Morgunblaðið - 06.03.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. MARZ 196».
Reykjarstrókurinn liðaðist
upp frá reykháfum verk-
smiðjanna og bátarnir komu
hver á eftir öðrum til hafnar
með fullfermi af þessum smáa
fiski, sem hreinlega er mok-
að upp úr sjónum. Miðin á
mánudaginn voru nokkrar míl
ur frá Eyjum beint í áttina
að Landeyjasandi og þar voru
á mil'li 30 og 40 skip í þyrp-
ingu í rúmlega mílu fjarlægð
frá fjörunni.
Við afréðum að fá okkur
bát, sigla á miðin og fara
um borð i nokkur skip til þess
að fylgjast með athöfnum og
heyra hljóðið í mannskapnum.
Þá var að fá bátinn.
Einn útgerðarmaðurinn,
Birgi Steingrímsson 24 ára
var að koma á vakt í Fiski-
mjölsverksmiðjunni h.f. þegar
það tekur alltaf 5—6 klukku-
tíma“.
Rafn sagði, að þeir væru
komnir með 1650 tonn ai
loðnu, en hann var óhress
yfir rifrildinu í nótinni. „Það
er sárt“, sagði hann, „að sj'á
nótina rifna þegar fullt er af
loðnu og veðrið í lagi, en geta
þá ekkert gert annað en að
fara í iand“.
Við þágum kaffi .hjá Rafni
til þess að hleypa í okkur
volgru, en héldum síðan
áfraim ferð okkar á miðun-
um.
Við vorum að sigla þarna
innan um loðnubátana í tvo
klukkutíma og á þe:m tíma
voru skip ýmist að fara til
hafnar dekkhlaðinn eða koma
tóm á miðin, en til jafnaðar
voru þarna við Landeyja-
sandsfjöruna 25—30 sk.p.
Það var ótrúlegt að sjá all-
þiggja kaffi. Bragi setti vél-
ina á »Þrasa í gang og við
sigldum að næsta bát, sem var
Gjafar frá Vestmannaeyjum.
„Þið sækið illa að“ sagði
Rafn Kristjánsson skipstjóri,
þegar við komum til hans í
brúna. „Við vorum að sprengja
nótina kyrfilega".
Rafn sagði að þetta kast
hefði verið annað kastið í dag
og það hefði verið allt of mik-
fyrir dælun úr nótinni.
Árni sagði að sér rýndust
vera um 100 tonn í þessu
kasti eftir öllum merkjum að
dæma en þó væri aldrei hægt
að segja um þetta fyrr en eft-
að koma í kaffi“, var það
fyrsta sem við heyrðum frá
Gígjunni um leið og við rennd
um aftur með skutnum til
þess að ná hópmynd af sjó-
mönnum við blökkina. Þrasi
renndi bakborðsmegin að
Gígju, en þar var hlé og
„Við erum búnir að kasta
tvisvar áður í dag“ sagði Árni
„En við byrjuðum klukkan 11
fyrir hádegi. Við erum búnir
að fá 170 tonn á þessum 4
tímum fyrir utan þetta sem
við erum með á síðunni núna“
Árni sagði. að þeir væru
búnir að landa 2400 tonnum
af loðnu og hann var bjart-
sýnn á framha'dið.
Gígjan var um eina og
hálfa mílu frá fjörunni og
dýpið var 24 faðmar. Áður
en við fórum frá borði var
byrjað að dæla upp loðnunni
en Árni sagði að þeir væru
svona 20—25 mínútur að dæla
upp 100 tonnum af loðnu.
Strákarnir á dekkinu þurftu
aðeins að sjá um að rennslið
niður í lestirnar væri hindr-
unarlaust en 'loðnudælan sá um
Skipverjar á Örfirisey sitja að veizluborði.
Morgunblaðsmenn ferðnst um
loinumiðin
Hilmar kokkur með fjögur læri í ofninum.
við hittum hann að máli til
þess að fá kænu í ferðina á
miðin. Innan 30 mínútna var
fleytan Þrasi á leið út úr
Vesfcmannaeyjahöfn. Við utan
borðsmótorinn sat Bragi. Þeg
ar komið var fyrir Klettsnef-
ið var stefnan tekin inn á
Ál, en þar voru loðnu'bátarn-
ir. Það var aðeins farið að
kula þegar við lögðum af
stað og suðausturhimininn
hrannaðist upp óðfluga enda
hafði veðurspáin boðað suð-
austanátt með brælu.
Um 'ieið og komið er út fyr-
ir hafnargarða í Eyjum breið-
ir úthafið faðm sinn á móti
sæfarendum og útverðir Vest
mannaeyja í austri, Elliðaey
og Bjarnarey blasa við. Á
leiðinni inn á Á1 mætum við
þremur loðnubátum drekk-
hlöðrjum á leið til hafnar og
eftir u.þ.b. 40 mínútna sigl-
ingu sáum við möstur flot-
ans rísa eins og skóg úr haf-
inu. Sólin var horfin og vind
hrinur dóluðu öðru hvoru.
Sjórinn var byrjaður að ýf-
ast upp — það var að bræla,
en Þrasi flaug léttilega á
smávöxnum öldutopnum og qö
fluga nálguðumst við loðnu-
flotann sem var svo þétt að
varla hafa verið meira en 50
metrar á milli sumra skipa
þar sem verið var að háfa eða
dæla loðnunni um borð.
Við komum fyrst að Gígj-
unni RE 340 rétt í þann mund
sem þeir voru að byrja að
dæla úr nótinni. Áður en við
gengum um borð dóluðum við
nokkra hringi umhverfis bát-
inn og mynduðum í gríð og
erg.
„Helvíti eruð þið harðir á
Morgunb’aðinu, ætlið þið ekki
við stukkum um borð og héld
um rakleitt í brúna til þess
að hafa tál af kallinum, eins
og skipstjórinn heitir um
borð. Einn af yngri skipstjór-
unum, Árni Gíslason, var á
vængnum og fylgdist með
hvernig strákarnir gerðu klárt
að þeyta loðnunni beint úr
nótinni í sérstaka rennu sem
beindi iðandi kösinni að op-
unum í lestina. Þeir voru
hressir strákarnir, enda var
aflinn góður.
Við kvöddum en töldum
okkur ekki hafa tíma til að
an þennan flota á litlu svæði
í jafn mikiluim önnum. Skip
við skip og nót við nót og
spriklandi lioðnan stóð í bun-
um inn á þilför bátanna. Sjór
inn var dökkbrúnn af vað-
Framhald á bls. 17
ið í nótinni, en hann bjóst við
að geta náð um 70 tonnum úr
kastinu. Þeir höfðu fengið 20
tonn úr fyrsta kastinu. „Svo
er ekkert annað að gera en
að fara í land og láta gera við
nót:na“, hélt Rafn álfram, „og
■ zZgto&sM

Skammt frá eru fleiri bátar að veiðum. — Ljósmyndirnar tók Sigurgeir Jónasuon,
Háfað úr nót í „Gjafar'

1f & | M m J