Morgunblaðið - 12.07.1968, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 1968
23
„Áhuginn fer alltaf vaxandi"
— Segir Anna Guðný Brandsdóttir, ballettdansmœr
Um þessar mundir er stödd
hér á landi í sumarleyfi Anna
Guðný Brandsdóttir ballet-
dansmær við sænska ríkisleik
húsið í Málmey. Fréttamaður
Mbl. hitti Önnu á fömum
vegi hér einn góðviðrisdaginn
og rabbaði stuttlega við hana
um daginn og veginn. Anna
L Guðný er dóttir Brands Jóns-
sonar, skólastjóra Heyrn-
leysingjaskóians, og frú Rósu
Einarsdóttur konu hans.
„Ætlarðu að stanza lengi
heima?“
„Nei þetta er bara stutt
sumarleyfi, ég er búin að
vera hér í þrjár vikur, en
fer aftur utan 12. þessa mán-
aðar því ég byrja að dansa 1.
ágúst“.
„Hvað ertu búin að vera
lengi í ballett?"
„Ég er nú bráðum búin að
dansa í 16 ár, byrjaði að læra
við Þjóðleikhúsið þegar ég
var átta ára og hef verið við
þetta sfðan.“
1 „Hvenær komstu fyrst fram
L á sviði og hvað varstu lengi
I við balletnám?
7 „Ég var níu ára þegar ég
\ dansaði fyrst á sviði og það
| var í „Ferðinni til Tunglsins."
/ Næstu árin var ég áfram við
7 nám í balletskóla Þjóðleik-
\ hússins og dansaði jafnframt
í í ýmsum operettum oig ball-
l ettum, svo sem Dimmalimm.
/ Þegar ég var 13 ára fór ég
1 eitt sumar til náms í Kaup-
\ mannahöfn og næsta sumar
1 dansaði ég í Tívolí í Kaup-
/ mannahöfn. Þegar ég svo var
\ búin að ljúka mínu ballet-
| námi hér heima svo og skól-
anum, fór ég til framhalds-
náms í Kaupmannahöfn og
síðar við Konimglega ballet-
skólann í Lundúnum. Þaðan
lauk ég svo burtfararprófi
fyrir fjórum árum og dansaði
þa'ð sumar aftur í Tívolí og
um haustið bauðst mér samn-
ingur við ríkisleikhúsið í
Málmey sem ég tók og þar
hef ég verið síðan“.
„Þú virðist hafa kunnað vel
við þig í Málmey“.
Nú brosir Anna við og
segir. „Upphaflega ætlaði ég
nú ekki að vera þar nema eitt
ár, en svo hitti ég mannsefn-
ið mitt, sem er leikstjóri við
Ríkisleibhúsið, og það var*ð
til þeas að ég íleintist þar“.
„Hafið þið unnið saman?“
„Nei, ekki enn að minnsta
kosti, því að hann er ein-
göngu við stjórn leikrita, en
ég aftur á móti þar sem tón-
listin er“.
„Hvernig er að starfa við
leikhús í Svíþjóð?“
Það er mjög gott. í Svíþjóð
er mikill áhugi á leikhúsum
og þau eru mikið sótt. í ríkis-
leikhúsinu í Málmey eru 3
leiksvið og er eitt þeirra
anna'ð stærsta leiksvið í Evr-
ópu. Þar eru sýnd bæði drama
tisk og lyrisk verk svo sem
óperur, óperettur og ballettar.
Við leikhúsið starfar sérstak
ur balletflokkur, sem bæði
sýnir balletta og kemur fram
í óperum og óperettum. Þá
hefur ballettinn töluvert kom
ið fram í sjónvarpi bæði í
ballettum og sérstökum svið-
setningum."
„Dansar þú mikið sóló?“
„Bæði og. Ég er á sérstök-
um sólósamningi ásamt nokkr
um öðrum, en ballettmeistar-
inn ákveður að sjálfsögðu
hver dansar sóló í hverju
verki.
„Hvað finnst þér skemmti-
legast að dansa?“
„Mest met ég nú ballett-
sýningar, þó að oft geti veri’ð
gaman að dansa í óperum og
óperettum, eins og t.d. My
Fair Lady, sem ég dansaði
í hér heima, það var afskap-
lega skemmtilegt".
„Að lokum Anna, ertu nokk
uð farin að hugsa um að
leggja skóna á hilluna?"
„Nei, nei, áhuginn var mik-
ill þegar ég byrjaði að dansa
sem barn og hann fer alltaf
vaxandi".
Anna Guðný Brandsdóttir.
Kosið um
beztu
leikmenn
HANDKNATTLEIKSDEILD KR
sem sér um útimótið (íslands-
mótið) hefur ákveðið að láta
kjósa bezta handknattleikskonu
keppninnar, og munu þjálfarar
félaganna fá atkvæðaseðil, og
kjósa 5 stúlkur, og hljóta þær
stig, sú sem komin er fyrst fær
50 stig, og no. 2 40 og þannig
koll af kolli. Verðlaun verða af-
hent í hófi, sem verður opið fyr-
ir alla unnendur handknattleiks-
íþróttarinnar, og aðra íþrótta-
menn og gesti að Hótel Sögu, n.k.
sunnudag og kostar 25 kr. inn,
(þetta er um kvöldið). Þá um
leið verða veitt verðlaun til sig-
urvegara, og verðlaun um beztu
leikmenn keppninnar og mun
KR dreifa meðal áhorfenda, it-
kvæðaseðlum, svo lengi sem upp
lag nægir til á tveim síðustu leik
kvöldum, sem eru n.k. fimmtu-
dag og á sunnudag, en þá verða
úrslitaleikirnir leiknir, og úrslit
í riðlunum eru á fimmtudags-
kvöldið. Kosið er um bezta mark
vörð keppninnar, varnarleik-
mann, sóknarmann og línuspil-
ara.
| ------------
Nómskeið í
handbolta
HANDKNATTLEIKSDEILD
Vails mun 'hefja æfingar hjá telp
um, byrjendum 12 ára og eddri á
mlánuidög'um og fimmtudögum kl.
18.30. Æfingar fara fram á svæði
félagsins við Hlíðarenda (Öskju-
hMð). Innritun fer fram á sama
stað og tírna. Atíh. þær telipur
sem voru í byrjendaflokki í vet
ut komi einnig nú.
— Valiur.
4
LESBÓK 8ARNANNA
Týnda prinsessan
Litla prinsessan fór of langt burtu frá kastalan-
um sínum og hún ratar ekki heim til sín. Viljiff
þið nú ekki hjálpa henni að finna leiðina heim
áður en kóngurinn og drottningin verða hrædd
um hana.
Molar
Hjálp
Þjóðsaga ein segir frá
tveimur öldungum, sem
betluðu í Róm. Annar
var vanur að hrópa: „Sá
sem konungurinn hjálp-
ar, fær nóga hjálp“.
Hinn sagði: „Þeim,
sem Guð vill hjálpa er
borgið“.
Konungurinn heyrði
þetta og ásetti sér að
hjálpa öðrum betlaran-
um. Hann lét baka brauð,
fyllti það af gullpening-
um og sendi betlaranum,
sem reiddi sig á hjálp
konungsins. En þegar
betlarinn fann, hve
brauðið var þungt, hélt
hann að það væri illa
bakað og gaf það fúslega
félaga sínum. Þegar
hann kom heim skcir
hann það upp, fann pen-
ingana og varð svo ríkur,
að hann þurfti aldrei að
betla framar. En hinn
hélt áfram að betla jafnt
sem áður.
Þá kallaði konungur-
inn 'hann fyrir sig og
sagði: „Hvað gerðir þú
við brauðið, sem ég gaf
þér?“
„Yðar hátign“, sagði
betlarinn, „ég gaf félaga
mínum það, því að mér
fannst það svo þungt —
og ég vil ekki borða
brauð, sem ekki er vel
bakað".
„Farðu burt frá augliti
mínu“, hrópaði konung-
urinn, „nú sé ég, að þeim
sem Guð hjálpar er borg-
ið“.
V ekjaraklukkan
Skoti fór til augnlækn-
is og kvartaði yfir miki-
um verk í augunum.
Þegar læknirinn hafði
athugað Skotann ná-
kvæmlega, sagði hann:
„Of mikil áreynszla á
augun. Hvernig ljós not-
ið þér við lestur?“
„Sjálflýsandi vekjara-
klukku“, svaraði Skot-
inn.
12. árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson
12. júlí 1968
Sagan, sem hafði engan endi
eftir James
Baldwin
LANGT, langt í austri
bjó eitt sinn konungur,
sem alltaf var iðjulaus.
Á hverjum einasta degi,
og oft allan daginn, sat
hann í hásæti sínu og
hlustaði á sögur. Og það
skipti ekki máli um hvað
sagan var, harin varð
aldrei þreyttur á að
hlusta á hana, jafnvel
þótt hún væri mjög löng.
„Það er aðeins einn
hlutur sem ég finn að
sögu þinni“, sagði hann
oft, „og það er, að hún er
of stutt“.
Öllum í heiminum,
sem gátu sagt sögu var
boðið til hallar konungs.
Og sumir þeirra gátu
vissulega sagt langar sög
ur. En konungurinn varð
alltaf dapur þegar sög-
unni var lokið.
Að lokum lét hann það
boð út ganga til allra
borga heimsins, að 'hann
myndi launa ríkulega
þeim manni, sem gæti