Morgunblaðið - 01.02.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1973
7
Bridge
Hér fer á eftir spil frá leiikn-
uto miM Þýzkalands «g Tyrk-
lands í opna í'lio'kknfuan í Evrópu
rniótinu 1971.
Vestór
S: 63-2
H: 3
T: Á 8 3-2
L: Á-10-5 4-2
Norónir
S: K-10-7 •
H: Á-7-2
T: K-9-7-6
L: G6-3
Austur
S: 8-5
H: K-D-G-8 6 5
T: D-G-10-5
L: 8
Swður
S: Á-D G 9 4
H: 10-9-4
T: 4
L: K-D-9-7
Við annað borðið sátoi tyrkn-
es’ku spiiararnir N—S og sögðu
2 spað-a, feng-u 9 sOagi og 140
fyrir spiiið.
Þýzku spilararnir sátu N—S
við hi'tt borðið og þar gengu
sagnir þannig:
A. S. V. N.
3 hj. 1 sp. P. 4 sp.
Vestur lét út hjarta 3, sagn-
hafi drap með ási, tók 2 slagi á
troimp, 'iét út tigul 4, vestur gaf
og crepið var í borði með kóngi.
Sagnhafi iét nœst út iaufa 3,
drap.með drottningu og vestur
drap m-eð ási og lét út spaða 6,
drepið var í borði með kóngi og
sagnhafi drap heima með ási.
Sagnhafi fór nú að velta fyrir
sér hvaða spil austur hefði átt
í byrjun. Hann vissi umn 2 spaða
og 6 hjörtu og ekikert væri eðli
iegra en hann hefði átt 4 tígla
og einspil i laufi. Laufa áttan,
sem austur lét i laufaslaginn
styrkti þessa hugsun.
Sagnhafi lét þvi næst út iaufa
7, vestur gaf og sama gerði
sagnhafi í borði og þannig vann
hann spilið og þýzka sveitin
græddi 7 stig.
PENNAVINIR
Miss Roeiy Wright
Moienweg 18.
Yde (Vries) (Dr)
The Netheriands,
er átján ára gömul. Roely ósk-
ar eftir að skrifast á við piit
eða stúlku á sama aGdri, o-g hún
heíur mikinn áhuga á að heim-
sæikja ísland eftir 2 ár. Áhuga-
mái: tungumái.
Brit Jacobsen
Skogvegen 36E
1400 SKI
Norge
óskar eftir pennavini héðan.
Brit er ógift, 36 ára og tveggja
barna móðir. Skriíar ensku.
DAGBÓK
BARMNM.. FRHMttflbBS&R&flN
Vikapiltur
galdramannsins
Eftir Richard Rostron
í>ESSI saga gerðist fyrir langa löngu. Þá var uppi
galdramaður nokkur, sem átti heima í Svisslandi.
Reyndar vitum við ekki nema hann lifi ennþá, en þá
hét hanin Viiiibald. Nafnið er að vísu dálítið undarlegt,
en maðurinn var lika sjálfur undarlegur. Hann var hár
og grannur með langt og mjótt nef. Hann klæddist síð-
um, viðum kufli, og það litla, sem eftir var af hári á
bans höfði var grátt.
Hann var enginn venjulegur galdramaður. Starfs-
bræður hans, hinir galdramennimir, voru vanir að
hverfa sjónum manna í reykjarmekki, þegar þeir þurftu
að komast á miili staða, og svo birtust þeir skyndilega
annars staðar í mílna íjarlægð nokkrum sekúndum
síðar. Villibald fannst slíkt vera tilgerðariegt og sér
ósamboðið. Hann ferðaðist á miUi staða sitjandi á asn-
anum sínum. Auðvitað var það meiri tímaeyðsla. En
enginn vissi betur en hann sjálfur, að hann var eng-
inn venjulegur galdramaðuT. Honum lá baxa ekkert á.
Þó hafði hann þá ástríðu að skipa ýmsum húsgögn-
um fyrir verkum, stólum, borðum og jafnvel kústum.
Auðvitað kom það fyrir að einhver vegíarandi varð
næstum viti sínu fjær af hræðslu þegar hann sá borð
koma gangandi eftir götunni og uppi á borðinu fuila
fötu af vatni. En siikt gerðist ekki oft. Galdramaður-
inn átti heima í útjaðri bæjarin.s, í fátæklegu hverfi.
Og venjulega gætti hann þess vel, að láta engan sjá
til sín, þegar hann var að vinna við galdxa. Vikadreng-
urinn hans, bann Fritzl, vissi ekki einu sinni hvernig
hann fór að þvi.
Fritzl var nemandi og vikapiltur hjá galdramannin-
um. Hann var hvorki mjög gáíaður né iðinn. Hann
gerði skyssur, hellti niður, þar sem ekki mátti heHa
niður, og var til lítils gagns. Raunverulega var það bara
hjartagæzku Villibalds að þakka, að hann var ekki
sendur með skömm aftur heim til móður sinnar.
Auðvitað var Fritzl feginn því að láta hjálpa sér við
erfiðustu verkin. Hann þurfti ekki að þurrka ryk, sópa
eða þvo gólfin eða sækja vatn í stóru tunnuna, sem
stóð í vinnustofu galdramannsins í kjallaranum. Villi-
bald notaði nefnilega mikið vatn við galdrana sína og
þetta gerðást löngu áður en vatnsleiðslur og kranar
komu til sögunnar.
En þrátt fyrir þetta var Fritzl ekki ánægður. Stund-
um kom það fyrir að galdramaðurinn fór burt og lét
Fritzl einan um ö31 verkin. Fritzl fannst þeir dagar
óþolandi. Svo hann ákvað að læra gaidrana, sem Villi-
bald notaði til að láta húsgögnin vinma fyrir sig. Dag
nokkurn læddist hann fram á kjahaTaþrepin og gægðist
niður. Viihbald var önnum kafinn við að hræra eitt-
hvað í.potti yfir eldinum.
HENRY
Munið
eftir
sma-
fuglunum
SMAFOLK
1. Gömln ðagarnir vorui mú
belri . . .
IN THE OLDEN 0M4, MEN
U5ED 7D UALK W UlTH TALL
PLACK HAT£ 0N, AND KlPí?
l)5£U TO TKROO) 5N0U6ALL5 AT THEM
2. Þá gengu menin alltel
fra,mhjá með stóra, svarto
haitte og hornin köstuðu smjó
bolltum í þá!
4. Léieg fpammisteða, strAkar!
FFRDTN AND