Morgunblaðið - 15.03.1967, Blaðsíða 22

f
22
MUROUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. MARZ 1967.
Úskar Eyjólfur
Ounnarsson - Minning
Einor Jónsson fró
Neðri-Hundndal
F. 27. nóv. 1856 D. 7. marz 1967.
Faðir, þeink til þeirra, er gráta,
þunga mótgangs undir hér.
Virztu kraft þinn vera láta,
vsegð og styrk þeim nauðir ber.
Allra kjör um lá og lönd,
leika, guð, í þinni hönd.
>ú kannt græða, þú kannt særa,
þú kannt hryggja og endurnæra.
Þessi fyrirbæn kemur mér æ
oftar og oftar í hug, eftir að hafa
t
Faðir okkar,
Árni Benediktsson,
rndaðist 13. þ. m.
Þórdís Árnadóttir,
Benedikt Árnason.
t
Faðir okkar,
Sigurjón Sigurðsson,
andaðist að heimili sínu, Ból-
staðahlíð 25, þann 3. þessa
mánaðar.
Sigrún Sigurjónsdóttir,
Magnús Sigurjónsson.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
Tryggvi Siggeirsson,
andaðist á Landsspítalanum
14. þ. m. Jarðarförin auglýst
síðar.
Lára Guðlaugsdóttir.
t
Konan mín,
Ásdís Ólöf Þórðardóttir,
andaðist 10. marz sl. að heim-
ili okkar, Grund í Kolbeins-
staðahreppL
Jarðarförin fer fram frá
Fossvogskirkju föstudaginn
17. marz kl. 13,30.
Guðmundur Benjamínsson.
t
Móðir okkar, fósturmóðir,
tengdamóðir og amma,
Jóhanna Sigurðardóttir,
frá Akureyri
lézt að Elliheimilinu Grvmd,
mánudaginn 13. marz.
Kveðjuathöfn verður hald-
in í DómkirkjunnL föstudag-
inn 17.,marz kl. 13.30.
Jarðarförin fer fram frá
Akureyrarkirkju, þriðjudag-
inn 21. marz kL 13.30.
Dagmar Sveinsdóttir,
Ragnheiður Sveinsdóttir,
Hámundur Ámason,
Bragi Eiríksson,
Sveinn Jónsson,
og barnaböm hinnar látnu.
misst lítinn kæran vin af hryggi
legum slysförum. Sannarlega er
vilji guðs til oss mannanna oft
vægðarlaus, og sýnir oss jarðar-
börnum hversu smátt við leik-
um í hendi hans. En í dimmum
skugga kvíða og sorgar, getur
hann sýnt oss vægð, og gefið
oss styrk til að yfirbera sorg
vora, sem er djúp og nær ósefj-
andi. Leggjum því von vora og
trú, að Óskar litli, okkar kæri
vinur, hafi öðlast dýrmætan sess
á meðal hans himnesku herskara.
Óskar Eyjólfur, en svo hét
hann fullu nafni, var sonur
hjónanna Laufeyjar Fálsdóttur
og Gunnars Eyjólfssonar í Ólafs
vík. Hann fæddist í Reykjavík
27. nóv. 1956, en flutti tæpra
fjögurra ára með foreldrum sín-
um til Ólafsvíkur, heimabyggð
móður sinnar.
í ljúfri bernsku við leik og
störf barnsins, óx hann upp í
stórum systkinahóp, í fríðan og
myndarlegan dreng. Öllum Ijúf-
ur og eftirlátur, sem (honum
kynntust vel. Hjálpsamur og góð
fús lííill drengur, er átti til með
t
Faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
Friðfinnur V. Stefánsson,
múrarameistari,
Húsaf elli, Hringbraut 27,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafn-
arfjarðarkirkju fimmtudaginn
16. marz kl. 2 eftir hádegL
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Útför
Pálma Sveinssonar
frá Reykjavöllum, Skagafirðl
fer fram að Mælifelli laugar-
daginn 18. marz kl. 14.
Börn hins látna.
t
Útför mannsins míns,
Lárusar Sigurjónssonar,
skálds,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 16. marz kl.
1.30.
Mabel Sigurjónsson.
t
Systir okkar,
Þóra Krist jánsdóttir,
Snorrabraut 79,
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju fimmtudaginn 16.
marz kl. 3 síðdegis.
Kristjana Pálsdóttir,
Árni Kristjánsson,
Sigríður Mallinson,
Ragnar Krist jánsson,
Magný Kristjánsdóttir,
Sigurður Kristjánsson,
Viktoría Kennett.
ekki — ef hann var beðinn að
gera manni greiða. Ávallt fljót-
ur tiL, ef til var leitað og ekki
ósvipaður öðrum drengjum á
'hans rekL sem eru fullir af lífs-
þrótti og vinnulhvöt, ef þeir hafa
hugðarefni við sitt hæfi. Við
kunningjar hans megum því
sakna vinar í stað, nú, er hann
kvaddi okkur svo skjótt og
óvænt.
Manntjón af slysum veldur
oft miklum og sárum áflirifum,
ekki sízt þegar börn og img-
menni eiga í hlut. Og slikt áfall
sem þetta, er ástvinum hans,
ætti að geta verið hugstæð sam-
úðarhvöt, ekki aðeins okkur sem
þekktum hann veL einnig þeim,
sem fjarri standa.
Er mér því óhætt fyrir hönd
okkar allra í Ólafsvík nú á út-
farardegi hans, að biðja góðan
guð að blessa foreldra hans og
systkinL sem og öllum skyldum
fjær og nær, minninguna um
góðan áistfólginn son. Megi hann
breiða mjúka blæju yfir það
sem liðið er, þerra tárin og
lækna sárin.
Verði oss öllum minningin
blessuð um góðan og lofsælan
dreng.
Magnús Karl Antonsson,
Ólafsvík.
Bremen, 11. marz — NTB
LÝÐRÆÐXSFLOKKUR þjóðern-
issinna í Vestur-Þýzkalandi virt
ist í gærkvöldi standa frammi
fyrir algjörri upplausn. Formað
ur flokksins, Fritz Thielen hafði
þá fyrr um daginn rekið vara-
formann flokksins, Adolf von
Thadden og sjö aðra forystu-
menn úr flokknum. í gærkvöld
var haft eftir áreiðanlegum
heimildum í Bremen, að Thielen
hefði sjálfur verið rekinn úr
flokknum og hefði stjórn flokks-
deildarinnar , Bremen sam-
þykkt þann brottrekstur.
t
Útför
Jóhannesar Guðbjartar
Jóhannessonar,
Kársnesbraut 50, Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 16. marz kl.
10.30 f. h. Athöfninni verður
útvarpað.
Eiginkona, börn,
tengdadætur og bamabörn.
t
Innilegt þakklæti til allra
hinna mörgu, nær og ijær, er
sýndu samúð og vinrahug
með kveðjum, blómum og
minningargjöfum við andlát
og útför
Jónu Sigurlínu
Alfreðsdóttur.
Sérstakar þakkir til starfs-
fólks Sjúkrahúsa Akureyrar
fyrir góða umönnun.
Þór Árnason,
aörn og vandamenn.
Miiuiing
RÉTT ár er liðið síðan Einar
Jónsson, frá Neðri HundadaL
var jarðsettur hér í Reykjavík,
en hann lézt 2. marz 1966, og var
útför hans gerð frá Háteigs-
kirkju 11. sama mánaðar. Ée
hafði hugsað mér að minnasí
hans, þótt dregizt hafi til þessa.
Einar var fæddur 3. júli 1836.
Foreldrar hans Jón Einarsson, og
Vigdís Jónsdóttir, bjuggu á jörð
inni Neðri-Hundadalur, og varð
hún vagga tólf barna þeirra. E.n
ar varð einn fjögurra systkina
er komust til fullorðins ára, en
öll bjuggu þau í Neðri-Hunria-
dal meðan kraftar leyfðu, og et
einn bræðranna búandi bar e .n.
Sem og flestir samtímamenn
Einars varð hann að afla lífsv’.ð-
urværis með þeim líkamsþrótti,
sem ’honum var í svo ríkum mæ i
gefinn, og var sá gjaldmiðill e:
hæst gengi hafðL og stundum sá
eini tiltækilegi. Þeirri ár var vei
beitt, sem lá frá 'borði Einars.
Þótti vel skipað í rúm þar seti
hann var, að dómi þeirra er réðu
hann á skip sín, enda var hann
eftirsóttur. Fór hann milli 20 og
30 vor og vetrarvertíðir suður
með sjó. Á fyrstu ferðum h-ms
var farið fótgangandi úr Döhi n
vestur, utan sjóferðarinnar f-á
Borgarnesi til Reykjaví'tu- með
þá hyrði matar og klæðnaðar.
sem fylgja þurfti sér.’.verjum
sem leitaði strar.darinnar í þá
daga. Þeirra tíma minntist E.nar
oft, og þeirra tryggðat-’öVLa eins
og hann orðaði það í umtali um
menn er hann kynntist þá og
reyndar síðar. En tryggð hans
sjálfs var stór og stærst jafn-
mæli þeirrar orku sem ha.m
lagði i allt sem hann vann, það
var heilshugar gert og osvikið.
Árið 1919 kvæntist Einar eftir
lifandi eiginkonru simi Láru
Lýðsdóttur, ættaðri af Skógar-
strönd, og varð þeim 5 barna
auðið, sem öll lifa uppkomir. og
gift, 3 dætur búsettar hér í
Reykjavík, Vigdís, Kristín og
Áslaug Birna og 2 symr. Hjört-
ur, búandi í Neðri-Hundadal og
Guðmundur Hans, læknu starf-
andi í Svílþjóð.
Bernsku og æskuáiin eru
mörgum minnisstæðust, öll góð
kynni tengja menn pá jaínan
traustari kunningja og vinnátti: -
böndum. Sumardvöl í sveit frá
þeim árum geymist lengi, þar er
hugþekk mynd Einars Jónsson-
ar. Kynni okkar frá því hann
klippti hár mitt þá drenglhnokka
af næsta bæ, héldust heið og
M Breiðn-
bólstað
við útför sr.
Sigurðar í Holti
Minningamyndirnar skína
við mildustu þakkargjörð.
Ég signi, yfir sængina þína
síðustu hvíluna á jörð.
Við dánarklukknanna helgihljóih
mér hlotnast margt að skynja.
Það féll af kistunni fannhvítt
blóm
ég flyt það nú heim til minja.
Til minja um þennan mesta feng
sem manni er unnt að hljóta.
Um skáldahörpunnar stillta
streng
og störf þín til mannlífsbóta.
Fljótshlíðin breiðir nú faðminn
sinn
mót fölnuðum líkams blóma,
en sál þín horfir í himininn
mót helgustum dýrðarljóma.
Lil ja B jörnsdóttir.
björt til hans hinztu stundar en
með þeim hætti bar fundum okk
ar saman, því oft var leitað til
hans þegar menn þurftu að láta
klippa sig. Hann var hjálpsamur
og lagði sig fram til að gleðja
hvers manns geð. Ég minnist
þess ekki að 'hafa séð barn, þótt
mannfælið værL neita opnum
faðmi hans. Nærgætni gagnvart
öllu sem lífsanda dró var sterkur
þáttur í tilfinningalífi hans, og
‘átti hann af þeim sökum erfitt
með að líta á skepnurnar sem
afurðir, þær voru lífsverðar, og
nutu umhyggju hans samkvæmt
því hugarfari. Ósérhlífni og um
leið óeigingirni einkenndu alla
framkomu hans. þessir mannkost
ir eru oft samtengdir. í ávarpi
var hann eins við háa sem lága,
reiðubúinn til að veita án kröfu
til endurgjalds, og af gestrisni
og hjartans gleði tóku þau hjón
á móti öllum, sem að garði bar,
og þannig mun það hafa verið
hjá foreldrum hans. Má vitna 1
visu eftir föður hans, Jón Einars-
son, þegar 'honum fannst gesW
koma strjál:
Fáir sveima firðar hér,
fjörs með hreimi vænum
Af grasareimum gróin er
gatan heim að bænum.
Einar var einnig góður hag-
yrðingur, var það honum hin,
mesta afþreying í daglegum önn
um, skrifaði hann þá jafnvel á
orfið sitt það, sem honum kom
í hug og vildi muna þar til gæf-
ist kostur á að festa það á blað,
en ritihönd hafði Einar góða, og
framsögn hans á ljóðum var
skýr. Hann var aðdáandi sveitar
sinnar og kom það fram í ljóð-
um hans, minnist ég þessara vor
vísna efti rhann:
Fjallahlíðar fornar prýða
fer ég að smíða brag.
Þessi fríða blessuð blíða
bætir lýða hag.
Þegar gróa grundin má
glaðnar spói og vellur,
syngur lóan lika þá
ljóð á móa fellur.
Fossinn hlær og grundin grær,
glymur sær við steina
sólin skæran ljóma ljær
um loftið tæra og hreina.
Visur Einars urðu oft 01 að
vekja gleðL og einnig komu
fram í ljóðum hans traust það
og trúarvissa er entist honum tE
Iokadags lífsvistar hans hér á
jörðu. í rúma 6 mánuði herjaði
óvægur sjúkdómur þennan vel
byggða og að öðru leyti hraus**
mann, með nær áttatíu ár að
baki. Minningin um hann nærir
hugann, hann er enniþá veitand-
inn. Við sem nutum samfylgdar
hans, þökkum honum fylgdina,
um leið og við biðjum honum
þaírrar blessunar, sem hann bað
okkur til handa, þá er hann
fylgdi sjálfur úr hlaðL
HJ.