Morgunblaðið - 04.10.1968, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. OKTÖBER 1968
Nauðungaruppboð
annað og siðasta á hluta í Hólmgarði 44, hér í borg, talin
eign Stefáns Þorsteinsscwiar fer fram á eigninni sjálfri,
mánudagimn 7. október 1968, kl. 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annnað og síðasta á Réttarholtsvegi 59, hér í borg, þingl.
eign Péturs Hallgrímssonar, fer fram á eigninni sjálfri,
mánudaginn 7. október 1968, kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 47., 49. og 51. tbl. Lögbirtingablaðsins
1968 á hluta í Bragagötu 22, hér í borg, þingl. eign Jóns
Brynjólfssonar, fer fram eftir kröfu Amar Þór hrl.,
Gunnars M. Guðmundssonar hrl., og Hafþórs Guðmunds-
sonar hdl., á eigninni sjálfri, mánudaginm. 7. október 1968,
kl. 15.00.
_____________Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
N auðungaruppboð
sem auglýst var í 28., 31. og 33. tbl. Lögbiirtingablaðsins
1968 á hluta í Hæðargarði 30, hér í borg, talin eign
Gunnar Brynjólfssonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimt-
unnar í Reykjavík á eigninni sjálfri, mánudaginn 7. októ
ber 1968, kl. 11.30 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 26., 28. og 31. tbl. Lögbirtingablaðsins
1968 á hluta í Hraunteig 24, hér í borg, þiingl. eign Benigtu
Andersen fer fram eftir kröfu Gjaldheimtumnar í Reykja-
vík og Sparisjóðs Reykjavíkur og nágrennis á eigninni
sjálfri, mánudaginn 7. október 1968, kl. 11 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Hafnarf jörður
Til sölu hæð og ris í n' legu steinhúsi á góðum út-
sýnisstað í Suðurbænum. Hæðin er um 137 ferm. að
stærð. Tvær stofur, hol, eldhús og tvö svefnherb.
Mjög góð geymsla og þvottahús á hæðinni. Suð-vestur
svalir. Teppi á stofum og holi. Hansatjöld og gardínu-
stangir fylgja. Bílskúrsréttur. Ræktuð lóð. Risið er
um 96 ferm. óinnréttað. Allar leiðslur til staðar.
Mögulegt að hafa sérkyndingu. Eignir þessar eru til
solu hvor í sínu lagi eða sameiginlega. Laust til af-
hendingar mjög fljótlega.
GUÐJÓN STEINGRÍMSSON, HRL.,
Linnetsstíg 3, Hafnarfirði, sími 50960,
kvöldsimi 51066.
ISAL
Bifvélavirkjar
óskum að ráða tvo bifvélavirkja og einn bílaraf-
virkja til starfa á bifreiðaverkstæði okkar í Straums-
vík frá 1. jan. 1969. Starfið mun hefjast með 2ja mán.
starfsþjálfun erlendis hjá framleiðendum tækja okkar.
Ensku- og þýzkukunnátta nauðsynleg. Nánari upp-
lýsingar hjá starfsmannastjóra.
Skriflegar umsóknir sendist til íslenzka Álfélagsins,
eigi síðar en 15. október 1968.
ÍSLENZKA ÁLFÉLAGIÐ
Pósthólf 244, Hafnarfirði.
- GRASFRÆ
Framhald af bls'. 17
að koma á markaðinn. Hve
lengi var sú forræktun í gangi
áður en þessum áfanga var ináð,
að fræ kemur á markaðinn?
— Einstaklingarnir voru
fyrst reyndir hér heima um ára
bil og úr þeim valið. Síðan var
fræ þeirra sent í ræktun, en
fræræktunin gekk ekki vel í
Danmörku, svo við urðum að
hverfa frá því og hefja svo aft
ur ræktun í Noregi, og munu
vera komin upp undir 18 ár
siðan byrjað var að vélja úr ís
lenzkán efnivið, og hafnar voru
athuganir á þvi hvaða grasteg
undir væru hæfastar til undan
eldis.
— Sumarvinna hvers árs
verður hjá okkur, eins og sést
af ofangreindu, alltaf meira og
minna í samhengi við störfin
árin á undan og eftir, sagði dr.
Sturla Friðriksson að lokum.
Alltaf er verið að leita að ein-
staklingum íslenzkra grasa, sem
gætu verið betri að eiginleik-
um heldur en það sem fyrir
hendi er. Og sífellt er leitazt
við að gera einstaklingssafnið,
sem haft er í ræktun til athug-
unar á tilraunastöðinni að
Korpu, fjölbreyttara. Árlega
sendum við fræ út til fram-
haldsræktunar. Þar er fræinu
sáð til reynzlu og til fjö'lgunar.
Urval og framræktun tekur
langan tíma, en við væntum
þess, að þegar íslenzkt fræ kem
ur á markaðinn verði það hæf-
ara til nýræktunar og upp-
græðslu en það fræ, sem við
höfum hingað til þurft að not-
ast við. — E. Pá.
RITSTJÓRIM • PRENTSMIÐJA
AFGREIÐSLA*SKRIFSTOFA
SÍMI 10.100
2
LESBÖK BARNANNA
LESBÓK 3ARNANNA
3
hoppað. Því ef þær geta
það ekki komast þær
ekkert áfram. „Jæja“,
hugsaði Kalli, „smám
saman, um leið og ég æf-
ist í að ganga í buxun-
um, læri ég líklega að
hoppa í þeim“.
En áður en Kalli lærði
að hoppa í buxunum,
lærði hann að hoppa
hratt út úr þeim, vildi
það þannig til:
Dag nokkum hitti
Kalli Matta moldvörpu
úti í skógi, og auðvitað
talaði Kalli um buxur.
„Matti“, sagði hann,
„það kæmi sér vel fyrir
þig að eiga buxur. Eink-
um er gott að vera í bux
um á veturna, þegar
jörðin er frosin þá
eru þykkar ullarbuxur
ómissandi".
„Já“, sagði Matti mold
varpa, „það getur verið
rétt hjá þér, en ég er nú
alls ekki svo viss um að
það sé betra. Ég myndi
þá neyðast til þess að
grafa breiðari göíig, því
annars myndu buxurnar
fljótt slitna, og þær eru
víst of dýrar til þess —
nei, Kalli, ég held ekki
að ég geti gengið í bux-
um. En ég get vel trú-
að því að buxur séu bæði
hlýjar og fallegar. Ég sé
nú svo illa, að ég get ekki
séð hvernig þær líta út,
hvernig eru buxur eigin-
lega?
„Buxur“, sagði Kalli
og hló, „eru reyndar bara
tvö göt til þess að stinga
fótunum í, síðan eru þær
bundnar saman í mittið.
svo að maður tapi þeim
ekki. Sjáðu hérna .. “
Og Kalli kanína sýndi
Matta hvernig maður átti
að halda uppi um sig
buxunum.
Skyndilega þefaði
Matti út í loftið. „Þú
verður að afasaka, sagði
hann, „en nú er ég far-
inn — ég finn lykt af
Mikka ref“.
„Hvað á ég nú að gera“
æpti Kalli hræddur.
Hann stökk síðan heljar-
stökk upp úr buxunum
og var á augabragði
horfinn.
Þegar Mikki refur
kom var ekkert eftir af
Kalla nema buxurnar —
og síðan hefur Kalli kan-
ína ekki í buxur komið.
APAMÁL
ENSKI málvísindamað-
urinn, dr. Stanley Rund-
le hefur í mörg Undan-
farin ár verið að kynna
sér mál apanna í dýra-
görðum London. Hann
hefur kynnt mál apanna
það vel, að hann segist
skilja hvað þeir segja
sín á milli. Hann heldur
því jafnframt fram, að
mál apanna samanstandi
af um það bil 200 mis-
munandi orðum.
Dr. Rundle . befur upp-
götvað, að orð apanna
fyrir „hungur" minnir
mikið á enska orðið
„HUNGER“ — og þegar
hann segir þetta orð við
apana, gefa þeir honum
dálítið af mat sínum —
ef þeir éru orðnir saddir
— annars ekki!
FRÖKEN Tína var lítill
hundur með löng, falleg
brún eyru. Hún bjó í
stóru, fallegu húsi í út-
jaðri bæjarins. Það var
allt látið eftir Tínu, og
hún var orðin eyðilögð
af eftirlæti. Á daginn lá
hún v;njulega í leti, og
á næturna svaf hún í
stóru og fallegu rúmi.
Samt sem áður var
Tína aldrei ánægð. Henni
leiddist. Henni fannst
góði maturinn bragðast
hræðilega, leikföngin
vera leiðinleg, og hún
þráði það eitt að komast
í burtu og verða frjáls.
Sumarið kom og fjöl-
skylda fröken Tínu ætl-
aði til útlanda í sumar-
leyfi — og auðvitað átti
Tína að fá að fara með.
„Loksins", gelti Tína,
„kemur tækifærið. Það
mátti ekki seinna vera
því að ég er alveg að drep
ast úr leiðindum".
Fyrsta daginn skemmti
Tína sér við að horfa út
um lestargluggann, á allt
fólkið og öll dýrin, sem
þutu framhjá. Tína gelti
að þeim, því auðvitað
gat hún ekki vinkað —
en það heyrði enginn til
hennar. Og það leið ekki
á löngu þar til henni
leiddist alveg jafnmikið
og áður. Hún fór nú að
hugsa alvarlega um það
að strjúka frá fjölsljyldu
sinni og leggja af stað
ein út í hinn stóra heim.
En á endastöð járn-
brautarlestarinnar kom
óvænt atvik fyrir. Fjöl-
skvlda Tínu hafði farið
inn í biðsalinn, en Tína
beið fyrir utan og gætti
farangursins. „Núna“,
hugsaði hún, „núna er
tækifærið. Ég strýk í
burtu og kem aldrei aft-
ur. Ég verð frjáls“.
Þá heyrði hún skyndi-
lega sagt í dimmum rómi
við hliðina á sér:
„Þú ert aldeilis hepp-
in, litla dama. Bæði ertu
hrein og falleg. Þú hlýt-
ur að búa á stað þar sem
maður fær rjúkandi kjöt
bita daglega. Þú ert með
hundamerki um háls-
inn, svo að gæzlumaður-
inn getur ekki tekið þig
og stungið i búrið sitt“.
Fröken Tína leit á
hundinn, sem hafði mælt
þetta. Ó, hvað hann var
ljótur. En sá feldur! Það
voru blettir á honum. Og
svo var hann bæði hor-
aður og angaði af ólykt.
Oj-bara!
Tína sneri baki i hann,
og ókunni hundurinn hló
og g kk leiðar sinnar.
„Já“, sagði hann, „svona
er frelsið, litla dama“.
Litlu seinna kom fjöl-
skylda Tínu og fylgdi
hún þeim glöð upp í
lestina. Hún var þakklát
fyrir að eiga svona góða
fjölskyldu, sem hugsaði
um hana — og leiddist
henni aldrei framar.
Fröken Tína