Morgunblaðið - 16.07.1969, Blaðsíða 28

Í8
MORGWNBLAÐIÐ, MÍÐVTK.UÐAGUR 1«. JÚU lMfr >*•
myndi eftir einhverju. •— Ég hef
nú aamt reynt það. Ég reyndi
«ð hitta hurð á fimmtán feta
færi. Kom ekki naerri hemni.
Strætin voru nú tekin að
þrengjaist og sum þeirra voru
ateinlögð. Óþefurinn frá fulluim
rualatuOTnum og rotnandi ávöxt-
um banst að þeim með nætur-
golumni. Geit krönglaði og tveir
aanar tóku undir við hana ein-
radda og gerðu gys að henim.
Lýsing var þarna sama sem enig-
in og Porat þurfti að taka
hverja beygju varlega, og ljósin
hjá horaum akinu á sofandi fólk
í húsadyrum. Báðum mönnunum
fannst sem einhver hefði auga
með þeim, en þeir voru enn ekki
komnir inn í Mediraa.
— Þetta er hálf-draugalegt,
sagði Pönt, — Skrítið, að rikur
maður skuii vilja búa hérna.
— Við erum nú efcki komnir
eran. Nú var allt upp í móti og
fátækrahverfin tekin að strjál-
ast, en þá komu þeir á bugðótt,
steinlagt stræti, þar sem öðru
megin var óbyggt, en hinum
megin, hvítkalkaður múr.
— Eiruhvers staðar hand-
an við þennan múr hlýtur borg-
armúriran í Mediraa að vera.
Gættu nú vel að.
Stórt jámlhlið sást eins og
svart skarð í múrraum og Pont
ók fram hjá því og að jaðrinum
á óbyggða svæðirau, áður en
toanih stanzaði.
f>eir stigu út, en til þess að
gera ekki hávaða, lokuðu þeir
ekki dy-runum á bílnum aimeram-
lega og síðan læddust þeir yfir
steinlagða vegiran. Þeir gægðust
gegin um hliðið og gátu séð mál-
arstíg fyrir iraraan það, sem lá
gegn um hitabeltisgiróður. En
tunglið, sem var minnkandi,
gerði þeim lítið gagn, og þeir sáu
ekkert hús þarna.
— Hvað nú? Þetta hús er sjálf
sagt allt umlukið rafmagmsvír-
um.
— Ekki þarf það að vera. Þess
ir múhameðsmenm bera mikla
virðingu fyrir auðnium, eins og
þeir þekkja hanm. Simá þjófraað
fremja þeir, vitamlega, en svo er
líka stór þjófnaður . . . Porat
yppti öxlum. — Það er húsið
sjálft, sem við þurfum að athuga.
— Þá skulum við gera það,
sem beiraast liggur við. Tucker
tók að klifra upp hliðgrindina.
— Þetta hef ég éfcki gért síðan
ég var krakki.
Hliðið var nú ekki sérlega að-
gengilegt, en úr þvi hanm var
lagður af stað og Pont að horfa
á hamin, varð þetta homium kapps-
mál og hanm famm einhverja
bairnalega ánægju af að sýna, að
hann gæti þetta vel. Þegar upp
kom, lenti hanm sem snöggvast
í raokkrum varadiræðum rraeð
broddana, sem voru kænlega
faldiir, en loks koonst hanm þó
yfir og var komimm af stað nið-
ur hiinium megin, og gætti þess
vel, að atökkva ekki niður á
mölina.
Það er óhugsaradi að ganga
hljóðlaust á möl, hversu varlega
sem að er farið. Þeir fóru því
N.
33
fljótlega út af mölinmi og inn í
þéttu rumiraaraa. En jafnvel þar
tók ekki betra við, því að brodd
arrair á kaktusuraum stungu þá
og héldu aftur af þeirn, svo að
þeir urðu að stanza, sveittir og
áhyggjufullir út af hávaðaraum,
seim þeir gerðu, sem var ékki
mikill að visu, en barst furðu-
lega í hljóðbæru næfurloftiraiu.
Þeir yrðu að reyraa að fylgja
bmaufirani, en hún hvarf stund-
um fyrir laufinu á trjánum og
nuinmamuim. Lítið var um mætur-
hljóð, nema það, sem þeir gáfu
fró sér sjálfir, helzt voru það
einhver skordýr, sem nufu miæt-
uhkyrrðiraa. Þeir voru þarma að-
skotadýr og urðu þess æ betur-
varir með hverju Skrefi, sem
þeim miðaði áfram. Loks kom
húsið í ljós, geysistórt og ljós-
leitt, líkast einhverri höll í ævin
týrum . . .
Nú Skriðu þeir riaumverulega
áfram, kengbognir, hægt og af-
skaplega varlega. Tuöker hafði
ekki verið svona inmanbrjósts,
síðan á henmenmistoudögum sin-
uim í fenjaskógunum í Maiaja-
löndum, en þá var hanm baira
vel vopnaður. Um seinan tók
hann að gera sér ljóst, að þessi
för þeirra var alltof auðveld
— þarna voru ekki eirau sinmi
varðhundar.
Hótel Akranes
Sími 93-2020.
Akurnesingur — ferðnfólk
Hef tekið við rekstri Hótel Akraness og býður yðiur eftirfarandi:
Gistingu — kaffiteríu — kertasal —
danssal — fundasali — ráðstefnuaðstöðu.
Ték menn I fast faaði. — Sendi út um bæ og sveitir.
Verið velkomin.
ÓLI JÓN ÓLASON
(Áður Skíðaskálanum Hveradölum).
merki sem hægt er
að treysta við alla
vélritun.
81
KOLOKFILM
kalkipappír — smitar ekki
— hreinar hendur — hrein
afrit — hrein frumrit.
KOLOK
PLASTIC FILM
leturborðar fyrir IBM 8 mm.
og IBM kúluvél 14,3 mm.
KOLOK SILKI-
NÆLON-SUPER-
FINE
leturborðar fyrir allar teg-
undir rit- og reiknivéla.
KOLOK
ávaiit í bezta verði og
gæðaflokki.

■ ■
AGNAR K. HREINSSON
UMBOÐS- OG HEILDVERZLUN
PÓSTHÓLF 654 - SÍMI 16382 - BANKASTRÆTI 10>
Runnunum lauk, eitthvað fimm
tíu skref frá húsinu sjálfu, Svo
tók við flöt með horðu, þurru
grasi og breiðar tröppur ,sem
lágu upp á hjalla framan við
húsið. Hvergi var ljós að sjá.
Þarna gnæfðu tveir stólpar
með dúfnahúsum á og lágt kurr
barst að eyrum þeirra með-
an þeir biðu. Sjálft stóð húsið
á miðjurn grasblettinum og
hvergi hægt að komast að því
óséður. Sætur blómaiimtm barst
að vituim þeirra. Allt í einu
heyrðist vængjatak hundraða
smáfugla og þeir hrukku við og
flýttu sér aftur inn í runnana.
Þeir höfðu ekki tekið eftir því
fyrr, en heljanstórt fuglabúr úr
þéttriðnu neti virtist hanga
þarna uppi yfir grasblettinum,
rétt við runnana, á ská frá hús-
inu. Þeir stóðu grafkyrrir og smá
samán hættu fuglarnir að flögra,
en hávaðiinn lét í eyrium þeirra
eins og þrumur. Enn var húsið
ljóslaust og dimmt.
Tucker hvíslaði: — Nú eru
ekki nema tvær klukkustundir
þangað til bjart er orðið.
Þeir læddust yfir grasblettinn,
keragbogimr. Nú var um að gera
að láta ekki heyrast til sín og
það tókst þeim. Fuglarnir gerðu
nú heldur engan hávaða.
Þarna var hver glugginn við
annan, út að svölunum, og auk
þess tvennar gluggadyr. Þær
voru auðvitað læstar og Tucker
fór nú að veTba því fyrir sér,
hvaða erindi þeir gætu eiginlega
átt þarna.
Við endann á hjallanum fyrir
framan gluggana ,lá snúinn stigi
upp á svalirnar fyrir ofan
Þarraa var ekkert til fyrirstöðu
og það gerði þá ennþá varkár-
ari en þeir hefðu verið, ef ein-
hver hindrun hefði verið á vegi
þeirra. Svalirnar lágu eftir endi-
lönigum húsveggnuim, en ekki
kring um húsið. Þrátt fyriir dimm
una, gátu þeir greint steinmynd-
irnar í gólfinu, en á því stóðu
með nokkru millibili ker með
einhverjum arabiskum jurtum og
runnum. Allar dyr og allir glugg
ar voru með hlerum fyrir.
Þeir læddust áfram og athug-
uðu alla igluggaina. Flestir
gluggahlerarnir voru með venju-
legum læisngum, sem var læst
innan frá. Það gat verið sama,
hvar þeir byrjuðu. Tucker s á
Pont tafca upp lykla og fynri
forvitni hans um manninn, vakn-
aði aftur. Af þvi hvernig Pont
bar sig til, með eyrað við glugga
hleranin, réð haran, að þetta væri
ekki í fyrsta sinn, sem hann
fengist við eitthvað þessu líkt.
Smellurinn, sem kom, var dauf-
ur en vel mátti heyra hann. Þeir
flöttiu sig út við vegginm og
héldu niðiri í sér amdainuim. En
ekkert skeði .
Pont sraeri hurðarlásnum vair-
lega og dró síðan út báðar buirð-
irnar í einu. Þegar þær voru
opnar, flöttu þeir félagar sig aft-
ur upp að veggnum, bak við
hlerana. Tucker sá strax, hvað
hann gæti gert, en hugsaði sér,
að kunnáttumaðurinn mundi gera
það betur. Pont dró upp sjálf-
skeiðumg. Haixn statok blaðinu í
rifuna milli hurðanna og lyfti
hægt og hægt læsingarjárninu,
þangað til það losnaði af hinni
huirðiirani, ýtti hlerarauim hálfan
þumlung og lét svo járnið síga
niður aftur. Þegar það var kom-
ið alveg niður, renndi hann
fingruim gegn um rifuma og lét
járnið síga alla leið í lóðrétta
stellingu, svo að ekki skrölti í
því. Tucker, sem hafði snemma
lært að treyista enigum nema sjálf
um sér, svitnaði meðan hann beið
eftir þessu.
Þeir opnuðu nú sinn hlerann
hvor og dimmt herbergi opnað-
ist fyrir augum þeirra.
vm.
Það fyrsta, sem mætti augum
þeirra var poki úr flugnaneti,
sem hékk úr snaga í loftinu, lík-
astur þokukenndum geisla. En
smám saman grilltu þeir betur
það, sem þarna var inni í stóru
stofunmi og sáu af húsbúnaðin-
um, að þetta hlaut að vera
heimili einhvers heldri manns.
Þarna var líka steintíglagólf og
ábreiðuirnar, sem voru á því hér
og hvar, voru sjálfsagt af vönd-
uðustu túnisiskri gerð.
Þeir höfðu gengið hljóðlega
inn. Þeir nálguðust netið, en
þeir botnuðu ekki almennilega í
þessu neti, sem virtist vera of-
aukið þar eð almennt er vitað,
að ströndin þarna er laus við
mýflugur.
Þeir geragu sánn hvoru megin
við netið og reyndu árangurs-
laust að gægjast gegn um það,
en sáu ekki hvor annan. Tucker
sýndist eitthvað hvítt liggja í
rúminu, en gat ekki grein það
frekar í myrkrinu. Hann vissi,
að Pont hafði á sér vasaljós, en
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þér verður óliemju mikið ágengt í dag, ef þú aðeins nýtur líðandi
stundar.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þú átt ekki að byrja á nýju verki í dag, en mátt gera livað annað,
sem þig lystir.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Reyndu að finna þér aðra stefnu, því að þér finnst þú vera kominn
í sjálfheldu. Haltu ekki kyrru fyrir.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Reyndu að starfa vel með öðrum, en hafðu ekki hátt um fiað.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
í dag skaltu sigla á persónutöfrunum, og þér verður ríkulega launað.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Það borgar sig að vinna vel, þótt allt sé kyrlátt.
Vogin, 23. september — 22. október.
Með stöðugri starfsemi aukast afkomumöguleikar þínir.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Þú ert höfðinglyndur, og það borgar sig. Þú og þínir njóta góðs af,
þótt síðar verði.
Rogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Starfsfélagar þínir eru dálítið á undan þér f dag og í kvöld. Skipu-
leggðu af mikilli varúð, og gættu þess, að hleypa engum of langt fram
úr.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þetta er alvörudagur, og láttu hann bara ganga svo til. Kvöldinu er
bezt varið með því að reyna að lesa sér til.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Það er auðvelt að taka eigin velmegun, þótt erfitt sé að gera sér
grein fyrir því, í hverju hún felst. Reyndu að fást aðcins við það, sem
þér er eiginlegast og láta hitt bíða hetri tíma.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Reyndu að hafa það sem þú getur út úr vinum þínum. Það mun borga
sig er fram í sækir. Sýndu stillingu á vinnustað, þótt hart sé að þér
gengið.