Morgunblaðið - 01.02.1973, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1973
SAGAN
vegna það var svona stutt. Það
var enginn vafi á því, að Fiora
hafði verið myrt, og þetta réttar
hald var ekkert annað en fyrir-
skipuð formsatriði. Það var líka
greinilegt, að rannsókn málsins
yrði fai'n iögregiunni. í fyrst-
unni var þessi rólega og form-
fasta athöfn frekar huggandi,
en fljótlega gerði Jenny sér
ljóst, að lögregian hefði þegar
kornið sér niður á aðferð við
rannsóknina.
Áður en hún gerði sér ljóst,
að réttarhaldinu var lokið, hafði
verið komizt að þeirri niður-
stöðu, að morð hefði verið fram-
ið af einni eða fleirum óþekkt-
uim perrónum.
Nú varð ókyrrð í sainum.
Jenny stóð upp úr sæti sínu með
erfiðismunum, og tók þá i fyrsta
sinn eftir því, að frú Brown sat
eins og dæmd, rétt við hl.iðina
á henni, með munninn dáiítið
opinn og að Art Furby sat við
hlið Péturs, rétt eins og Pétur
þyrfti á lögfræðiaðstoð hans
að halda, eða kannski sat hann
þarna bara sem vinur hans. Um
leið tók hún eftir því, að salur-
inn var 1 ítill og loftið þungt og
að dómarinn var með svartan
hárbrúsk á höfðinu, sem var
sýn.Miega falskur.
Ungi la>knirinn var nú nýrak
aður og snyrtilegur. Parenti kaf
teinn hvarf, svo að liítið bar á,
rétt eins og honum væri engin
þörf á að bíða eftir úrskurðin-
E. TH. MATHIESEN H.F.
SUÐURGÖTU 23 — HAFNARFIRÐI — SÍMI 50152
GLÆSILEG \ CnÖM) J
NORSK FRAMLEIÐSLA. \ J\ SÉRFLOKKI
V____
f:- Hringt eftir midncetti
M.G.EBERHART
um. Þama voru nokkrir borgar
búar, en þó frekar fái.r, sumir
þeirra gengu ti.l Péturs og heils-
uðu honum með handabandi,
með alvörusvip. Svo var lálítill
hópur Ijósmyndara krin.g um bffl
inn og Jenny datt í hug, að þeir
kæmu bara frá næstu borgum,
kannski einn eða tveir frá New
York. Svo voru þama borgar-
og ríkislögregluþjónar. Þetta
var all't saman mjög svo frið-
samlegt og virðing Jennyar fyr-
ir Parenti fór vaxandi.. Hann
hafði sýnilega séð um, að allit
færi rólega fram. En jafnframt
óx líka hræðsla hennar við
þennan dökka, ýtna mann.
Pétur ók þeim heim og óþarf-
lega hratt, Suddinn var nú orð-
inn að þéttri þoku. Þegar þau
beygðu inn i heimreiðina, sagði
Blanche: — Jæja, þá er þessu
lokið. Cal, sem sat hjá Pétri,
sagði: — Nei, það er einimitt rétt
að byrja.
Lögreglubil! stóð á stignum.
Pétri rann sýnilega í skap, hann
steig svo snöggt á hemlana, að
þau köstuðust öffl fram. Frú
Brown veinaði.
Parenti kom letilega út úr liög
regiiubílnum og gekk til Péturs.
Hann sagði eitthvað, sem Jenny
heyrði ekki, en það var greini-
legt, hvað það var, því að Pét-
ur snuggaði óliundarlega og
sagði: — Nú, al'Ht í lagi. Hann
teit til baka á hitt fólkið. Þið
ættuð að fara að borða. Parenti
þarf að tala við mig.
Cal snerti handlegginn á
Jenny og hún steig út úr bíln-
um, og svo dró hann hana frá
hinu fólkinu, sem nú var kom.
ið upp á tröppurnar. Jenny
gekk við hliðina á honum og
þau gengu eftir stígnum, og end
anurn á húsinu. Hún leit til
baka, þegar þau komu að beygj
unni. Pétur gekk á undan Par-
enti upp tröppurnar, og gremj-
an skein úr andliti hans. Frú
Brown og Blanche komu á eftir.
Blanche lyfti höfði og horfði á
þá Pétur og Parenti. Enn einn
bilfl kom þjótandi upp stíginn,
sportbilil með opið þakið. —
Þetta er Art, sagði CaL Og það
virðist svo sem þessi einkaritari
hans sé með hon.um, Það var fal
lega gert af honum að korna og
vera hjá Pétri í morgun.
Þau voru nú komin úr augsýn
þegar Cal sagði hugsi: — Mér
datt það í hug í gærkvöldi, að
kannski hefði Fiora verið þessi
hialinskl'ædda dama Arts. En ég
trúi því samt ekki á þau að vilja
leggja í þá áhættu, þvi að Pét-
ur hefði vel getað komizt að
þvi. Og ég get heldur ekki
ímyndað mér, að Art hafi getað
haft ástæðu til að myrða hana.
— Art? sagði Jenny hissa.
— Nú jæja, morðinginn hlýt-
ur að vera þaulkunn.ugur í hús-
inu. Að minnsta kosti finnst mér
það. Og áreiðanlega er það ein-
hver sem þekkti Fioru. Fólk
l'eggur varla svo mikið á si.g til
þess að myrða alókunnuga
manneskju. Þessi einkaritari,
hann Dodson, þekkti hana Mká,
en hvaða tilgang gæti hann
hafa haft? Þetta leit alll't svo
blátt áfram og heiðarlega út,
sagði Cal, ein.s og viðutan. —
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
Nema Dodson sjáltfur. Lögregl-
an tók annars þetta pilluglas
heima hjá mér og svo appelisínu
safann. Það var það, sem frú
Gunningham var að segja mér
i símann i gærkvöldi. Hann
hvessti á hana augun. — Hvað
er að?
— Það er komið annað glas!
Jenny tók það upp úr veskinu
sínu.
Hann tók glasið. Hvar var
þetta?
Hún flýtti sér að segja hon-
um það. — En ég er bara ekki
viss um það, lauk hún máli síniu.
Ég er ekki vi'ss um neitt. Glas-
ið getur vel hafa verið þarna
fyrir.
Hvers vegna æptirðu ekki
upp? Öskraðir? Fellldir lamp-
ann eða stól. Ég var þarna í
næsta herbergi. Hvers vegna
gerðirðu það ekki ?
— Mér datt í hug að kalla á
þig. En þarna var enginn mað-
ur. Og svo var lögregluþjónn-
inn í húsinu.
— I-Iann getur hafa sofnað og
hefur senniliega gert það.
Jenny rak upp skjálftakend-
an hlátur. — Það er eims og
þessi tómu glös séu farin að
sækja að mér.
Það er ekk; nema ei.tot, sem get
ur gert þetta skiljanlegt — og
varia þó. Það er í samfoandd við
kvöldið, þegar . . . Þú manst,
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
1010C frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
• Ósmekkleg og heiinsku-
leg blaðaniennska
Sigurður Magnússon, skrifar:
,,í sl. viku fór biskup landsins,
hr. Sigurbjöm Einarsson, þess
á leit við presta landsins, að
þeir fflyttu þænargjörð við
guðsþjónustu í dag vegna
hinna hörmulegu atburða sem
átt hafa sér stað í Vestmanna-
eyjum. Biskupinn kom þessum
tilmælum á framfæri m. a. i
gegnurn fjöJmiðla, svo sem eðii
legt er.
Dagblaðið Þjóðviljinn greinir
frá þessum tilmælum biskups
með örfáum línum undir fyrir-
sögninni:
,,Guð með í spilinu".
Þessi framsetning þarf engr-
ar skýringar við. Ótrúlegt er,
að málið sé þaninig afgreitt i
blaðinu af lítiJsvirðingu við
biskup landsirts, sem svo áþreif
anlega hefur skapað sér traust
hjá alþjóð með vitsmunum sín-
um og hæfileikum á ýmsum
öriagastundum og við hátiðleg
tækifæri.
Er þá naumast önnur skýr-
ing eftir en sú, að blaðamaður-
inn vill með framisetningu sinni
gera sem minnst úr áhrifum
bænarinnar og guðstrúarinnar
á afdrifaríkum tiimum. Ætla
má einnig, að hann hafi ekki
kynnzt þeim áhrifum af eigin
raun.
Ekki skal hér fjallað meira
um þessa tegund blaða-
mertnsku.
Hins vegar er gott að minn-
ast þess, ekki sízt vegna hinnar
ungu og upprennandi kynslóð-
ar, að gegnuim „Islands þúsund
ár“, og þá ekki siður i hinni
hörðu og áihættusömu sjósókn
Vestmannaeyinga, hefur trúar-
vissan og áhrif hinnar hijóð-
látu bænar verið snar þáttur í
tífsbaráttu þjóðarinnar og
hvers einstaklings.
Slí'k trúai’visisa hefur verið
og verður undirstaða þess æðru
leysis, kjarks og sálarróar, sem
mest mæðir á, þegar erfiðieikar
og mótlæti verður hvað miest.
Sunnudaginn, 28. jan. 1973,
Sigiirður Magnússon.“
• Ruglið ekki vandamál-
um vegna eldgossins
saman við almenn
efnahagsvandamál
Laufey Einarsdóttir skrifar:
,,Kæri Velvakandi!
Ég geri ráð fyrir að nióg sé
skrifað um úrræði tii þeiss að
ráða bót á þvi fjárhagsvanda-
miáli, sem orðið er vegna nájt-
úruhamfaranna i Vestmanna-
eyjum, en mér finnst rí'kis-
stjórn vor ekki bregðast rétt
við, ef hún ætUar að fara að
hlanda þessu saiman við almenn
efnahagsvandamál þjóðarbús-
íns, sem flest eru til orðin, síð-
an núverandi ríkisstjórn tók
við, vegna þeirrar óreiðu, sem
hefur verið á öllu, síðan hún
tók til starfa.
Nei, hér á að bregðast öðru-
vísi við. Eins og allir vita, þá
er hér ekki um neinn aumingja
Skap eða betl að ræða, þannig
að engin slröimm er að þvi að
taka við hverri þeirri hjálp,
sem býðst. Finnst mér, að sjálf
sagt sé að þiiggja hjálp allra
þeirra, sem hjálpa vilja. Við er-
um ávallt reiðubúin að hjálpa
þeim, sem fyrir áföllum verða
og hvers vegna skyldium við þá
ekki geta tekið á móti, þegar
um Sliíkt er að ræða hjá okkur
sj'álfum.
• Vestmannaeyingar
þurfa ekki að láta
ráðstafa sér
Svo er sjálfsagt, að allir ís-
lendingar leggi fram sinn skerf,
en ekki mieð meimum slí'kum
álögum, sem stjórnin gerir ráð
fyrir, nema þá ef tifl vill útsvars
álögnm, a3 vissu marki. Ég er
viss um, að svo margir vilja
(og hafa) gefið stórar upphæð-
ir í þessu Skyni og von er á
meiru. Lofum svo Vestmanna-
eyingum sjáltfum að hafa sem
mast hönd í bagga við að ráða
fram úr vandamálunum, eins
og þeir sjálfir kjósa. Þeir eru
meim tU þess, það liafa þeir
sýnt á ölltim timiim, og þurfa
ekki að láta ráðstaJa sér. Hitt
er svo annað mál, að aWir Vest-
mannaeyingar eru að vonum
mjög þakklátir fyrir miann-
björgina, sem Almannavarna-
ráð stóð fyrir. Ekki verður um
villzt að rétt var að farið og
það verður alidrei fulliþakkað.
Laufey Einarsdóttir.“
• Fjáröflunarleiðir
Lárus Þórarinsson skrifar
m. a. á þessa leið:
eva*
eva*
eva*
eva*
eva*
eva*
eva w
IÍTSALA
••evaw
„Rætt er um fjáröflunarleiðir
til hjálpar hinum fjölmörgu
Vestmannaeyingum, sem nú
eiga í erfiðleifeuim. í því sam-
bandi langar mig að benda á
fjáröflunarieið: Er efeki eðliiegt
að taka skatt af hverjum seld-
um fanmiða með fiugvélium ef
og þegar efnt. er til hringferða-
yfir Heimaey fyrir ferðafólk og
getfa því þannig kosit á að
leggja fram nokkum skerf fyr-
ir að fá að skoða nátlbúruham-
farirnar í Vestmannaeyjum? I
len.gra miáli væri hægt að gera
frekari grein fyrir rökstuðningi
að þessari tillögu, en ég vona
að Velvakandi komi henni á
fraimtfæri við t. d. einhvem
hinna mörgu sjóða, sem nú
eiga að hjálpa."
1 sama streng er tekið í bréfi
frá Jóni Thorlacius. Hann bend
ir á fjáröfiunarieið, sam fóLgin
yrði í þvi að mynid aif gosinu
yrði þrykkt á efni og síðan
saumaðir úr því öskpokar, sem
í vœri látin aska úr goss.töðv-
unum í Heimaey. Vafaldtið væri
hér um að ræða tekjuleið til efl
ingar hinurn frjálsu samis'feot-
um, sem styðja eiiga við bakið
á Vestmannaeyimgum.
Veizlumatur
Smurt brnuð
og
Snittur
SÍLD SFISKUH