að kostnaður-
inn yfir daginn sé svona 50 til
75 þúsund krónur með öllum
þeim tækjum, sem nota þarf.
Þegar skipið var dregið upp
í sandinn fyrir skömmu var
töluverð alda. Einn björgunar-'
manna, Halldór Jónsson frá
Grindavík stakkst þá í sjóinn,
er alda reið yfir skipið. Sögðu
félagar hans um borð og gerðu
Framhald á bls. 19.
STAKSTtlMAR
Um borð í Bjarna II. Aldan brotnar í skut skipsins, sem hallar um 35 gráður á stjórnborða.
(Ljósm. Bragi Sveinsson).
Sjálfstiaust
f Þór, blaði Sjálfstæðismannm
á Austurlandi, sem út kom í
byrjun marz birtist forustu-
grein með ofangreindri fyrir-
sögn, en þar segir: „Einn dýr-
mætasti eiginleiki hvers manns
er að bera traust til sjálfs sín.
Ekki á þann veg að þykjast um
allt færari en aðrir, né heldur
það, að hafa ekki þörf fyrir a*
ráðgast við aðra, slíkt heyrlr
fremur undir hroka en sjálfs-
traust. Einstaklingurinn er
minnsta heild, sem myndar
þjóðfélagið. Srðan koma stærrl
heildir, heimilin, sveitarfélög,
héruð. Einstaklingarnir myndm
allar heildir og kostir einstakV-
inganna verða kostir heildannm,
bæði minni og stærri. Eins og
sjálfstraust er ómetanlegt ein-
staklingnum er það einnig ó-
metanlegt fyrir félagsheildir.**
Frumvarp um
Austurlandsvirk jun
Og síðan segir I»ór: „En hvers
vegna að velta þessu fyrir sér
nú? Jú, það er vegna þess, að
þetta kemur mjög upp í hug-
ann, þegar ljósi er varpað á
frumvarp Jónasar Péturssonar
um Austurlandsvirkjun. Þær
raddir er snúizt hafa gegn því,
vilja gera mikið úr því að byrði
sé lögð á herðar heimabyggðar
og því auðveldara að láta rík-
inu eftir veg og vanda af raf-
orkumálunum. Slíkum hugsun-
arhætti eigum við Sjálfstæðis-
menn að segja stríð á hendur.
Því aðeins vegnar okkur vel,
að við treystum á okkur sjálf,
að við hikum ekki við t.d. í raf-
orkumálunum að axla nokkrm
byrði í byrjun því, að síðar snú-
ist dæmið við að í stað halla-
reksturs í byrjun komi innan
fárra ára ágóði og öryggið. Fyr-
ir trúna á hæfileika okkar að
valda viðfangsefnum slíkum,
sem t.d. raforkumálin eru. Síð-
ustu árin hafa sannað það á
fjölmörgum sviðum, að hér
skortir ekki áræði og framtak,
að hér á fólkið trúna á sjálft
sig byggðarlög sín og náttúru-
gæði. Ríkisvaldið hefur á mörg
um sviðum veitt örvandi hönd.
Þessari sókn síðustu ára þarf
að halda áfram og við megum
sízt af öllu leggja eyrun við
röddum, sem telja kjark úr Aust
firðingum, sem reyna að stækka
viðfangscfnin en smækka okk-
ur. Slíkar raddir eru í ætt við
rödd förumannsins, er segir frá
í gamalli sögu, sem kom ttl
bóndans er sló á teig í breyskju
hita og sagði: „Hvildu þig, hvíld
er góð!“ Sögulokin segja frá
afleiðingunum. Við skulum
gjalda varhug við úrtölunum og
vantrúnni á getu og samstill-
ingu Austfirðinga. Hugmyndin
um Austurlandsvirkjun, er ekki
sízt prófsteinn á þessá atriöL"
Félagsleg átök
Og í lok forustugreinar Þórs
segir: „Ungu fólki er í blóð bor-
in athafnaþrá, kjarkur til að
glíma við erfið viðfangsefni, jafn
vel drauga. Ætla má, að ekkl
sízt í hugum unga fólksins á
Austurlandi svelli nú móður til
að fást við félagsleg átök, sem
eru byggðarlögum okkar mik-
ilvægust. Þar verða raforkumál
in í fyrstu röð. Austurlands-
virkjun í anda fumvarps Jón-
asar Péturssonar um heimafyr-
irtæki, sem krefur átaka en gef
ur líka fyrirheit um stóra sigra,
er kjörið stefnumál ungs fólks,
Austfirðinga, sem trúa á fram-
tíð byggðarlaganna, fslending-
anna sem vita að Guð hjálpar
þeim sem hjálpar sér sjálfur."