Morgunblaðið - 02.04.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 1968
Minningarorð um
Elías Dagfinnsson
áttu til mannkostafólks að telja,
en fimm þeirra eru nú enn á lífi
hér í borginni.
Elías var unguT að árum er
hann fór inn á þá braut, sem
hann gekk til leiðarenda. Hann
vann fyrst við framreiðslustörf
á Hótel Reykjavík og siðar á
Hótel ísland. Að loknu námi í
Kaupmannahöfn tókst langt sam
starf hans við Alfreð Rósenberg,
sem á urðu þáttaskil árið 1929
er Elaís gerðist starfsma'ður
Skipaútgerðar ríkisins. Þar var
hann bryti á strandferða- og
gæzluskipum félagsins, unz hann
varð forstöðumaður veitinga-
Útför hjartkærrar dóttur
okkar og systur
Ólafar Ástu Geirsdóttur
Dunhaga 13,
fer fram frá Neskirkju mið-
vikudaginn 3. apríl kl. 10,30.
Guðrún Pétursdóttir,
Geir Einarsson,
Gylfl Geirsson,
Pétur Geirsson.
Móðir okkar
Ólína Ágústa Hafliðadóttir
sem andaðist 27. marz sl. verð
ur jarðsett frá Dómkirkjunni
í dag þriðjudag 2. apríl kl.
1,30 e.h.
Blóm og kransar afbeðin.
XTnnur Magnúsdóttir,
Karl Einarsson.
reksturs Loftleiða í Reykjavík ár
ið 1954. Tíu árum síðar taka
gömlu félagarnir aftur upp þráð-
inn, þar sem hartn hafði rofnað
fyrir hálfum fjórða áratug.
Nokkru síðar veiktist Elías og
eftirlét RósenbeTg starf sitt á
Keflavíkurflugvelli. Eftir það
gekk hann aldrei heill til skóg-
ar og fékk hægt andlát áð heim-
ili sinu við Eskihlíð 7 hinn 25.
marz síðastliðinn.
Ég kynntist Elíasi ekki veru-
lega fyrr en við samstarf okkar,
er hófst á Reykjavíkurflugvelli
fyrir tæpum hálfum öðrum ára-
tug. Ég vissi þá, að hann hafði
verið vel látinn og mikils met-
inn í starfi, en kveið því þó
hversu manni af léttasta skeiði
myndi til takast um þau miklu
mannaforráð og þungu ábyrgð,
er honum væru fengin. Þær efa
semdir reyndust ástæðulausar. I
samstarfi okkar á þeim árum
minntist ég oft þess er Njála
greinir: „Fer þér þá bezt og höfð
inglegast, er mest liggur við“.
Elías sameinaði alla þá kosti, er
fyrirliða í sérgrein hans mátti
mesta prýða. Hann var kunnáttu
maður ágætur, háttvís og nær-,
gætinn um það, er hverjum
myndi bezt geðjast, gaf „eins og
blómið í garðinum, sem andar
ilminum“, og varð þannig öll-
um auðvelt og ljúft að þiggja
hans íyrirgreiðslu. Festa og
t Hjartkær sonur minn og t
dóttursonur, Móðir okkar
Ólafur- Freyr Hjaltason Jensína Bjarnadóttir
Steinagerði 14, frá Hallbjarnareyri,
verður jarðsunginn frá Dóm- Grundarfirði
kirkjunni miðvikudaginn 3. andaðist aðfaranótt 31/3 ’68
apríl kl. 1,30. Þeim, sem vildu í sjúkrahúsinu Sólvangi.
minnast hans er bent á Bú- Jarðarförin ákveðin síðar.
staðakirkju. Guðlaug Elíasdóttir
Júlana Sigurðardóttir, María Elíasdóttir,
Ólöf Halldórsdóttir, Sigurður Hallvarðsson. Olga Kortgard.
ELÍAS Kristján Dagfinnsson
fæddist hér í Reykjavík fyrir
rúmum sjötiu árum, hinn 1. júlí
1897. Ferill hinna níu barna for-
eldra hans, Halldóru Elíasdótt-
ur og Dagfinns Björns Jónsson-
ar, sjómanns, sem öll urðu í
fremstu röð sinna samfer'ða-
manna, staðfestir það, að þau
t
Eiginmaður minn og faðir
Sæmundur Jónsson
frá Vestmannaeyjum
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu
31. marz.
Gnðbjörg Gísladóttir,
Jón K. Sæmundsson.
t
Faðir okkar
Þorleifur Teitsson
lézt á Sólvangi, Hafnarfirði
31. marz.
Gróa Þorleifsdóttir,
Guðmundur Þorleifsson,
Valgerður Þorleifsdóttir,
Teitur Þorleifsson.
t
Eiríkur Sigurbergsson
viðskiptafræðingur,
Sigluvogi 5,
andaðist 30. marz.
Aðstandendur.
t
Móðir okkar og tengda-
móðir
Pálína Eleseusdóttur
andaðist að hjúkrunardeild
Hrafnistu 29. marz. Kveðjuat
höfn fer fram frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 3. apríl
kL 10,30 f.h.
Börn og tengdadóttir.
t
Eiginmaður minn
Jónas Finnbogason
Hreggnasa, Bolungarvík,
ver'ður jarðsunginn frá Hóls-
kirkju miðvikudaginn 3. apríl
kL 2.
Hansína Bæringsdóttir,
börn, tengdaböm
og barnaböm.
t
Jarðarför eiginkonu minnar
Bertu Ágústu
Sveinsdóttur
frá Lækjarhvammi
fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 3. apríl kl. 3
e.h.
Einar Ólafsson.
t
Eiginmaður minn, fáðir og
afi,
Guðmundur Eyjólfsson
verður jarðsunginn miðviku-
daginn 3. apríl frá Fossvogs-
kirkju kl. 1,30 e.h.
Sigríður Guðjónsdóttir,
böm og tengdaböra.
t
Fósturmóðir mín
Þorbjörg Sigmundsdóttir
frá Garðskaga
verður jarðsungin frá Út-
skálakirkju miðvikudaginn 3.
apríl kl. 3 e.h. Blóm afþökkúð
en þeim er vildu minnast
hennar er bent á Slysavarna-
deild kvenna í Garði.
Fyrir hönd vandamanna.
Vilhjálmur Þórðarson,
Safamýri 91.
t
Þökkum hlýhug og samúð
við fráfall
fdu M. Lárusson
Starfsliði Sólvangs skulu fær’ð
ar sérstakar þakkir fyrir fórn
fúsa umönnun. Einnig starfs-
liði St. Jósepsspítala í Hafnar
firði.
Magnús Már Lárusson
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð vegna andláts og
jarðarfarar
Finnboga Finnbogasonar
fyrrverandi skipstjóra.
Guðrún Finnbogadóttir,
Hermann Guðlaugsson,
Patricia Hermannsson,
Finnbogi Hermannsson,
Sesselja Hermannsdóttir,
Guðlaugur Hermannsson.

mildi laðaði menn til að hlíta
forsjá hans, og ganga ekki nær
góðleik en til þeirra takmarka,
er heilbrigð dómgreind, ættgeng
hefðarmennsku og löng lífs-
reynsla höfðu sett. Þess vegna
varð hann bæði virtur og vin-
sæll af öllum og gott við hann
geði að blanda.
Tvítugur kvæntist Elías Ás-
laugu Kristinsdóttur, hárgreiðslu
konu, og heyrt hef ég eldra
fólk minnast þess hvert jafn-
ræði hafi þá þótt með þeim að
glæsileik. Þau bjuggu alla tíð hér
í Reykjavík, fyrst á Njálsgötu,
en síðar á Bragagötu og Vífils-
götu, en síðast við Eskihlíð. Börn
þeirra urðu tvö, Halldóra gift
Halldóri Sigurjónssyni og Alfre'ð,
kvæntur Kristjönu Millu Thor-
steinsson.
Að baki er nú langur dagur
mikilla og farsælla starfa. Kvadd
ur er góður borgari, sem bezt er
metinn af þeim, er mest höfðu
af honum kynni. „Að draga sig í
hlé að fullnuðu verki — það er
taó himinsins". Dagsverkinu lauk
Elías með þeirri sæmd er lengi
mun í minnum höfð, en áður en
hann dró sig í hlé — gekk til síð-
degishvílunnar löngu — bað
hann konuna, er hann hafði tví-
tugur valið til samfylgdar, að
ganga með sér út á svalirnar til
þess áð horfa á sólskinið. Og er
þau höfðu staðið þar stundar-
korn, rúmum fimmtíu árum eft-
ir að þau gengu fyrst saman út
í sólskinið — þá dró hann sig
í hlé — hvarf inn í móðuna
miklu.
Við, sem enn eftir stöndum,
og bíðum hins síðasta sólarlags,
þökkum Elíasi Dagfinnssyni þau
góðkynni samfylgdarinnar, sem
alltaf leiddu okkur út í það sól-
skin, sem gott er nú að mega
njóta í minningunum um hann
við leiðarlok.
Sig. Magnússon.
Katrín Siqríður
Jónsdóttir
FÆDD 22. september 1887.
DÁIN 21. febrúar 1968.
ÞEGAR aldur færist yfir mann
og árunum fjölgar, hverfa fleiri
og fleiri af ættingjum og vin-
um yfir móðuna miklu og skilja
eftir sig tómarúm, sem ekki verð
ur fyllt. Spurningar um liðna
tíð, sem maður í hugsunarleysi
æskunnar lét hjá líða að spyrja
eða að festa á blað fá ekki svar
því þeir eru horfnir, sem vissu
og mundu.
21. febrúar lézt Katrín Sig-
ríður Jónsdóttir. Þó hún væri
okkur ekki skyld var hún okkur
mjög náin, því hún ólst upp
hjá föðursystur minni og minn-
ingin um haa er ofin mörgum
af beztu bernsku- og æskuminn-
ingum mínum.
Katrín var Breiðfrrðingur í báð
ar ættir. Foreidrar hennar voru
Jón Magnússon, hreppstjóri í
Stykkishólmi og Hólmfríður Sig-
urðardóttir, bæði ættuð af Fells-
ströndinni, þau voru mikils met-
in og vel gerð og gefin.
Katrín var aðeins 2ja ára, er
móðir bennar dó frá 5 börnum,
4 dætrum og 1 synL Sonurinn
varð með föður sínum áfram,
en dæturnar fóru hver á sinn
stað. Eina dótturina Guðrúnu,
11 ára, tóku þau hjónin Hjörtur
Jónsson læknir og Ingibjörg
Jensdóttir föðursystir mín. Barn
laus hjón óskuðu eftir að fá
Katrínu og það varð. 5 ára göm-
ul veiktist hún hastarlega af
lungnabólgu. Var Hjörtur lækmr
sóttur, leizt bonum víst ekki á
hvernig að henni var búið, gerði
sér þá lítið fyrir, tók hana heim
til konu sinnar, bað hana að
hjúkra henni og sagði að ekki
færi hún frá þeim aftur. Hjörtur
læknir, sem var bæði glæsimenni
og góðmenni lézt 4 árum seinna
og hörmuðu systurnar hann eins
og bezta föður, svo ég iali ekki
um sorg konu hans. Hún hafði
systumar hjá sér þar til Guð-
rún giftist myndarmanni í Ilóim
inum, en 1903 fluttist hún með
Katrínu til Reykjaví'kur. Drerf
hún í þvi að koma sér upp mynd
arlegu húsi á Laufásvegi 38.
Þangað fluttu 2 ógift systklni
hennar. Leið ekki á löngu þar
til þetta heimili yrði nokkurs-
konar samkomustaður fjölskyld-
unnar, þangað komu eldri sem
yngri á afmæli hennar og ýms-
um stórhátíðum, og var undra-
vert hvað rúmaðist þar. Katrín
hjálpaði fóstru sinni, því hún
var óvenju myndarleg og átti
sinn mikla þátt í hve rausnar-
legt og ljúffengt allt var. Hún
var hlédræg og dul, en sérlega
geðug. Hún gekk alltaf í íslenzk-
um búningi, var með fallegt
dökkt hár og dökk til augnanna,
góðleg og glaðleg og hugsaði sí-
fellt um áðra. Ingilbjörg mátti
varla af henni sjá, og voru þær
fóstrurnar oftast saman.
Er frá leið vann Katrín nokk-
ur ár í Reykjavíkur apóteki, en
seinna fór hún í fyrstu Röntgen-
deild landsins og vann þar 10
til 15 ár undir stjórn Gunnlaugs
— Minning
Classens. Hún var traust og
vandvirk, hög í höndunum og
frábær í öllu sem laut að hús-
verkum. Hún dvaldi 1 ár í Dan-
mörku og þá fékk fóstra hennar
systurdóttur hennar nöfnu sína
til sín til þess að vena hjá sér,
og dvaldd hún þar síðan.
Mikið reyndi á Katrínu þegar
fóstra hennar missti heilsuna
'síðustu árin sem hún lifði. Vék
hún varla frá henni og stundaði
hana með þeirri hlýju og nær-
gætni, sem fáir eiga ti'l, en Ingi-
björg unni henni sem dóttur
sinni og var hún erfingi hennar
að öllu er hún átti. Ingiibjörg
dó 1941.
Eftir lát henmar bjó hún með
systurdóttur sinni Ingibjörgu
Skúladóttur, en 1951 er eins og
brotið blað í lífi hennar, þá tók
hún að sér heimili Þorsteins Jóns
sonar, fulltrúa. Þetta var áreið-
anlega gæfuspor, því væntum-
þykja og virðing varð á báða
bóga og var eins og hún hefði
eignast eigin fjölskyldu. Þegar
líti'll drengur fæddist í fjölskyld-
unni sá hún ekki sólina fyrir
honum. allt henmar innitoirgða
móðureðli braust fram.
Katrín var aldrei heilsugóð
og síðustu árin lá hún oft lang-
tímum þungar legur á sjúkra-
húsum, hún var æðrulaus og
þolinmóð, en strax og af bráði
fór hún að starfa eftir megnl
„Óttist ekki elli, þér fslands
meyjar’ þessi orð sannaði Kat-
rín svo vel fór aldurinn með
hana. Hárið var silfurhvítt og
þykkt svo meira bar á dökkum
umtoúnaði augnanna, hörundið
slétt og svipurinn góðlegur og
hlýr, og öll framkoman prúð og
myndarleg.
Ég var fáein sumur samtímis
Katrínu og Þorsteini í Hlíðar-
dalsskóla, ég hafði verulega á-
nægju af að kynnast ÞorsteinL
Katrin sagði mér frá liðnum
tíma. Hún var vönduð til orðs
og æðis, sagði frá því er vel
var við hana gert, en lét hitt
lggja í láginni. Hún var trúuð
kona og hugsaði mikið um trú-
mál. hrifnæm og glaðlymd. Fyrst
og fremst var hún góð kona i
þessa orðs sönnustu merkingu.
Guð blessi minningu hennar.
Ólöf Nordal.