Morgunblaðið - 23.10.1968, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. OKTÓBER 196«
Bókhald — aukastarf
Innflutningsfyrirtæki vill ráða mann vanan bókhaldi.
Um aukastarf er að ræða. Umsóknir sendist blaðinu
fyrir 1. nóvember n.k. merktar: „Bókhald — 6749“.
SONUR FANGANS, ástarsaga, gerist í Frakklandi, þegar nýi tíminn er að ganga í garð, og gömlu aðalsættirnar missa völd. Minningar um séra JÓNMUND Halldórsson. — Hann var einn af sérstæðustu prestum þessa lands — bæði sem prestur og maður. TIL SÖLU 4ra herbergja endaíbúð er til sölu á góðum stað á Mel- unum. íbúðin er um 100 ferm. á 2. hæð í fjölbýlishúsL fbúðinni fylgir um 35 ferm. pláss í kjallara auk geymslu og sameiginlegs vélaþvottahúss. — Tilboð merkt: „Sólrík — 6747“ sendist afgreiðslu blaðsins fyrir 1. nóv.

VÖRÐUR - HVÖT - HEIMDALLUR - ÓÐINN
Spilakvöld
Sjálfstæðisfélaganna
í Reykjavík
verður fimmtudaginn 24. okt. nk., kl. 20.30 í
| "1 Sjálfstæðishúsinu.
Skemmtiatriði:
1. Félagsvist.
2. Ræða: Friðjón Þórðarson, alþm.
3. Spilaverðlaun afhent.
4. Dregið í happdrættinu.
5. Kvikmyndasýning af Varðarferðum
Friðjón Þórðarson, alþm. ’67 Og ’68.
Sætamiðar afhentir á venjulegum skrifstofutíma í Sjálfstæðishúsinu.
Skemmtinefnd.
HLUTAFJÁRÚTBOÐ
Hlutafélagið Hjálmur á Flateyri, V-ísafjarðarsýslu, sem
stofnað var 6. okt. s.L til að annast vinnslu sjávarafla
o. fl. ákvað á stofnfundi sínum að veita almenningi
kost á að skrifa sig fyrir hlutum í félaginu.
Lágmark hlutafjár er ákveðið kr. 1.500.000,00, sem
hækka má í kr. 2.500.000,00.
Hlutafé skiptist í 1.000,00 og 10.000,00 kr. hluti.
Eitt atkvæði er fyrir hvern 1.000,00 kr. hlut.
Áskrift hlutafjár fer fram hjá undirrituðum, sem nú
skipa bráðabirgðastjórn félagsins, og auk þess hjá
Jóhanni Ragnarssyni hrl. Vonarstræti 4, Reykjavík.
Skal henni lokið fyrir 16. nóv. 1968.
Stofnsamningur, fundargerfj stofnfundar og hlutafjár-
útboðið eru til sýnis og afhendingar hjá sömu aðilum.
Flateyri 17. okt. 1968.
Gunnlaugur Finnsson, Einar Oddur Kristjánsson,
Hjörtur Hjálmarsson, Kristján V. Jóhannesson.
Guðvarður Kjartansson,
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK 3ARNANNA
3
Hesturinn, fallegi
hesturinn,
gaman er að ríða á
honum.
Geitin, fallega geitin,
gaman er að borða
hana.
Juan tók utan um
Kibbu sína. „Ég vildi
óska þess að Tio frændi
hætti að syngja þennan
söng“, sagði hann við
Kibbu. „Kannski-að hann
sé bara að stríða okkur,
en það er ekki óhætt að
treysta því. Komdu
Kibba“.
Juan dró geitina yfir
að litlu hlöðunni, sem
var við hliðina á húsinu.
Tréveggir hlöðunnar
voru orðnir gráir af elli,
flekarnir voru hálfrotnir,
en Juan vissi að þarna
gæti hann falið sig og
kíkt út, án þess að nokk-
ur sæi hann.
Hann ýtti geitinni inn
í gegnum dyrnar. Það
var dimmt inni, en sólar-
geislarnir náðu að brjót-
ast gegnum stærstu rif-
urnar. Juan lagðist á
hnén og tók utan um
hálsinn á Kibbu — núna
fyrst voru þau örugg.
„Þarna kemur hann!“
hvíslaði Juan og tók fast
ar um hál-s geitarinnar.
En skyndilega losaði
geitin sig og þaut út.
„Hvað á ég nú að
gera“, hrópaði Juan í ör-
væntingu og hljóp út á
eftir geitinni sinnL
Hann hljóp á eftir
h'enni eins hratt og fæt-
umir gátu borið hann.
Loksins náði hann í ann-
an afturfót Kibbu.
Me-e-e, mótmælti
Kibba.
„Uss“, sagði Juan og
dró geitina í áttina að
þvottabala, sem stóð þar
upp við vegg. „Þetta er
ágætis felustaður", hvísl
aði hann og skreið ásamt
geitinni undir balann.
„Nú verður þú að stein-
þeigja“, hvíslaði hann.
En Kibba vildi ekki
vera kyrr. Hún sparkaði
í balann og lét öllum ili-
um látum. Vesalings Ju-
an strauk svitann af enn
inu með skyrtuerminni
sinni og hvíslaði:
„Kannski sá Tito frændi
okkur ekki“.
En á sama andartaki
hrópaði Tio frændi:
„Halló, þið eruð í felum
undir balanum". Svo hló
hann hátt.
Juan hélt niðri í sér
andanum og kíkti út.
Hann sá hvar Tio frændi
gekk niður veginn.
„Kibba, hann er far-
inn“, sagði hann og dró
andann léttara. „Þarna
skall hurð nærri hæl-
um".
Juan skreið fram úr
fylgsni sínu og dró geit-
ina á eftir sér. Þau fóru
nú aftur í skuggann und
ir stóra trénu.
„Ó“, andvarpaði Juan,
„ég er orðinn þreyttur á
þessum endalausa elt-
ingaleik. Við skulum
hvíla okkur, Kibba“.
Geitin þefaði vingjarn
lega að Juan og lagðist
síðan niður.
„Þetta er ágætt“, sagði
Juan, „við skulum hvíla
okkur bæði“.
Hann klappaði Kibbu
og dró andann djúpt.
Reykurinn liðaðist upp
úr eldhússtrompinum,
þar sem mamma hans
var að baka kökur. Juan
•horfði á hann mynda ým
iss konar furðuverur —
eftir smástund var hann
sofnaður!
Bang-bang.
Juan hrökk upp og
spratt á fætur. Þetta var
Mikael, vinur hans með
svörtu geitina sina. Mika
el sló á járnbút og svarta
geitin jarmaði hátt:
Ma-e-e.
„Þögn“, æpti Juan.
„Hræddum við þig, Ju
an?“ spurði Mikael hlæj
andi. „Seztu bara niður
og vertu rólegur".
„Þið hrædduð mig
ekkert", sagði Juan, „ég
var dauðhræddur fyrir.
Ég er feginn að þú komst
Mikael. Þú getur kannski
hjálpað mér með Tio
frænda. Þú veizt, að hann
er alveg vitlaus í nýtt
geitakjöt'*.
„Já“, svaraði Mikael.
„Tio frændi er alltaf
svangur. Hann stríðir
mér og svörtu geitinni
minni ,og hún skilur víst
hvað hann segir, því að
hún er dauðhrædd við
hann“.
„Já“, sagði Juan, „Tio
frændi er í raun og veru
alltaf svangur og þess
vegna er hann líklega
svona feitur. Juan þefaði
út í loftið, því að hann
fann lykt af baununum,
sem mamma hans var að
elda. Hann hugsaði sig
um augnablik og sagði
síðan við Mikael:
„Ég held næstum því
að mér hafi dottið gott
ráð í hug. En þú verður
að hjálpa mér“. Hann
benti niður eftir vegin-
um og sagði æstur:
„Sjáðu, þarna kemur
hann aftur. Þegar hann
kemur hingað verður þú
að tala við hann — en
þegar ég svo kalla á þig
átt þú að koma og hjálpa
mér".
„Já“, sagði MikaeL
Juan virti Tio frænda
fyrir sér, þar sem hann
kom gangandi í áttina að
þeim. Hann virtist vera í
góðu skapL Barðastóri
hatturinn slútti lltið eitt
yfir andlitið, og hann
brosti ánægjulega, svo
að skein í hvítar tenn-
urnar.
baunum og síðan setti
hann nokkrar kökur of-
an á.
„Mikael“, kallaði hann,
„komdu og hjálpaðu
mér“.
Mikael kom hlaupandi
og þeir hjálpuðust að
með að bera matinn út til
Tio frænda. Því næst sett
ust þeir niður og horfðu
á Tio frænda borða.
Juan leit varlega í
kringum sig og sá þá geit
urnar tvær kikja fram-
undan þvottabalanum.
Já, þetta voru gáfaðar
geitur!
Tio frændi borðaði all
an matinn og hallaði sér
síðan upp að trénu og
lyngdi aftur augunum.
„Yndælt“, sagði hann.
„Geiturnar hlupu í burtu
þegar þær sáu mig koma
— þær hafa lært að
hlaupa hratt“. Hann dró
hattbarðið niður fyrir
andlitið. „Ég held bara
að ég myndi ekki hafa
nokkra ánægju af því að
„Góðan daginn", sögðu
Juan og Mikael báðir í
einu.
„Já, þetta er reglulega
góður dagur“, sagði Tio
frændi og settist niður
hjá þeim. Ég hlakka til
að fá góðan mat“, sagði
hann og leit á drengina.
„Kannski að ég fái geita-
kjöt í dag“. Hann hló
hátt.
Juan kipptist við og
dró andann djúpt. Ráða-
gerð hans varð að heppn
asL Hann hljóp inn í hús
ið og út í eldhús, þar sem
hann lyfti lokinu af stór
um potti, með baunum í.
En sá ilmur! Hann sá að
mamma hans hafði líka
búið til fullt fat af kök-
borða geitakjöt af þess-
um geitum“.
„Hvað segirðu?" spurði
Juan ákafur. Hann vildi
fullvissa sig um að hon-
um hefði ekki misheyrzL
„Já“, sagði Tio frændi
— „eins og þið vitið eru
geiturnar alltaf á hlaup-
um. Það gerir vöðva
þeirra seiga og þar af leið
andi eru þær alveg óæt-
ar“.
Nokkrum .mínútum
síðar sofnaði Tio frændi
og hraut hástöfum!
Juan gaf Mikael merki
«m að hann skyldi fylgja
á eftir sér„ O'g þeir lædd-
ust inn í húsið. Þegar