Morgunblaðið - 15.06.1972, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 15.06.1972, Blaðsíða 10
ÍG MORGUNB'LÁÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNl 1972 siín a í viefnaðíínn og han n veit ir list'hneigð þsirra úitrás. Alilt þetta -tel ég rnij'ög miki.1- væga þj-áMun. Veíhaðairnáim- skeið akkan' eru M-ka alitaf vel sóflt, en það e ru fyrst og fremst konur, sem hafa ver- ið hér áðiur, er sæikjast eDtir Glöð að gróðu verki loknu. — Hannyrðir eru að sjiálf- sögðu firis-tiulndavinina, ag það er -ek'ki v-arið miWum itóima í þær á námsskirá, 'en ef stúiilk- urnar enu dwglegar og ha-fa áhuiga á hannyrðiuim, þá ige'ta þær feregið igóðia tilsögn og komið mik'lu í verk. Þiá er einni.g á það að -lita að firi- stiuin-diiir eru sife'.'lt að auikast með st'yttimg'U vin-nu vikunn- ar. Þet-ta er ví'ða oirðið mikið vand-amáil og ég sé ek'ki a.nn- að en það sé -miiikCiu -betra að sitja vi-ð saiurna og gera möirg fal'l-eg stykki, seni gaman er að eiiga og geta prýt't heimil- ið- -heldu-r -en ey'ða tíim-ainum í f'áfe-n'g.ilegar s.kemimitanii-r. —• Tíakusveifl-ur eru hrað- ar og fa-tniaðiuir fellur of-t úir igiil'dii af þeirn sökiuim. Bn- hann- yrðlir eins og ’t.d. dlúlkar? — Að vísu eru itízíkiuifiyri-r- briigði -á því sviði 1-ílka. Ú't- saiumisgerð, sem va.r mi'kið notiuð fyrir noikknum árum, sést kanmski ekiki í dag, en hiins vegar er vel -umnið oig fallegt stýk-ki allta-f t fu-l'lu -gilldli þó að -tíakan breytist. — M-aitreiðsla er ei.nn af höfuðlþáttuinium í starfi hús- miæðraskiölann'a, eða er það ekk-i réttt ? — Jú, það er réttt. Og m-at- reiðtelan úrelidist ekiki þó að hú.n breytist eins og annað. Nú er hægt að fá margs k»n- ar matvöru, sem er setit beinit í pottimn og lí'tið þairf að hafa fyrir, en vlð höítuim sam-t jia-fln a þörf og á'ðu-r á kumnáttu ti'l að fara með miatvæl'in á réttan hátt, þamntiig að maitur- i.nn sé hollur -og nærinigaiT’ik- ur þegair han-n er bori-nn á borð 'flyrir föllkið og öl-'Ju sé vel og smekkleg-a fyrir tairn- ið á borði-nu. Við -meg'Utm þvií eklki gleyma að leggja rækt við matr'eiðslnkun-náttiuna, ekki aðei-ns að búa til mik-il- feniglega réttii og skreyttar krásiir, heldiur fyrsit og f.re mis-t holll-an, 'góiðan mat, þvá það er daglega fæðið en eiklkt veizl-umatur iniökkrum sinmium á ári, se-m s'kiptir vel’ferð okik ar miáli. — Að lokuim? -—■ Barátta kvemna fyrir f-u-’.lLu jafmrátti við kanla í námi og st-arfii er eðBiil'eg og sjálfsögð. Bn óg held að sú óámægja, seim oflt brydidir á meðal heim'aviinnandi k-venna, ei-gi tíðum rætiur siímar að rekja tii þe-ss, að þær hafa ek-ki kuiruniátbu og þjiáaflun til að leysa h-eiimiliisstörfiini af h-öndium á þann háöt að þau geti veitt þeim eðlile-ga ánægjiu og sivaiað starftsþrá þeirra. Blönduóisi í júní. Björn BetrgmraniUi. Rsett við Aðalbjorgui Ingvarsdóttur, forstöðukonu Kvennaskólans á Blönduós! MA.RGXR húsmæðiraskólar landsins eiga nú í völk að verjast vegna mininikandi að- sókinar. Ýmsiu er um henn-t, en -breytttiur a’idaran-di og auikn ir möguliei'kar til fjöl-breyti- legrar menntunar og starfa mum-u þar m-estu valda. Við skuluim heyra, hvað flarstöðu laóna Kiverinas'kólans á Blöndiu ósi, firú Aðalbjörg Ingvars- dóttir, segir u-m þessi mál. — Nú heflur kireppt að hús- mæðraskóluiniuim vegna mimnk andi aðsóknar. Hiv-erjar telur þú helzitiu orsakir þesis? — Þær murau v-era m-argar, en ef til vi'Jl er þetta aðeins um, ha-rany.rðiuim og batik'it uin., Oig þau vociu öl-l v'el sóft't. Svo voru hér u-m 50 nem-end- u.r úir ungll.nga,skðlan.u«m ’á BHönduósi við nám í mat- reiðs'u, og 20 stúliku.r úr sama skó'ia nutu kennslu héð- an í handavinn-u. AMs hafa um 200 -marans verið hér við raám í lerag.ri eða skemimri t'nma og ég tel að það haf-i verið þeim ölilum nyttsamt. Fjölimargir dn'en-gir úr un-gt- in-gas'kólanuim lærðu mat- reiðslu og ég sá -eklki bettu'r e-n þei,r væru alv-eg jafn áhuiga samir og st-úil'kumar. Mér kæmi e-klk'i á óv-art þó að miat- reiðis-lu-nám dnengjanna yrði Yfir krásunum aið lokuu prófi. Mér fininst þeir fyll-gjast vel með þeirri þmóuin, sem orðið hefiuir í þ.iióðfélaigirau, þö að flestar námisgrei.raair beri s-ömiu nöfn -og áðuir. — Vefnaðiur hefu.r len.gi verið ei.n a.f aðalniámisgirein urn í húismiæðras'kiójuinum. Sbundium er talað uim að þatr sé v.erið að fltla vi-ð úrelit verk. — Éig 'get ekki viðurken-nt að handvefnaðu'r sé úirelitur. Það er að víbiu rétt að sem heimiiHsiðnaðiur heflu'r h-ainn ekki sama gi-ldi og áðiuir, þeg- a-r eflrai i fatnað og rúirrufatn- a,ð var að -miestu, unnið heima. Margir blína á það eiitt, otg þe-gar s-túil-ku-nnar -kioima í sikól aran hafla fllestar þeinra lítinn, jafnve-l engan áJhuiga fyrir vefnaði, en þegar þær eru fa-rnar að vefa, fininst þeim þe-tta skemimitite-gasta náimis- greirain. Og þó að -fæs-tar le-ggi stund á vefnað eftir að s-kóla vis-tin-ni iýkiur, þá er fjairri þvl að hann hafi verið þeim einskisverð námsgrein. Vefin aðurinn eýkur smekkivísi þeirr-a og þrosikar 'tilfimináinigu þeirra fyrir efrai, flonmi oig lit u-m. Þetta getur koimið þeim að mik u gagni á mörgum sviðumi, t.d. þegar þær þuir-fia stiundarifyirirbriigði. . Un-gar stúlkur -geta valið á miifli margra skóla og þó að straum uirinn hafi lagzt frá húsmæðra s-kólunum fi.rans-t mér eklki ó- lflkliegit að hann falli þangað aftur. Sutniir, líklega mjög mangir, setja það fyrir sig að húsmæðraskóia rnii vei-ta ek'ki nein af þeim réttiraduim, sem nú er fasit efitir keppt -í harð- Vítuigui baráttu um laun og störf -után he'imiila-rana. Þeir setja húisimóðurstarfið í fremstu röð, og kiona, sem kann vel til þeirra verka, er n-æstum alltaf v-el fær til ffleiri starfa. — Við h-eyruim oflt, að heirn i'-lisstöufin ei-gi ekki sJður að vera í verkahrin-g húsbóindans. — Mér finnst ekki hæigt að finina nei-n-a a’.lgilda regilu í þeim eflraum. Ein þar sem það fer ört í vöx-t að koraur vdirani ratan heimila sinna, þá eegir það si-g sjá'.-ft, að fleiri en -hús mæðurnar verða að vinna he i-milisstarlf i-n. Þá li ggu r beinast við að be'miMisfeðurn- ir griipi þar inn i, bæði við eldhússtörf og arnnað. Bn þeir v-erða e-irahvers staða-r að læra að vinma þessi ver-k, og ætii þeir eiigi yfirleitt koist á betri tilsögm en þeiuri, sem húsmóð irin getur vei-tt. — Þér fi-ranst sem sa,gt að kiona þurfi eklki að iiæra heirn i-lisstörf með það eitt fyrir auiguim að vinna þau sjállif hield ur ei-ranig til þess að geta kenint bór.da siin-u.m. — J-á, það er m-in skoðiun. — Nú hefur margit verið með öfflru sníði h-ér í vet-u-r heldiU'r en áðuir var. Hvað er 'það hetet ? — Fastir ne-mendur í h'eimavist vor-u fálr, en það var bætt u.pp á annan hátt. Skólii.nra- ha-fði raámtítoeið i fata saumi, veflraaði, jólasikireytinig — J-á, iþað er hægt að kaupa flesta hliu'ti, ef fólikiið heflur' fu’Jlar hendiuir fjiár, en stairflsg-leði og menra-iirag, sem herarai ifýlgi-r, verðlu-r ekiki keypt í verz’.'urauim. Nú er eng imra -Sk-orituir & 'fallegum og 'góð uim eflrauim og saumaskapur á margs kioraar flaitnaði er svo einflaldiuir að hara-n er íkkect ljón á vegi veritóhygginna kven-na, sem 'hafa fenigið s-æmiilega tiltsögn í saumiu.m, en hinar, sem Icltið eða ek'kert hatfa snert á nál, álflta oflt að fatasauimiur -sé -e'klki fyrir aðra era faglær-t fóJk og þær sneiða hjlá verkefnum, sern krefjast kuraraáttu ag þj'álfluraar í saiuim uim. í þessuim efn'U.m er idika á margt fleiira að Itita. Heitna saumaður faitnaður er mj|kliu ódýrari en sá a.ðikey-pti og það, sem sparast, eru s-katt- frjálsair tekjiur. Fata-gerð er vaxandi þáitbur í iðraaðli o,kika.r og konuir varaar saumium mwmiu að öðru j'öifnu vera eft- irsóttari á sauimastofiuir held- ur en þær, sem ekkert hafa sauimað. Svona mættti len'g.i telj'a. þei-m gagnllegit, þega.r að því kemur að þeir staðlflesta ráð si-tt og stofna heimili, og kora ur-raar þe.jrra miuirai rajóta góðis af. — Firarast þér þurfa að breyta starfshátt'Uim hús- mæSriaskólanraa vegraa breyttra táma ag fjlöiþættra nýjuraiga? — Já, að sjáifsögðu ve-rða þeir að liyl.gjast rraeð tímara- um. Bn þess misskil-nirags virðist gæta h-já mörgum að þei-r sta.rfli á úreitan báit't. Sýnishorn af batik lituðuni muniini. að velja sér húsgögn-, fatraað og marigt fleira. Þær flá þarna tækifæri til að byigg-ja sjállf- ar flrá grunrai, þ.e.ajs. búa til rny-nzt'uir, raða í þau Utum og vinraa þau a've-g upp. Þær leggja m-angar hverjar sáfl þeim. Það sýnir ljóslega g-ildi viefinaðari-ns. — Sumiuim flirinst e-kkli na-uð syrategt að korauir sauimi sér f'at n-að ag fleiira, sem til bús- ins þa.rf. Það sé hægt að kaupa alilt þess hátitar tilbú- ið. í vefsfcofiumi. — Nú -ar mamgit ffleira -saiuim að en fa-tma-ðlur. Hvað seg.ir þú um dúka, púða ag annað þess háttar? Starfsgleði verð ur ekki keypt í verzlunum

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.