Morgunblaðið - 07.05.1971, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 07.05.1971, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. MAI 1971 um, svo að hann vilji skjóta mig? -— Þú hefur ekkert gert hon- um persónulega, en ég skal bölva mér upp á, að hann hef- ur skrifað þetta bréf. Þú manst . . . nei, kannski manstu það ekki. . . að fyrir um þremur vikum rákum við mann fyrir þjófnað. . . hann hafði stolið ein hverju smávegis. . . Andy Mc- Carthy hét hann. Hann er sonur Dirks. — Já, ég man það núna, en við kærðum hann ekki einu sinni heldur létum bara verkstjórann vita af því og honum var sagt upp á venjulegan hátt. Mér fannst við taka vægt á þessu. — Það er orð að sönnu, en ég veit og þekki hugsanagang- inn hjá Dirk. Eins og sjá má af nafninu hans, er hann annars vegar þræll Kalvíns, frá hol- lenzkri móður sinni og hins veg- ar rammkaþólskur frá írskum föður sínum og úr því verður æsingamaður. Hann er mjög stoltur og mjög viðkvæmur og auðvitað trúir hann þvi ekki, að sonur hans hafi stolið nokkrum hlut. Og hann er reiður af því að þú lézt ekki taka hann fast- an. Hann segir auðvitað, að þú hafir ekki þorað það. HefðS þetta komið fyrir rétt, þá hefði sonur hans verið sýknaður og sannaður saklaus. Dirk vann hér lika sjálfur, en verkstjór- inn sagði honum upp, vegna skapsmuna hans og það situr i honum enn. •— Hvað ætti ég að gera í þessu ? — Láta eins og þú sjáir það ekki. Ég býst nú alls ekki við, að Dirk eigi neina byssu. Aldrei heyrt, að hann notaði önnur vopn en hnefana. Hann er einn af þessum litlu, snöru mönnum, sem geta lamið vel frá sér. Hann mundi ráðast á helmingi stærri mann, ef hann verður vondur — og hann verður fljótt vondur. Ég skal reyna að ná í hann eftir vinnu í kvöld og tala við hann. Þér er alveg óhætt að gleyma því. Dillon kom svo út og virtist nú fyrst taka eftir því, að dyrn- ar höfðu verið opnar, meðan á samtalinu stóð. Hann lokaði þeim, af því að hann hafði ailt- af verið vaninn á að loka á eftir sér. Hann leit fast á Nancy um leið og hann gekk út, en Nancy var önnum kafin við ritvélina, og hálfskammaðist sín fyrir að hafa hlustað, en gat hins vegar ekki séð, hvernig hún hefði getað komizt hjá þvi. Bréfin, sem hún var að skrifa voru ósköp venjuleg og kröfð- ust ekki ailrar athygli hennar, og menninir höfðu staðið skammt frá dyrunum. . . nú, og hún hafði heyrt til þeirra. Og án þess að hugsa neitt sérlega um það, þá var hún á sama máli og Frank Dillon, að þarna væri ekkert að gera veður út af. í síðari heimsstyrjöldinni höfðu Llewellyn-verksmiðjurn- ar fengizt eingöngu við striðs- framleiðslu. Há járngirðing hafði verið reist umhverfis þær og þessi girðing stóð enn. Dyra varðarhúsið var einnig þarna enn og þar var enn dyravörð- ur. Á '“stríðsárunum hafði hver verkamaður verið skyldugur að gera grein fyrir sér, áður en honum var hieypt inn fyrir girð inguna, með því að sýna merki úr málmi, en annað fólk varð að biða meðan dyravörðurinn hringdi og fékk að vita, hvort hlutaðeigandi skyldi hleypt inn. í dag var Sam Novak enn í dyravarðarhúsinu. Hann þekkti alla verkamennina í sjón og það var ekki ætlazt til, að hann spyrði neinn, sem inn fór nema C oooooo ooooo o 0 oooooo ooooo c hann væri eitthvað grunsamleg- ur. 1 rauninni var hann þarna aðeins til þess að veita upplýs- ingar og svara spurningum. Verkamennirnir þarna unnu frá átta til fjögur en skrifstofu- fólkið frá niu til fimm, og fimm mínútur yfir fjögur tóku verkamennirnir að streyma út og flestir gengu yfir götuna yf- ir á bílastæði verksmiðjunnar. Sam Novak veifaði vingjarn- lega hendi til þeirra, sem fóru og hann mundi áreiðanlega ekki taka eftir þó að Dirk Mc- Carthy væri innan girðingarinn ar á innieið í staðinn fyrir á útleið. Hann þekkti Dirk vel í sjón. Og ekki var heldur neinn vandi að komast inn um bak- dyrnar. Verkamenn úr verk- smiðjunum gengu oft þar um, til að tala við Frank Dillon, eða vegna þess að þeir höfðu verið boðaðir á fund forstjóranna. Það var á þessum tíma sem stúlkunum varð tíðlitið á klukk una og tóku að velta því fyrir sér, hvort þær gætu ekki farið að taka saman blaðadraslið og ganga frá öllu, áður en þær gætu þotið heim. Nancy var með siðssta bréf- ið og reyndi eftir föngum að hafa þau öll tidbúin til undirrit- unar fyrir klukkan háiffimm. Hún hafði orðið fyrir miklu ónæði. Það var auðséð á öllu, að Lloyd Llewellyn var mjög eftirsóttur maður, því að boðs- bréf fyrir ýmis hátíðleg tæki- færi voru alltaf að berast í póst inum, en flestir hinna fjörutiu þúsunda íbúa Lloydstown, voru samt ekki svo formlegir og not- uðu heldur símann, nema við mjög hátíðleg tækifæri. Ekki gat hún ímyndað sér, hvernig hann færi að því að sinna öll- um þessum boðum. Hún var feg in, að Frank Dillon hafði iokað dyrunum og Lloyd hafði ekki opnað þær aftur. Maðurinn kom svo hljóðlega inn, að hann var næstum kom- inn að dyrunum á einkaskrif- stofunni, áður en Naricy gat stað ið upp til þess að stöðva hann. Með snarræði tókst henni að komast að hurðinni á undan hon um, og var að setja upp kurteis isbros til að spyrja hann um er- indi hans, þegar hún sá framan í hann og brosið stirnaði á vör- um hennar og hún kom ekki upp nokkru orði. Hann var ekki hávaxinn, varla hærri en Nancy, og frek- ar grannur nema herðarnar, sem voru breiðar. Hæruskotið svart hárið virtist rísa. Grænu augun voru æðisgengin og virtust horfa gegnum hana. Þau glóðu, rétt eins og i einhverju villi- dýri í dimmu. Nú þóttist hún viss um, að þetta væri Dirk Mc Carthy. Hún hlaut að hafa rétt út hönd til að stöðva hann, eða hreyft sig eitthvað í þá átt. — Farðu frá, annars skaltu hafa verra af, æpti hann og hún sá hann draga byssu upp úr vas- anum á víða jakkanum. Þá kom hún upp orði. — Ef þér viljlð setjast niður sem snöggvast, skal ég ná í hr. Llewellyn. — Þess þarf ekki. Ég er kom- inn siáifur. Nú gerðist margt í senn. Lloyd Llewellyn hafði heyrt há vaðann og opnaði dyrnar. Nancy reyndi að komást milli þeirra og greip um úlnliðinn á manninum Hún heyrði mikinn hávaða og fann að hún datt nið- ur á gólfið og sá um leið eld- glæringar fyrir augunum og heyrði hávaða. En svo sá hún ekkert né heyrði. 2. kafli. Nancy vaknaði við eitthvert sterkt ljós og flýtti sér að loka augunum aftur. Hún fann til verkjar og heyrði raddir, sem hún gat í fyrstunni ekki botn- Laust embœtti, er forseti Islands veitir Héraðslæknisembættið í Þórshafnarhéraði er laust til umsóknar. Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna ríkisins og önnur kjör samkvæmt 6. grein læknaskipunarlaga nr. 43/ 1965. Umsóknarfrestur er til 7. júní næstkomandi. Embættið veitist frá 15. júní næstkomandi. Heiibrigðis- og tryggingamálaráðuneytið, 6. maí 1971. ADAMS-FOT Mikið úrval. Sumarfrakkar og rykfrakkar. Nýkomnar leðurvörur, pyngjur, armbönd, hálsmen, hálsólar og heilmikið af beltum. Líka rúskinnsvörur. Hálsbindi nýkomin. Stór sending. Ennfremur skyrtur, mikið úrval af peysum og stór sending a* bolum nýkomin. Stakar buxur. Enskar stuttbuxur, dömu. Verð frá 695,00 kr. Denim dömujakkar, mjög ódýrir. Tzkuverzlunin ADAM, Vesturveri — Sími 17575 >.vr-

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.