Morgunblaðið - 22.07.1969, Blaðsíða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚLÍ 106S
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þér opnast ný leið í fjáröflunarmálum í sambandi við mjög gam-
alt mál. Mundu að segja sannleikann i málinu.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Ættingjum þínum hættir dálítið til að fella dóm á framkomu
Þ'na. Þér helzt ekkert á fé, svo að þú skalt vera heima.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Vertu hlutlaus í dag, þá gengur þér betur.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Gamlir siðir gera Þér einhvern óleik. Þú græðir á nýjum sam-
böndum.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Gamall kunningsskapur verður þér til góðs. Nú er orðið dýrt að
skemmta sér.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú verður að vera bjartsýnn, og flytja mál Þitt af einurð.
Vogin, 23. september — 22. október.
Trúnaðarmál hjálpar Þér i viðskiptum, en hindrar Þ'g ' ástar-
máium.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Það má vera að Þú flækist í einhver máiaferli, en reyndu Þá að
gera hreint fyrir þínum dyrum sem fyrst.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Vertu glaðhlakkalegur og fullur sjálfstrausts. Eitthvað verður til
Þess að styrkja Þ'g í trúnni á sjálfan Þ'e.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Vertu hljóðlátur og vingjarnlegur i dag. Nú gengur Þér betur að
skipuleggja, og árangurinn verður betri.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að koma sem mestu í verk. Vertu sérstaklega nærgætinn
við ástvini þína.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Umfram allt skaltu fara með friði í dag. Þú þarft að taka ákvörð-
un, og það er enginn, sem getur hjálpað þér.
komu tvær tröppur enn, sem
lágu að hurð í hálfa gátt. Eitt-
hvert mannamál heyrðu þeir út
um dymar, en gátu engan séð
gegnum gluggann.
Þeir læddust aftur fyrir næsta
bíl og Tucker greip í lásinn á
afturhurðinni.
Pont kinkaði kolli, en horfði
stöðugt á ljósblettinn á meðan
Tueker læddist bak við hann. Nú
sást höfuð og herðar á manni secm
skuggamynd á gluggarúðunni.
Maðurinn virtist eitthvað vera að
rifast. Pont stirðnaði upp og hop
aði á hæl og rakst á Tucker. Ef
maðurinn liti við, hlaut hann
að sjá þá.
Tucker opnaði bílinn hljóð-
laust og gaf Pont olnbogaskot,
en hann starði svo fast á glugg-
ann, að hanm hrökk við. Þeir
------------'s
GÓÐTJR
DAGUR
BYRJAR MEÐ
ÁRBÍT Á
ASKI
Nestiðfáið þérlika hjá okfurl
Opnum Kl.O árdegis! I
HSKUR
suðurlandsbraui 14
sími 38550 g
skriðu nú báðir inn í bílinn og
Tucker tók að leka dyrunum.
Hann hafði næstum lokið því,
þegar höfuðið leit við og sneri
nú beint að honum. Tucker
stirðnaði upp. Það var spannar-
bil milli hurðarma og andlitið á
honum var í því bili. Eitt óhuign-
anlegt andartak horfðust merun
" 38 ~
irnir í augu, en Pont beið inni
í bílnum og velti því fyrir sér,
hvað væri á seyði.
En þótt ótrúlegt væri, þá sneri
andlitið á manninum aftur frá og
fór að hlæja til einhvers, sem
ekki sást. Tucker lokaði dyrun-
um varlega og hallaði sér mátt-
farinn upp að einum sjúkrabör-
unum. — Þetta hefur verið ljós-
inu að þakka, sagði hann
— Hann hefur ekki séð okkur
almennilega.
Þeir lögðust nú hvor á sínar
börumar og lágiu kyrrir stundar-
kom.
Rúmri klukkustundu seinna
hrukíku þeir upp af óvæmm
svefni við neyðarlhringinigu og
hratt fótatak úti fyrir. Vél var
sett í ga-ng og skömnmu síðar
heyrðist í síreruu í fjarska.
— Hver skrattinm! sagði Tuck
er. — Við höfum farið upp í
skakkan bíl!
Porat svaraði því engu, en
Tucker gat heyrt erfiðan andar-
drátt hans og gat raæstum sjálf-
ur fundið vonbrigði hans. Þeir
lögðust út af aftur, áhyggjufull-
ir og kvíðnir, því að nú vissu
þeir, að Capelli, eða meran haras
mundu hafa auga með þeim allt
þaragað til ekki þyrfti lengur að
gæta þeirra, og að þessi dimmi
sjúkrabíll var eiraa vora þeirra
um að sleppa. Þeir höfðu rætt
með sér næstu skrefin, sem þeir
ættu að taka, en nú var vafa-
samt, að þau yrðu nökkunn tima
tekin.
Klukkan var hálfsex og orðið
hálfbjart, þegar bjallan tók aft-
ur að hamast. En þá voru þeir
það mikið sofraaðir, að þeir
heyrðu ekki i henni nema eins
og í fjarska. En hnykkurinn,
sem kom á bíliran vakti þá til
fulls, og svo síreraumar. Bíl-
stjóriran var öruggur og tok all-
ar hornbeygjur vel, en ekki fór
nú samt vel um þá og nú var
vandiran mestur, hvemig þeir
ættu að sleppa út aftur. Serani-
lega biði lögregla bílsiras á leiðar
enda — hvar sem það nú kyrani
að vera.
Þegar þeir þutu þaranig eftir
götunum, höfðu þeir enga hug- 1
mynd um neinar áttir, en slyppu
þeir bara frá varðhuiradium sínum,
gerði það ekki svo mjög til. Eft-
ir raokkra stund þagiraaði sirein-
an, en ekkert dró úr ferðirani, og
því ályktuðu þeir, að strætin
hlytu að vera sæmilega
marantóm. Rúðain í eiraum ógagn-
sæja gluggaraum var opin og þeir
gátu öðru hverju séð blátt ljós
blika á henini. Sírenan tók til aft
ur og bíllinn tók að hægja á
sér og löks stanzaði hann alveg.
Þeir heyrðu fótatak og manna-
mál og síðan var tekið í lásiran
og hurðin opnuð. Þeir stukku út
og horfðu framian í bílstjórann, 1
sem var steirahissa, og svo að-
stoðarmaður hams. — Þakka þér
fyrir flutiniragiran sagði Tucker
og klappaði á öxlina á einkeranis
búraum maranimum, en um leið
sagði Pont: — Þetta var fallega
gert af ykkur.
Það hefði verið stórihættulegt
að líta um öxl. Þeir stikuðu báð-
ir burt og skildu eftir fólksibíl,
sem meðalstór vörubíll hafði
reyrat að keyna í klessu. Þeir
greindu blikandi ljósin á lög-
reglubíl og menin í krirag og
nokkra, sem lágu á garagstétt-
irani. Sjúkrabílliiran sendi frá sér
bláa geisla öðru hverju á þá á
flóttamum. Einhver æpti, en þeir
létu sem þeir heyrðu það ekki,
það eð þeir þóttust of áberandi
á næstum auðri göturani, með
þessa sorganmynd að baki.
Við fyrsta götuhornið athugaði
Pont siran garag. — Við erum að
miransta kosti heppraari en þess-
ir veslingar. Var það í þessa átt
sem þú vildiir fara? Þeir voru
nú kommir að mótum Portúgals-
strætis og Þjóðveldisgötu. Hanin
gekk svo áfram áleiðis að sjón-
um. Þegar þeir komu að höfn-
irarai, staðnæmdist hanin. Nú var
klulkkan orðin hálf sjö og morg-
uniran var nístiragskaldur, enda
þökuslæðimgur með jörðininí, sem
mundi hverfa þegar hitraaði í
lofti.
Þeir hvildu sdg á trébekk rétt
við íþróttavölliiran og hrarfðu á
Túnisvatndð lifna við, stígandi
upp úr þokuirani, olíugljáaindi og
kórallitað, er sólira tók að brjrat-
ast gegn um þokuraa. Það leið
heil kluikkustund áður en þeir
gátu raáð sér í leigubíl.
Þessi laragi vegutr var ei-ns og
endalaust band fram með Túnis-
vatnirau þráðbeimm. Hvorugur
maðurinn vissi, hvort þeir
myndu fiiraraa það, sem þeir leit-
uðu að, en gátu þó haft raokkna
von um það.
Við endaran á þráðbeiraum veg-
iraum var La Goulette, höfn, sem
var að streitast við að tafca við
af Bizerta sem aðalhöfnin í Tún-
is. Þeir slepptu bílraum við
fyrstu ssemilegu veitiragakrána,
sem þeir gátu fundið, feragu sér
vel að éta og Pont liðkaði á sér
finigurraa á brauðsnúðum. Þegar
þeir höfðu iranhyrt tvo bolla af
kaffi voru þeir orðnir reiðu-
búnir til að hafast eitthvað að.
— Skyldi hann hafa aðra
skemmtisraekkju eða hafa komið
fljúgandi, sagði Tucker.
— Capelli er meinilla við að
fljúga. Haran kann að hafa
breytt um skip, en ólíklegt er
það. Ustica er yndislegt skip og
dregur raafin sitt af eyju, rétt fyr
ir utan Palermo, þar sem hanin
var eirau siraná eiraaragraður dálít-
iran tíma.
Þeir geragu nú kring um þessa
nýju en vaxandi höfn, athuguðu
Spæraska hliðið og gamla borigar-
múriran, rétt eins og þeir væmu
skemmtiferðameran og drápu
þaranig tírraann, fram eftir morgln-
iraum, en þá var tekið að færast
líf í skipakvíma, sem þeir ætluðu
að athuga.
Þetta var raú auðveldara en
þeir höfðu búizt við. Þeir þurftu
ekki arainað en velja úr stænri
Skipira og furadu brátt. Ustica.
Skrokkuiriran var svartur, eiinn
reykháfiuir og skipið liktist meina
smá-línuskipi en Sbemmti-
snekkju. Löng trjónan var í ó-
samræmi við Sköpulag skipsiiinB
að öðru leyti, en fór þó ekfki illa
í heild. Skipið var svínburadið
við araraað skip og lá við aíð-
asta bakkaran í þeirri kví. Ein
landgöngubrú lá upp á bakfcamm
og rétt við haraa stóð eirara af
áhöfnirani á verði.
Þeir slaragruðu burt frá skip-
irau. — Mig larngar að athuga það
betur, sagði Tuoker. — Veiztu,
hvar ég get náð í froskmanms-
búnirag?
— Ertu alveg vitlaus?
— Nú, hvað getum við svo sem
gert? Eigum við að bíða þess, að
þeir direpi okfcur? Að syrada er
eiramitt það eiraa, sem ég karam
verulega vel.
— Gott og vel, en ég sé baraa
ekfci, hvaða gagn gæti verið í
því.
Þeir geragu upp úr kvírani, upp
steiralagða brekbu, þaðara se*n
FUAVERJIÐ MEÐ
KJÖRVARA
DIESEL
Bara
fyrir
þá.
sem
þurfa
að
komast
áfram
Allar stærðir frá
20 til 2200 hestöfl.

Fiskveiðar eru eim atvinnuvegur þjóðarinnar,
sem skilar raunverulegum arði í þjóðarbúið.
Kðiruirf* tJg)[rD©@©{rD (D© REYKJAVIK,
Vesturgötu 16 — Pósthólf 605 — Simar 14680 og 13280 — Telex: sturiaugur ryk 57.
Kjólar
Fallegir skyrtublússukjólar,
verð krónur 595,oo