Morgunblaðið - 16.07.1969, Side 11

MOHGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. JÚLÍ 1066
Þorvatdui’. fielgason:
VÍNAR8REF
löikáð. fo®stá®citwi taetraur atfitajff sam rayniir imeð fiáilmlkenndiuim
mieð affljt sábt fiólk — nenm bt'ögiðmm að fá son sitnin úr fclóim
Ágúst — ávarpaj:- gestiiraa og atiha.fniall'ífsinis (og dóttuir ínska
þtíttofr þeim ifyrrr að hwfia taoim--
i® að 33 á þetta og aagásit; vwma
Á MBÐAN að Gustaiv ECusatk
er að kastia nekuntuim yifiir 3eán-
nstu iieitfuiniuim aif lýðraeðis-
komimiúniisrnainiuim í TéWtósðtó-
vakíu og bramimir sovéztoair
hems\raldBSt»fir«u Lykst óbritgð-
Rt uim þetta lainid og vtomleysið
og mppgjöffin ruær atf.tur tiölöuim
á fófitimiu. seim í lamdfrnu býr —
á m eðan þeasir ótaignasifliagu at-
burðir ertu að geraSt fáum viB,
sem emwn @kki nema örékaimm.t
firá, gaimt þaB.lamgt fná, að geíJja
má að þair Skifljd beimia. að
vierða aðnjotiainidi litilfliair aeviiin-
týralngrar dæmrisöigru. sem kemn-
ut úr þe=Eiu ðhaimimgj leaimia
landii. Dæmdsaigan er í bún-inigii
.g®miainfeifes ag heiitir ,.Ágúst
Ágúst, Ágúet.“ bað er Mifcjg uim
hr mgfieiikamieniniingiu á íslainidi
Qg þess vegna naasðsynlegt að
slkýra þennian titiil. Trúðiuihmn,
þessi kjánalegá kaill i aTMof stór-
'Uim sfeóm og ailltaf víðum bux-
uim, í kjðljaikka með pipulhatí!
og mjaúUhrvítt andiít og srinrt
raufct nef, sem er liðuT í 'hvenri
hrtagleitoaeýnfaigu. er kaillaðiuir
Ágúst. Af bverj u veit ég afcki.
Og leferritdð bar sem sé fiutllian
tiltál sflífcnar þersómu, naifn efitir-
nafn og attvinmiu: Ágúst Ágúst,
Ágúst.
Höfiumduriinin, Paivel Kofttoiut,
læfcur eftáT’fara*rdi orð fylgja
ver'kiniu: Ég ætlalði að skrifia
ganMsnteilk i*m óságranfteik
draiums manmíiiins. BSa ef táfl viifl
fnefcar gamanileik uim þá stað-
reynid, að sfcór og ófa'ks-aður
draumiur verður eklki eyðilagð-
ur nemia samntímis þeim sem
dreymdii htasim. t»ettia áfcti að
verða trúðleg d'ænrisiaiga um ör-
lög ihéns skapandi masims. Ég
gait ekki séð fyrjr, alð það vrði
dæmiiisaiga um öi’lög lainids méms
og flofcks. í sennu@tiu leiðftjeir-
iniguínoi' í vertlöm segdr, aið ekki
eiigí a@ vera tamigur né tefcur
eftir a.f ,,Ágú:stuiniuim“. þ. e.
trúðuiniuim. Tifl allrar hamii'nigjiu
er þetta aíðefes leiðbeim'imig fyr-
ir leifcstjóra og leilkandiuir. Á
hrinigflleikvaimginlim og í Mfinu
eru „Ágúsfiarnér" ódauðfliegir.
Deyj þeir, rísa þeiiir óðar afifcur
uipip frá diaiuðum. Þetfca er etaki
svo l'ítifl von, líka fyrÍT það. sem
fyrir rortkknu var kiaillalð ..V'orið
í Prag“.“
Undiirtíitiill verlkeiros er H'ring-
leikasýnimg. Og það er aílveg
rétt, á leiksviðiinu í „Akadiemie-
fcheater", sem er litla sivið þjóð-
lieilkhúss Ausfcurríkis, er hriing-
leikvaingiur og fyrir ofam hann
og attt uim 'kring er afllt þefcfca
samia og gefuir að líta í
Ihirimgleikaitj'aldliniu. Leiksýninig-
in hefst lika eáros og hrirogleifca-
sýniing. FV>rstjórinm, leikimn atf
Fred Liewelbr, kynmÍT sitt fólk,
þar á mieð'al trúðinm Ágúslt. Nú
er þefctia s»aimit leiksiýning en
ékki hrimgflieilka'sým'nig svo böf-
umd'urimtn lagar tímainn og at-
burðima í ihendlí sér etftir þörf-
um ver'ksins en eklki þess sem
vilð köllum raumiverufleika. —
Stuindiuim er hrinigleilkasýning,
sfcuinduim atíburðaráis', siem kem-
uir henrai nxjög lítið við. Ágúst,
leikinn atf Josetf Meimrad, á eiroa
heiifca ósk í brjósiti síniu. Hairan
laingar till að verða forstjóri
hiiingllieiilkaihúss og fá að sýna
átta hvíta gæðinga leilka liis’ti'i'
sínar. Þetta ©r hanxs Stóra ósk
í Mfiinu, Haron spyr fiorstj órainrn
hvort baon geti ekki orðið for-
Stjóiri og sýmt hvítu hestana. Jú,
hamn getur það, ef hanm aðeiná
uipptfyllir þrjú Skiflyrði. Það
fynsta er að haifa nafinspjald
með mafmi; etftiir'nafini og at-
vironiu. Trúðurinin er elkki lengi
að finma það, það er síðain í
dagatailinu iroeð fynsta, öðrum
og þriðjta ágúst. Þar með er
fyrsta Skilyrðiinu fiulöniæigt. —
Anmað sflúlyrðið er a® Ágúst
eágnist fjiölSkyldiu, íkoinu og
bam. Homuim er nú ekki aftveig
ljóst til hvens það er og aills
ekki 'h vemig bamm á að faina að
þwí, en fiorstjórimm twkuir aif hon-
um ómialkið og fiininur brúðku
sem sr mjög lílk 'heroum,, í
trúðsibúiniingi. hvit i framam imeð
raufct nef. Ágúgt venður mjjöig
hrifin atf hienni aig fironst húm
afsktaiplega sæt og áður en varú'
er brúlan ekkj lenigiur brúða
'hieldluir lifámida koraa,. sem hieitár
Luiu, leafloiin atf Inge Konmadi.
Hvorki fierstjóminin rté fjósa-
meistarinti Skáflja nieifct í því
hvennig það gat gestat. Bn niú
varofiair barndð. Ágúst hefur litla
huigmynd uim hvemag þau
verða táfl hamm spyr gaimsfcaoefis-
nwirn iároa að því, þeir getfa
horoum ýms svör, em tenium
skiflst saarot að rúm sé mjög
þýðimigaiiimókM þáttur í tálloomiu
barmsiins. Hamm heimrtair að fiör-
stjóriron láítá komia með rúm.
í»að er komið með rúmið. Ágúst
seat uipp í þalð oig leggur hönid
umdir klinin og huigsar stítft, frú-
in Luilu genigUr uim á mieðan
og skiliuir eklki hvað miaður
hennar er að gera. En viiti
menn, þegar hiainm hættir að
huigsa og lyftár upp saengiinmii,
þá er þar komiinm nýT Ágúst,
bvítur í fraiman m'eð raiutt nef
og rauðan hárlofck upp úr
miðiiuim skaflftam'um eins og frú
Ágúat, Him einfeldininigslega trú
á draiimimin virðist sigr-a alfta
erfiðlieifca. En nú er síðasta
Skilyrðii florstjórans eftir. hanm
ssgir Ágúst, að til þess að verða
forsfijóri .verði hiainm að eiiga
hringlekarfyrirtíeki, haron geti
jú fiengið hrjngleifcafyrirtækið
keypt, em það koisti hieil ósköp
af peninguim. Og auðvitað á
Ágúsit engin ósfcöp atf penirog-
um. Bn Ágústfjölisfcyldain bekur
sig samiam og fcemiur uipp happ-
dirætti og ekki líður á lömigu, þá
eiga þau lí'ka heifl ósköp aif pen-
iingum og geta keypt hTÍrog-
ieilkatfyTÍmtæfkið. En eiiga kjároar
einis- og Ágúst áð fiá að verða
fiorstjcVrar? Fj (Vsaimei’sta rarinm
er afldellis hissa á léttiyndli for-
stjórams. En forstjórinn þekkir
sitt fóik, eiinfieldinim og trúiin á
draiuimiinm bafiur gert Ágiúst þesis
umlkominn að yfirstíga aUa erf-
iðleilka fram að þessiu, en gefcur
ekki sú samia eintfeldnd og trú
fenigið hann till að sjá ekki í
réttu Ijósi það stam er í brimig-
uim hanin? Jú, og í stað þess að
opna hvítiu hesfcunuim leið in;n
á hriingleilkvangimin, þá læifiuT
forstjórinn sftá uipp stóna hring-
búrinu, sem notað er við sýn-
irogair á ránidýrumium, og inni i
búrdmu er ölft Ágústfjöisfcyldian,
Ágúst, með sviipuma í hendi til-
búinn að mæfca draumi sínum í
líki átta hrvítra gæðtaga. Viöi-
dýrim öskra, þeim ar opnuð leið
inn í búrið, dljöfullegur hávaði
og læti og myrkur eimis og þeg-
ar fliugvélamar lenfcu og spúðu
Skri'ðd'rek'urnuim, sem tróð'U ndð-
ur drauim inn 21. ágúisit.
Þegar það birtir afftflr á svið-
inu er ekkert eflfiir atf Ágiúsit-
uiniuim. Hringleikasýniinguroni er
að aiBir eigS bjarfia. leið irom íí
frarofcBíðiraa. með háðsiegit bnos
á wör.
Þefifia esr karonsl^ eflflká máög:
merikfflegt lieikrjt í sjáMu sér og
þnáiðumiían, sáumdiuim þumraus:, e*t
bœði war það; að það var iroieiaJai
em baira það sjáfllfit og svo lífea
hifit að það var Jei&niS æf be2Jbu,
kröftuim, sem þefcfca tfyrirfiækd á
völ: á, JiosBtf Meiranad getur teiJE-
ið hjai'iiafttreimain eÍMÍtekteiénig
þairmáig. að- ökflci hejniist eisBi;
faftúkur tónm í aflflri hiarois ræðtu.
Inge Konmadd skmLaði lika sínu
hJlufcvwftá á samna gBeðaisviðL Og
aó mjúlki og þægiieigi em um
leiS harði otg kadjdi Fnad
Liiewdha- sýndá í htaffiveiflm ffer-
stjiórarog aflflt sem þumfiti fiil
hiver maður SkáM'i hvaða víaai
var 'kveðlki þac.
Sýrnmgán var lítrík ag
gkemimtíl'eig ag uaro leið átalkain-
leg:
★
Á sýniragaráæfchm þeasa
saana teiltaiúas er ainraað hiuig-
taekt verok úr aflfltt. aranarri áfcfi:
Bugeme O’Nieiú: „More Sfiajfcefly
Mánsáeros" þýfcki tilfciflflánin, þýdtíh
ut ei-: „AJlui verafldar aiu@uœ.“
Þetfca, leifcrit fcu vera seimxsta
noftafcuun vegánn Erágentginta venk
ið, sem faintn«t í skrirflborÖB-
gkaíufifiuim gfcáldstas eftSr að það
dló. Það er hitetd af stónri teik-
rittíasanjBtæðiu. sem OfNaiUl emfc-
iat ekíki afldiuir til að ljiilkai viði
UiKMrTÍtuðuim er leikrifcið. sem
kemu.r á uiwfetin þessu. ,.A
Tóuifflh otf a Föat“ kuinmugt, eni
það tfiaJJaöi um Metedy mBljón;,
konu hans, ag dófctma-, Sönu: Maii-
c*dý. þar komiu lka Sjanxw! Hkr-
fiord: og roióðSr hiains Bebera
HairEord vi@ sögHj.
í þetfca sinra eru . Mieftodý-
Sebastian Fischer
í hlutverki Símonar Harford.
hjóin horfin aif sviðirou ag Har-
ford fjölgkyldain ásamtf tengdia-
dótoburironi, nú fni Söru Har-
ford á leikiran.
Debora Harford, leilkin atf
Paiuftu Wessely, er Skapbörð og
ákveðin bona, sem leit niðuir á
mianntain sánin veigna þess að
bainin var kauipsýsluanaiðuir og
ekkert anniað. Hún eignialðislt
mieð hionuim tvo sonu, Siimian,
seim er mjög afnilegur kiaiuip-
sýsluimiaðuir og Joei, sem er
góðuir bókarL
Simion, leikinn af Sefbastiain
Fisaher, dreymdi skáldadraumia
þegiar haniri var urogl'iingur og
ætlaði að skritfa bók, sem átti
að breyta þjóðslkipullagfaiu og
færa mönrouinuim réttlátt þjóð-
félag, paradís á jörðu. Þetta
fanimst Debónu miömmiu hains
mikið til u,m og hrón vildii eródi-
lega að hann yrði skáld og sipá-
maður og frelsaði beimiinn und-
an óréttlætirou. Henind fininst
ltið til bókarans koma.
Vegina ósamllyndlis við föður
sinin hefur Siimton yfirgefið Har-
ford-fyrÍTtæhið og refbur nú
verzluro á eiigin spýtur og hiagn-
azt vel. Leikritið hefst á því
að Debóra er komdn til tmóits
við son siron Símion fyriir litain
eiríhvem bjállkakofa, en í þeim
kotfia ætíiaði Simon að dkritfa
bófltina miiíklu. Við kynmumist
yfiirspenntri fullorðinni konu,
knæpuieiigandans, þeinri bölv-
uðu drgesu hanini Söru Mieftodiy)
inin á aiuðharveig spámaimnsiirosi.
Símion búinn að bremna því
sem tifl var af h'arodritíiniu og
þykir igamiam að græða peöiróga.
Við llát fiöður hains, en hann
kemiUT ékfci við sögiu í ieikrit-
inu, kamiur það í Jjós að Hair-
ford gamfli hetfur stuindað 3pá-
kaupmennisku og tfyrirtæfldð
ramfbar á barmd gj'aldlþrQts. í
enfðasikirá siironá kveður hainn
svo á, að það akiui; reynt að £á
Símon tiifl að talka við fyrirtæk-
inu gegn því að 'haron fiái Har-
fiordviifliuiroa tifl að búa í. Dðbona
og Joel gena sér fiör til Síimonis
og Söru, karflmieniniirtniir tala
sarnan séT. það fiáuim við ékki
að s(jiá né 'heyra, og konlu'mar
taia samian sér og að því fáum
við að vera vi'tíni. Delbóra ætlair
að bynja nýtt líf, tón vill,
(þ.e. þykist vilja) vera vinlkioina
tengdiadó'títuir stainar og ætflar að
elöka baTTiabömiin sin og gæt®
þeiirra, tiadca þátt í lítfi þeiima,
búa hjá þeitm í Hartfordiviilluinni
o. s. frv. Símon tekur boðdmiu.
Paula Wessely
í hlutverki Debóru.
Og niú hefst hin _ grimmile'ga
barátta sem ©r 'aláalefmd leilk-
ritsfas.
Debóna Hanfiord befiur' laigt
uinidiir sflig Söru og bömám og
allt húsið. Tanigdamóðir og
tenigdadó'fctíir eru inniilljeigluist'U
vimikonur (á yfirborðiiniu) og
Sknon er orðimm áveikamfain
gestiur í tósi síniu. Hanm sér
móður sína alfls sfcaðar, hún er
kiomiin inn í kanuina hans, ékki
einu sinmii í gvetfmlherfber'giinu er
hann átóílítiur fyrir þessum
Skiuigga, sem hvífldr yfiir ölhi
hÚB'ÍU.
Fyrihtíælkið blómigast, hainn er
raiskuinmar'lauis og ófyrtaleittain
fjáratfla- og kauipsýslumiaður, en
óvellbominm gesfcur á síniu heim-
ili. Hanm snýst tifl vármar ag
ákveðrór að breyta gkiipuilaigtau.
Hanm gierir korouina sína að
einlbarifcara sínium og laigsmiey í
gkrifstofuinroi. Að laumuim fær
hrón 'hluibabráf í fynirbæfkfinu.
Debóra má eflcíki lerogur sjá
bönnim, em Simon toeimsaðkir
haroa í garð vilíunmar. í þeim
hiutig garðsiros er litíið hús, sem
hún dvafldiist í efltár að maður-
inn henmiair dó og állir héflidu að
húm væri orðin alsturl'uð. Á
kvöldin sitja þau niú hvert um
siig í stetuistioiiuininii ag taflast
eklki við. O’Neiifl beitir samia
'bnaigði ag hann bsifcti í Strange
Infceriuide,“ að láta pensónurnar
Öuigsia upphátt. Þaunig gefcúr
Ihanin aflhjúipað það sem e,r uind-
ir leiik'num. Debóra vBfl fá som
stan afltur, viflfl fá .hamn alveg
ag iiosa hiaron úr hieimi efnis-
Ihiyiggjiu og auðs. Sara eiskar
bann og yM hafia hanin fyrir
sig; em henni er í raiuntand sama
þó að hainn skrilfaði í staðtan
fyrir áð græða penfaiga.
Simioni er farið að dtvöljast
lengur í garðinuim hjá mömmiu
sinmd á morgnaina á lieiðimmi í
vflmmiuroa ag Satra hietfur gegnit
mialbaskyldum sínum í ðkritfstotf-
uroni atf það mikiuim diuignaði að
hiún er arðin stærsfcí 'h/lultlhiafinm
í fyrirtaðktaiu en Síimianá hieiflur
efkfki teíkizt að verða húsbómidi
á símiu heim'ili.
LokaaitTÍði leiksins er sein-
aisfca stig bairáttíu 'bvemmia'r.mia vm
Símomi. Þær kornast það laingt
iroeð 'hanm, að hann jaðirar við
sburflium, en það er Delbóra, sem
verðlur að gefa eftir, „írslka
dræsan" er sró sterkaista aff þeém
öilum og hienroi telkst að hrífa
mianm sijfnm till bafka, en Defbóra
gerogur jinn í garðfhiúsið, inm í
miýrikur. geðvefcænmar.
Næsta verfk átti að véra um
þau 'hjóroiro, Símon ag Söru á
Mtum búgarði úti í'svedt.
Ég véiit efkkj hvorfc O’NIeiflll
hefiur vérið búinm að garoga afl-
veig frá þeissu vedki eða hivort
aðrir hiafa kornáð þvi samiam úr
dirögium stoáldstas. Byggiinigiim er
sturodium dálítið ber og auigljós.
En maður á ekíki að vera að
segjia eiltitíhvað um það sem
maðiur efkfki veit neifct um.
Þetta er mjög viðkvæimit leilk-
fhiúsverfk, sem kretfst mjög miá-
Ikvæmtrar og 'grumdaðnar lleifk-
stjórnar. Hver setrotag verðrór
að vera siögð í rétfcum tóm, í tóm,
sem segir karonáki allt anmað en
orðin eða milkl'u mietaa. Hverfc
atriði verðiur að vera stetam í
býggtagu, sem gýniir ötóbur að
Lolkum persórouroa heifla. Þvd
mliður verðiur ekki saigt að
þessu mar'ki ’haifi verið 'nóð og
það sizt í stærsta hfllufcverktau,
hliult'venki Debóru Hainfard, —
Fauiia Wessely er góð ieikkania
og er 'búim að vena það í 35 ér,
en hún er fyrst oig firemwt
tastíruirraenfc, hljóðfæri, milkið dg
stónt, sem ákitlar elkki séniu,
niamia rétít sé farið mieð það,
Persóman í túikuin henmair (og
lei!kstjáraniS Genhard Kltagero-
’berg) vanð að uipplkasti að
persómu, ekki heiisteyptri per-
sónu. Sumir drætítir vanu aflflfcotf
sterikir, aðrir af veikir, siuma
vamtBði aiiveig. Sebasfciiam Fiiscfh-
er toornst mjög nálaagt SómioróL
Lofiha Ledil gatf mjög slkýra oig
trróieiga mynd af Sönu, Það var
auigsýniflegt að hiún var sterlk-
ust atf þeirn.
Sflæmfc að Pankinssanssj'úk-
dómiurinm slkyldi hindira slkólidið
í að ijróka við þessa samsfcæðu,
Hún toefði getað orðið eitfc atf
ömidvegis verkunum í ieiStóbóík-
mennfcum toeimstas. En það er
veiflc 1x811X8 víst tovort sem er. *
RITSTJÓRN • PRENTSMIÐJA
AFGR EIÐSLA • SKRIFSTOFA
5ÍMI 1D*100
Oskum eftir
að ráða trésmiði til uppsetningar á gluggaveggjum og
fleiri starfa.
GLUGGASMIÐJAN, Síðumúla 12.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var f 13 , 15. og 18. tölublaði Lögbirtingablaðsins
1969 á Þinghólsbraut 41, efri hæð, þinglýstri eign Brynju Axels
dóttur, fer fram á eigninni sjálfri mánudaginn 21 júll 1969
kl. 16.
Bæjartógetinn í Kópavogi.