Morgunblaðið - 24.10.1971, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. OKTÖBER 1971

Jón Þórisson
Signrður Karlsson
Kjartan Ragnarsson Hrönn Steingrímsdóttir
Guðmundur Magnússon
Harald H. Haraldsson
Sætt . . .
og súrt
Sigríður Hagalín
Ilrafnhildur Guðmundsdóttir
Guðmundur Pálsson
leikarar og leikstjóri vand-
lega haldið gestum frá æfing-
um, að frásagnir fyrirfram
eyðilegðu ekki fyrir áhorf-
endum þá spennu, sem ríkja á
í leiknum.
Hjálp sýnir ekki fegurstu
hliðar lífsins. Og stundum
spyrjum við hvaða erindi
þetta eða hitt eigi til okkar
hér á íslandi — þar sem
„svona lagað gæti ekki gerzt“.
En hliðstæður má samt oft
finna á fréttasiðum blaðanna.
Þetta færist allt nær okkur.
Leikfélagsmenn hafa valið
þetta leikirt til sýningar nú,
af þvi að það er góður full-
trúi brezkra nútímaleikrita.
Höfundurinn af yngri kynslóð
inni og leikrit hans á fjölum
leikhúsanna eða á hvíta tjald-
inu. Og leikurinn fjallar um
ungt fólk.
I hlutverkum er lika mest
ungt fólk, flest útskrifað úr
leikskóla L.R. Sumir hafa lítt
eða ekki sézt á leiksviði. Svo
er til dæmis um ungu stúlk-
una, sem leikur eitt aðalhlut-
verkið, Hrönn Steingríms-
dóttur. Síðan hún útskrifaðist
úr leikskólanum, hefur hún
aðeins leikið í popleiknum
Ola og leyst af um sinn í öðru
leikriti. En eins og Sveinn
Einarsson segir, leikritahöfund
ar skrifa aldrei nema 3 kven-
hlutverk í hverju leikriti á
móti 7-8 karlmannshlutverk-
um, svo að strá'karnir fá meiri
möguleika á að komasf að.
Mótleikari Hrannar, Kjartan
Ragnarsson, hefur líka oft
sézt á sviði, svo og þriðja hjól
ið, Guðmundur Magnússon.
Þá koma vinirnir, Borgar
Garðarsson, Sigurður Karls-
son, Harald G. Haraldsson
og Jón Þórisson, sem aðallega
hefur hingað til stundað leik-
tjaldamálun, og vinstúika
þeirra, Hrafnhildur Guð-
mundsdóttir. Eldri leikarar og
reyndari, Guðmundur Páls-
Framhald á bls. 17.
Borgar Garðarssoa
ÞAÐ er sannarlega enga hjálp
að fá í Xeikritinu Hjálp eftir
enska höfundinn Edward
Bond, á fjölunum í Iðnó. En
leikritið verður frumsýnt
naestkomandi þriðjudag.
Og ekki gerir þetta rótlausa
unga fólk, sem gatan og um-
hverfið hafa alið upp, neina
tilraun til að hjálpa sér sjálft
upp úr þvi svaði, sem það er
í. „Það má öllu venjast,“ er
svar ungu stúlkunnar. Hún
Pétur stjórnar
megnar aðeins að vera reið við
allt og alla.
Leikurinn sýnir hvað getur
komið fyrir ungt fólk við þær
aðstæður. Hvernig það getur
orðið, einkum saman í hópi,
þegar hver æsir annan og
ábyrgðin dreiftst. Þá leiðir
hvað af öðru, án þess að nokk
ur ætli sér neitt með því.
En þetta verður sjálfsagt of
flókin útlistun, þegar ekki
má rekja þráð leiksins, eins
og hann sparmst á einni af
seinni æfingum leikritsins,
þegar fréttamaður Mbl. var
viðstaddur. En til þess höfðu
Enga hjálp að
fá í HJÁLP