Morgunblaðið - 15.03.1967, Blaðsíða 11

11
MOrnJUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. MARZ 1967.
— Er það áberandi að
Kjarvalsmyndir seljist öðr-
um betur?
— Myndir eftir Kjarval og
Ásgrím seljast mest og jafn-
framt nokkuð jafnt.
— Hvað ertu búinn að
láta gera eftirprentanir af
myndum eftir marga málara?
-t-. Þeir eru nú um 20 og
er það ætlunin að bæta við
smátt og smátt, eftir því sem
tök verða á, en það er orðið
mjö-g dýrt að láta prenta slík
ar myndir. Fram til þess hef
ég að mestu láiið prenta
myndirnar í Hollandi, en nú
erum við byrjaðir að gera
þetta sjálfir og það hefur
heppnast með miklum ágæt-
um.
Bókaútgefandi i 40 ár
Nú vindum við okkar kvæði
1 kross með því að spyrja
Ragnar hversu lengi hann séi.
búinn að vera bókaútgef-.
andi?
— Það eru vist orðin tæp
40 ár. Við byrjuðum saman I
með forlagið Heimskringla ég
cg Kristinn Ándrésson ,skipt
um síðan og fylgdu þá nokkr-
ir höfundar t. d. Laxness og
Þórbergur mér, en aðrir voru
áfram hjá Kristni.
— Mannstu hvað var
fyrsta bókin sem þú gafst út?
— Fyrsta bókin sem ég gaf
út á eigin nafni var ljóðabók
Guðmundar Böðvarssonar:
Kysstu mig sól. Ég var ný-
lega að taka það saman hvað
ég væri búinn að gefa út marg
•r bækur og munu það vera
um 1000 titlar alls.
— Og mest eftir íslenzka
höfunda?
— Já. Lang stærsti hlut-
Inn. Við éigum reynd-
»r mjög margar bækur í þýð-
ingu, en höfum ekki komið
þeim að. Kapitalið verður að
ráða hvað við komum miklu
út og svo virðist nú að is-
lenzkir höfundar séu það
frjósamir og vaxandi að þeir
fylli út í þann ramma sem
við verðum að setja okkur.
— Það er gróska í íslenzk-
um bókmenntum núna?
— Þær eru mikið að lifna
við núna og komast á það
blómaskeið sem málaralistin
náði fyrir svona 5 árum. Já,
það er að kvikna á perunni
hjá rithöfundum og það eru
znargir ungir höfundar sem
nú eru að skrifa bækur. Ég
býzt þannig við að á þessu
éri gefi ég út bækur eftir 4
unga höfunda. Þar af verða
tveir með sínar fyrstu bæk-
ur. Svo veit ég ekki annað
en að það komi bækur eftir
Jóhannes Helga og Ingimar
Erlend Sigurðsson á þessu
éri.
Fremur fátitt a75 hækur
•eljist upp á fyrsta ári
— Segðu mér Ragnar,
hvernig seljast bækur uingra
höfunda?
— Það er dálítið upp og
«fan. Það er nú þannig »neð
marga höfunda að þótt þeim
takizt illa í byrjun þá halda
þeir áfram að skrifa og geta
#ér nafns sem ritfhöfundar og
þá fara bækur þeirra að seij-
ast. Það er stór galli að hér
•kuli ekki vera til stór bóxa-
verzlun þar sem hægt væri að
hafa allar bækur til sölu á
einum stað.
— Er það ekki fátítt að
bækur seljist upp á einu ári?
— Það kemur nokfcuð oft
fyrir og aftast einhver. Nú
erum við t.d. búnir að se'ja
upp bók Guðbergis Bergsson-
ar: Tómas Jónsson — met-
aölubók. Það kemur varia
fyrir að bækur ungra aöf-
unda seljist þannig en bók
Guðbergs skar sig úr, hún
fékk mjög góða dóma. Ann-
ars er í raun og veru gefið
ét meira af bókum heldur
en markaðurinn þolir og bóka
útgáfa, þvi óaðbær atvinnu-
grein. Ég er nú samt alltaf
að vona að allir gangi í iið
með þessari gömlu tratisjón.
Sjónvarpið kemur 1 staðinn
fyrir eittihvað, fram hjá þvi
verður ekki komizt, nema far
ið verði inn á sömu braut hér-
lendis og víða er gert erler.d-
is, en þar er sjónvarpið not-
að til þess að vekja atihvgli
á bókmenntum og listum.
Ég er reyndar alveg viss
um að bókin á eftir að standa
sig ef að henni er hlúð. Eins
og er býr bún hins vegar á
margan hátt við miklu verri
skilyrði heldur en í öðrum
löndum og má til nefna sem
dæmi, tolla á pappír og bók-
bandsefni, sem er í sjálfu sér
hlægilegur hlutur. Bókband
er heldur ekki eins vélrænt
hérlendis og þar af leiðandi
dýrara, en ihér finnst þar
Böðvar Pctursson,
verzlunarstjóri.
vega á móti að það er persónu
legra og fallegra.
— Kaupir ekki fólk fremur
innbundnar bækur en óbundn
ar?
— íslendingar eru þannig,
að þegar þeir kaupa bók gera
þeir ráð fyrir að hún verði
lesin oft og kaupa þaer þvi í
bandi.
Ég hef verið að segja við
bókakaupendur að þeir
skyidu kaupa óbundnar bæk-
ur, því að þeir læsu þær ekki
nema tvisvar til þrisvar smn-
um. En eins og ég sagði: Fólk
reiknar yfirleitt með að líta í
bækurnar miklu oftar og þá
þurfa þær að vera í bandL
Fleiri áhugamenn um listir
en í nokkru öðru landi
— Er það stór hópur manna
sem er forvitinn um það sem
er að gerast í bókmenntum
og listum?
— Það eru ef til vill ekki
svo ýkja margir sem eru for-
vifnir um beinar nýjui^gar í
bókmenntum, en það eru
margir bókmenntalega sinn-
aðir og þó að bók seljist ekki
nema í 1500 eintökum þá er
hún lesin af fimm sinnum
fleirL bæði gegnum söfn og
lánaðar frá heimilunum. Eitt
dæmi get ég sagt þér um slíkt.
Ég gaf lækni á einu af sjúkra-
húsunum hérna Borgarlíf þeg
ar hún kom úl og hann lánaði
kunningja sínum bókina, þar
sem hann sjálfur var að fara
til útlanda. Var hann erlend-
is í nokkra mánuðL. en þegar
hann kom heim og fékk bók-
ina aftur í hendur voru 23
búnir að fá hana lánaða.
Ég hef líka tekið eftir þvi
að maður hittir varla þann
Framhald á bls. 19.
Laufásvegi 12. — Sími 19790.
Hve oft hafa menn ekki óskað að skilrúmin milli herbergja
á skrifstofum væru færanleg. Rone-Vickers hafa 60 ára
reynslu í framleiðslu færanlegra stál-skilrúma, sem eru
hljóðeinangruð og eldvarin, lökkuð og tilbúin til uppsetn-
ingar, sem er bæði fljótleg og handhæg.
Um ýmsar gerðir og liti að velja. Sýnishorn á skrifstofu
okkar, og allar nánari upplýsingar.
H. ÓLAFSSON & BERNHÖFT