Morgunblaðið - 15.06.1972, Síða 10

ÍG
MORGUNB'LÁÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNl 1972
siín a í viefnaðíínn og han n veit
ir list'hneigð þsirra úitrás.
Alilt þetta -tel ég rnij'ög miki.1-
væga þj-áMun. Veíhaðairnáim-
skeið akkan' eru M-ka alitaf vel
sóflt, en það e ru fyrst og
fremst konur, sem hafa ver-
ið hér áðiur, er sæikjast eDtir
Glöð að gróðu verki loknu.
— Hannyrðir eru að sjiálf-
sögðu firis-tiulndavinina, ag það
er -ek'ki v-arið miWum itóima í
þær á námsskirá, 'en ef stúiilk-
urnar enu dwglegar og ha-fa
áhuiga á hannyrðiuim, þá ige'ta
þær feregið igóðia tilsögn og
komið mik'lu í verk. Þiá er
einni.g á það að -lita að firi-
stiuin-diiir eru sife'.'lt að auikast
með st'yttimg'U vin-nu vikunn-
ar. Þet-ta er ví'ða oirðið mikið
vand-amáil og ég sé ek'ki a.nn-
að en það sé -miiikCiu -betra að
sitja vi-ð saiurna og gera möirg
fal'l-eg stykki, seni gaman er
að eiiga og geta prýt't heimil-
ið- -heldu-r -en ey'ða tíim-ainum í
f'áfe-n'g.ilegar s.kemimitanii-r.
—• Tíakusveifl-ur eru hrað-
ar og fa-tniaðiuir fellur of-t úir
igiil'dii af þeirn sökiuim. Bn- hann-
yrðlir eins og ’t.d. dlúlkar?
— Að vísu eru itízíkiuifiyri-r-
briigði -á því sviði 1-ílka. Ú't-
saiumisgerð, sem va.r mi'kið
notiuð fyrir noikknum árum,
sést kanmski ekiki í dag, en
hiins vegar er vel -umnið oig
fallegt stýk-ki allta-f t fu-l'lu
-gilldli þó að -tíakan breytist.
— M-aitreiðsla er ei.nn af
höfuðlþáttuinium í starfi hús-
miæðraskiölann'a, eða er það
ekk-i réttt ?
— Jú, það er réttt. Og m-at-
reiðtelan úrelidist ekiki þó að
hú.n breytist eins og annað.
Nú er hægt að fá margs k»n-
ar matvöru, sem er setit beinit
í pottimn og lí'tið þairf að hafa
fyrir, en vlð höítuim sam-t
jia-fln a þörf og á'ðu-r á kumnáttu
ti'l að fara með miatvæl'in á
réttan hátt, þamntiig að maitur-
i.nn sé hollur -og nærinigaiT’ik-
ur þegair han-n er bori-nn á
borð 'flyrir föllkið og öl-'Ju sé
vel og smekkleg-a fyrir tairn-
ið á borði-nu. Við -meg'Utm þvií
eklki gleyma að leggja rækt
við matr'eiðslnkun-náttiuna,
ekki aðei-ns að búa til mik-il-
feniglega réttii og skreyttar
krásiir, heldiur fyrsit og f.re mis-t
holll-an, 'góiðan mat, þvá það
er daglega fæðið en eiklkt
veizl-umatur iniökkrum sinmium
á ári, se-m s'kiptir vel’ferð okik
ar miáli.
— Að lokuim?
-—■ Barátta kvemna fyrir
f-u-’.lLu jafmrátti við kanla í
námi og st-arfii er eðBiil'eg og
sjálfsögð. Bn óg held að sú
óámægja, seim oflt brydidir á
meðal heim'aviinnandi k-venna,
ei-gi tíðum rætiur siímar að
rekja tii þe-ss, að þær hafa
ek-ki kuiruniátbu og þjiáaflun til
að leysa h-eiimiliisstörfiini af
h-öndium á þann háöt að þau
geti veitt þeim eðlile-ga
ánægjiu og sivaiað starftsþrá
þeirra.
Blönduóisi í júní.
Björn BetrgmraniUi.
Rsett við Aðalbjorgui
Ingvarsdóttur, forstöðukonu
Kvennaskólans á Blönduós!
MA.RGXR húsmæðiraskólar
landsins eiga nú í völk að
verjast vegna mininikandi að-
sókinar. Ýmsiu er um henn-t,
en -breytttiur a’idaran-di og auikn
ir möguliei'kar til fjöl-breyti-
legrar menntunar og starfa
mum-u þar m-estu valda. Við
skuluim heyra, hvað flarstöðu
laóna Kiverinas'kólans á Blöndiu
ósi, firú Aðalbjörg Ingvars-
dóttir, segir u-m þessi mál.
— Nú heflur kireppt að hús-
mæðraskóluiniuim vegna mimnk
andi aðsóknar. Hiv-erjar telur
þú helzitiu orsakir þesis?
— Þær murau v-era m-argar,
en ef til vi'Jl er þetta aðeins
um, ha-rany.rðiuim og batik'it
uin., Oig þau vociu öl-l v'el sóft't.
Svo voru hér u-m 50 nem-end-
u.r úir ungll.nga,skðlan.u«m ’á
BHönduósi við nám í mat-
reiðs'u, og 20 stúliku.r úr
sama skó'ia nutu kennslu héð-
an í handavinn-u. AMs hafa
um 200 -marans verið hér við
raám í lerag.ri eða skemimri
t'nma og ég tel að það haf-i
verið þeim ölilum nyttsamt.
Fjölimargir dn'en-gir úr un-gt-
in-gas'kólanuim lærðu mat-
reiðslu og ég sá -eklki bettu'r
e-n þei,r væru alv-eg jafn áhuiga
samir og st-úil'kumar. Mér
kæmi e-klk'i á óv-art þó að miat-
reiðis-lu-nám dnengjanna yrði
Yfir krásunum aið lokuu prófi.
Mér fininst þeir fyll-gjast vel
með þeirri þmóuin, sem orðið
hefiuir í þ.iióðfélaigirau, þö að
flestar námisgrei.raair beri
s-ömiu nöfn -og áðuir.
— Vefnaðiur hefu.r len.gi
verið ei.n a.f aðalniámisgirein
urn í húismiæðras'kiójuinum.
Sbundium er talað uim að þatr
sé v.erið að fltla vi-ð úrelit
verk.
— Éig 'get ekki viðurken-nt
að handvefnaðu'r sé úirelitur.
Það er að víbiu rétt að sem
heimiiHsiðnaðiur heflu'r h-ainn
ekki sama gi-ldi og áðiuir, þeg-
a-r eflrai i fatnað og rúirrufatn-
a,ð var að -miestu, unnið heima.
Margir blína á það eiitt, otg
þe-gar s-túil-ku-nnar -kioima í sikól
aran hafla fllestar þeinra lítinn,
jafnve-l engan áJhuiga fyrir
vefnaði, en þegar þær eru
fa-rnar að vefa, fininst þeim
þe-tta skemimitite-gasta náimis-
greirain. Og þó að -fæs-tar le-ggi
stund á vefnað eftir að s-kóla
vis-tin-ni iýkiur, þá er fjairri
þvl að hann hafi verið þeim
einskisverð námsgrein. Vefin
aðurinn eýkur smekkivísi
þeirr-a og þrosikar 'tilfimináinigu
þeirra fyrir efrai, flonmi oig lit
u-m. Þetta getur koimið þeim
að mik u gagni á mörgum
sviðumi, t.d. þegar þær þuir-fia
stiundarifyirirbriigði. . Un-gar
stúlkur -geta valið á miifli
margra skóla og þó að straum
uirinn hafi lagzt frá húsmæðra
s-kólunum fi.rans-t mér eklki ó-
lflkliegit að hann falli þangað
aftur. Sutniir, líklega mjög
mangir, setja það fyrir sig að
húsmæðraskóia rnii vei-ta ek'ki
nein af þeim réttiraduim, sem
nú er fasit efitir keppt -í harð-
Vítuigui baráttu um laun og
störf -után he'imiila-rana. Þeir
setja húisimóðurstarfið í
fremstu röð, og kiona, sem
kann vel til þeirra verka, er
n-æstum alltaf v-el fær til
ffleiri starfa.
— Við h-eyruim oflt, að heirn
i'-lisstöufin ei-gi ekki sJður að
vera í verkahrin-g húsbóindans.
— Mér finnst ekki hæigt að
finina nei-n-a a’.lgilda regilu í
þeim eflraum. Ein þar sem það
fer ört í vöx-t að koraur vdirani
ratan heimila sinna, þá eegir
það si-g sjá'.-ft, að fleiri en -hús
mæðurnar verða að vinna
he i-milisstarlf i-n. Þá li ggu r
beinast við að be'miMisfeðurn-
ir griipi þar inn i, bæði við
eldhússtörf og arnnað. Bn þeir
v-erða e-irahvers staða-r að læra
að vinma þessi ver-k, og ætii
þeir eiigi yfirleitt koist á betri
tilsögm en þeiuri, sem húsmóð
irin getur vei-tt.
— Þér fi-ranst sem sa,gt að
kiona þurfi eklki að iiæra heirn
i-lisstörf með það eitt fyrir
auiguim að vinna þau sjállif hield
ur ei-ranig til þess að geta
kenint bór.da siin-u.m.
— J-á, það er m-in skoðiun.
— Nú hefur margit verið
með öfflru sníði h-ér í vet-u-r
heldiU'r en áðuir var. Hvað er
'það hetet ?
— Fastir ne-mendur í
h'eimavist vor-u fálr, en það
var bætt u.pp á annan hátt.
Skólii.nra- ha-fði raámtítoeið i fata
saumi, veflraaði, jólasikireytinig
— J-á, iþað er hægt að
kaupa flesta hliu'ti, ef fólikiið
heflur' fu’Jlar hendiuir fjiár, en
stairflsg-leði og menra-iirag, sem
herarai ifýlgi-r, verðlu-r ekiki
keypt í verz’.'urauim. Nú er eng
imra -Sk-orituir & 'fallegum og 'góð
uim eflrauim og saumaskapur
á margs kioraar flaitnaði er svo
einflaldiuir að hara-n er íkkect
ljón á vegi veritóhygginna
kven-na, sem 'hafa fenigið
s-æmiilega tiltsögn í saumiu.m,
en hinar, sem Icltið eða ek'kert
hatfa snert á nál, álflta oflt að
fatasauimiur -sé -e'klki fyrir aðra
era faglær-t fóJk og þær sneiða
hjlá verkefnum, sern krefjast
kuraraáttu ag þj'álfluraar í saiuim
uim. í þessuim efn'U.m er idika
á margt fleiira að Itita. Heitna
saumaður faitnaður er mj|kliu
ódýrari en sá a.ðikey-pti og
það, sem sparast, eru s-katt-
frjálsair tekjiur. Fata-gerð er
vaxandi þáitbur í iðraaðli o,kika.r
og konuir varaar saumium
mwmiu að öðru j'öifnu vera eft-
irsóttari á sauimastofiuir held-
ur en þær, sem ekkert hafa
sauimað. Svona mættti len'g.i
telj'a.
þei-m gagnllegit, þega.r að því
kemur að þeir staðlflesta ráð
si-tt og stofna heimili, og kora
ur-raar þe.jrra miuirai rajóta góðis
af.
— Firarast þér þurfa að
breyta starfshátt'Uim hús-
mæSriaskólanraa vegraa
breyttra táma ag fjlöiþættra
nýjuraiga?
— Já, að sjáifsögðu ve-rða
þeir að liyl.gjast rraeð tímara-
um. Bn þess misskil-nirags
virðist gæta h-já mörgum að
þei-r sta.rfli á úreitan báit't.
Sýnishorn af batik lituðuni muniini.
að velja sér húsgögn-, fatraað
og marigt fleira. Þær flá þarna
tækifæri til að byigg-ja sjállf-
ar flrá grunrai, þ.e.ajs. búa til
rny-nzt'uir, raða í þau Utum
og vinraa þau a've-g upp. Þær
leggja m-angar hverjar sáfl
þeim. Það sýnir ljóslega g-ildi
viefinaðari-ns.
— Sumiuim flirinst e-kkli na-uð
syrategt að korauir sauimi sér
f'at n-að ag fleiira, sem til bús-
ins þa.rf. Það sé hægt að
kaupa alilt þess hátitar tilbú-
ið.
í vefsfcofiumi.
— Nú -ar mamgit ffleira -saiuim
að en fa-tma-ðlur. Hvað seg.ir þú
um dúka, púða ag annað þess
háttar?
Starfsgleði verð ur ekki
keypt í verzlunum