Morgunblaðið - 22.07.1969, Blaðsíða 11

IÆORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚU 1968
11
GRÁBRÚNU RYKi,
SPORIN ERU V2 CM DJÚP"
Armstrong: — Heyrið þið
betux?
Houston: Nú er sambandið
aftur orðið gott.
Skömmiu síðar sagði Aldr-
in:
— Ég vildi óskia, að ég
hefði rakað mig í gædkvöldi.
Collins í Columbíu: — Það
er gott í ykkur hljóðið, piltar.
Þegar unidirbúnimgi var lok
ið og loftþrýstiogur í ferj ummi
komiimn niður í 0, opnuðu
tunglfaramir hlerann og til-
kynntu Houston það um leið.
Aldrin leiðbeindi Anmstrong
út úr ferjutnni.
Aldrin:— Það er nóg rúm
tál vinstri.
Armstrong': — Hvemdg
gemgur mér?
Aldrin: — Þér gengur vel.
Armstrong við Houiston: —
Ég er kominn út á pallinn.
Armistrotng hélt áfnam, og
skreið niður stigaun. Þegar
hanu sté faeti á turaglið sagði
hamn: — Þetta er lítið manras
skref, en stórt stökk fyrir
mannkynið. Hann hélt áfram:
— Yfirborðið er þakið grá-
brúnu fíngerðu ryki, það loð-
ir við skósólana, sporin eru
aðeiine Vz cm. djúp. Það er
ekkert erfitt að hreyfa sig.
Haran byrjaði þegar að
safraa sýnishorrMm, og sagði:
— Landsiagið miranir mig á
eyðimörk í vesturihluta Banda
rikjararaa. Það er eins og ryk
hylji steiraana, en samt eru
þeir hálir. Það er fallegt
hérna.
Aldrira tók myndir af Arm
strong meðan hairun gekk
fyrstu sögulegu skrefin.
Aldrin (úr dyrum tumglferj
unin,ar): — Dásamlegt, dásam-
legt, stórkoetleg auðn.
Aldrin bjó sig nú undir að
fara út til Armstromgs. Arm-
strorag fanirast félagi simn
spaugilegur, þegar haran skreið
gegraum hiraar þröngu dyr, og
hann hló. Þegar Aldrin var
komiran út á pal linn, sagði
Armstrong: — Nú er allt í
lagi, það er auðvelt að faira
raiður stigann. Þú hoppar þrep
af þrepi. Nú áttu aðeins þrjú
þ-rep eftir, siðan kemur leiragra
bil og þú ert kominn niður.
Houston: Við náðuim ekki
raógu góðri mynd af Aldrin á
leiðirani niður.
Aldrin: — Ég fer upp aft-
uir. (Hairan geirði það). Þegar
Aldrin var komiran niður á
tunglið í aranáð siran, sagði
íhann: — Þetta var auðvelt,
en ég hef óhreinkað búnirag-
iran miran. Armstrorag hélt á
sjónvarpsitökuvélinini, haran
beindi heraná að „Bnninuim“,
sean gnæfði við sjóndieildar-
(hriin'g tuniglsims og síðan sa.gði
haran: — Sjáið þið oddhvaissain
stein í forgxuininii.
Houston: — Við sjáuim hann
vel.
Aldrin: — Ég sé ekki vel ...
það er betna núna . . . yfir-
borðið er rykkemmit. Það er
íhált. Það muoaði litlu að ég
missti jafravægið. Nú er allt
í lagi, það er ekkert erfitt að
hr>eyfa sig.
Armstrong: — Ég er búiran
að opn a hylkið með skóflurani
til að skófla upp rykiinu, hún
er ágaet.
Aldrin: — Það er betira að
halla sér eilítið í þá átt, sem
stefnt er í, og vera viss um
að þynigdarpumikturirain sé á
réttum stað, ainraars er hætta
á að maður hriasi.
Aldrin: — Neil, sagðir þú
ekki að við mynduim sjá rauða
steina?
Armstrong: — Sérð þú rauða
steiiraa?
Aldrin: — Nei. Ég sé mjög
litlar glitrandi agnir, þær líkj
ast bíótíti. (Bíótít er dökíkt
glknmier, sem venjulega irand
heldur 2—4% af vatni). Þau
eru eécki iiana (4 cm. djúp.
(Hér talar Aldrin um spor
Armstrongs).
Armstrong: — Houston, ég
ætla að skipta um linisu.
Houston: — Neil.
Armstrong: — Allt í lagi
Houston: Segið mér ef þið
fáið nýjar myndir.
Houston: — Neil. Við stað-
festum. Við fáum myndir. Ég
raota tækifærið til að segja
þér, að öll tæki „Arraariras“
eru í fuliikomnu lagi.
Armstrong: — Það þykir
okkur vænt um að heyra.
Aldrin: — Neil afhjúpar nú
skjöldinn.
Houston: — Færðu þig dá-
lítið „Buzz“.
Armstrong: — Við höfum
etoki lesið á skjöldinm. Við
lesum nú áletruraima á skild-
inum, sem festuir er við neðri
hluta tunglferjuninar. Þar
stendur (Armstrong les hægt
og rólega): — Hér stigu
menn frá reikistjörnunni
jörð'irurá fyrst fætli á tumglið
í júlí 1969. Við komum í
friði fyrir hönd alls mann-
kyns.
Sem kunnugt er, rituðu
tunglfararnir þrír nöfn sin á
skj öldinm og eiramg Nixon, for
seti Bandaríkjanna.
Armstrong: — Ertu tilbú-
inn fyrir myndatökuna?
Aldrin: — Ég er hræddur
um a)ð ég sé rykuigur . . . Ég
veit ekki hvað linsan þín er
góð, en ég held, að það hljóti
að vana ryk á herani Mka.
Armstrong: — Buzz“,
dragðu leiðsluna, sem liggur
í myradavélin, lengra út úr
hólfinu (í tunglferjunni).
Aldrin: — Eru nærmynd-
irnar skarpar?
Houston: — Þetta er Hou-
ston. Við sjáum höndina á
þér Buzz, era hún er ekki
skörp.
Aldrin: — Ég færi mig að-
eins fjær. Hvernig er hitinn
á vélinni?
Armstrong: — Mælirinn
sýnir kulda.
Aldrin: — Mér er líka hálf
kalt. Ég breyti hitastilling-
unni. Nú skaltu hreyfa þig
meira með sjónvarpstökuvél-
ina. Horfðu með vélinni frá
hægri til vinstri, Neil. Taktu
mynd af lendingarstaðnum.
Armstrong: — Er leiðslan
nógu löng?
Aldrin: — Já, nógu löng,
nógu löng . . . Nei, nú kemstu
ekki lengra.
Armstrong: — Ég held að
Mynd af Nixon Bandarikjafo rseta, þegar hann talaði við Armstrong og Aldrin, sett inn a
mynd frá tunglinu. Þar sést annar tunglfarinn og bandaríski fáninn. — (AP — 21. jiilí).
það sé eittihvað iraerkillegt á
botni litla gígsins þarna . . .
Aldrin: — Haltu bara á-
fram. Leiðslan er lengri en
ég hélt, en það er dálítið erf
itt að ná henni út.
Armstrong: — Gott. Ég
held áfram. Hvað er ég kom-
inn langt, Buzz?
Aldrin: — Rúma 15 metra.
Af hverju snýrðu ekki við og
tekur yfirlitsmynd.
Armst;-- E< ,yi. bað.
Aldrin: — Snúðu þér svo-
lítið til hægri
Armstrong: — Ég stilli vél
ina svona. Gangtu nú í kring
um ferjuna.
Aldrin: — Houston!
Hvemig lízt ykkur á að við
tökum sýnishorn hér?
Houston: — Myndin er á-
gæt, etn fairðu aðeinis leragra
til hægri.
Armstrong: — Allt í lagi.
Aldrin: — Nú er línan ekki
lengri.
Houston: -— Neil! Þú ert
kominn of langt til hægri. Nú
er allt í lagi. Þú ert kominn
á réttan stað.
Armstrong: — Ég tek
mynd, ég held í norðaustur.
Segið mér hvort þið náið
henni.
Houston: — Við höfum
feragið dásamlega mynd, Neil.
Armstrong: — Gott. Nú
færi ég véliraa.
Houston: — Nú fáum við
aðra góða.
Armstrong: — Ég tek eiiraa
beirat í vestur, sjáið þið steira-
inra, sem ég beind vélinmá að?
Houston: — Við sjáum stór-
ara steira' og aniraara minirai til
vinstri.
Armstrong: — Já, og fyrir
aiftara þamm stærari, í um 3 m
fjamlægð er enra stærari sbeiran,
harara er krinigióttur.
Houston: — Við sjáum haran
líka, og dfeuigiga t.uiugiferj'uinin-
ar.
Aldrin: — Neil. Ég hef raáð
hylkirau með fáraanium,
Houston: — Við fáum góðar
mynidir. Nú sjáum við Buzz
við vinraiu síraa.
Armstrong: — Ég sé núna,
að fótspor mín eru orðiin um
2(4 om. Rykiaigið er þykkra
hér.
Aldrin: — Á ég að opnia það
hérraa megin? (Hylkið með
fáraaraium).
Armstrong: ... steiraradnin
hérraa , . .
Aldrin: — Við verðum að
raá honium þessum.
Houston: — Columtoia! Col-
umbia! Hou-stora kbLlar.
Collins: — Coluirabia hér.
Honston: — Við heyrum val
til þin.
CoIIins: — Ég heyri lika vel
til yfckair. Hvernig genigur?
Houston: — Tuintglgamgiam
geragur alveg stórakostlegia vel.
Ég beld að þeir séu að setja
upp fénarara núna.
Collins: - - Fi-ábært.
Houston: — Þú ert einra af
fáum sem eteki geta fylgzt
með þessu í sjóravairpi.
Collins: -— Mér er alveg
sarraa. Hvarnig eru myndim-
ar?
Houston: — Þær eru dásam-
legar.
Collins: — Það er prýðilegt.
Eru þær sæmilega lýstar?
Houston: — Já, já. Þeir eru
búniir að setja upp fáinanra, og
við sjáuim hiamm á tuinigliinu,
Collins: — Það er stórkost-
legt, stórkostíleigt.
Armstrong: — Reyndu að
slétta befcur úr horaum. Get-
urðu togað i þeraraain enda?
Aldrin: — Já, já.
Houston: Nei! Heyriirðu vel
til otkkar?
Armstrong: — Mjög vei.
Aldrin: — Mig laraigair til að
segj.a ykkur -frá því hverradg
bezt er að garaga hémia. Ég
held að þið sjáið mig ekki
raúraa. Er það rétt?
Houston: — Við sjáuim þig
aftur núraa Buzz.
Aldrin: — Gott. Við verð-
utfn að fara varlegg, og fylgj-
ast vel rraeð því hvar þyntgd-
arpuraktur líkamams er. Sfcund-
um þuirfum Við að garaiga tvö
til þrjú skref til þess að full-
visisa okkur um, að fætu'rrair
séu á ■ rétfcum sbað. Hið svo-
kallaða keragúruihopp gefst
ekki eiras vel og venjulegur
gainiguir. Ég hoppa raúraa, em
það er þreytandi, ég held að
ég örmiagniaðist eftir 100 hopp,
eða þair um bi’l. En það er
áreiðanliega fremuir búniiragura-
uim að kenna en þynigdar-
aifiisskortinum.
Houston: — Viljið þið leyfa
obkur að sjá ykkur báða á
mynd eitt augnablik?
Armstrong: — Endurtaktu
þetta, Houston.
Houston: — Við viljum fá
mynd af ykfkur saman ....
Neil, Buzz, forseti Bandaríkj-
anna er í skrifstofu sinni
Framhald á Ms. 25