Morgunblaðið - 26.10.1968, Síða 24

24
MORG-UNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 1968
mjög langt á staðinn, sem hafði
verið valinn fyrir kappreiðarnar.
Og þegar þangað kom, var allt
þar á ferð og flugi. Nokkur tjöld
höfðu verið reist, og einnig var
þarna sóRjald, sem áhorfendurn
ir gátu staðið undir. Fyrir utan
kaðlagirðingu voru allir íbúar
þorpsins búnir að koma sér fyr-
ir, og sátu þar nú og skröfuðu
saman, konurnar eins og svartir
bögglar og maeltu ekki orð af
vörum en úfnir krakkarnir með
hrafnvsörtu augun borfandi að
borðunum, þar sem matnum og
drykknum hafði verið komið fyr
ir. Abdul Hassein stjórnaði
öl'lu. Hann hafði íklæðst hinum
hefðbundna klæðnaði höfðingj-
ans, og allir Arabarnir um-
gengu&t hann með mikilli auð-
mýkt og kurteisi.
Móses lagðist á hnén og Jilf
steig af baki. Hún svipaðist um
eftir Söndru, en vinstúlka henn-
ar var hvergi sýnileg. Ameríku-
mennirnir tveir voru önnum
kafnir að taka kvikmynd að
allri dýrðinni, og taka upp á seg-
ulbönd. Jill settist skamfnt frá
þeim í skugganum, ásamt Davíð
og Hammond Barker, og var enn
að velta þvi fyrir sér. hvert
Sandra hpfði getað farið. Hún sá
Oliver í nokkurra skrefa fjar-
læeð að tala við frú Fallowman.
Svo kom Graham í iiós og gekk
tif beirra. og Enid Cater á eftir
honum. Hún var í þunnri guiri
blússu við anahisku reiðhuxturn-
ar sínar og með ieðuról í hendi.
sem hún sveiflaði eins og ósiálf-
rátt meðan hún horfði á hina
riddarana, sem voru sem óðast að
nálgast. Hún var kuidaleg og
hrokaleg á svipinn, of full fyrir-
litningar, en töfrandi um leið.
Abdul Hassain hleypti af
skammbyssunni sinni og áður en
bergmáfið af skotinu var þagn-
að, voru úlfaldarnir þotnir af
stað í einu rykskýi. Jill gat ekki
almennilega greint þá fyrr en
þeir voru komnir fyrir klettinn
við brautarendann og á heim-
leið aftur. En þá hreifst hún af
þessum afskaplega hraða. Það
var ótrúlegt, að þessi stirðlegu
dýr skýldu geta komizt svona
hratt áfram, svo að grönnu fæt-
urnir virtust varla snerta jörð-
ina og þeir næstum stukku frem
ur en hlupu. Allt í einu sá hún
að einn úlfaldinn var kominn
fram úr öllum hinum. Riddarinn
barði ákaft með svipunni, og Jill
varð ekkert hissa, þegar hún
þekkti Enid á hvítu buxunum og
einbeittu stellingunni.
Enid sigraði og ópin og öskr-
in gullu við og einnig var barið
í trumbur.
— Hún verður að vinna þrisvar
til þess að fá fyrstu verðlaunin,
útskýrði Davíð fyrir Ameríku-
mönnunum, sem voru að spyrja
hann. — En þá fær hún líka allt
lófaklappið.
— Ha? Hvað er það?
— Það eru bara heiðursverð-
laun ef svo mætti kafla. Allir
keppendurnir skipa sér í röð og
sigurvegarinn ríður fram með
allri fylkingunni. Það er eins-
könar heiðurssprettur.
Og Enid vann þrisvar. Jill gat
ekki annað en dáðzt að dugnaði
hennar og hugrekki ... Einu
sinni sá hún Enid slá til annars
úlfalda sem ætlaði að strjúkast
framhjá henni og furðaði sig á
því, að nokkur kona skyldi geta
verið svo grimm. Loksins fór En
id af baki og stóð hjá hópnum,
kafrjóð og ofurlítið móð. Annar
Ameríkumaðurinn tók að hrósa
henni, og var hávær.
— Þetta var svei mér vel gert,
ungfrú Cater. Það minnir mig
mest á kappreiðar, sem ég sá
einusinni í Texas.
Jill tók lítið eftir þessu. Hún
var enn óróleg út af Söndru, því
að nú var klukkan orðin meira
en tíu og hún hafði ekki séð
hana síðan klukkan hálfátta. Sól
in var þegar komin hátt á loft og
skein gulrauð- á himninum, en
þegar Enid væri búin með heið-
urshringinn sinn, væri kappreið
unum lokið og allir kæmu þjót-
andi til að fá sér eitthvað í
svanginn. Suliman ætlaði að sjá
um Arabana, ásamt aðstoðar-
mönnum sínum, en leiðangurs-
fólkið mundi aðeins fá sér að
drekka og ef til vill einhvern
lítinn bita. Síðan mundu allir
snúa aftur í tjaldstaðinn og Jill
mundi gefa þeim hádegisverð
þar. Sumir þeirra, svo sem pró-
fessorinn, mundu svo lesa með-
an hitinn væri mestur, en hinir
mundu annað hvort leggja sig
eða dunda við eitthvað fyrir
sjálfan sig eða þá bara skrafa
saman í rólegheitum.
Jill færði sig að borðinu sínu
í skugganum og bjóst til að fylla
glös með ís og ávaxtasafa og
taka fram samlokur úr loftþétt
um dósunum, sem þær voru
geymdar í til þess að verja þær
uppþornun. Það gæti gefið
henni tækifæri til að spyrja Oli
ver, hvar Sandra væri, um leið
og hún þjónaði honum.
Hann starði skilningslausum
augum á hana, þegar hún kom
ASKUR
suðurlandsbraut 14 sími 38550
með spurninguna. — Já, en ég
hélt að hún væri hjá þér Jill.
— Nei, ég skildí við hana i
tjaldstaðnum þar sem hún var
að hafa kjólaskipti um klukkan
hálfátta, og síðan hef ég ekki
séð hana.
Oliver sneri sér og gekk til
Grahams. Þeir töluðu eitthvað
saman og sneru síðan til Jill.
Svörtu augnabrýrnar á Graham
voru hnyklaðar. — Sagði hún
nokkuð, hvert hún ætlaði, Jill?
Hún hefði auðvitað ætlað að
fara á hestbaki, af því að hún
hefur svo mikla óbeit á úlföld-
um.
— Ég fór og gáði að henni áð-
ur en ég lagði af stað, en ég gat
hvergi héð hana. Svo að ég hélt
auðvitað, að hún væri þegar kom
in af stað, og því varð ég hissa,
þegar ég rakst ekki á hana
hérna.
— Er nokkur eftir í tjaldstaðn
um? spurði Oliver Graham. —
Aðrir en verðirnir, á ég við.
— Því býst ég ekki við. Próf
essorinn er lagður af stað þang-
að, en hann er rétt nýfarinn. Ég
held við ættum að fara þangað
sem allra fyrst, ef Sandra skyldi
hafa orðið fyrir einhverju slysi.
— Hún kynni að hafa það,
sagði Jill. — Henni hættir við
að fara óvarlega á hestbaki.
Kannski. . . . Nei, viljið þið bara
sjá! Þarna kemur hún á þeim
gráa, Guði sé lof fyrir það!
Mennirnir tveir gengú á móti
Jill varð að sinna skylduverk-
um sínum, því að nú var fólk-
ið tekið að safnast inn í tjald-
ið. Nokkru seinna fann hún, að
eggjasam’lokurnar höfðu þornað,
þrátt fyrir allar varúðarráðstaf
anir. Hún leit í kring um sig,
en nú voru engir tötraklæddir
krakkar neinsstaðar nærri. Þeir
voru auðvitað allir að háma í
sig sætindi og allskyns góðgæti
undir stjórn Suliman, sem Ab-
dul Hassain hafði skipað að
gefa þorpsbúum vel að borða,
engu síður en þjónustufólki leið
angursins. En Jill vissi eina
góða aðferð til að 'losna við sam-
lokurnar. Hún setti þær á pappa
disk og gekk þangað sem Móses
lá. Hann teygði úr langa háls-
inum, jafnskjótt sem hann sá
hana nálgast.
Jill dokaði þarna við stutta
stund, því að hún hafði aíltaf
gaman af að sjá Móses maula
og kingja. En svo fór hann allt
í einu að gerast órólegur, snörl
aði eins og hann væri hræddur
og krafsaði í sandinn. Jill sá,
að Enid Cater var þarna í að-
eins fárra skrefa fjarlægð og
Sandra með henni. Þær sneru
baki í Jill, en hún gat greini-
lega heyrt til þeirra enda
brýndu þær raustina.
— Þú vildir koma mér úr
vegi, var það ekki? sagði Sandra
ásakandi. — Þú varst afbrýði-
3m. Þú vildir geta ljómað frammi
fyrir honum Graham, án allrar
samkeppni. Svo að þú gafst mér
svefnmeðal í staðinn fyrir aspír-
ín. Jæja, þú varst nú ofklók og
hélzt að ég væri heimskari en
ég er. En ég tók einn skammt
og vissi þá strax að eitthvað
var í veginum.
— Ég hef enga hugmynd um,
hvað þú ert að búlla, hvæsti
Enid. — Ætli það sé ekki bara
eitt móðursýkiskastið þitt? Það
er algengt, að eyðimörkin hafi
trufiandi áhrif á fólk.
— Jæja, það er þá það, sem
gengur að þér, svaraði Sandra
snöggt. — Og það er hvimleið
ur sjúkdómur, sem gerir þig
arga út í hverja kvenpersónu,
sem er ekki jafngömul fjöllun-
um hérna og fjót ein og erfða-
syndin. Þú hefur ekki einusinni
vit til að skilja, að þú nærð
aldrei í karlmann með því móti.
Þú ert alltaf að kjafta eitthvað
um sálarfræði, en þekkir ekki
undirstöðuatriðin á því sviði.
Horfðu einhverntíma a'lmennilega
á siálfa þig, Enid Cater. Ég skal
bölva mér uppá. að þú verður
steinhissa á því. sem þú sérð.
Röddin í Söndru var ísköld
og nú vissi Jill vel, að hún var
orðin fokreið. Þá var hún vön
að segja óyfirveguð og meinleg
orð. til að erta andstæðinginn
og koma honm í uppnám. Jill
gekk til þeirra, án þess að vita
fyrir víst, hvað var að gerast,
en vonaði að geta skvett ein-
hverri olíu á öldurnar. Hún tók
Gólfdúkur — plast- vinyl og línólíum.
Postulíns-veggflísar — stærðir 714x15, 11x11 og 15x15.
Amerískar gólfflísar — Godd Year, Marbelló og Kentile.
Þýzkar gólfflísar — DLW.
Hollenzkur Fiesta dúkur — eldhúss- og baðgólfdúkur.
Málningarvörur — frá Hörpu hf., Málning hf. og Slipp-
fél. Rvíkur.
Teppi — ensk, þýzk, belgísk nylonteppi.
Fúgavarnarefni — Sólinum, Pinotex.
Silicone — úti — inni.
Veggdúkur — Somvyl, frönsk nýjung.
Vinyl veggfóður — br. 55 cm.
Veggfóður — br. 50 cm.