Morgunblaðið - 10.03.1972, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. MARZ 1972
Minning:
Benedikt G. Guð-
mundsson skipstjóri
Fæddur 26. júU 1908.
Dáinn 3. niarz 1972.
Benedikt G. GuSmundsson,
skipstjóri fæddist vestur í Eyr-
arprestakalli, N-Isafjarðarsýsiu,
hinn 26. júlí 1908 og'var pví tæpra
64 ára, er hann lézt við skyldu-
störf sín um borð í rannsókna-
skipinu Áma Friðrikssyni. For-
eldrar Benedikts voru þau hjón
in Jóna Benediktsdóttir og Guð-
mundur Gestsson, húsasmið-
ur. Á uppvaxtarárum Benedikts
bjuggu þau á Suðureyri við Súg
andafjörð og í Amardal. Einnig
dvaldist Benedikt á sínum ungl-
ingsárum um skeið á hinu
þekkta rausnarheimili þeirra
Ingibjargar og Hálfdáns í Búð í
Hnífsdal, og í Hnifsdal mun
Benedikt hafa verið í unglinga-
skóla. Nærri má geta, hvort
Benedikt hafi ekki kynnzt sjó
og sjómennsku á sinum uppvaxt
arárum, slíkt var óhjákvæmi-
legt, enda alinn upp á þeim stöð
um, þar sem sjósókn hefur löng-
um verið stunduð af hvað mestu
kappi hérlendis. Enda fór svo,
að leiðin lá til sjós þegar á ung-
um aldri. Lengst af var Bene-
dikt á sínum yngri árum með hin
um þekkta skipstjóra og afla-
manni Guðmundi Júní, fyrst fyr
ir vestan, en siðar í Hafnarfirði,
en þangað mun Benedikt hafa
flutzt með foreldrum sínum árið
1925, þá 17 ára gamall. Eftir það
er hann með Guðmundi Júní á
„lLnuveiðurunum“ Eljunni,
Sindra og Venusi allt fram til
ársins 1934. Voru þá stundaðar
þorskveiðar á vetrum og síld-
veiðar á sumrum. Það er á þess-
um árum, sem Benedikt fær sina
eldskím á sjónum, þar sem hann
er með sama skipstjóra, hörku-
sjósóknara og aflamannd i heil-
an áratug, og það er einnig á
þessu-m árum, sem Benedikt fer
í Stýrimannaskóllann, en þaðan
útskrifast hann með fiskimanna-
prófi árið 1932 aðeins 23 ára að
aldri.
Þegar Benedikt hættir á Ven-
usi 1934 ræðst hann stýrimaður
til Elggerts Kristjánssonar, skip
stjóra á v.s. Sæhrimni. Þar er
Benedikt til vors 1938, en þá tek
ur hann við skipstjórn á Birni
Austræna, og er með hann eitt
sumar á sild og i flutnimgum að
vetrarlagi. Árið 1939 ræðst hann
svo stýrimaður á Dóru frá Hafn
arfirði, en skipstjóri á Dóru var
þá Illugi bróðir hans. Þegar 111-
ugi hættir á Dóru siðla árs 1939
tekur Benedikt við skipstjórn i
annað sinn og er með Dóru allt
til ársins 1946. Stundaðar voru
togveiðar og síldveiðar, en eink
um var skipið haft í fiskflutn-
ingum til Englands flest striðs-
árin. Þó var skipið I flutningum
hér við land i rúmt ár. Benedikt
er því skipstjóri öfl stríðsárin og
lengst af í siglingum á hættu-
svæðum, en jafnan auðnaðist
hortum að siigla heilu fari heim.
Árið 1947 ræðst hann stýrimað-
ur til Ingvars Einarssonar, skip
stjóra á Fanney, en fer í land
árið eftir og vinnur þá m.a. hjá
mági siraum Konráði Gislasyni
við leiðréttingar á áttavitum. Þá
vann hann einnig hjá Bæjarút-
gerð Hafmarfjarðar og um skeið
á togaranum Júlí.
Árið 1957 ræðst hann sem
stýrimaður til Jóns Einarssonar
skipstjóra á v.s. Fanney og tókst
þegar með þeim hin nánasta vin
átta, sem hélzt, meðan báðir
lifðu, enda var hann stýrimaður
hjá Jóni til ársins 1962.
Náin kynni okkar Benedikts
hófust fyrir tæpum 10 árum. Vor
ið 1962 var ákveðið að efla síid-
arleitina með því að gera út
þrjú sildarleitarskip í stað
tveggja áður. Jón heitinn Ein-
arsson tók þá við Pétri Thor-
steinssyni, er leiigður var til sild
arleitarinnar, en Benedikt varð
sjálfkjörinn til þess að taka við
skipstjórn á vs. Fantneyju.
Gegndi Benedikt þvi starfi af
stakri samvizkusemi og þraut-
seigju, unz hætt var að nota v.s.
Famneyju til síldarleitar í árs-
lok 1964. Næsta ár var Benedikt
svo skipstjóri á Pétri Thorsteins
syni, en sumarið 1966 stjórnaði
hann v.s. Otri frá Stykkishólmi
við síldarleit. Benedikt réðst ár
ið 1967 stýrimaður á væ Áma
Friðriksson og var einn þeirra
gjöðu drengja, er komu til Lowe
stoft í ágúst 1967 til að sækja
hið nýja síldarleitar- og rann-
sókmasikip ðkkar. Benedikt var
síðan á Árna Friðrikssyni til
dauðadags ýmist sem stýrimað-
ur eða skipstjóri og þeirri stöðu
gegndi hann í sinni hinztu sjó-
ferð. Benedikt var ákaflega far
sæll skipstjómarmaður. Hann
var meðalmaður á hæð, svaraði
sér vel, hæglátur og dagfars-
prúður. Hann kunni manna bezt
að stilla skap sitt, og því vissu
eklki allir, að undir hinu ljúfa
og rólynda dagfari bjó mikil og
sterk skaphöfn, sem belzt kom
fram í takmarkal'ausri ásérhiiífni,
þrátt fyrir lamgvarandi veik-
indi. Allan þann áratug, sem við
Benieditat áttum saman að sællda
gekk hann aldrei heill til skóg-
ar vegna sjúkdáms þess, er að
lakum lagði hann að velli. Svo
vel bar hann þó veikindin, að
aft hætti oktaur samstarfsmönn-
um hanis til að gleyma þvi, hver
vágestur herjaði í brjósti hans.
Þrátt fyrir veikindin var auð-
sætt, að Benedikt var vel að
manni og áíkaflega handsterkur.
Þegar fylgzt var með handatil-
tetotum hans taomu mér því oft I
hug orð, er höfð voru um amnan
sjógarp: „Betri þóttu handtök
hans heldur en nokiours annars
manns.“ En er þó ótalirwi sá þátt
ur í atgervi eða skapihöfn Bene-
dikts, sem réð oftast ríkjum og
verður okkur skipsfélögum hans
vafalaust minnisstæðastur um ó-
Minning:
Guðmundur J. Guð-
mundsson, bifreiðasali
Ástkær eiginkona min og
móðir okkar,
Þórunn Sigurbjörg
Poulsen,
Hafnarbyggð 21,
Vopnafirði,
andaðist 8. þ.m. í Landspítal-
anum.
Hilinar Poulsen
og börnin.
Mágkona min,
Kuth T. Björnsson,
andaðist aðfaramótt 8. þ.m.
Fyrir hönd systkina í Dan-
mörku og venzlamanna hér á
landi,
Stefán J. Björnsson.
Útför móður okkar,
Sigrúnar Finnsdóttur,
fer fram frá Aðventkirkjunni
í Vestmannaeyjum þriðjudag-
inn 14. marz kl. 2 síðdegis.
Börn og tengdabörn
hinnar látnu.
Guðmundur Jónatan Guð-
mundsson verður jarðsettur
í dag, en hann lézt þann 4. þ.m.
að heimili sínu, 68 ára að aldri,
f. 28. október 1903. Hér verða
ekki rakin æviatriði hans, það
munu aðrir gera, sem þekkt hafa
hann lengur en óg. Þetta eiga
einungis að vera kveðju- og
þakkarorð, þau verða þvi mið-
ur fátækiegri en ég viildi og
hann verðskuldar frá méir,
en þau eru af einlægum huga
mælt.
Ég kynntist Guðmundi ekki
fyrr en siðasti starfskafli á ævi
hans var hafinn, eða eftir að
hann hafði stofnað bflasölu hér
í borg. Þar vann ég undir stjórn
hans og handleiðslu í rúm átta
ár, og betri handleiðslu get ég
ekki hugsað mér. Ég get ekki
orðað það betur á annan hátt
en þann að hann hafi ekki ein-
ungis reynzt mér sem góð-
ur og traustur húsbóndi, held-
ur og sem umhygigjusamur fað-
t Eiginkona mín, GUÐNÝ STlGSDÓTTIR, Víghólastig 5, lézt í Borgarspítalanum í Reykjavík 8. þessa mánaðar. Benedikt Davíðsson. t Þökkum innilega öflum, er vottuðu samúð og vináttu við andlát og jarðarför Hrefnu Eggertsdóttur Norðdahl. Börn og barnabörn. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför systur okkar og fóst- urmóður, Vigfúsínu Vigfúsdóttur frá Btilandi. Gísli Sigurðsson, Kristín Sigurðardóttir, Páll Sigurðsson, Sigurðiir Pétursson.

t Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma. 1 Hjartans þakku færum við !■ öllum þeim, sem af hlýhug og
HERTHA PAULSEN með vinsemd auðsýndu okkur samúð við fráfall og jarðarför
frá Ahrensburg í Þýzkalandi ÓLAFS VILHJALMSSONAR,
sjómanns, Grettisqötu 28 B.
lézt að heimili sínu miðvikudaginn 8. marz.
Waltraud Paulsen Guðmundsson, María Jónsdóttir, Vilhjálmur Ólafsson,
Þorsteinn Kr. Guðmundsson, Erla Ólafsdóttir Páll Þórarinsson,
Hertha M. Þorsteinsdóttir og Sigurður Jón Ólafsson, Norma E. Samúelsdóttir,
Guðmundur O. Þorsteinsson. Þorgerður Vilhjálmsdóttir, Guðlaug Vilhjálmsdóttir.

Útför bróður míns,
BALDURS AIMDRÉSSOIMAR, cand. theol.,
fer fram frá Dómkirkjunni á morgun, laugardaginn 11. marz
klukkan 10.30 fyrir hádegi.
Fyrir hönd vandamanna.
Guðrún Kórnerup-Hansen.
Innilegar þakkir öllum þeim, er sýndu okkur og öðrum að-
standendum hluttekningu við fráfall og útför móður okkar,
GUÐNÝJAR JÓNSDÓTTUR
frá Mýrarholti.
Sigríður Ármannsdóttir.
Jón Armannsson,
Gunnar Armannsson,
Ólafur Ármannsson,
Þorvaldur Armannsson,
Asgeir Armannsson.
ir, er alltaf var bezt að leita til
þegar þörfin var mest. Prúðari
marm og hófsamari 1 öiiiu dag-
fari er vart hægt að gera sér
í hugarlund, og vandaður var
hann svo af bar. Fyrir það naut
hann álits og hylli i öllum við-
skiptum, enda sýndi það sig i
öllu að hann byigigði fyrirtæki
sitt á traustum gnundvelli. Vafa-
laust hefði hann oft getað grætt
meira fé, eins og það er kallað,
heldur en hann gerði, en hann
miðaði viðskiptin aldrei fyrst og
fremst við eigin stundarhag;
hann setti sér þá starfs-
reglu að reynast þeim er við
hann skiptu á þann hátt að þeir
gætu borið til hans ótakmark-
að traust í hvívetna. Þetta vissu
menn og þvi lieituðu þeir helzt
til hans, sem kunnu að meta heið
ariega viðskiptaháttu, og eink-
um var það áberandi hve marg-
ir aðilar úti á landi fólu honum
að annast kaup' og sölu bála fyr-
ir siig, í fullu trausti þess að
þannig væri hagsmunum þeirra
í því sambandi bezt borgið, og
hyigig ég að eniginm hafl þurft
að sjá eftir því. Uim langt skeið
gekk hann ekki heill til skógar,
þó að hann léti ekki á bera, og
starf sitt stundaði hann af sinni
rólegiu elju og festu til hinztu
stundar. Er sár harmur kveðinn
að eftirlifandi konu hans, Guð-
'laugu Brynjólfsdóttur ag sonum
•hans tveim, Sigurði og Baldri,
en hinn siðamefndi starfaði við
fyrirtæki föðurins frá upphafi,
eða í tengslum við það. En að
standendum hans má um leið
vera það dýrmæt huggun,
að þeir kveðja þar ástvin sem
lætur eftir sig hugljúfar minn-
iingar sem maður er engum brást
ag ekki mátti vamm sitt vita í
framtaomu eða starfi. Þannig
nrun ég alltaf minnast hans, og
þataka það öílu meira, að ég
skyldi bera gætfu til að kynmast
hanum og njóta handleiðslu
þans. v •
Alli Búts. .