Morgunblaðið - 22.07.1969, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚLÍ 1069
19
i
upphafi og það var að skipið
varð að vera nokkuð stórt. Var
þá þegar árið 1964 hafinn und-
irbúningur að því að festa
kaup á hentugu skipi, sem tal-
ið var æskilegt að væri um
3—4 þúsund tonn að stærð. Ár
angurinn af þessum athugun-
um varð sá, að fest voru kaup
á norska tankskipinu Herta,
sem er um 3500 tonn að stærð.
Það skip hlaut nafnið Síldin.
Þetta skip fékkst því aðeins að
allir aðilar sem til var að
sækja og fjármálastjórn lands-
inis sýmdu málimi fullan slkiln-
ing. Skipið hóf síldarflutninga
á sumrinu 1965 og þegar það
lagðist að bryggju hér í fyrsta
sinn var það með fullfermi af
komu síldarverksmiðjanna o g
einnig var þetta fyrirkomulag
mjög hagkvæmt fyrir síldveiði
skipin.
— Og hvernig reyndist svo
skipið?
— Síldarvertíðarnar, sérstak
lega árin 1967 og 1968 fór þetta
skip mjög langar vegalengdir á
miðin. Síldarflutningaskip í
eigu landsmanna hafa auk hag
ræðis í hráefnisöflun og lönd-
un veitt bátaflotanum ýmsa
þjónustu, svo sem flutning á
vistum, olíu og vatni og lík-
lega væri ekki hægt að gera
flotann út á þessi fjarlægu
mið, ef slíkra skipa nyti ekki
við. Sumrin 1965 og ’66 veidd-
ist síldin það nálægt landi að
Landburður af loðnu í þró verksmiðjunnar að Kletti.
síld. Skipið hafði komið við
á síldarmiðunum á leið til landis
ins og tekið fullfermi af síld
sem það flutti beint til heima-
hafnar.
— Það var mikið framtak
að ráðast í þessa framkvæmd
til þeiss að tryggjia fremur af-
það var hagkvæmara fyrir
síldveiðiskipin að sigla með
síldina í land, en oft kom það
fyrir að skip landaði einum
farmi í Síldina og fyllti síðan
bátinn aftur. Þess eru dæmi að
skip hafi veitt 90Ö0 tunnur á
einum sólarhring með þeim
Síldarflutningaskipið Síldin að renna í „hiaðið“ á síldarmiðunum.
hætti að láta tvo farrna í sitt
hvort síldarflutningaskipið og
síðan einn í land. Þráfaldlega
hafa síldveiðiskipin líka átt
mikið aflamagn eftir í nótinni
þegar þau hafa verið orðin full
fermd og þá hefur síldarflutn
ingasrkipið sett sínar dælu
niður í nótina og bjargað þar
með miklum verðmætum og
komið þeim í vinnslu.
— Hefur útgerðarkostnaður
við skipið verið mikill?
— Útgerðarkostnaðurinn hef
ur verið mjög mikill en allir
sem 'hafa haft skipti við Skip-
ið hafa hagniazt á því, neima
útgerðin sjálf minnst. Skipið er
núna leigt til olíuflutninga á
Eystrasalti og Norðursjó, en
það er hægt að grípa til þess
með nokkuð stuttum fyrirvara.
Á árinu 1966 var komið svo
fyrir togaraflotanum að við lá
að hann stöðvaðist. Þá tók
stjórn félagsins þá ákvörðun
eftir vandlega íhugun að leggja
öllum togurum félagsins. Fljót
lega eftir að togurunum var
lagt var styrkur frá ríkinu til
togaraflotans aukinn og afli
glæddist heldur. Eftir þetta
skiptist styrkurinn á færri tog
ara og þess vegna bjargaðist
flotinn betur eftir þetta.
— Hvað vinna margir hér í
Reykjavík hjá verksmiðjum
fyrirtækisins?
— Það er ánægjulegt að
segja frá því að þeir menn
sem vinna hjá okkur eru með
hæst launuðu verkamönnum í
Reykjavík. Þegar báðar verk-
smiðjurnar eru í gangi eru um
70—80 manns starfandi hjá
okkur og auk þess er 20 manna
álhöfn á Síldinini.
— Þið fenguð nokkuð magn
af loðnu í vetur leið.
— Já, verksmiðjurnar hafa
síðan 1966 með undantekning-
um þó, tekið nokkuð mikið
magn af loðnu til bræðslu og
Úr fiskimjöls-
verksmiðjunura
að Kletti.
Reykháfur
Klettsverksmiðj-
unnar gnæfir til
himins eins og
nnoskuturn i
austurlöndum.
í vetur tókum við á móti yfir
30 þúsund lestum af loðnu.
Þrátt fyrir aflabrest á síldveið
um suðvestanlands hefur það
sýnt sig að verksmiðjan í Ör-
firsey hefur komið að miklu
gagni við vinnslu á loðnu og
síld, sem síldarflutningaskipið
hefur komið með.
— Telur þú ástæðu til könn-
unar á auknu nýju hráefni fyr
ir verksmiðjukostinn í land
inu?
— Ég er mjöghlyn'ntuir þeinri
öflugu hreyfingu sem er að
aukast og vill láta kanna mögu-
leika á veiðum fleiri fiskteg-
unda en við nýtum í dag. Loðn
an er góð búbót og vafalaust
má auka veiðina með frekari
leit á öllum árstímum.
— Hvað um spærlingsveið-
arniar?
— Tilraunin með spærlings-
veiðarnar hefur gengið vel og
vera má að þarna komi í aukn-
um mæli hráefni fyrir fiski-
mjölsverksmiðjur, en það er
beinlínis lífsnauðsynlegt fyrir
þennan atvinnuveg.
Þannig gengur það hjá þeim
sem vinna við sjávarútveginn.
Þeir eru alltaf að fást við það
sem áriptir öllu máli fyrir af-
komu þjóðarinnar, fiskinn. Á
meðan við spjölluðum saman
hringdi síminn ótal sinnum og
framkvæmdastjórinn bar sam-
an bækur sínar við ýmsa að-
ila, bæði starfsmenn verksmiðj
anna og starfsmenn utan þeirra.
Ingvar Vilhjálmsson stjórnar-
formaður Síldar- og fiskimjöls
vedksmiðjanna kom inin til Jón-
asar og spjölluðum við saman
góða stund, en auk hans eru
í stjórn fyrirtækisins þeir: Ein
ar Sigurðsson varaformaður,
Gunnar Guðjónsson, Þorsteinn
Arnalds og Hafsteinn Berg-
þórsson.
Fyrir utan gluggann dunaði
hjartsláttur hafnarinnar, bátar
voru að koma og fara í stöð-
ugum eltingaleik við þann gula.
Vöruflutningaskip voru að
ferma og affeirma og bílar
brunuðu um bryggjur og snör
handtök manna héldu öllu
gangandi. Þetta byggist allt á
því að teknar séu réttar á-
kvarðanir og þegar ég hafði
kvatt Jónas og var að fara út
úr dyrunum heyrði ég hann
leggja á ráðin í símann við einn
starfsmann um fituinnihald
loðnumjölsins.
á. johnsen.