Morgunblaðið - 19.05.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐH), MIÐVIKUDAGUR 19. MAl 1971
Þuríður Kristín
HaHdórsdóttir-Kveðja
1 DAG verður jarðsett frá Kálfa-
tjamarkirkju frú Þuríður Krist-
ín Halldórsdóttir, Halakoti,
Vafaisiteysuströnd, ein af elztu og
merkustu konuim Vatnsleysu-
strandarhrepps.
Hún var fædd að KistufeHi í
Lundarreykjadal í Borgarfirði
22. maí 1885 og var því tæpra
86 ára er hún lézt. Faðir hennar,
Halldór Jónsson, var einn hinna
mörgu afkomenda Bjama Her-
mannssonar, bónda í Vatnslhomi,
en Kristin móðir hennar var
dóttir Magnúsar hreppstjóm á
Hrafnabjörgum, Einarssonar
bónda í Kafenanstungu, Þór-
óWssonar í Síðumúla, Arasonar.
Tveggja ára göanul fluttist
hún með foreldrum sínum að
Uppkoti á Akranesi, Oig þar óílst
hún upp. Oft minntist hún með
glleði þeirra gömlu góðu daga.
Um tvitugt fór hún til Reykja-
víkur og lærði þar fatasawm og
matreiðslu. Þar kynntist hún
manni sínum, Ágústi Guðmunds-
syni, en þau héldu brúðkaup
sitt 26. des. 1908. — Andrés
Ágúst Þorkell eins og hann hét
fuMu nafni var sonur Guðmund-
ar útvegsbónda á Brunnastöðum
á Vatnsleysuströnd, Ivarssonar
formanns í Skjaldakoti, og konu
hans Katrínar Andrésdóttur frá
Birtingaholti.
Þau hjónin bjuggu eitt ár í
Reykjavík, en fluttust síðan að
Halakoti og bjuggu þar alilan
t
Móðir okkar,
Elísabet Sveinsdóttir,
Suðurgötu 19, Keflavik,
andaðist að heimili sonar síns,
Baldursgötu 12, að morgni
18. maí.
Sveinn, Leifur
og Sverrir Einarssynir.
t
Móðir mín,
Halldóra Hallsteinsdóttir,
lézt í sjúkrahúsi Akraness
mánudaginn 17. maí.
Halldóra Jóhannesdóttir.
t
Eiginkona mín,
Guðfinna Magnúsdóttir,
Safamýri 63,
lézt aðfaranótt 18. maí.
Emil Helgason.
t
Konan mín,
Jófríður Jónsdóttir,
frá Ljárskógum,
verður jarðsungin frá Frí-
kirkjunni föstudaginn 21. mai
kl. 3 síðdegis.
Þeim, sem vilja minnast hinn-
ar látnu, er bent á líknar-
stofnanir.
Þorsteinn Matthíasson.
sinn búskap. Halakotið lét ekki
mikið yfir sér, þegar þau flutt-
ust þan,gað, Þuriður og Ágúst, en
þau gerðu garðinn frægam. Þau
byggðu nýtt hús strax á fyrsta
búskaparári sdnu þar, og stækk-
uðu túnið til miki'lia muna, en
fyrst og fremst var það sjórinn,
sem afkoman byggðist á. Ágúst
var mikíll aiflamaður og gerði
alltaí út eigin báit Hann hafði
útgerðarmenn, sem kallaðir
voru. Það var mikil vinna í
kringum þetta og það var stórt
hlutverk sem Þuríður hafði á
hendi. Þá var aiEtaf lent í vör-
inni fyrir neðan bæiran, og þær
voru margar ferðimar, sem hún
Þuríður átti ofam að sjó, með
kaffikönnu og brauðföt Þá voru
brauðin ekki sótt í búðina, held-
ur bökuð heima. Það voru oft
stórir staflar atf flatfkökum á eld-
húsborðirau í Halakoti. Heimilið
þurfti mikiis með, en Ágúst dró
mikið að. Bömin urðu 8 og eru
öli á lifi, nema ein dóttir, Katrtn
sem þau misstu misserisgarrala.
Strax og bömin gátu eitthvað
gert, hjálpuðu þau foreldrum
straum, og fjölskyldan var sam-
herat.
1930 var reist vandað steinhús
í Halakoti, því þá var orðið æði
þröragt í gamla húsirau. Það var
mikið átak að koma upp stórum
bamahópi í þá daga. Öli föt
saumaði Þuriður sjálf, jatfnvel
skómir voru gerðir heima.
Þuríður var myndarleg hús-
freyja, enda var hún elskuð og
virt atf öllum, sem kynntust
henni. Mann sinn missti hún
1941, eða etftir 33 ára búskap.
Eftir það bjó hún með bömum
stnum í Halakoti og gerði í
mörg ár út með þeim, þau erfðu
atorku foreldra sinna og héldu
t
Þakka innilega auðsýnda sam-
úð við fráfall og útför eigin-
konu minnar og móður,
Gróu Eggertsdóttur,
Víðimel 21.
Einar Helgason,
Guðni Einarsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
Hjördísar Henriksen.
Fyrir mína hönd og allra
annarra vina og vandamanna,
Henri Henriksen.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för
Markúsar Bjarnasonar.
Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki 4. deildar A, Borg-
arspítalanum, fyrir góða um-
önnun honum til handa, svo
og einnig þeim, sem heim-
sóttu hann i sjúkrahúsið.
Guð blessi ykkur öll.
Vanðamenn.
svo útgerðinni áfr£um og gerðu
um tfima út 2 skip frá Hala-
kioti. Það var otft mikiil fiiskur,
sem barst þar á iand. En með
breyttum tirnum lagðist útgerð-
in í Halakoti niður, en synir
hefranar 3 gera nú út 2 stóra
mótorbájta, Ágúst Guðmundsson
I og H úr Vogiuraum. Þuríður
fylgdist aJlla tíð með fiskirii og
velgengni útgerðarinnar, og afla-
brögðin voru með því síðasta,
sem hún spurði um. Lokadagur-
inn var alTtaf merkiisdagur í
hennar liííi og síðast hennar dán-
ardagur.
Þuriður var miikilhsef kona.
Hún var ákafflega glæsileg og
virðuleg í framkomu. Hún var
glaðsinna og elskaði allt, sem
tfagurt var. Hún talaði aldrei illa
um nokkum mann, en lagði alQt-
atf gott til málanna. Hún laðaði
ala að sér með geðprýði sinni,
sem ég teÆ hatfa verið alveg ein-
staka. Hún var ein atf stofnend-
um Kvenfélagsins „Fjólu" og
starfaði í því til æviloka.
Þuríður átti tvö systkini, Jón
og Guðrúnu, sem bæði búa í
Reykjavík. Var alla tið mjög
kært með þeim systkinum öll-
^im.
Þuriður var manni sínum,
bömum og tengdabömum og
bamabömum ákaflega mikið. —
Til hennar var sóttur styrkur í
mótlæti, og enginn gladdist
meira en hún atf velgewgni ást-
vina sinna. í Halalkoti var alla
tíð aranað heimili bama hennar,
þótt þau hefðu flutzt í burtu og
reist sTn eigin heimili. Slikar
konur eru þeir máttarstóilipar,
sem aJIdrei verða bættir, er þeir
falla frá.
Að lofeum votta ég öllum að-
stfandendum henniar iranilega
samúð, og ég veit að við mynd-
um ÖU vilja segja að endingu:
Far þú i friði, friður Guð þig
blessL
Hafðu þökk fyrir allílt og allt.
Eyþóra Þórðardóttir.
„Komdu sæl, elsku vinan."
Þetta voru orðin, sem hún
amma heilsaði otftast með, þeg-
ar ég kom að HalakotL Það er
erfitt að hugsa sér, að eiga ekki
eftir að heyra þau oftar, mælt
aí henni. En lífið verður að hafa
sinn garag. — Amma, sem ég tala
hér um, hét Þuríður Kristín
Halldórsdóttir. Hún var dugmik
il myndarkona. Alla sina bú-
skapartíð hafði hún um stórt
heimili að hugsa og gerði það
með þeim dugnaði og myndar-
skap, sem henni var meðfædd-
ur. En hún gerði meira en að
simna aðkallandi verkefnum,
sem biðu. Hún hafði alltaf tima
til að tala við fólik. Hún hlust-
aði á vandamálira, hugleiddi þau
og ræddi. Hugsura hennar sner-
ist ávallt um aðra. Hún gladd-
ist með öðrum, fann til með
öðrum. Eitt atf þvi siðasta, sem
hún spurði um í þessu iifi, með
an hún sjáltf lá sina síðustu legu,
var liðan annarra.
Það hefði verið erfitt að
hugsa sér jólin, sem barn og ung
liragur, ef ekki heíði verið far-
ið til ömmu í Halakoti. Þar tók
amma á móti manrai, með þeirri
aðúð og blíðu, sem henni var
eiginleg.
Amma var stórbrotin kona,
sem ekki er hægt að lýsa í einni
smágrein eða sundurlaus-
Fædd 30. marz 1886.
Dáin 21. apríl 1971.
Laugardaginn 1. mai s.L var
jarðsett að Staðarkirkju í Hrúta
firði Guðrún Elinbjörg Jónsdótt-
ir, fyrrum húsfreyja að Reykj-
um í Hrútafirði. Guðrún var
fædd á Efra-Koti í Lýtingsstaða
hreppi í Sikagaf jarðarsýslu. For
eldrar hennar voru hjónin Björg
Pétursdóttír og Jón Jónsson.
Er mér ekki svo kunraugt um ætt
ir þeirra, að ég treysti mér til
að rekja þær. Bjuggu þau hjón
á ýmsum jörðum í Skagafirði,
meðal annars að Reykjum í Lýt-
ingsstaðahreppi, Stóru-Seylu og
Vatni á Höfðaströnd. Hættu þau
búskap 1908 og fluttust þá tíl
Isafjarðar til Sigurjóns sonar
sins, sem var þar skólastjóri, en
þegar Guðrún stofnaði heimiii
árið 1010 tfluttu þau til hennar
og dvöldu hjá henni meðan ævi
þeirra entist.
Tvo bræður átti Guðrún, er
til þroska komust, Sigurjón
bankastjóra og alþingismann á
Isafirði, síðar forstjóra I Reykja
vik, sem látinn er fyrir nokkr-
um árum, og Jóhann P. Jónsson,
um setninguan, en um leið og að
vera stórhrotin, dugleg og at-
orkusöm var hún ákaflega fira-
lát og kvenleg. Hún hafði yradi
af öllu því, sem fagurt var,
sarraa í hvaða mynd það birtist.
Ég veit að aJiir, sem kyrant-
ust Þuriði í Halakoti eru sam-
mála um það, að hún hafði bæt-
andi áhrif á sitt umhverfi. Öf-
und eða illgirni fundust ekki í
hennar huga og aldrei heyrði
ég haraa hallmæla nokkr-
um manni. Hún var róleg, athug
ul og góð og frá henni stafaði
friði, en þó glaðværð.
Þessi orð eru fátækleg, en
það er stundum eins og mann
skorti orð yfir það, sem maður
vildi helzt segja, eða að manni
finnst ekki vera til orð yfir, það,
sem manni býr í brjósti. En ég
þakka þér, elsku amma, fyrir
allt, og ég þakka góðum guði
fyrir að hafa átt slíka ömmu
sem þú varst.
er lengi var kaupmaður á Siiglu
firði. Litfir hann þar enn, orð-
inn háaldraður.
Þann 26. ágúst 1910 giftist
Guðrún Þorsteini Einarssyni,
Tannstaðabakka. Var hann son
ur hinraa góðkunnu hjóna Guð-
rúnar Jónsdóttur og Einars
Skúlasonar gullsmiðs, sem þar
bjuggu lengi fyrirmyndarbúL
Fyrsta árið bjuggu þau Guðrún
og Þorsteinn að Tarantsrtaða-
bakka, en ffluttu árið 1911 að
Reykjum og bjuggu þar til árs-
ins 1944. Var þá Þorsteinn orð
inn heilsulaus og þurfti löngum
að dvelja á sjúkrahúsi og lézt
hann árið 1951. Næstu árin
dvaldi Guðrún að mestu hjá Jó-
hönnu dóttur sinni og manni
heranar Helga Konráðssyni, próf
aisti á Sauðárkróki, en þegar
Einar sonur hennar fór að búa
á Reykjum 1948 fór hún til hans
og dvaldi þar síðan, en síðasta
árið, þegar heilsu hennar hrak-
aði, var hún að mestu á sjúkra-
húsinu á Hvammstanga.
Þegar þau Guðrún og Þor-
steinn tfluttust að Reykjum, voru
Reykir ein eií svo kölluðum þjóð
görðum, en fljótJega keyptu þau
jörðina og hófust handa við aö
vinna að endurbótum bæði á hús
um og slétta tún og girða, og
1926 byggðu þau stórt steinhús.
Guðrún var mikil húsmóðir.
Þar var gestakoma mikil, því
Þorsteinn var oddviti Staðar-
hrepps í mörg ár. Einnig var þar
mikið um næturgesti, sérstak-
lega eftir að bifreiðar fióru að
fara á milli Suður- og Norður-
lands. Þar þótti öllum gott að
koma.
Guðrún var kona mjög trygg-
lynd og á milli henraar og bræðra
hennar var ahtaf náið samband
og vinátta eins á milli hennar og
hins fjölmenna hóps skyldíólks
hennar í Skagafirði. Sá þráður
slitnaði aldrei, þó að vík væri á
milli vina.
Böm Guðrúnar og Þorsteins
voru:
1. Jóhanna, búsett í Reykja-
vík, ekkja Helga Konráðssonar
prófasts á Sauðárkróki. Hún
vinnur hjá Alþingi. Þau áttu ei.gi
börn en eiga eina kjördóttur.
2. Einar bóndi á Reykjum
kvæntur ósk Ágústsdóttur frá
Gröf á Vatnsnesi. Eiga þau sex
dætur. I
3. Guðbjörg, vann lengi við
Landssímamn í Reykjavík, dáin
fyrir nokkrum árum. Maður
hennar var Bjöm Jóhannesson,
ættaður úr Skagafirði. Áttu einn
son.
4. Sigurjón, bifreiðastjóri í
Reykjavík, kvæntur Sigurbjörgu
systur Óskar konu Eiraars á
Reykjum. Eiga tvö böra.
Systurson Þorsteins, Þorstein
Ásgeirsson, nú bifreiðastjóra I
Reykjavik, ólu þau Reykjahjón
upp frá 7 ára aldri.
Eins og áður var sagt, dvaldi
Framh. á bls. 24
1 Alúðar þakkir fyrir auðsýnda F samúð og vinarhug við andlát
og útför
KRISTJÁNS gunnlaugssonar
tannlæknis. Sóleyjargötu 5.
Helga Þórðardóttir, Unnur Dóra,
Anna, Unnur Dóra, Eirikur Hagan,
Gunnlaugur, Þórður, Jón Jónasson
Anna G. Kristjánsdóttir og Sesselja Jónsdóttir.

t
Okkar hjartanlegustu þakkir færum við öllum þeim sem auð-
sýnt hafa okkur samúð og vináttu við andtfát og útför eigin-
manns míns, föður og tengdaföður
MATTHlASAR SVEINSSONAR
kaupmanns,
Silfurtorgi 1, Isafirði.
Bergþóra Arnadóttir,
Guðriður Matthiasdóttir
og Jóhann Guðmundsson.
Dúdda.
Guðrún Elínbjörg
Jónsdóttir — Minning