Morgunblaðið - 04.04.1967, Blaðsíða 16

16
jyiOKCiUriBLAÖIÐ, UUAGUH 4. APRIL 1»67.
r~
s
s
\
\
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
(
s
s
s
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
í lausasölu kr.
Áskriftárgjald kr. 105.00
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthias Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn >Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
7.00 eintakið.
á mánuði innanlands.
ÞEIM ER EKKI
TREYSTANDI
A fimmtudag í fyrri viku varð flugslys við New Orleans eins og skýrt var frá í fréttum. Steyptist
farþegaflugvél af gerðinni DC-8 til jarðar og lentu hlutar úr vélinni á gistihúsinu Hilton Inn
Motel. i gistihúsinu var fjöldi stúdenta og fórust níu þeirra. Alls fórust 18 í slysinu. Hér sézt lög-
reglufulltrúi við gistihúsið eftir slysið.
Á efri myndinni sjást sjófuglar löðrandi í olíu úr bandaríska skip-
inu „Torrey Canyon", sem strandaði við suð-vestur-strönd Eng-
lands fyrir nokkru. Fuglarnir eru þarna að bíða eftir þvotti, og
hafði brezka dýraverndunarfélagið forgöngu um að smala sjófugl-
unum saman til að bjarga þeim frá dauða í olíubrákinni frá skip-
inu. Ilafði fuglunum skolað í land á Penzance-ströndinni, en þaðan
er neðri myndin. Sést þar maður vaða í sjávarborðinu og leikur
þykk olíuleðjan um fætur hans.
laginiu víðtækar tilO.'ögur
^ ræðu dr. Jóhannesar Nor
dal, sem hann flutti í tilefni
af birtingu árss>kýrslu Seðla-
bankans fyrir árið 1966, var
vakin athygli á ýmsum veiga-
miklum atriðum varðandi
þróun þjóðarbúskaparins.
Þar bar að sjálfsögðu hátt hin
nýju viðhorf, sem sköpuðust
vegna stórlækkunar verðlags
Jl ýmsum helztu útflutnings-
afurðum þjóðarinnar á síð-
ustu mánuðum ársins. Enda
þótt verðlækkunin næði ekki
til nema lítils hluta af heild-
arútflutningi ársins, nægði
það þó til þess, að heildar-
framleiðsluverðmætið lækk-
aði um 2% frá árinu áður.
Eru þetta hin mestu umskipti
frá þróuninni undanfarandi
ár, en um 5 ára skeið hefur
verið um nær óslitna öra
aukningu að ræða — t.d. jóksft
verðmæti útflutningsfram-
leiðslunnar á árinu 1965 einu
saman um næstum einn f jórða
hluta.
Andstæðingar núverandi
ríkisstjórnar hafa að undan-
förnu reynt að telja almenn-
ingi trú um, að hér séu smá-
munir á ferðinni og þeir erf-
"iðleikar, sem einkum sjávar-
útvegurinn á við að gliíma af
þessum sökum, séu af öðrum
rótum runnir. Sú blekkingar-
iðja Framsóknar og komm-
únista hefur þó vart orðið til
að auka trú fól'ks á skilningi
þessara flokka á grundvallar-
lögmálum efnahagslífsins.
Þvert á móti munu alilir, sem
framangreindar staðreyndir
heyra, gera sér ljost, að um-
mæli dr. Jöhannesar Nordals
um afleiðingar þeirra eru
rétt, þegar hann í ræðu sinni
sagði: „Þegar slík aðstöðu-
breyting á sér stað hjá þeim
• atvinnuvegi þjóðarinnar, sem
undanfarin ár hefur átt mest-
an þátt í aukningu 'þjóðar-
tekna, hlýtur það að hafa víð-
tæk áhrif á alla þætti þjóðar-
búskaparins“. Eins og hann
benti ennfremur á, koma á-
hrif verðlækkunarinnar mis-
fljótt fram — og verður því
að gera ráð fyrir, að sum
þeirra hafi enn ekki séð dag§-
ins ljós.
Það sem gerir þjóðinni
kleift að bregðast við þessum
óvænta vanda, án þess að
grípa til örþrifaráða, er gjald-
éyriseignin — varasjóðurinn,
sem byggður hefur verið upp
í tíð Viðreisnarstjórnarinnar.
Eins og menn minnast, var
hin slæma staða landsins út á
við meðal þess versta í þrota-
búi vinstri stjórnarinnar, og
var þó margt slæmt. Var svo
komið af völdum óviturlegrar
stefnu hennar og úrræðaleys-
is, að hreint neyðairástand
ríkti í gjaldeyrismákum, þeg-
ar uppbyggingarstarf núver-
andi stjórnarflokka á efna-
hagssviðinu hófst. Síðan hef-
ur gjaldeyriseignin vaxið
jafnt og þétt — þar til nú —
og nam um sl. áramót 1915
millj. kr. nettó. Af þessari
ástæðu er nú, þrátt fyrir tíma
bundinn greiðsluhal'La, „svig-
rúm til að að beita hægvirk-
ari hagstjórnaraðgerðum en
ella, þar sem ekki ætti að
þurfa að óttast alvarlegar
efnahagslegar truflanir“, eins
og dr. Jóhannes Nordal
komst að orði.
Nú þegar mikilvægi gjald-
eyrisvarasjóðsins hefur komið
svo glöggt í ljós, verður ekki
'hjá því komizt að rifja upp
'hatramma barátta stjórnar-
andstæðinga, einkum þó
Framsóknarmanna, gegn
þeirri nauðsynlegu og skyn-
samlegu ráðstöfun, sem fólst
í myndun hans. Af þeirri bar-
áttu má a.m.k. einn skýran
lærdóm draga: Þeim er ekki
trúandi fyrir efnahagslífi
þjóðarinnar. — Sami lær-
dómur fékkst af frammistöðu
þeirra í vinstri stjórninni.
flytjast frá París til Brússel.
STOFNDAGUR
ATLANTSHAFS-
BANDALAGSJNS
® dag er stofndagur At-
lantsbafsbandalagsins, en
sáttmáili þess var undirritað-
ur fyrir 18 árum. Þá grúfði
myrkur hins kommúníska of-
beldis yfir Evrópu. Meira en
100 milljónir manna höfðu
verið hnepptar í fjötra ófrels
is og kúgunar — og öllum
var orðið ljóst, að ekki varð
lengur hjá því komizt að gera
ráðstafanir til varna.
Það er einungis samstarfi
lýðræðisríkjanna innan vé-
banda Atlantshafsbandalags-
ins að þakka, að þessi óheil'la-
þróun var stöðvuð. í skjóli
öflugra varna þess hefur að-
ildarríkjunum tekist að stíga
stærri skref til al'hliða vel-
megunar en áður hefur
þekkst, enda hefur varnar-
samstarfið orðið lýkillinn að
mi'klu víðtækari samvinnu
þessara ríkja á fleiri sviðum.
Atlartshafsbandalagið
stendur nú að nokkru leyti á
tímamótum. Um nýliðin mán
aðamót voru aðalherstöðvar
þess fliuttar frá FrakkLandi
til Belgíu — og síðar á árinu
mun æðsta stjórn þess elnnig
Orsök þessara flutninga er
sem kunnugt er áfstaða de
Gaulle Frakklandsforseta til
bandalagsins. Hann hefur
fremur kosið að byggja upp
öflugar kjarnorkuvarnir
Frakka sjálfra, en eiga áfram
fulla aðild að hinum sam-
eiginlegu vörnum. Er sér-
stök ástæða til að gefa því
glöggan gaum, að hin breyttu
viðhorf forsetans til banda-
lagsins eiga alls ekki rætur
að rekja til þess, að hann telji
nú tímabært að leggja varn-
ir VesturLanda niður. Þvert á
móti verja Frakkar nú gífur-
legu fé til uppbyggingar
hinna sjálfstæðu varna sinna.
í sambandi við flutningana
á aðsetri bandalagsins hafa
um nokkurt skeið átt sér
stað víðtækar umræður um
framtíðarhLutverk þess. Öll
þátttökuríkin, nema Frakk-
ar, hafa verið sammála um að
halda bæri varnarsamstarfinu
áfram, enda ennþá óleyst flest
helztu ágreiningsefnin, sem
við blöstu í lok heimsstyrj-
aldarinnar, þ.á.m. Þýzkalands
'vandamálið. Meðan ekki
næst samkomuilag við Sovét-
veldið um afvopnun undir
viðunandi alþjóðlegu eftirliti,
þykir heldur ekki tímabært
að gera neinar þær ráðstafan
iir, sem raska mundu hinu
mikilvæga valdajafnvægi í
heiminum. Það er hins vegar
ákveðin stefna bandalagsríkj
anna, að halda áfram að
vinna að bættri sambúð og
auknum skiptum við ríkin í
Austur-Evrópu, og hefur ver-
ið lögð aukin áherzla á þetta
innan bandalagsins, eftir því
sem dregið hefur úr hættunni
á bráðri árás Sovétveldisins.
Má einnig búast við að starf-
semi bandalagsins utan hern-
aðarsviðsins verði aukin á
næstu árum, en t.d. á vísinda-
sviðinu liggja nú fyrir banda-
Fanfani, utanríkisráðherra
Ítal'íu, sem gera ráð fyrir
markvísri aukningu á sam-
starfi ríkjanna á því sviði —
síðarmeir einnig við ríkin í
Austur-Evrópu, ef þau svo
kjósa.
Hvorki Frakkar né önnur
aðildarríki Atlantshafsbanda
lagsins hafa enn sem komið
er haft uppi neinar ráðagerð-
ir um að hætta þátttöku í
bandalaginu, þvert á móti
> bendir flest til þess að það
muni á næstu árum endur-
nýjast og eflast með vaxandi
starfsemi á fleiri sviðurn en
verið hefur til þessa. Sátt-
máli banda'l’agsins heimilar
aðildarríkjunum að lýsa yfir
'úrsögn úr bandalaginu með 1
árs fyrirvara árið 1969, en
sáttmálinn er annars gerður
til ótiltekins tíma og heldur
■því gildi sínu gagnvart öllum
þeim, sem ekki iýsa yfir úr-
sögn.